Η φροντίδα που πρέπει να έχη η ψυχή για να ειρηνεύη

Λοιπόν, πριν από κάθε άλλο να έχης την ειρήνη αυτήν και συστολή, αδελφέ, στις πέντε αισθήσεις σου: δηλαδή στο να μην βλέπης, ή να κινής τα χέρια σου ή να ομιλής ή να βαδίζης ταραγμένα, αλλά ειρηνικά και με καλές κινήσεις. Γιατί όταν συνηθίσης να διατηρής την ειρήνη αυτή στις εξωτερικές σου κινήσεις, εύκολα και χωρίς κόπο θα κατορθώσης να ειρηνεύης εσωτερικά, επειδή σύμφωνα με τους Πατέρες ο εσωτερικός άνθρωπος μετασχηματίζεται με τον εξωτερικό. Συνήθιζε να αγαπάς όλους τους ανθρώπους και να είσαι ειρηνικός με όλους, όπως παραγγέλλει ο απόστολος Παύλος: «Όσο εξαρτάται από εσάς να ζήτε ειρηνικά με όλους» (Ρωμ. 12,18). Πρόσεχε την συνείδησί σου να μη σε κατηγορή για κανένα πράγμα, αλλά να είναι αναπαυμένη με τον Θεό, με τον εαυτό σου, με τον πλησίον και με τα έξω πράγματα, όπως είπαμε στο η΄ κεφάλαιο του μέρους αυτού. Και μάλιστα να μην σε κατηγορή ότι παρέλειψες κάποια εντολή του Θεού, γιατί η διατήρησις της καθαρής συνειδήσεως γεννά την ειρήνη της καρδιάς: «Έχουν πολλή ειρήνη όσοι αγαπούν το νόμο σου και δε συναντούν εμπόδιο μπροστά τους» (Ψαλμ. 118,164). Συνήθιζε να υποφέρης τις ύβρεις χωρίς ταραχή. Είναι, ναί, αλήθεια ότι θα υποφέρης πολύ μέχρι να αποκτήσης την ειρήνη αυτή, διότι είσαι αγύμναστος. Αλλά αφού την αποκτήσης η ψυχή σου θα βρίσκη πολύ παρηγοριά σε κάθε αντίθετη κατάστασι που θα συναντά. Και από μέρα σε μέρα θα μάθης καλύτερα την άσκησι αυτή για να ειρηνεύης πνευματικά.

Όταν πάλι δής τον εαυτό σου καμμιά φορά να είναι στενοχωρημένος και λυπημένος και να ενοχλήται τόσο πολύ, ώστε να μην μπορή να έχη ειρήνη μέσα του, τρέξε αμέσως στην προσευχή και να επιμένης σ αυτήν, μιμούμενος τον Κύριό μας που προσευχήθηκε στον Κήπο τρεις φορές, για να σου δώση παράδειγα ώστε σε κάθε σου θλίψι να έχης ως καταφύγιο την προσευχή, και όσο λυπημένος και ολιγόψυχος κι αν είσαι, δεν πρέπει να την εγκαταλείπης, έως ότου βρής την θέλησί σου σύμφωνη με την θέλησι του Θεού, και στη συνέχεια να την βρής ευλαβή και ειρηνική και συγχρόνως με πολύ θάρρος και τόλμη, για να μπορέση να δεχθή και να εναγκαλισθή εκείνο που προηγουμένως φοβόταν και το απέφευγε. Διότι και ο Κύριος ενώ πρώτα φοβόταν το πάθος, μετά την προσευχή όμως δέχθηκε θάρρος και είπε: «Σηκωθήτε, ας αναχωρήσουμε: να, πλησίασε εκείνος που θα με παραδώση» (Ματθ. 26,46).