"Θαύμα ή θαύματα;!"

Σέ μία ἐποχή ἀποστασίας τοῦ σύγχρονου αὐτοθεοποιημένου ἀνθρώπου σέ μία ἀπάνθρωπη καί ὑλιστική κοινωνία, κάθε ἀναφορά σέ ὁτιδήποτε ἀγγίζει τή θεϊκή συχνότητα ἀντιμετωπίζεται μέ χλευασμό, ἀπαξίωση ἤ στήν καλύτερη περίπτωση ἀδιαφορία ἀνθρώπων καί καταστάσεων.

Μέσα λοιπόν σ' αὐτό τό σκηνικό πού ἔχει διαμορφώσει ὁ ἀποστασιοποιημένος ἀπό πνευματικές καταστάσεις ἄνθρωπος τό νά μιλήσει κανείς γιά τό "Θαῦμα", καί μάλιστα κατ' ἐξακολούθησιν, στή ζωή τοῦ ἴσως πρέπει νά εἶναι σέ θέση νά δώσει ἐνδείξεις ἄν ὄχι ἀποδείξεις τῆς θεϊκῆς παρέμβασης στά γήινα δρώμενα, γιά νά μπορέσει ν' ἀγγίξει καί τούς ἀνθρώπους πού ὅλα τά προσεγγίζουν μέ τή λογική.
Στίς 29 Ἰουλίου 2006 ἡ σύζυγός μου Μαρία ἔφερε στόν κόσμο τό δεύτερο παιδί μας, ἀγόρι, σέ κλινική τῆς Θεσσαλονίκης. Ἀπό τήν πρώτη στιγμή τῆς γέννησης ἡ σύζυγός μου εἶχε ἕνα ἄσχημο προαίσθημα πού δέν ἄργησε νά ἐπαληθευθεῖ ἀπό τήν ἐξέταση τοῦ παιδιάτρου, ἀμέσως μετά τή γέννα.

Διαπιστώθηκε πρόβλημα στόν ἐντερικό σωλῆνα. "Ἀτρησία ὀρθοῦ", ὀνομάζεται ἡ πάθηση τήν ὁποία γιά πρώτη φορά ἀκούγαμε. Τό μωρό μεταφέρεται τήν ἑπομένη στό "ΙΠΠΟΚΡΑΤΕΙΟ" ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ἐσπευσμένα καί ἀφοῦ διανυκτερεύει σέ θερμοκοιτίδα τῆς κλινικῆς "ΓΕΝΕΣΙΣ" τῆς Θεσσαλονίκης, προγραμματίζεται ἄμμεση ἐγχείρηση γιατί πρέπει νά δοθεῖ διέξοδος στό ἔντερο. Ὑπῆρχαν περιπτώσεις παιδιῶν πού δέν διαπιστώθηκε ἔγκαιρα, τίς πρῶτες ἡμέρες, τό ἀντίστοιχο πρόβλημα καί τά νεογνά πέθαναν διότι δέν ὑπῆρχε διέξοδος τῶν κοπράνων ἀπό τόν ὀργανισμό. Ἡ ἐγχείρηση προγραμματίστηκε γιά τό πρωί τῆς 3^ης ἡμέρας ζωῆς τοῦ μωροῦ, στίς 31 Ἰουλίου 2006.
Τή χαρά γιά τή γέννηση τῆς καινούργιας ζωῆς πού μᾶς χάρισε ὁ Θεός διαδέχθηκε ἡ ἀγωνία καί ὁ φόβος γιά τό μέλλον. Στίς δύσκολες στιγμές τῆς ζωῆς τοῦ κάθε ἀνθρώπου σκοτίζεται καί ψάχνει φῶς καί διέξοδο. Ἡ σίγουρη διέξοδος στά προβλήματα τοῦ βίου ἔρχεται μέσα ἀπό τήν ἐπαφή μέ τόν πνευματικό ὁδηγό στό μυστήριο τῆς ἐξομολόγησης. Ἔτσι, λοιπόν, τή δύσκολη ἐκείνη ὥρα ἐπισκέφθηκα καί πάλι τόν Πνευματικό μου πατέρα, Γέροντα Κύριλλο,γιά νά λάβω ὁδηγίες καί ἐλπίδα γιά τήν ἀντιμετώπιση τοῦ μεγάλου αὐτοῦ πειρασμοῦ.
Ὁ Γέροντας μέ πολλή καλοσύνη καί ἀγάπη ἄκουσε τό πρόβλημά μου καί ὅλως παραδόξως γιά τά κρίσιμα δεδομένα τῆς στιγμῆς χαμογέλασε καί χτυπώντας με φιλικά στήν πλάτη μοῦ εἶπε: "Ὅλα θά πᾶνε καλά Ἀλέξανδρε. Μή φοβᾶσαι. Ἡ Παναγία μας θά τόν σκεπάσει..". Ἕνα μέρος τοῦ ἑαυτοῦ μου δέν πίστευε τά λόγια αὐτά ἀλλά ὁ τόνος τῆς φωνῆς καί τό ὕφος τοῦ Γέροντα δέν ἄφηνε περιθώρια ἀμφισβήτησης.
Τήν ἑπομένη τό πρωί ἔγινε ἡἐγχείρηση καί ὁ γιατρός βγαίνοντας ἀπό τό χειρουργεῖο μετά ἀπό 3,5 ὧρες εἶπε πώς ἡ περίπτωση ἦταν πιό δύσκολη ἀπ' ὅτι περίμεναν γιατί βρῆκαν μέσα στά σπλάχνα πολλές συμφύσεις (κολλημένα ἐσωτερικά ὄργανα μεταξύ τούς) ἀλλά τό πιό σοβαρό ἦταν ὅτι τό ἔντερο εἶχε ἄλλα δύο "STOP" στήν πορεία του πρός τόν πρωκτό, πράγμα πού ἔκανε τήν ὅλη κατάσταση ὄχι μόνο δύσκολη ἀλλά καί ἐπικίνδυνη, γιατί θά ὑπῆρχαν ἐπιπτώσεις σέ ὅλα τά ζωτικά ὄργανα (καρδιά, νεφρά, οὐροποιητικό σύστημα).

Στίς ἑπόμενες ἐρωτήσεις μου γιά περισσότερες λεπτομέρειες γιά τήν κατάσταση τοῦ Μιχαήλ ἡ ἀπάντηση ἦταν: "Περίμενε νά δοῦμε ἄν θά ζήσει".
Ἀπογοήτευση, ἄσχημα συναισθήματα, ἄγχος, ἀγωνία, θλίψη εἶχαν καταλάβει τό μεγαλύτερο μέρος τοῦ μυαλοῦ μου, ἀφήνοντας ἐλάχιστο χῶρο στήν ἐλπίδα καί τήν πίστη γιά αἴσιο ἀποτέλεσμα μετά ἀπό τήν τελευταία ἀπάντηση τοῦ γιατροῦ.

Τήν 1^η Αὐγούστου ὁ ἀδερφός μου μοῦ εἶπε ὅτι στό Νοσ. Παπανικολάου βρίσκεται ἕνας Ἁγιορείτης γέροντας καί θεώρησαμε καλό νά τοῦ μιλήσουμε γιά τό πρόβλημά μας καί νά πάρουμετήν εὐχή του. Ἐκεί, στήν πτέρυγα τῶν καρκινοπαθῶν, συναντήσαμε τόν ἄγνωστο γιά μένα τότε, Γέροντα Μάρκελλο Καρακαλληνό. Ὁ ὑποτακτικός πού τόν διακονοῦσε εὐγενικά μᾶς ἐξήγησε ὅτι εἶναι στό τελευταῖο στάδιο λευχαιμίας καί εἶχε φοβερούς πόνους καί πρηξίματα καί ἡ μόνη θέση πού λίγο τόν ξεκουράζει εἶναι ἡ καθιστή καί γι' αὐτό τό λόγο νά εἴμαστε σύντομοι. Νά σημειώσω ἐδῶ ὅτι ὁλόκληρη τήν προηγούμενη ἑβδομάδα οἱ γιατροί ἀπαγόρευσαν νά δεχθεῖ ἐπισκέψεις καί εἴμασταν οἱ πρώτοι πού θά τόν ἔβλεπαν ἐπειδή ἐκεῖνο τό πρωινό τά ἀποτελέσματα τῶν ἐξετάσεων στούς δεῖκτες τοῦ αἵματος ἦταν ἀπρόσμενα θετικά.
Ἀφοῦ ἐκθέσαμε σύντομα τό πρόβλημα στόν π. Μάρκελλο τοῦ ζητήσαμε νά προσευχηθεῖ γιά τό μωρό καί ἑτοιμαστήκαμενά φύγουμε. Τότε ὁ π. Μάρκελλος βγάζει ἀπό τήν τσέπη του μιά εἰκονίτσα τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ καί μοῦ τή δίνει. Μόλις τή βλέπω ἀρχίζω νά δακρύζω λέγοντας: "Πάτερ Μάρκελλε, ξέρετε ποῦ θά πάω μετά; Στό νοσοκομεῖο γιά νά κάνουμε ἀεροβάπτιση τοῦ μωροῦ. Τό ὄνομα πού ἀποφασίσαμε νά τοῦ δώσουμε εἶναι Μιχαήλ"! Τότε ὁ π. Μάρκελλος μοῦ δείχνει τόν οὐρανό καί λέει: "Ὁ Θεός, παιδί μου". Ἐπίσης ἔβγαλε ἀπό τήν τσέπη του καί μοῦ ἔδωσε τό προσωπικό του φυλαχτό πού τοῦ εἶχαν φτιάξει μοναχές ἀπό μοναστήρι τῆς Χαλκιδικῆς. Στή σκέψη μου μόνο τυχαῖο δέν ἦταν αὐτό τό γεγονός καί μᾶς ἔδωσε ἀπίστευτη δύναμη καί κουράγιο γιά ν' ἀντέξουμε τή δοκιμασία μας. (Ὁ Μακαριστός σήμερα π. Μάρκελλος ἐκοιμήθη στίς 29.08.2006 στό Ἅγιο Ὄρος καί σύμφωνα μέ μαρτυρίες κατά τήν ἐξόδιο ἀκολουθία οἱ παραβρισκόμενοι εἶδαν θαυμαστό σημεῖο στόν οὐρανό).

Μετά ἀπό αὐτό τό γεγονός καί μέ τίς προσευχές τοῦ Πνευματικοῦ μας καί ἀφοῦ ὁ Μιχαήλ ἔμεινε 28 μέρες στήν ἐντατική τῆς Νεογνολογικῆς Κλινικῆς καί μέ πολλαπλές ἐξετάσεις γιά τά νεφρά καί τήν καρδιά ξεπέρασε σέ πρῶτο στάδιο τό πρόβλημά του καί ἐπιστρέψαμε στό σπίτι.
Μετά τήν ἐπιτυχία τῆς πρώτης ἐγχείρησης οἱ γιατροί μᾶς ἐνημέρωσαν πώς τά ἑπόμενα χρόνια θά χρειαστεῖ ἄλλες δύο τουλάχιστον πολύωρες ἀλλά καί δύσκολες ἐπεμβάσεις γιά ν' ἀποκατασταθεῖ τό πρόβλημα τοῦ Μιχαήλ, χωρίς ὅμως νά εἶναι σίγουροι γιά αἴσια ἔκβαση.
Προσπαθώντας νά ξεχάσουμε σιγά-σιγά βαπτίσαμε κανονικά το μωρό ἀνήμερα 28^ης Ὀκτωβρίου πού τιμᾶται καί ἡ γιορτή τῆς Ἁγίας Σκέπης τῆς Παναγίας μας γιά νά ἔχει τό μωρό Μιχαήλ-Ραφαήλ πάντα ὑπό τή Σκέπη Της.
Σέ λίγο καιρό ὅμως ἀντιμετωπίσαμε μία ἄλλη δοκιμασία μέ τήν ὑγεία τοῦ Μιχαήλ. Ἀπό τό τέλος τοῦ 5^ου μήνα (Δεκέμβριος 2006) ἡ περίμετρος του κεφαλιοῦ δέν μεγάλωνε καί σιγά-σιγά ὁ ἐγκέφαλος πίεζε τό κρανίο καί ἦταν πολύ ἐπικίνδυνο γιά νά παραμορφωθεῖ τό σχῆμα τοῦ κεφαλιοῦ τοῦ παιδιοῦ καί ἀκόμα πιό ἐπικίνδυνο γιά τήν ἴδια τή ζωή του.

Ἡ περίμετρος τοῦ κρανίου γιά 3 ὁλόκληρους μῆνες (Δεκέμβριος-Μάρτιος) δέν αὐξήθηκε οὔτε χιλιοστό καί ἡ ἄποψη ὅλων τῶν γιατρῶν τοῦ παιδοχειρουργικοῦ τμήματος στό Ἱπποκράτειο τῆς Θεσσαλονίκης ἦταν ὅτι θά ἔπρεπε νά γίνει χειρουργική ἐπέμβαση ἄμεσα γιατί κινδύνευε ἡ ζωή τοῦ παιδιοῦ. Ἤδη ἀπό τόν Ἰανουάριο ξεκινήσαμε ἐξετάσεις (ἀξονική καί μαγνητική τομογραφία) γιά νά ἀξιολογηθεῖ ἡ σοβαρότητα τοῦ προβλήματος καί ὅπως ἀποδείχθηκε οι βασικές ραφές τοῦ κρανίου παρουσίαζαν "πρόωρη σύγκλιση" σέ σημεῖο πού δέν φαινόταν ἄλλη διέξοδος γιά ἀποκατάσταση πέραν τῆς ἐγχειρήσεως.

Ὁ Θεός στέλνει δοκιμασίες ὅμως δέν ἐξουθενώνει τό πλάσμα του καί ὅταν ἐπέρχεται ἡ ἀπογοήτευση τοῦ δίνει ἐλπίδα μέ τήν παρουσία Του μέσα ἀπό σημάδια.
Ἐπειδή ὁ μαγνητικός τομογράφος τοῦ "Ἱπποκρατείου" εἶχε χαλάσει μᾶς ἔστειλαν στό "Παπαγεωργίου". Στόν προθάλαμο περιμένωντας νά ἔρθει ἡ σειρά μας, μία κυρία μιλώντας μαζί μας καί γνωρίζοντας τό μικρό Μιχαήλ βγάζει ἀπό τήν τσάντα της λάδι κάποιου Ἁγίου καί σταυρώνει τό μωρό. Στήν ἐρώτηση ποιοῦ Ἁγίου εἶναι μᾶς εἶπε πώς εἶναι τοῦ Ἁγίου Διονυσίου ἐν Ὀλύμπῳ. Θαυμαστό σημεῖο γιατί τήν ἡμέρα ἐκείνη ἦταν 23 Ἰανουαρίου ἡμέρα τῆς γιορτῆς τοῦ Ἁγίου Διονυσίου. Πήραμε δύναμη καί κουράγιο. Ἦταν σάν νά μᾶς ἔλεγε ὁ Θεός: "Ἐδῶ εἶμαι, δέν σᾶς ἐγκαταλείπω. Ὑπομονή στίς θλίψεις γιατί μόνο ἔτσι θά σωθεῖτε".
Στά μέσα Μαρτίου πραγματοποιήθηκε ἐπίσκεψη στό μοναστήρι τοῦ Ἁγίου Ἰωαννου τοῦ Θεολόγου στή Σουρωτή Θεσσαλονίκης, ὅπου καί ὁ τάφος τοῦ Μακαριστοῦ Γέροντος Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἀφοῦ προσκυνήσαμε, τοποθετήσαμε γιά ἀρκετή ὥρα τό μικρό Μιχαήλ-Ραφαήλ πάνω στόν τάφο τοῦ Γέροντα προσευχόμενοι καί κλαίγοντας παρακαλέσαμε γιά τήν ἴασή του ἀπό τά πολλαπλά προβλήματα πού εἶχε ἀπό τή στιγμή τῆς γέννησής του.
Ἐνῶ ἑτοιμαζόμασταν ψυχολογικά γιά τήν ἐπέμβαση διάνοιξης τοῦ κρανίου τοῦ Μιχαήλ στό Νοσοκομεῖο "Ἁγίας Σοφίας" τῶν Ἀθηνῶν, ἐπισκεφθήκαμε γιά τήν καθιερωμένη μηνιαία ἐξέταση τήν παιδίατρό μας. Ἐκεῖ μέ ἔκπληξη διαπίστωσε ἡ ἴδια καί ἐμεῖς ὅτι ἡ περίμετρος τοῦ κεφαλιοῦ εἶχε μεγαλώσει ἕνα ἑκατοστό (1 cm)! Μέγεθος πολύ μεγάλο, ὅταν ἡ μηνιαία αὔξηση εἶναι περίπου 0,30 cm.
Τούς ἑπόμενους μῆνες ἡ ἀνάπτυξη τοῦ κρανίου ἦταν φυσιολογίκη καί μέχρι τήν ἡλικία τῶν 15 μηνῶν, πού θεωρεῖται κρίσιμη, δέν ὑπῆρξε ἄλλη ἀνωμαλία. Καί ὅλα αὐτά σχεδόν μέ ὅλες τίς ραφές τοῦ κρανίου κλειστές, πράγμα πού δέν δικαιολογοῦσε τήν περαιτέρω αὔξηση τῆς περιμέτρου τοῦ κρανίου.
Οἱ γιατροί δέν μποροῦσαν νά δώσουν ἰατρική ἐξήγηση στό γεγονός ἀλλα οὔτε καί ἐμεῖς ἐπιμείναμε. Γιά μᾶς ἡ ἐξήγηση ἦταν στήν ἐπίσκεψη στόν τάφο τοῦ Πατρός Παϊσίου καί στίς προσευχές τοῦ Γέροντός μας.
Τό Σεπτέμβριο τοῦ 2007, ἔγινε δεύτερη ἐπέμβαση στό ἔντερο, ἡ ὁποία διήρκησε 4 ὧρες καί ὅπως μᾶς εἶπαν οἱγιατροί ἀντιστοιχοῦσε σέ ἐπέμβαση ἐνήλικα 18 ὡρῶν.
Ὅλα τά προηγούμενα θαυμαστά γεγονότα εἶχαν ἐνδυναμώσει τήν πίστη μας καί πιστεύαμε ὅτι ἡ Παναγία θά σκέπαζε πάλι τό Μιχαήλ. Ἀξίζει νά σημειωθεῖ ὅτι τό διάστημα ἐκεῖνο κυκλοφόρησε ἀπό τήν Ἱ. Μ. Παντοκράτορος Μελισοχωρίου ἡ Παράκληση μιᾶς ἰδιαίτερα θαυματουργῆς εἰκόνας τῆς Παναγίας, τῆς "Κυρίας τῶν Ἀγγέλων". Τήν ἡμέρα τῆς ἐγχείρησης καί κατά τή διάρκειά της εἴμασταν στό ἐκκλησάκι τοῦ "Ἱπποκρατείου" Νοσοκομείου καί διαβάζαμε τήν Παράκληση τῆς "Κυρίας τῶν Ἀγγέλων" καί τούς χαιρετισμούς.
Ὅταν τελείωσε ἡ ἐγχείρηση οἱ γιατροί μᾶς πληροφόρησαν ὅτι βρῆκαν πολλές δυσκολίες πού δέν περίμεναν καί ἀναγκάστηκαν νά κάνουν "ἀνάταξη" στά σπλάχνα καί στό ἔντερο ἀλλά ἀνέλπιστα ὅλα πῆγαν καλά. Ἰδιαίτερα ὁ βασικός γιατρός ἦταν γεμάτος ἔκπληξη γιά τό πῶς ὅλα ἐξελίχθηκαν τόσο ὁμαλά σέ μία πολύ δύσκολη ἐγχείρηση.
Μερίκες ἡμέρες μετά πηγαίνοντας στό Μοναστήρι γιά νά ἑνημερώσω τό Γέροντά μας καί συζητώντας μέ κάποιον μοναχό πρίν ἐγώ προλάβω νά ἐξιστορήσω τά γεγονότα μοῦ εἶπε: "Ξέρω ὅλα πῆγαν κάλα. Ἦτανμέσα στό χειρουργεῖο ἡ Παναγία". Αὐτό εἶναι ἀλήθεια γιατί καί ἐμεῖς νιώθαμε τήν παρουσία τῆς «Κυρίας τῶν Ἀγγέλων» μέσα καί ἔξω ἀπό τό χειρουργεῖο. Μέτα ἀπό ἕνα χρόνο, τόν Ὀκτώβριο τοῦ 2008, ἔγινε καί ἡ τρίτη ἐγχείρηση ἀποκατάστασης τοῦ ἐντέρου μέ ἐπιτυχία.
Ἀξίζει νά σημειωθεῖ ὅτι σέ ὅλες τίς περιπτώσεις ἡ ἀνάρρωση τοῦ Μιχαήλ ἦταν πολύ γρήγορη πράγμα πού ἐντυπωσίασε γιατρούς καί νοσοκόμες. Τίς τελευταῖες ἡμέρες παραμονῆς στό νοσοκομεῖο ὁ Μιχαήλ δείχνοντας ἀνάμεσα σέ ἄλλες εἰκόνες πού ὑπῆρχαν γύρω ἀπό τό κρεβάτι τοῦ τήν εἰκόνα τοῦ πατρός Παϊσίου εἶπε: "Μαμά, αὐτός μέ βοήθησε στήν ἐγχείρηση".
Αὐτή τή στιγμή ὁ Μιχαήλ εἶναι δυόμιση χρονῶν καί ἡ ὑγεία του ἐξελίσεται πολύ καλά καί ὅλοι μᾶς δοξάζουμε τό Θεό καί τήν Παναγία μας πού μέσα ἀπό αὐτή τή δοκιμασία ζήσαμε θαυμαστά γεγονότα, δυναμῶσε ἡ πίστη μας καί νιώσαμε τί σημαίνει νά ὑπάρχει στή ζωή μας πνευματικός ὁδηγός σέ κάθε στιγμή, δύσκολη καί εἰρηνική.

"Θαυμαστός ὁ Θεός ἐν τοῖς ἁγίοις αὐτοῦ".

Στρύφων Ἀλέξανδρος