Ο ΓΕΡΩΝ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΣΛΙΔΗΣ

Ο ΓΕΡΩΝ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΡΣΛΙΔΗΣ
(Σύντομο βιογραφικό)

Ο γέρων Γεώργιος Καρσλίδης (κατά κόσμον Αθανάσιος) , γεννήθηκε στην Αργυρούπολη (Γκιουμούς Χανέ) του Πόντου το 1901 από γονείς ευσεβείς και εκοιμήθη εν Κυρίω στις 4 Νοεμβρίου 1959 στου; Ταξιάρχες ( Σίψα ) Δράμας, όπου και ετάφη. Οι ευλαβείς γονείς του πέθαναν ,όταν εκείνος ήταν σε βρεφική ηλικία , και την ανατροφή του ανέλαβε η γιαγιά του , που τον καθοδηγούσε στον δρόμο του Θεού και σε ηλικία επτά ετών τον πήγε στο Μοναστήρι της Παναγίας του Σουμελά και ο μικρός Αθανάσιος έμεινε κατάπληκτος με όσα είδε και άκουσε. Ο παππούς του, που ήταν χαλκωματάς , πήρε όλη την οικογένειά του και πήγε στα μέρη του Ερζερούμ για δουλειά και από κει στον Καύκασο. Όταν πέθανε ο παππούς του, αναγκάστηκε να μείνη με τον αδελφό του που ήταν παντρεμένος, μολονότι η νύφη δεν τον συμπαθούσε και του φέρονταν άσχημα. Πληγωμένος από αυτήν την συμπεριφορά, πήρε μια μέρα το σακκίδιό του, όπου έβαλε μέσα το θυμιατήρι και τον σταυρό του, καθώς και το πιστοποιητικό γεννήσεώς του, και έφυγε χωρίς να ξέρη, πού θα πάη. Έκανε αρκετό δρόμο μέσα στον χειμώνα και όταν βράδυασε αναγκάστηκε να χωθή στην κοιλότητα του βράχου. Την νύχτα όμως έπεσε χιόνι και σκέπασε τον βράχο. Το πρωί, ακούγοντας θόρυβο γύρω του, έβγαλε το χέρι του από το χιόνι για να ζητήση βοήθεια. Την ώρα εκείνη περνούσε από κει ένα καραβάνι και οι περαστικοί, όταν είδαν το χέρι του νεαρού παιδιού, τον έβγαλαν από το χιόνι και τον πήραν μαζί τους. Και όταν μπήκαν στην επικράτεια της Τουρκίας, τον έδωσαν σε κάποιο Τούρκο για να τον έχει βοηθό στο βόσκημα των κοπαδιών του. Ο Τούρκος όμως ήταν κρυπτοχριστιανός και Έλληνας στην καταγωγή, αλλά έκανε τον Τούρκο για να επιβιώση. Στο υπόγειο του σπιτιού που του είχε μία μικρή εκκλησία για να προσεύχεται.
Μιάν ημέρα, που βρισκόταν στην βοσκή των κοπαδιών ο Αθανάσιος, είδε τρεις άντρες να ψέλνουν πολύ ωραία και έτρεξε προς το μέρος τους. Παράτησε τα ζώα, που έβοσκε, και τους ακολούθησε. Προχώρησε λίγο μαζί τους και σε λίγο οι άντρες εξαφανίστηκαν απότομα. Τότε εκείνος άρχισε να κλαίη και γύρισε στο σπίτι του αφεντικού του, όπου του αποκάλυψε τι του συνέβη. Ο κρυπτοχριστιανός αφέντης του κατάλαβε τι είχε συμβή. Τον κατέβασε στο υπόγειο να δη όλες τις εικόνες , που είχε στην εκκλησία του. Μόλις είδε ο Αθανάσιος τους Τρείς Ιεράρχες είπε ότι αυτοί οι τρεις ήταν εκείνοι , που έψελναν στο βουνό. Ο καλόψυχος κρυπτοχριστιανός είδε ότι ο νεαρός Πόντιος έπρεπε να ακολουθήση άλλον δρόμο. Τον έστειλε στην Τυφλίδα της Γεωργίας , όπου υπήρχε η ονομαστή και πολυπρόσωπη Μονή της Ζωοδόχου Πηγής. Εκεί βρισκόταν ένας επίσκοπος γνωστός της οικογένειας Καρσλίδη και πήρε κοντά του τον Αθανάσιο και άρχισε να τον νουθετή και να τον κατηχή στα της Πίστεως. Έτσι έμαθε ο νεαρός την γεωργιανή γλώσσα , παράλληλα με την ελληνική, και την εκκλησιαστική τάξη ως την ηλικία των δεκάξι ετών. Το 1917, οπότε κείρεται μοναχός με το όνομα Γεώργιος, ξεσπά η επανάσταση των Μπολσεβίκων στην Ρωσία και αρχίζουν μεγάλες και φοβερές διώξεις κατά της Εκκλησίας. Σφάζονται οι κληρικοί, καταστρέφονται οι ναοί και καίγονται τα βιβλία στου;ς ναούς και τα μοναστήρια. Τα ίδια έγιναν και στην Μονή Ζωοδόχου Πηγής. Σκότωσαν τους περισσότερους κληρικούς και μοναχούς. Μερικοί κατάφεραν να κρυφτούν και μαζί τους και ο Γεώργιος, νεαρός μοναχός ,αλλά με ακλόνητη πίστη στον Θεόν. Όταν τους ανακάλυψαν οι Μπολσεβίκοι, τους έρριξαν σε έναν μεγάλο λάκκο να τους εκτελέσουν με τουφεκισμό. Ο π. Γεώργιος Καρσλίδης δέχτηκε μια σφαίρα στην καρδιά. Δεν τρύπησε όμως το σώμα του, διότι φορούσε το εγκόλπιον της Παναγίας. Έμεινε ανάμεσα στα πτώματα όλη την νύχτα και το πρωί ένα φορτηγό των επαναστατών μετέφερε στο νοσοκομείο εκείνους, που είχαν τραυματισθή και μαζί τους και τον π. Γεώργιον.
Ύστερα από πολλές περιπέτειες φεύγει από την Τυφλίδα και πηγαίνει στο Σοχούμ, όπου μένει ως το 1929. Τότε, μαζί με μερικούς άλλους, κατεβαίνη στην Ελλάδα ως Έλληνας , και μένει δέκα μήνες στο Κιλκίς, όπου συναντά κάποια θεία του ανάμεσα στους πρόσφυγες. Τον επόμενο χρόνο, το 1930, πηγαίνει στο χωριό Ταξιάρχες ( Σίψα ) της Δράμας. Το 1933, κατά την διανομή χωραφιών στους πρόσφυγες, του δίνουν ένα αγροτεμάχιον 5-6 στρεμμάτων. Τότε χτίζει με άλλους πρόσφυγες ένα παρεκκλήσι της Παναγίας και μαζί με έναν μικρό ξενώνα, όπου και εγκαθίσταται. Τον άλλον χρόνον, το 1934, με την βοήθεια των κατοίκων της περιοχής, χτίζει το μικρό μοναστήρι της Αναλήψεως του Σωτήρος και εκεί θα περάση την υπόλοιπη ζωή του με άσκηση και προσευχή. Το 1936 θα επισκεφθή τα Ιεροσόλυμα, όπου συναντά έναν θείο του, επίσκοπο, που έχει αποσυρθή στην Μονή του Αγίου Σάββα, έξω από τα Ιεροσόλυμα. Ο π. Γεώργιος, που έλαβε και την ιερωσύνην, μολονότι ήταν κατά κόσμον ολιγογράμματος, αλλά κατά Θεόν σοφός, υπήρξε χαρισματούχος λειτουργός του Υψίστου. Ο ιερομόναχος Γέρων Γεώργιος ήταν προορατικός , διορατικός και θαυματουργός και δεν ήταν λίγα τα θαύματα που είχε επιτελέσει όταν βρισκόταν σε αυτή την ζωή, και ευεργέτησε αμέτρητες ψυχές, που ζητούσαν την βοήθειά του. Ασκητικός, ταπεινός, θεοκίνητος έζησε βίον οσιακόν και απεχώρησε από αυτόν τον κόσμον σε ηλικία 58 ετών, αφού ταλαιπωρήθηκε σε όλη του την ζωή, αλλά και έδωσε την καλήν μαρτυρία της Πίστεως εν Κυρίω. Διότι όσοι αγαπούν αληθινά τον Χριστό μετέχουν συνεχώς στην αγιαστική χάριν του Θεού και ζουν από τώρα την ουράνια δόξα της αγάπης και της παντοδυναμίας του Θεού. Και το φως αυτής της υπερένδοξης αγάπης φώτιζε όλην την επίγεια ζωή του οσίου Γέροντος Γεωργίου Καρσλίδη. Όσιε Γέροντα Γεώργιε, πρέσβευε υπέρ όλων ημών!


ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑΤΑ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΚΑΡΣΛΙΔΗ

• «Όταν πηγαίνετε στην εκκλησία να φροντίσετε να πηγαίνετε όσον μπορείτε πρωί και μόλις μπείτε στην εκκλησία να κλείνετε το στόμα σας και σιγά-σιγά να ανάβετε το κερί σας και να στέκεσθε πάντα στην ίδια θέση. Ούτε να κάθεστε την ώρα της θείας λειτουργίας χωρίς λόγο. Ο νους σας να μην ξεφεύγει εδώ κι εκεί. Από την ώρα που θα μπαίνετε στην εκκλησία μέχρι να τελειώση, να το παίρνετε απόφαση, μια ώρα θα μείνετε, να την διαθέσετε για προσευχή».
• «Όταν τελειώση η θεία λειτουργία να πλησιάσετε με την σειρά και με σεβασμό στην Ωραία Πύλη , να πάρετε αντίδωρο με ενωμένα τα χέρια και στο δεξί χέρι να πάρετε το αντίδωρο. Αφού το φάτε, να μην ρίξετε τα ψίχουλα , που θα τύχη να σας μείνουν στα χέρια σας. Θα τα ρίξετε μέσα στην άμμο, που είναι στα μανουάλια και μετά θα πείτε καλημέρα».
• «Δεν έχουμε το δικαίωμα , όταν πάμε στην εκκλησία, να προσκυνάμε τις εικόνες του τέμπλου, αλλά τα προσκυνητάρια, που είναι μόλις μπαίνουμε στην εκκλησία. Τις εικόνες του τέμπλου, έχουμε ο δικαίωμα να τις χαιρετούμε τα Χριστούγεννα, το Πάσχα , τον Δεκαπενταύγουστο και όταν πρόκειται να κοινωνήσουμε».
• «Όταν πρόκειται να κοινωνήσετε χρειάζεται προετοιμασία. Πρώτο και βασικόν είναι η εξομολόγηση. Ό,τι σας βαραίνει την ψυχή σας, δηλαδή πού φταίξατε, να το πήτε στον πνευματικό σας πατέρα και πάντα να εξομολογείστε στον ίδιο πνευματικό, όχι κάθε φορά να αλλάζετε πνευματικό. Γιατί όπως πάμε σε έναν καλό γιατρό και για πρώτη φορά μας ρωτάει “πώς λέγεσαι” και μας κάνει κάρτα και όταν ξαναπάμε δεν το λέμε από την αρχή, αλλά παίρνει ο γιατρός την κάρτα μας και με λίγα λόγια , που θα μας ρωτήση, μας δίνει τα φάρμακα, που πρέπει να πάρουμε, έτσι και ο πνευματικός μας πρέπει να ξέρη πώς βαδίζουμε στην ζωή μας».
• «Αφού εξομολογηθούμε από τα βάθη της καρδιάς μας, χωρίς να κρύψουμε και το ελάχιστον αμάρτημά μας, πλένουμε την ψυχή μας, όπως όταν πρόκειται να πάρουμε την Αγία Κοινωνία. Καθαρίζουμε το σπίτι μας, πλένουμε όλα μας τα ρούχα και τα πάντα καθαρίζουμε ,γιατί θα πάρουμε τον Χριστό μέσα μας. Βασικότερο είμαι να καθαρίσουμε πρώτα την ψυχή μας γίνεται με την εξομολόγηση».
• «Αφού εξομολογηθούμε θα φροντίσουμε να κάνουμε έναν έλεγχο με προσοχή στον εαυτό μας , μη τυχόν φταίξαμε σε κάποιον, αν η συνείδησή μας μας ελέγχει, είμαστε υποχρεωμένοι να πλησιάσουμε αυτόν ,που πικράναμε και να του ζητήσουμε με μεγάλη ταπείνωση να μας συγχωρήση. Κι αν ακόμη κάποιος μας πίκρανε πολύ, αυτόν θα τον πλησιάσουμε και θα του δώσουμε το χέρι με αγάπη Χριστού. Γιατί δεν πρέπει να ζητήσουμε συγχώρηση μόνο από αυτόν, που πικράναμε, αλλά και από αυτόν , που μας πίκρανε, να του δώσουμε το χέρι με πραγματική αγάπη , χωρίς εγωισμό, αλλά με ταπείνωση και να του πούμε: « Έλα αδελφέ κάποτε ψυχρανθήκαμε, χωρίς βέβαια να ρίξουμε όλο το βάρος σ’ εκείνον, γιατί αν του πούμε ότι έφταιξε εκείνος δεν έχει καμιά σημασία, ενώ αν του πούμε ότι φταίξαμε και οι δύο, δεν θα γίνη σκανδαλισμός, δεν θα παραχθή, όταν του πούμε ότι κάποτε ψυχρανθήκαμε, αδελφέ, αλλά ας δώσουμε τα χέρια μας, γιατί θα κοινωνήσουμε. Εάν δεν δεχθή, εμείς δεν πρέπει να θυμώσουμε, αλλά να πάμε σπίτι να προσευχηθούμε και να παρακαλέσουμε τον Θεόν να τον συγχωρήση. Τότε μόνο θα συγχωρηθούμε κι εμείς».
• «Την παραμονή το βράδυ, που θα κοινωνήσουμε, πρέπει να διαβάσουμε τους Χαιρετισμούς της Παναγίας, του Τιμίου Σταυρού, την Παράκλησι της Παναγίας, του Χριστού και την (Ακολουθία) της Μεταλήψεως. Όσοι δεν ξέρουν να διαβάζουν, να τους διαβάση κάποιος άλλος. Θα αργήσουν βέβαια οι προσευχές αυτές να διαβαστούν, αλλά πρέπει κανονικά ως τις τρεις τη νύχτα να προσευχόμεθα, γιατί ως τις τρεις οι ουρανοί είναι ανοικτοί και η προσευχή μας εισακούεται. Αφού τελειώσουμε την προσευχή μας, θα κοιμηθούμε , αλλά το πρωί θα πάμε πολύ νωρίς στην εκκλησία να παρακολουθήσουμε από την αρχή την Θεία Λειτουργία»….
…
• «Ο δρόμος του Χριστού είναι να αγαπάμε όλους τους ανθρώπους και αυτούς, που μας αγαπούν και αυτούς που μας μισούν. Να έχετε πραότητα και αν σας προσβάλλη ο άλλος, , να μη θέλετε να τον εκδικηθείτε, αλλά να τον συγχωρείτε και να του δείχνετε καλοσύνη. Και με την αγάπη, που θα του δείξετε, θα τον υποχρεώσετε να σας ζητήση συγγνώμη, εάν βέβαια είναι άνθρωπος με συνείδηση. Γιατί, παιδιά μου, από το καλό έρχεται καλό, από το κακό ποτέ δεν έρχεται καλοσύνη. Γι’ αυτό και σεις μη μαλώνετε με έναν άνθρωπο, που θα σας πειράξη, γιατί θα πληθύνη το κακό, αλλά δείξετε του καλοσύνη για να ηρεμήση και να έχετε μισθό από τον Θεόν. “Αλλήλων τα βάρη βαστάζετε” μας λέγει ο Χριστός».
• « Ο Θεός θέλει να ελέγχουμε μόνον τον εαυτό μας. Εμείw όμως κάνουμε το αντίθετο. Ελέγχουμε όλους εκτός από τον εαυτό μας. Δεν έχει αξία, όσα καλά έργα και αν κάνουμε , όταν κρίνουμε τους άλλους κι εμείς νομίζουμε ότι είμαστε τέλειοι».
• «Τα δικαστήρια είναι μια πολύ σοβαρή υπόθεση. Να προσέχετε πολύ σ’ αυτές τις πόρτες. Να τις αποφεύγετε. Αν τύχη όμως και πάτε, να λέτε πάντα την αλήθεια και αμέσως να εξομολογείσθε. Γιατί το άλλο δικαστήριο είναι το φοβερό. Εκείνο, που θα κριθούμε όλοι».
• «Εάν αυτά (εξομολόγηση και Θεία Κοινωνία) δεν τα έχουμε κάνει, τότε αλλοίμονό μας, γιατί η Αγία Κοινωνία είναι το εισιτήριο για τον άλλο κόσμο. Και το εισιτήριον αυτό δεν πληρώνεται με χρήματα ούτε και μπορούμε να γυρίσουμε πίσω για να κάνουμε τα καθήκοντά μας. Γι’ αυτό, αγαπημένα μου παιδιά , σας παρακαλώ, να είστε έτοιμοι πάντα. Μην περιμένετε την τελευταία στιγμή να ετοιμαστείτε για την άλλη ζωή, γιατί ούτε την ημέρα ξέρουμε, ούτε την ώρα, που θα φύγουμε από αυτόν τον κόσμο. Το ταξίδι αυτό δεν το κάνουμε εμείς όποια ώρα θέλουμε. Αυτό εξαρτάται από άλλον».
• «Παιδιά μου, ο κόσμος έχει φύγει από την αθωότητα κι από την καλωσύνη. Κάθε μέρα και προς το κακό φροντίζει να βαδίζη. Όσο περνούν τα χρόνια βαδίζουμε στην καταστροφή και ο Θεός αυτά δεν τα θέλει. Πόση διαφορά υπάρχει (σήμερα) από πριν πενήντα χρόνια».
• «Η προσευχή και η ελεημοσύνη πάνε μαζί. Αν κάνης προσευχή χωρίς ελεημοσύνη, τότε νεκρή είναι και η προσευχή σου».
• «Όλοι θα φύγουν από δω μία μέρα. Εδώ είμαστε περαστικοί διαβάτες. Ήρθαμε να δείξουμε τα έργα μας και να φύγουμε… Πάντοτε αγάπη και σ’ αυτούς, που μας αγαπούν, και σ’ αυτούς ,που μας μισούν. Να τους συγχωρούμε και να τους αγαπούμε όσον μεγάλο κακό κι αν μας έχουν κάνει. Τότε είμαστε τέκνα του Θεού και τότε συγχωρούνται και τα δικά μας αμαρτήματα. Γιατί όλοι μας αμαρτάνουμε κάθε τόσο. Αφού στην γη πατήσαμε και σάρκα φορέσαμε, κάθε βήμα και αμαρτία… Πάντα αγάπη να κηρύττετε. Αυτός είναι ο πιο βασικός νόμος του Θεού. Αγάπη και μόνον αγάπη».
• «Ποτέ σου να μη ζηλέψης τον πλούτο, ούτε τις φαντασίες. Πάντα να ζης σεμνά και ταπεινά, χωρίς εγωισμό. Γιατί ο εγωισμός είναι φοβερό αμάρτημα. Όταν ακούς ότι συκοφαντούν κάποιον, ας είναι και αλήθεια, ποτέ σου να μη συμπληρώνης κατηγορίες, αλλά πάντα να λες το καλό και να λυπάσαι. Πάντα να φροντίζης να αγαπάς τους φτωχούς, τους γέρους, τα ορφανά, τους αρρώστους».
• «Νηστεία, αγρυπνία και προσευχή είναι τα ουράνια χαρίσματα. Δεν αρκεί μόνον η πίστη. Χρειάζονται και έργα. Προστασία στα ορφανά, ελεημοσύνη στους φτωχούς».
• «Το βάπτισμα είναι ένα από τα επτά μυστήρια. Για να βαπτίσουν ένα παιδί, πρέπει οι γονείς και ο νονός ή η νονά , να κάνουν τρεις ημέρες εγκράτεια πριν το βάπτισμα και τρεις μέρες μετά».
• «Αν θέλουμε να είμαστε πραγματικά Χριστιανοί, πρέπει να ακολουθήσουμε τα χνάρια του Χριστού μας. Πρέπει πάντα να συγχωρούμε και όχι να βλαστημούμε αυτούς, που μας έφταιξαν».




Από το : «ΓΕΡΟΝΤΙΚΟΝ
της εποχής μας»
(Λόγοι και πράξεις Αγίων Γερόντων
των ημερών μας εις ενίσχυσιν και
παρηγορίαν των πιστών )
Π. Μ . ΣΩΤΗΡΧΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ: ΠΑΡΟΥΣΙΑ