Πέμπτη 29 Δεκεμβρίου 2011


Ο ιερέας σας μπορεί να είναι μόλις 25 χρονών. Μα η ιεροσύνη του είναι από καταβολής κόσμου. Όταν, λοιπόν, του ασπάζεστε το χέρι, προσκυνάτε την ιεροσύνη του, που φθάνει διαδοχικά από τον Χριστόν και τους Αποστόλους μέχρι τον ιερέα σας.
Όταν φιλάτε το χέρι του παπά σας, φιλάτε ολόκληρη την αλυσίδα των οσίων και αγίων ιερέων και ιεραρχών, από τους Αποστόλους μέχρι σήμερα. Ασπάζεστε και προσκυνάτε τον Άγιο Ιγνάτιο τον Θεοφόρο, τον άγιον Νικόλαο, τον άγιον Βασίλειο, τον άγιον Σάββα και όλους τους « επίγειους αγγέλους και ουρανίους ανθρώπους», που, όταν ήταν στη γη, κοσμούσαν την Εκκλησία και τώρα στολίζουν τον ουρανό. Είναι φίλημα άγιον, όπως γράφει στους Κορινθίους ο Απόστολος Παύλος. Να ασπάζεστε, λοιπόν το χέρι του ιερέα που σας ευλογεί. Είναι ευλογημένο από τον Θεό. Με την χάρη της ιεροσύνης. Με την χάρη του Αγίου Πνεύματος. Να το φιλάτε το χέρι του ιερέα σας. Όσο νέος και αν είναι. Και να τον ακούτε.
Επισκόπου Αχρίδας Νικολάου, Περιοδικό Έκφραση, Νοέμβριος 2004

Σ’ άκουσα να λες φίλε:

-Δεν υπάρχει Θεός…
-Γράψε λοιπόν Θεός…0

Και συνεπώς ο κόσμος έγινε από την ανύπαρκτη τύχη. Δημιουργός δηλαδή μηδέν…0
-Για τον Ιησού χριστό τι λες φίλε;
-Δεν τον πιστεύω...
-Γράψε και γι' αυτόν μηδέν…0

-Για τους μεγάλους φιλοσόφους, τη φιλοσοφία γενικά που οδηγεί στην παραδοχή του Θεού?
-Τίποτα… Ανθρώπινα κατασκευάσματα. Μηδέν κι εδώ…0

-Για τα εκατομμύρια Αγίους μάρτυρες;
-Δεν μ’ ενδιαφέρουν.
-Δηλαδή μηδέν και εδώ…0

-Για τα δισεκατομμύρια πιστών στους αιώνας;
-Είπα: Δεν πιστεύω… μηδέν…0

-Για την πείρα των αιώνων;
-Δεν είναι δική μου. Μηδέν…0

-Για τις συμβουλές του πατέρα και της μάνας σου που ξέρουν περισσότερα και σ’ αγαπούν;
-Παλιοκαιρινοί αυτοί. Τίποτα για σήμερα. Μηδέν…0

-Για την ηθική;
-Στέρηση ελευθερίας. Την διαγράφω. Την μηδενίζω. Ηθική…0

-Για τα ψώνια της αμαρτίας; Έιτζ, φόνοι, αυτοκτονίες, πόλεμοι κλπ;
-Δεν τα σκέπτομαι… μηδέν και γι’ αυτά...0

-Για την ελπίδα, Για την αθανασία της ψυχής;την αιώνια ζωή;
-Παραμύθια. Μηδέν…0

-Για την Αγία Γραφή;Το βιβλίο που διαβάζεται σε 1350 γλώσσες και έχει τη μεγαλύτερη κυκλοφορία εκτός συναγωνισμού από όλα τα άλλα βιβλία;Το βιβλίο του Θεού;
-Τω καιρώ εκείνο… όχι για σήμερα. Μηδέν και γι’ αυτήν…0

-Για τα αναρίθμητα εξακριβωμένα θαύματα με τις πρεσβείες των Αγίων που έγιναν στους αιώνες και γίνονται και σήμερα;
-Συμπτώσεις. Μηδέν…0

-Για κάνε πρόσθεση φίλε…
-Έκανα.
-Και ποιο είναι το άθροισμα;
-Δεκατρία μηδενικά.
-Γράψ' τα με αριθμό.
-Να: 0000000000000

-Τι λέει;
-Τίποτα.

-Έτσι είναι. Έτσι τα έκανες να είναι με τη φιλοσοφία σου. Με την κοσμοθεωρία σου. Δυστυχώς… Και τι νιώθεις μέσα σου;
Πες μου την αλήθεια φίλε…

-Ένα κενό…
-Και τι θα κάνεις;
-Δεν ξέρω, θέλω να το γεμίσω μα δε γεμίζει όσα και αν δοκίμασα.

-Και όμως υπάρχει τρόπος φίλε.
-Υπάρχει;

-Ναι,και είναι εύκολος. Και δοκιμασμένος από μεγάλα ανήσυχα πνεύματα. Από ανθρώπους που τα γεύτηκαν όλα και όμως η ψυχή τους ήταν άδεια…
-Ποιος είναι;

-Να βάλεις εμπρός από τα δεκατρία μηδενικά σου τον αριθμό ΕΝΑ. Όχι τον αριθμό,αλλά τον Παντοκράτορα.

Ένα Τρισάγιο και Πανάγαθο Θεό - Πατέρα, που είναι πανταχού παρών και τα πάντα πληρών.
Τότε θα έχεις 10.000.000.000.000 (δέκα τρισεκατομμύρια) χαρές και ομορφιές και ελπίδες στην ψυχή σου. Θα γεμίσει και θα ξεχειλίσει όπως το θέλει Εκείνος, που είπε: “ίνα η χαρά ημών η πεπληρωμένη” - για να’ ναι ξεχειλισμένη η χαρά σας.

Δοκίμασέ το φίλε.
Δεν έχεις τίποτα να χάσεις.
Να κερδίσεις πολλά έχεις.
Σου το εύχομαι.
Ο φίλος…
 
από το βιβλίο “Λόγια καρδιάς σε φίλο”,Ιωσήφ Α. Αγαπητού,  Εκδόσεις φωτοδότες.

Από την Καλύβα «Κοίμησις της Θεοτόκου» στην Σκήτη της Αγιάννας, ο Πάτερ Θεόκτιστος Μοναχός είχε βαρειά άρρωστο τον Γέροντα του Μακάριο Μοναχό. Ο Γέρο - Μακάριος κατάγονταν από την Θεσσαλονίκη και από την υπερβολική άσκηση έπαθε τρομερή εξάντληση καθότι δεν ήταν προικισμένος με φυσική αντοχή.
Ήταν ημέρα Κυριακή της Απόκρεω, κατά το σωτήριον έτος 1750 και ο Γερο - Μακάριος από την εξάντληση βρίσκονταν στα πρόθυρα του θανάτου, αλλά ήταν και Δίκαιος της Σκήτης. Ο υποτακτικός του Θεόκτιστος Μοναχός, που ήταν και παραδικαίος και είχε και την φροντίδα του Κυριακού της Σκήτης, μετά από την θεία Λειτουργία, είχε μεγάλη στενοχώρια και αγωνία, τι φαγητό να δώσει στον Γέροντά του, για να μπορέσει κάπως να τονωθεί και να αναλάβει από την εξάντληση πού είχε.
Με τη σκέψη αυτή, κατέβηκε στην παραλία μήπως βρει κανένα ψάρι, αλλά η θάλασσα ήταν τόσο ταραγμένη και φουρτουνιασμένη και καμία ψαρόβαρκα δεν φαινόταν να ξεμυτίσει κατακεί, μα ούτε και στο πέλαγο δεν περνούσε καμία. Τότε βαθιά συγκινημένος, με πίστη θερμή, γονάτισε και έκαμε προσευχή στο Θεό και παρακαλούσε και την Θεοπρομήτορα του Χριστού και μητέρα της Παναγίας μας Αγία Άννα. Δεν πρόλαβε να τελειώσει την προσευχή του αυτή ο Πάτερ Θεόκτιστος και βλέπει πάνω στα αφρισμένα κύματα της θάλασσας να παιχνιδίζει ένα αρκετά μεγάλο ψάρι.
Αμέσως με Θεού φώτιση έκαμε το σημείο του Σταυρού προς την κατεύθυνση, που βρισκόταν το ψάρι και το κύμα, ω των θαυμάσιων σου Χριστέ Βασιλεύ! πέταξε έξω στην άμμο της παραλίας το ψάρι εκείνο. Γεμάτος χαρά ο Πάτερ Θεόκτιστος, πήρε το ψάρι, το πήγε στο Κυριακό, που ήταν κατάκοιτος ο Γέροντας του, έφτιαξε φαγητό, από το οποίο έδωσε στον Γέροντά του, ο οποίος μια φορά έφαγε από το ψάρι εκείνο και πήρε τόση δύναμη που έγινε τελείως καλά και θεραπεύθηκε από την ασθένειά του.
Με το υπόλοιπο ψάρι, ο Πάτερ Θεόκτιστος, φιλοξένησε όσους βρέθηκαν στο Κυριακό την ημέρα εκείνη Μοναχοί και κοσμικοί και όλοι μαζί δόξασαν τον Πανάγαθο Κύριο και Θεόν «Τον θαυμαστόν εν τοις έργοις και τοις Αγίοις Αυτού».




Τον Απρίλη του 2006 υποβλήθηκα σε μια πολύ σοβαρή χειρουργική επέμβαση. Χρειάστηκε στη συνέχεια να παραμείνω για λίγο στη μονάδα εντατικής νοσηλείας του νοσοκομείου.
Δεν ξέρω πόσοι έχουν την εμπειρία νοσηλείας σε μια τέτοια μονάδα! Με συνεχή ιατρική παρακολούθηση, βρίσκεσαι σε ένα χώρο αποκλεισμένο για τους άλλους, εκτός από το ιατρικό και το νοσηλευτικό προσωπικό. Για πολύ λίγο χρόνο, δύο φορές την ημέρα, επιτρέπονται κάποιες επισκέψεις.
Σ' αυτές τις συνθήκες εκείνος που νοσηλεύεται, όπως είναι φυσικό, διακατέχεται από ένα έντονο συναίσθημα απομόνωσης. Μερικές φορές τον πλημμυρίζει μάλιστα η αίσθηση της εγκατάλειψης .
Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς με λόγια αυτά τα συναισθήματα. Στις ατέλειωτες ώρες της μοναξιάς, πολλές σκέψεις κατακλύζουν το μυαλό του αρρώστου και κάποια ερωτήματα τον απασχολούν.
Πολύ δύσκολα θα ξανάφερνα αυτή τη στιγμή στο νού μου, τις σκέψεις και τα ερωτήματα, που με διακατείχαν όλο αυτό το διάστημα.
Ένα είναι βέβαιο: η έντονη αίσθηση της μοναξιάς που είχε καταλάβει τη σκέψη μου και ταλάνιζε την ψυχή μου.
Προσπάθησα να διατηρήσω την επαφή μου με τη ζωή, ξαναφέρνοντας στο νου μου όμορφες στιγμές από τα προηγούμενα χρόνια. Η προσπάθεια κάτι απέδωσε στην αρχή. Ύστερα όμως από λίγο με κατέκλυσε πάλι το συναίσθημα της μοναξιάς και της εγκατάλειψης.

Όπως ήμουν ξαπλωμένος στο κρεβάτι, κοιτάζοντας σχεδόν πάντοτε το ταβάνι του δωματίου, άρχισα να περιφέρω το βλέμμα μου γύρω- τριγύρω. Και ξαφνικά ανακάλυψα στον απέναντι τοίχο, στην επάνω αριστερή γωνία του, μια εικόνα της Παναγίας που στην αγκαλιά της κρατούσε τον Χριστό. Κάποιος καλός άνθρωπος την είχε τοποθετήσει εκεί.
Από τη στιγμή αυτή η Παναγία μας έγινε η συντροφιά μου. Αυτή η απλή εικόνα, που δεν είχε ιδιαίτερη καλλιτεχνική αξία, ήταν μια πόρτα που με οδήγησε κοντά στην Παναγία. Κατανόησα καλλίτερα τότε τι πάει να πεί ότι η "τιμή της εικόνας επί το πρωτότυπον διαβαίνει", όπως λένε οι Πατέρες της Εκκλησίας μας.
Συναισθήματα σκέψεις, αγωνίες μου έγιναν αντικείμενο εκμυστηρεύσεών μου στην Παναγία. Εκείνη φαινόταν πως με άκουε. Φυσικά δεν μου μιλούσε, έδειχνε όμως ότι κατανοούσε την αγωνία μου. Έτσι μια ατμόσφαιρα γαλήνης και ηρεμίας επικράτησε σιγά -σιγά και ανεπαίσθητα στην τρικυμισμένη ψυχή μου.
Οι ατέλειωτες ώρες της παραμονής μου στην εντατική έπαψαν να είναι πια εφιαλτικές .
Είχα την αίσθηση πως κάποιος, που με αγαπούσε πολύ, βρισκόταν δίπλα μου. Ένοιωθα το ζεστό χάδι από το χέρι ενός δικού μου ανθρώπου, στο ξερό και φλεγόμενο από τον πυρετό μέτωπό μου.
Τώρα μακριά από τη δοκιμασία που τότε πέρασα, ξαναφέρνω με συγκίνηση στο νου μου εκείνες τις στιγμές της επικοινωνίας μου με την Παναγία μας. Αυτή η επικοινωνία, καθώς την αναπολώ, με κάνει να θυμάμαι με συγκίνηση κάποιες άλλες, ανάλογες, στιγμές. Τότε που προσκύνησα την εικόνα του Άξιον Εστί στο Πρωτάτο του Αγίου Όρους ή της Παναγίας του Σουμελά στο Βέρμιο, της Μεγαλόχαρης στην Τήνο, της Εκατονταπυλιανής στην Πάρο, της Παναγίας του Μεγάλου Σπηλαίου στα Καλάβρυτα, της Παναγίας του Κύκkου στην Κύπρο, της Παναγίας της Ιεροσολυμίτησας στα Ιεροσόλυμα, της Παναγίας της Βοήθειας στη Χίο.

Οι αναμνήσεις αυτές, αλλά ιδιαίτερα η εμπειρία μου από την Παναγία της εντατικής, αισθάνομαι πως με έχουν συνδέσει στενά με την εικόνα της Παναγίας. Έτσι τώρα μπορώ να νοιώσω καλλίτερα γιατί τόσο πολλοί άνθρωποι, σε δύσκολες στιγμές της ζωής τους, στην Παναγία προσφεύγουν και αυτήν επικαλούνται, προσευχόμενοι μπροστά στην εικόνα της. Καταλαβαίνω τώρα τον Κολοκοτρώνη που, όταν τον εγκατέλειψαν οι σύντροφοί του, στην Παναγία προσέφυγε και προσευχήθηκε στο πιο κοντινό ερημοκλήσι.
Βιώνοντας όλα αυτά, ειλικρινά και με όλη μου την αγάπη, δεν μπορώ να κατανοήσω πως υποστηρίζεται από κάποιους, αξιόλογους νομικούς, ότι πρέπει να κατεβάσουμε τις εικόνες από τους δημόσιους χώρους, για το λόγο ότι προσβάλλουν τη θρησκευτική ελευθερία κάποιων συμπολιτών μας, που είναι άπιστοι ή αλλόθρησκοι. Κανένας μας δεν νομίζω πως αμφισβητεί τη θρησκευτική ελευθερία του οποιουδήποτε. Αδυνατώ να φανταστώ ότι μπορεί να υπάρχει άνθρωπος λογικός, που να θέλει να επιβάλλει στον άλλον τις δικές του θρησκευτικές απόψεις. Η θρησκευτική ελευθερία είναι ένα θεμελιώδες δικαίωμα απόλυτα σεβαστό σε μια δημοκρατική κοινωνία. Η πίστη ή η απιστία δεν παύει να είναι αυστηρά προσωπική υπόθεση του καθενός. Θα ήταν όμως αδιανόητο να φτάναμε στο άλλο άκρο και έτσι να φαλκιδεύαμε αντιθέτως την θρησκευτική ελευθερία των άλλων πολιτών.

Δεν αντιλαμβάνομαι, πως η ύπαρξη των θρησκευτικών συμβόλων μπορεί, αυτή καθεαυτή, να προσβάλλει τη θρησκευτική ελευθερία εκείνων που έχουν διαφορετικό πιστεύω ή δεν πιστεύουν σε τίποτα. Δεν νομίζω πως θέλει κανείς να τους επιβάλλει να σεβαστούν τα σύμβολα αυτά, ούτε να γίνουν οπαδοί μιας συγκεκριμένης θρησκείας.
Άλλωστε οι συνταγματικοί ή οι διεθνείς κανόνες που θεσπίζουν τη θρησκευτική ελευθερία, δεν μπορεί, κατά πως έλεγε ο Αριστόβουλος Μάνεσης, να ερμηνεύονται ερήμην της κοινωνικής πραγματικότητας. Εκτός και αν κάποιοι, χωρίς να μας ερωτήσουν, θέλουν να "μας επιβάλουν" (ντε και καλά) "να θεωρούμε άξιο λόγου μόνο ότι είναι εφάμιλλο των ευρωπαϊκών", όπως το σατίριζε ο Τσαρούχης και το επισημαίνει ο Γιανναράς.

Η εμπειρία μου από τη μονάδα εντατικής νοσηλείας, με έχει συνδέσει στενά με την εικόνα της Παναγίας. Σαν ένας απλός πολίτης, όπως όλοι οι άλλοι, δικαιούμαι- νομίζω- να έχω και να αναρτώ (κατ' ιδίαν ή και δημόσια) τις εικόνες της εκκλησίας μου. Και μέσω αυτών να ανάγομαι στα εικονιζόμενα σ' αυτές ιερά πρόσωπα. Χωρίς να με διακατέχει οποιοσδήποτε φανατισμός, δεν θα επιτρέψω να μου φαλκιδεύσουν το δικαίωμά μου αυτό, που το βίωσα υπό τραγικές μάλιστα περιστάσεις.
Θα παρακαλούσα όσους σκέπτονται διαφορετικά, και των οποίων τις ιδέες απόλυτα σέβομαι, να σκεφθούν τα πράγματα και με αυτή την οπτική γωνία. Τους εύχομαι ειλικρινά και ολόψυχα, να μην έχουν ποτέ τους τη δική μου εμπειρία της μονάδας εντατικής νοσηλείας.
Ευαγγέλου Κρουσταλάκη, επ. Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου



Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. ΑΓΑΘΟΝΙΚΟΥ

Η γεμάτη από αγωνία κοσμική νοοτροπία της εποχής μας, κατάντησε ένα πηγάδι μηδενισμού.
Μέσα στο πηγάδι αυτό του μηδενισμού γίνονται άκαρπες ευτυχώς προσπάθειες να πληγεί η άχραντη και πολύτιμη φυσιογνωμία του Μοναχισμού, που είναι αληθινός πολιτισμός πνεύματος.

Γι' αυτό, δεν θα ήταν άσκοπες μερικές σκέψεις γύρω στην αξία της μοναχικής πολιτείας και στο τι προσφέρει σήμερα σε όλους μας η ουράνια αυτή βιοτή.
Μια τεράστια αλλαγή αισθάνεται κάθε φιλέρευνος και ευαίσθητος άνθρωπος που θα επισκεφτεί ένα μοναστήρι, μέσα στο οποίο απλοί και απέριττοι μοναχοί εκπροσωπούν γνήσια τη θεία ιδιότητά τους. Η αλλαγή αυτή δεν ξεκινάει μόνο από το ντύσιμο των υπάρξεων που κινούνται γύρω του και από τη διάταξη των κτιρίων. Αλλά η αλλαγή αυτή παρουσιάζεται ως μια ζωή πιο έντονη, με ρυθμό όμως αργό. Κι ενώ οι κοσμικοί ζουν την ένταση της ζωής μέσα σε γοργό ρυθμό, οι μοναχοί ζουν την ένταση της ζωής τους, εμβαθύνοντας όμως στα βιώματά τους και γεμίζοντάς τα με την περιπάθεια και το βάρος της καρδιάς τους.
Μια ματιά στη σύγχρονη πραγματικότητα θα μας πείσει τετραγωνικά γι' αυτό. Οι ανέσεις της ζωής μας επλήθυναν. Τα μέσα πολλαπλασιάστηκαν. Όμως ο άνθρωπος ζει διαρκώς την ανησυχία και το άγχος. Και τούτο, γιατί δεν εκφράζει γεννήματα ειρήνης. Γιατί δεν δημιουργεί ατμόσφαιρα αληθινής χαράς. Και έχει πάρει η γαλήνη διαζύγιο μαζί του, γιατί ζει συνέχεια ταραγμένος. Ταραγμένος, γιατί βιάζεται να κατακτήσει, να φτιάξει, να αποκτήσει δικά του, σαν να είχε από κάποιο την κατηγορηματική υπόσχεση πως αιώνια θα απολαμβάνει τα αγαθά του εδώ στη γη. Και ξεχνάει των εαυτό του, τον εσωτερικό άνθρωπο, που δεν χρειάζεται εγκεφαλικά σχεδιασμένη ζωή, αλλά ζωή αυθόρμητη και άμεση.

Οι Μοναχοί αντίθετα, ζουν έντονα τη ζωή τους, αλλά με ρυθμό αργό. Αισθάνονται κόπο, χύνουν ιδρώτα, παλεύουν και αγωνίζονται, αλλά ωσάν να κοινωνούν από το ρυθμό της αιωνιότητας, όπου χρόνος πια δεν υπάρχει, δεν βιάζονται. Γιατί δεν ξεχνάνε πως κουβαλάνε τον εαυτό τους μαζί τους. Και παρόλα τους τα πάθη δεν χάνουν την εσωτερική τους ισορροπία. Αφού δηλαδή έχουν μαζί τους τον εαυτό τους, ένα ακατέργαστο όγκο ψυχής για την οποία "Χριστός απέθανε", το πιο πολύ αξίζει από τα γύρω τους υλικά πράγματα ώστε να τα κυνηγήσουν; Η ζωή γι' αυτούς αλλάζει προς το καλλίτερο, μόνο όταν ο εσωτερικός κόσμος αλλάζει και όχι όταν τα εξωτερικά πράγματα, οι σχέσεις και οι καταστάσεις αλλάζουν. Έτσι, καταγίνονται νηφάλια και ακούραστα σ' αυτό το υψηλό έργο. Γίνονται λεπτολόγοι ψιλοδουλευτές της μικρής αρετής, γιατί πιστεύουν πως ο δρόμος αυτός δεν κερδίζεται με τους παρασσάγγες, αλλά με το υποδεκάμετρο. Το πνεύμα για τους Μοναχούς είναι το παν. Και στην ανύστακτη ακόμα εργασία τους με υλικές ενασχολήσεις, απλά και αβίαστα δίνουν τον τόνο της μεταφυσικής σπουδής στον ανθρώπινο ιδρώτα, για να τους αποκαλυφθεί τότε το ανθρώπινό τους έργο σαν αντικαταβολή στο καταθλιπτικό βάρος του προπατορικού αμαρτήματος. Έτσι, γυρεύουν τον Θεό και αναπνέουν μόνο γι' Αυτόν. Τον λατρεύουν σταυρωμένοι. Και ο φανερωμένος με σάρκα Υιός Του γίνεται γι' αυτούς ο έρωτας ο ανίκητος!... Και τότε η θάλασσα των θλίψεων και η στενωπός που οδηγεί στη ζωή, γίνεται συγχρόνως πόνος και χαρά τους, ή "χαρμολύπη", όπως την ονομάζουν οι μεγάλοι Όσιοι Πατέρες της εκκλησίας μας. Γι' αυτό και παρουσιάζουν αυτή τη συγκρατημένη λάμψη στα πρόσωπά τους που υποβάλλει, και τη χλωμή χαρά, που ανεβάζει και διδάσκει και οικοδομεί όλους, όσοι οδηγούν τα βήματά τους στις Μονές. Με αυτή λοιπόν τη σωτήρια αντίθεσή τους από μας τους πολλούς οι μοναχοί, εξυφαίνουν το ωραίο πρότυπο, για να βρίσκει ο ταραγμένος άνθρωπος τη χαμένη του χαρά και την ισορροπία μέσα στις αντίθετες δυνάμεις της καθημερινής βιοπάλης.

Εμείς οι Πιεριείς, πρέπει να νοιώθουμε υπερήφανοι, γιατί στον τόπο μας έχουν φυτρώσει τέτοια μοναστικά άνθη, που μας φυγαδεύουν την ποικίλη αγωνία της ζωής και μας συνειδητοποιούν τον αγώνα μας, και μας δείχνουν ανοιχτό ορίζοντα μέσα στη μυωπία που μας δημιουργεί ο ψευδοπολιτισμός.
Τους οφείλουμε, όπως και σε όλους τους Μοναχούς της οικουμένης, ευγνωμοσύνη. Γιατί γίνονται οι ανανεωτές των ιδανικών μας, που σήμερα τρεμοσβήνουν. Και τα βιώματα που ετοιμάζονται στον αργαλειό της προσευχής και της καρτερίας τους, βιώματα με αιώνιο κύρος, κλασσικότητα και χάρη ασύγκριτη, μας χαρίζουν την ολόφλογη νοσταλγία της μόνιμης πατρίδας μας, του ουρανού. Τους χρεωστούμε θερμότατες ευχαριστίες και άπειρο σεβασμό!
 
Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κίτρους,
Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. ΑΓΑΘΟΝΙΚΟΥ

Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2011

-Γέροντα, ὁ Ἅγιος Νεκτάριος σὲ μιὰ ἐπιστολή του πρὸς τὶς μοναχὲς γράφει νὰ μὴν ξεχνοῦν πώς εἶναι γυναῖκες καὶ νὰ προσπαθοῦν νὰ μιμοῦνται τὶς Ὅσιες καὶ ὄχι τοὺς Ὁσίους(1). Γιατὶ τὸ λέει αὐτό; Μήπως γιατὶ οἱ γυναῖκες δὲν ἔχουν ἀντοχή;
-Ποιὲς; οἱ γυναῖκες δὲν ἔχουν ἀντοχή; Ἐγὼ τὶς ἔχω φοβηθῆ τὶς γυναῖκες. Ἔχουν πολλή ἀντοχή. Ἡ γυναίκα μπορεῖ στὸ σῶμα νὰ εἶναι ἀδύναμη, νὰ ἔχη λιγώτερες σωματικὲς δυνάμεις ἀπὸ τὸν ἄνδρα, ἀλλὰ μὲ τὴν καρδιὰ ποὺ ἔχει, ἄν τὴν δουλεύη, ἔχει τέτοια ἀντοχή, ποὺ ξεπερνάει τὴν ἀνδρικὴ δύναμη.
Ὁ ἄνδρας, ναὶ μὲν ἔχει σωματικὲς δυνάμεις, ἀλλὰ δὲν ἔχει τὴν καρδιὰ ποὺ ἔχει ἡ γυναίκα. Νὰ, πρόσεξα μιὰ γάτα ποὺ ἦρθε στὸ Καλύβι μὲ τὰ γατιά της. Ἦταν ἀδύνατη, ἡ κοιλιά της κολλημένη σὰν πλάκα.
Μιὰ μέρα ἦρθε ἕνα μεγάλο σκυλὶ ποὺ ἦταν καὶ κυνηγητικό. Ὁ Κούρδης, ὁ γάτος, τὸ ἔβαλε στὰ πόδια. Ἐκείνη σηκώθηκε ἐπάνω, καμπούριασε, ἀγρίεψε, ἦταν ἕτοιμη νὰ ὁρμήση ἐπάνω στὸ σκυλί. Ἀπόρησα, ποῦ βρῆκε τέτοιο θάρρος! Βλέπεις, εἶχε τὰ γατάκια της.
Ἡ μάνα πονάει, κουράζεται, ἀλλὰ δὲν αἰσθάνετια οὔτε τὸν πόνο οὔτε τὴν κούραση. Ζορίζει τὸν ἑαυτὸ της, ἀλλὰ, ἐπειδὴ ἀγαπάει τὰ παιδιὰ της, ἀγαπάει τὸ σπίτι της, ὅλα τὰ κάνει μὲ χαρά.
Πιὸ πολύ κουράζεται ἕνας ποὺ ξαπλώνει συνέχεια παρὰ αὐτὴ. Θυμᾶμαι, ἡ μάνα μου, ὅταν ἤμασταν μικρά, ἔπρεπε νὰ κουβαλάη τὸ νερὸ ἀπὸ τὴν βρύση ποὺ ἦταν πολὺ μακριὰ ἀπὸ τὸ σπίτι μας· ἔπρεπε νὰ μαγειρεύη, νὰ ζυμώνη, νὰ πλένη τὰ ροῦχα, νὰ πηγαίνη καὶ στὸ χωράφι.
Ἔκανε δηλαδὴ ὅλες τὶς δουλειές, εἶχε κι ἐμᾶς τὰ παιδιὰ νὰ τὴν ζαλίζουμε καὶ νὰ κάνη καὶ τὸ ....δικαστήριο, ὅταν μαλώναμε.
Ἔλεγε ὅμως: «Αυτὸ εἶναι τὸ καθῆκον μου·εἶμαι ὑποχρεωμένη νὰ τὰ κάνω ὅλα, χωρὶς νὰ γογγίζω». Τὸ ἔλεγε μὲ τὴν καλὴ ἔννοια. Ἀγαποῦσε τὸ σπίτι, ἀγαποῦσε τὰ παιδιά της, καὶ δὲν κουραζόταν μὲ τὶς δουλειὲς· ὅλα τὰ ἔκανε μὲ τὴν καρδιά της, μὲ χαρά.
Καὶ ὅσο περνοῦν τὰ χρόνια, τόσο πιὸ πολὺ ἡ μητέρα ἀγαπᾶ τὸ σπίτι. Παρόλο ποὺ περνᾶ ἡ ἡλικία, θυσιάζεται πιὸ πολὺ, γιὰ νὰ μεγλώση καὶ τὰ ἐγγονάκια της. Καὶ ἐνῶ οἱ δυνάμεις της λιγοστεύουν, ἐπειδὴ ὅμως τὸ κάνει μὲ τὴν καρδιὰ της, ἔχει περισσότερο κουράγιο καὶ ἀπὸ τὸν ἄνδρα, ἀλλὰ καὶ ἀπὸ τὸ κουράγιο ποὺ εἶχε στὰ νιάτα της.
-Καὶ στὴν ἀρρώστια, Γέροντα, ἡ γυναίκα ἔχει μεγαλύτερη ψυχραιμία ἀπὸ τὸν ἄνδρα.
-Ξέρεις τί γίνεται; Ἡ μητέρα μὲ τὶςἀρρώστιες τοῦ παιδιοῦ ἔχει ἀντιμετωπίσει πολλὲς φορὲς τὴν ἀρρώστια καὶ ἔχει πολλὲς ἐμπειρίες.
Θυμᾶται πόσες φορές ἀνέβηκε ὁ πυρετὸς καὶ ξανακατέβηκε.
Εἶδε διάφορες σκηνὲς· τὸ παιδὶ νὰ πνίγεται ἤ νὰ λιποθυμάη καὶ μὲ ἕνα –δυὸ χτυπήματα νὰ συνέρχεται κ.λ.π. Ὁ ἄνδρας δὲν τὰ βλέπει αὐτὰ καὶ δὲν ἔχει τέτοιες ἐμπειρίες. Γι’ αὐτό, ἄν δῆ τὸ παιδὶ καμμιὰ φορὰ μὲ πυρετὸ ἤ λίγο χωλμό, πανικοβάλλεται καὶ ἀρχίζει: «Τὸ παιδὶ χάνεται! Τί θὰ κάνουμε τώρα; Τρέξτε, φωνάξτε τὸν γιατρό!».

1. Ἁγίου Νεκταρίου Ἐπισκόπου Πενταπόλεως, 35 Ποιμαντικὲς Ἐπιστολὲς, Ἐπιστολὴ 26η, ἐκδ. «Ὑπακοή», Ἀθῆναι 1993, σ. 123.
Ἀπόσπασμα ἀπό τίς σελίδες 82-84 τοῦ βιβλίου:
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Δ΄ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΑΦΥΠΝΙΣΗ ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ
«ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ροή δεδομένων

Ετικέτες-Κατηγορίες

p.Ioannis.Kiparissopoulos. Από το Blogger.

Πληροφορίες

Αναγνώστες

Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ
Για να μπείτε στήν Αγία Γραφή κάντε κλίκ στην εικόνα

ΠΑΤΕΡΙΚΑ

ΠΑΤΕΡΙΚΑ
Για να μπείτε στις αναρτήσεις με τα Πατερικά κείμενα κάντε κλίκ στην εικόνα

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
Για να μπείτε στις αναρτήσεις κάντε κλίκ στην εικόνα

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ Ο ΙΑΤΡΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ Ο ΙΑΤΡΟΣ
Για να μπείτε στις αναρτήσεις κάντε κλίκ στην εικόνα

ΑΓΙΟΙ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΙ ΙΣΑΑΚ ΟΙ ΣΥΡΙΟΙ

ΑΓΙΟΙ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΙ ΙΣΑΑΚ ΟΙ ΣΥΡΙΟΙ
Για να μπείτε στις αναρτήσεις κάντε κλίκ στην εικόνα

ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΞ Αγίου Ιωάννου Σιναϊτου

ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΞ  Αγίου Ιωάννου Σιναϊτου
Για να μπείτε στις αναρτήσεις κάντε κλίκ στην εικόνα

Ορθόδοξο Συναξάρι

Επικοινωνήστε μαζί μας…...

Όνομα

Ηλεκτρονικό ταχυδρομείο *

Μήνυμα *

ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ

ΓΕΡΩΝ  ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ
Για να μπείτε στις αναρτήσεις κάντε κλίκ στην εικόνα

ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ

ΓΕΡΩΝ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ
Για να μπείτε στις αναρτήσεις κάντε κλίκ στην εικόνα

Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης

Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης
Για να μπείτε στις αναρτήσεις κάντε κλίκ στην εικόνα

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ
Για να μπείτε στις αναρτήσεις κάντε κλίκ στην εικόνα

Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός

Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός
Για να μπείτε στις αναρτήσεις κάντε κλίκ στην εικόνα

Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής

Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής
Για να μπείτε στις αναρτήσεις κάντε κλίκ στην εικόνα

Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης

Γέροντας Εφραίμ Κατουνακιώτης
Για να μπείτε στις αναρτήσεις κάντε κλίκ στην εικόνα

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης

Άγιος Σιλουανός ο Αθωνίτης
Για να μπείτε στις αναρτήσεις κάντε κλίκ στην εικόνα

Άγιος Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως

Άγιος Νεκτάριος Επίσκοπος Πενταπόλεως
Για να μπείτε στις αναρτήσεις κάντε κλίκ στην εικόνα

ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΝΕΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Ο ΝΕΟΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ
Για να μπείτε στις αναρτήσεις κάντε κλίκ στην εικόνα

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ
Για να μπείτε στις αναρτήσεις κάντε κλίκ στην εικόνα

Συνολικές προβολές σελίδας