“Κανών Παρακλητικός εις τον Τίμιον Σταυρόν” ΜΕ ΒΙΝΤΕΟ

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ...

Νικηφόρου ιερομονάχου του Κρητός

Μετά τον, Ευλογητόν, το, Κύριε εισάκουσον, είτα το, Θεός Κύριος και το Τροπάριον Ήχος Δ Ὁ υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Τω ζωηφόρω νυν Σταυρώ προσπελάσωμεν, οι μακρυνθέντες τοις κακοίς και προσψαύσωμεν, εν επιστρόφω λέγοντες καρδία πιστώς· πρόφθασον, βοήθησον, ο Σταυρός του Κυρίου, φάνηθι λυτρούμενος εκ παντοίων κίνδυνων· μη εποφθώμεν άπρακτα ζητείν· την σην γαρ σκέπην βεβαίαν ελπίζομεν.

Δόξα και νυν.

Ου δυνησόμεθα Σταυρέ του Κυρίου, τα σα θαυμάσια υμνείν οι κατάκριτοι. Ει μη γαρ σοι παρείχες τα δωρήματα, τις ημίν την ίασιν των του σώματος νόσων; τις δε και την κάθαρσιν των ψυχών αν εδίδου; Ουκ απόμακρυνθώμεν πώποτε εκ σου· συ γαρ σκέπεις πάντας θνητούς εκ παντοίων κακών.

Είτα ο Ν και ο Κανών.
Ωδή Α’. Ήχος Πλ. Δ’. Υγράν διοδεύσας
Στίχος. Σταυρέ του Χριστού σώσον ημάς τη δυνάμει σου.

Σταυρέ σκήπτρον άγιον και σεπτόν, τους εν ευλαβεία προσκυνούντας την ιεράν, σκέπην σου ατρώτους από βλάβης, και πειρασμών και κινδύνων διάσωσον.

Σταυρέ σκήπτρον άγιον του Χριστού, τους σε προσκυνούντας καταξίωσον εσαεί, τω Κτίστεί Θεώ καθυπακούειν, και υπ’ αυτού βασιλεύεσθαι ποίησον.

Σταυρέ η βοήθεια των πιστών, δίδου βοηθείας τοις υμνούσι το ιερόν, κράτος σου και αίρειν τα βραβεία, κατά παθών ψυχοφθόρων ενίσχυσον.

Θεοτοκίον.
Σταυρόν καθορώσα Αγνή αμνάς, του αγνώς τεχθέντος εξ αυτής, ούτος νυν εστί, πιστών σωτηρία ανεβόα, και κραταιά προστασία και στήριγμα.

Ωδή Γ . Ουρανίας αψίδος.

Ο Σταυρός του Δεσπότου, χαίρε νεκρών έγερσις, χαίρε ασθενούντων η ρώσις, χαίρε αντίληψις• τους προσκυνούντάς σε, φύλαττε φρούρει και σκέπε, εκ των δρωμένων τε, και αοράτων εχθρών.

Ο Σταυρός του Κυρίου, χαίρε Πιστών καύχημα, χαίρε κραταιά προστασία, χαίρε παράκλησις· τους προσκυνούντας σε, εκ περιστάσεως ρύσαι, και δεινής κακώσεως και πάσης θλίψεως.

Ο Σταυρός του Κυρίου, χαίρε στερρόν έρρεισμα, χαίρε των υμνούντων σε φύλαξ, χαίρε προπύργιον• τους προσκυνούντάς σε εκ των του βίου σκανδάλων, ρύσαι και διάσωσον θεία δυνάμει σου.

Θεοτοκίον
Ο Σταυρός του Υιού σου, παρθενικόν καύχημα, πάσί σου τον Τόκον υμνούσι, δύναμις πέφυκεν, ου η προσκύνησις και το προς σε καταφεύγειν, πάθη θεραπεύουσι ψυχής και σώματος.

Ωδή Δ’. Εισακήκοα Κύριε….
Ο Σταυρός ο Πανάγιος, πάσι τοις υμνούσιν αυτόν την ίασιν, και πταισμάτων απολύτρωσιν, εμφανώς οράται χαριζόμενος.

Των αμέτρων πταισμάτων μου, ρουν τον θολερώτατον αποξήρανον, ο βαστάσας τον ξηράναντα, αθεΐας ύλην, Σταυρέ Τίμιε.

Αμαρτίαις συμπέφυρμαι, και εκ τούτων ήλθον εις αλλεπάλληλον, αρρωστίαν• όθεν κράζω σοι, άμφω τας Ιάσεις, Σταυρέ δώρησαι.

Θεοτοκίον.
Οι Σταυρόν και την Άχραντον, έχοντες ελπίδα ουκ αισχυνθήσονται• η πρεσβεία γαρ και δύναμις, της Μητρός και σκήπτρου σφόδρα δύνανται.

Ωδή Ε’. Φώτισον ημάς.

Γλύκανον ημών, την πικρίαν των θλίψεων, Σταυρέ Κυρίου, ο πάλαι της μερράς, πικρών υδάτων την πικρίαν Ιασάμενος.

Σκέπασον ημάς, τη δυνάμει σου πανάγιε, Σταυρέ Κυρίου, εν σοι γαρ του Πατρός, Ισχύς επήρθη, το σον κράτος ενισχύουσα.

Κούφισον ημών, άπαν άλγος τε και κάκωσιν, και σκυθρωπότητα εκ των καρδιών, Σ ταύρε Κυρίου• δέδοταί σοι γαρ το δύνασθαι.

Θεοτοκίον
Έχομεν Πιστοί, προστασίαν προς τον Κύριον, την Παναγίαν Παρθένο ν και τον Σταυρόν, ων καταπλήττει και τους δαίμονας η δύναμις.

Ωδή ΣΤ’. Την δέησιν εκχεώ.

Το όπλον των βασιλέων υμνώ σε, την στολήν των Ιερέων υψώ σε, Χριστιανών την ελπίδα απάντων, υμνολογώ σε Σταυρέ Παμμακάριστε, το καύχημα καμού ον σε, όπλον ως μέγα αμπέχομαι.

Σε σκέπην Χριστιανοί γινώσκομεν, και καυχώμεθα εν σοι Ξύλον θείον• εις πάντα γαρ σε ευρίσκομεν κράτος, και παντελή σωτηρίαν και σύμμαχον, την χάριν όθεν και ημίν, τοις υμνούσί σε πόθω κατάπεμψον.

Ο Κύριος ισχυρόν ημίν τείχος, και προστάτην και φρουρόν σε παρέσχε, και γαρ εν σοι εναντίαι δυνάμεις, εξηφανίσθησαν σθένει του κράτους σου. Ως έχεις ουν πάσαν ισχύν, ασθενούντας ημάς ισχύν ένδυσον.

Θεοτοκίον
Σωτήράς μου επιγράφομαι πόθω, τους τον Κτίστην μου σαρκί δεξαμένους, την μεν Αγνήν, ως ζωήν αφθαρτούσαν• το δε Σταυρόν, ως νεκρών ζωοπάροχον. Νεκρώσει ουν ζωοποιώ, ο Σταυρός και η Κόρη ζωώσατε.

Διάσωσον Σταυρέ Κυρίου την ποίμνην σου από βλάβης, ότι πάντες εν σοι καυχώμεθα, και γινώσκομεν την σκέπην σου, σωτηρίαν και κράτος.

Επίσκεψαι τη ση δυνάμει τους πίστει σε προσκυνούντας, Τίμιε Σταυρέ, εξ εχθρών παντοίας κακώσεως, και δίωξον τας αυτών περιστάσεις.

Ο ιερευς ως έθος μνημονεύει. Είτα το Κοντάκιον Ήχος Β’.

Το ξύλον της ζωής και δύναμις υπέροπλος, ελπίς των Πιστών και σκέπη και κραταίωμα, εκ ψυχής βοώμέν σοι, Σταυρέ Κυρίου φύλαξ φάνηθι, και εκ σκανδάλων των του πονηρού, προφθάσας ρύσαι ημάς τους υμνούντάς σε.

Και ευθύς το προκείμενον.Ήχος Δ’.
Υψούτε Κύριον τον Θεόν ημών και προσκυνείτε τω υποποδίω των ποδών αυτού, ότι Άγιος εστί.

Στίχος. Ο Κύριος εβασίλευσεν ευπρέπειαν ενεδύσατο. Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Ιωάννην.

Είπεν ο Κύριος. Ουδείς αναβέβηκεν εις τον ουρανόν, ει μη ο εκ του ουρανού καταβάς, ο Υιός του ανθρώπου, ο ων εν τω ουρανώ. Και καθώς Μωσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτως υψωθήναι δει τον Υιόν του ανθρώπου, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον. Ούτω γαρ ηγάπησεν ο Θεός τον κόσμον, ώστε τον Υιόν αυτού τον μονογενή έδωκεν, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον. Ου γαρ απέστειλεν ο Θεός τον Υιόν αυτού εις τον κόσμον, ίνα κρίνη τον κόσμον, αλλ’ ίίνα σωθή ο κόσμος δι’ αυτού.

Δόξα.
Το του θείου Σταυρού σου δυνάμει ελεήμον, εξάλειψον τα πλήθη τα
των εμών εγκλημάτων.
Και νυν.

Ταις της Θεοτόκου ….
Στίχος. Ελεήμον, ελέησόν με ο Θεός . .. Και το παρόν Προσόμοιον.
Ήχος Πλ. Β’. Όλην αποθεμένοι.

Σταυρέ πανσεβάσμιε, ον περιέπουσι τάξεις, Αγγέλων γηθόμεναι• σήμερον ορώμενος θείω πνεύματι, δικαιοίς άπαντας, τους κλοπή βρώσεως, απωσθέντας και εις θάνατον, καθυποκύψαντας· όθεν σε καρδία και χείλεσι πιστώς περιπτυσσόμενοι, τον αγιασμόν αρυόμεθα• υμνείτε, βοώντες, Χριστόν τον υπεράγαθον Θεόν, και το αυτού προσκυνήσωμεν θείον υποπόδιον.

Το, Σώσον ο Θεός τον Λαόν σου κ. τ. λ.

Ωδή Ζ’.Οι εκ της ιουδαίας. ..

Το κράτος του θανάτου, τεθανάτωται πάλαι της κρεμασθείσης ζωής, θανάτω ζωηφόρω, Σταυρέ εν σοι διο σε, ικετεύω κραυγάζων σοι, των θανατούντων παθών, ρύσαι με νυν και σώσον.

Την βροτών σωτηρίαν, ο Σωτήρ ηβουλήθη εναπεργάσασθαι, εν ξύλω ζωηφόρω, διδούς τοις σωζομένοις, μελωδείν τα σωτήρια· χαίρε Σταυρέ του Χριστού, Πιστών απάντων σώστα.

Του ξύλου της κατάρας, οι τρυφήσαντες εύρον τας αφεσίμους εν σοι, εκτάσει ευλογίας χειρών των του Δεσπότου, διο πάντες σοι κράζομεν· την ευλογίαν Σταυρέ δίδου τοις σε τιμώσι.

Θεοτοκίον.
Καυχώμαι την δυάδα, προβαλλόμενος πρέσβεις προς τον Σωτήρα Χριστόν, Μητέρα και το σκήπτρον· ισχύει γαρ η Μήτηρ, και το σκήπτρον κρατύνει με, χαίρε το σκήπτρον Χριστού, χαίρε η Μήτηρ τούτου.

Ωδή Η’. Τον Βασιλέα.

Τους προσκυνούντάς σε, ω Σταυρέ διατηρεί, πειρασμών και κινδύνων ατρωτους· έχεις γαρ σην σκέπην φρουρούσαν πιστούς πάντας.

Τας αρρωστίας τας της σαρκός ιατρεύεις, και σπιλάδας ψυχών εκκαθαίρεις. Όθεν σε υμνούμεν, Σταυρόν τον του Κυρίου.

Τους τω σημείω σου εεαυτούς σημειούντας, των παγίδων λυτρούσαι του σκότους, Σταυρέ του Κυρίου δια του σου σημείου.

Θεοτόκιο.

Του Βασιλέως των Ουρανών την Μητέρα, και Σταυρόν του Σωτήρος εν πίστει, πάντες προσκυνούμεν, ώσπερ κοινούς προστάτας.

Ωδή Θ’. Κυρίως Θεοτόκον ….

Ην φέρω σοι εκ πόθου, δέησιν Κυρίου, δέξαι

Σταυρέ, και την χάριν παράσχου πιστώς, σε προσκυνούντι εν πίστει και μεγαλύνοντι.

Σημείον νικηφόρον, πάντες οίδασί σε, οι δια σου βραβεία και νικάς αυτών, συν ευλαβεία λαβόντες, και μεγαλύνουσι.

Το χαίρε τούτο τέλος, του μικρού μου ύμνου, του δια σου νικηφόρου οφθέντος Σταυρού, δέξαι Χριστέ μου το χαίρε, και δίδου μοι τα χαρμόσυνα.

Θεοτοκίον.
Ου θέλω σιωπήσαι τα της Θεοτόκου, και τον Σταυρόν μη κηρύττειν, ος σκέπει πιστούς• ου σιωπώ, αλλά λέγω, ει και εσίγησα.

Άξιόν εστιν ως αληθώς. . . Και τα παρόντα Μεγαλυνάρια.

Τον Σταυρόν τον τίμιον του Χριστού, σήμερον εκ πόθου προσκυνήσωμεν ευλαβώς, και εν κατανύξει βοήσωμεν συμφώνως, Σταυρέ ζωής το ξύλον πιστούς στερέωσον.

Πάντες προσκυνούμεν πανευλαβώς, και φόβω και πόθω, συν αγάπη τε και χαρά, τιμώντες υμνούμεν το πανάγιον ξύλον, χείλεσιν αναξίοις κατασπαζόμενοι.

Σκήπτρον αγιότατον του Χριστού, ζωηφόρον ξΰλον, ιερέων η καλλονή, Βασιλέων νίκος, στήριγμα ορθοδόξων, πάντας τους σε τιμώντας, Σταυρέ διάσωσον.

Άλαλα τα χείλη των ασεβών, των μη προσκυνούντων τον Σταυρόν τον ζωοποιόν, τον αγιασθέντα Αίματι τω πανσέπτω, Χριστού του ζωοδότου ον μεγαλύνομεν.

Θεοτοκίον.
Ώσπερ την ψάμμον των θαλασσών, υπέρ αριθμόν τε των αστέρων του Ουρανού, μόνος αμαρτήσας και μόνος κατεκρίθην, ω Δέσποινα του Κόσμου, συ με διάσωσον.

Τρισάγιον. Και το Τροπάριον Ήχος Α’.

Σώσον, Κύριε, τον λαόν σου, και ευλόγησον την κληρονομίαν σου, νίκας τοις Βασιλεύσι κατά βαρβάρων δωρούμενος, και το σον φυλάττων δια του Σταυρού σου πολίτευμα.

Ο ιερεύς μνημονεύει

Εν δε τω τέλει ψάλλεται το παρόν,Ήχος Β’. Ότε εκ του ξύλου σε νεκρόν.

Λάμψον φως απρόσιτον ημίν• έργον γαρ εσμέν των χειρών σου, πάντες Χριστέ Βασιλεύ· νίκη δε στεφάνωσον, τους σε υμνούντας πιστώς, κατ’ εχθρών αοράτων τε, και ορατών άμα, τείχος και οχύρωμα, ισχύν και άσυλον, όλβον τον Σταυρόν σου πλουτούντας, Σώτερ, ο την άφθορον μήτραν, υποδύς αρρήτως της Θεόπαιδος.