ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΠΕΙΓΕΤΑΙ ΤΟΥ ΠΑΘΕΙΝ.....

Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός ημών, όστις έκλαυσας επί Λαζάρω και έχυσας δάκρυα λύπης και συμπαθείας επάνω εις αυτόν, δέξαι τα της πικρίας μου δάκρυα ιάτρευσον δια των αγίων σου παθημάτων τα πάθη μου θεράπευσαν δια των πληγών σου τας ψυχικάς μου πληγάς δια του τιμίου σου αίματος καθάρισον μου το αίμα, και ένωσον την ευωδίαν του ζωοποιού σου σώματος τω σώματι μου , η χολή, την οποίαν παρά των εχθρών εποτίσθης, ας γλυκάνει την ψυχήν μου από την πικρίαν, την οποίαν ο αντίδικος μου διάβολος μ' επότισε. το πανάγιον σου σώμα, το οποίον ετανύσθη επί του σταυρού, ας αναπτερώσει προς σε τον νουν μου, όστις εσύρθη κάτω υπό των δαιμόνων.

Η παναγία σου κεφαλή, την οποίαν έκλινας επί του σταυρού, ας υψώσει την κεφαλήν μου, την περιυβρισθείσαν υπό των αντιπάλων δαιμόνων. αι πανάγιαι σου χείρες, αι καθηλωθείσαι υπό των παρανόμων εν τω σταυρώ, ας με αναβιβάσωσι προς σε εκ του χάσματος της απωλείας, καθώς υπεσχέθη το πανάγιον σου στόμα. το πρόσωπον σου, το δεξάμενον ραπίσματα και εμπτύσματα υπό των καταράτων Ιουδαίων, ας μου λαμπρύνει το πρόσωπον, το οποίον εμολύνθη από τας αμαρτίας .

Η ψυχή σου, την οποίαν επί του σταυρού υπάρχον, παρέδωκας εις τον πατέρα σου, ας με οδηγήσει προς σε δια της χάριτος σου. δεν έχω καρδίαν θλιβομένην προς αναζήτησιν σου, δεν έχω μετάνοια, δεν έχω κατάνυξη, ουδέ δάκρυα, τα οποία επαναφέρουσι τα τέκνα εις την ιδίαν αυτών πατρίδα.

Δεν έχω, δέσποτα, δάκρυον παρακλητικόν,εσκοτίσθη ο νους μου από την ματαιότητα του κόσμου, και δεν δύναται ν' ατενίση προς σε μετά πόνου. εψυχράνθη η καρδία μου από το πλήθος των πειρασμών, και δεν δύναται να θερμανθή δια των δακρύων της προς σε αγάπης.

Αλλά συ, Κύριε Ιησού Χριστέ ο Θεός μου, ο θησαυρός των αγαθών, δώρησαι μοι τελείαν μετάνοια και καρδίαν επίπονον, ίνα ολοψύχως εξέλθω εις αναζήτησιν σου, διότι άνευ σού θέλω αποξενωθεί από παντός αγαθού. Χάρισαι μοι λοιπόν, ω αγαθέ, την χάριν σου ο πατήρ, όστις σ' εγέννησεν εκ των κόλπων αυτού αχρόνως και αιδίως, ας ανανεώση εις εμέ τας μορφάς της εικόνος σου. σ' εγκατέλιπον, μη μ' εγκαταλείπεις εχωρίσθην από σού, έξελθε εις αναζήτησιν μου, και ευρών εισάγαγε με εις τας νομάς σου, και συναρίθμησε με μετά των προβάτων της εκλεκτής σου ποίμνης, και διάθρεψον με μετ' αυτών εκ τής χλόης των θείων σου μυστηρίων, των οποίων υπάρχει κατοικητήριον η καθαρά καρδία, εις την οποίαν αναφαίνεται η έλλαμψις των αποκαλύψεων σου,η οποία έλλαμψις είναι παρηγοριά και αναψυχή των κοπιόντων δια σε εν θλίψεσι και διαφόροις μάστιξι, της οποίας ελλάμψεως είθε ν' αξιωθώμεν και ημείς δια της χάριτος και φιλανθρωπίας σου, του Σωτήρος ημών Ιησού Χριστού, εις τοις αιώνας των αιώνων.

Αμήν.

(προσευχή αββά Ισαάκ του Σύρου περιεχομένη στα «Ευρεθέντα Ασκητικά» συγγράμματα του)