ΚΑΝΩΝ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΓΙΟΝ ΚΑΙ ΕΝΔΟΞΟΝ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΝ

Ποίημα Γερασίμου Μονάχου Μικραγιαννανίτου.

Ο Ιερεύς: Ευλογητός ο Θεός ημών πάντοτε νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων.
Κύριε, εισάκουσον της προσευχής μου, ενώτισαι την δέησίν μου εν τη αληθεία Σου, εισάκουσόν μου εν τη δικαιοσύνη Σου. Και μη εισέλθης εις κρίσιν μετά του δούλου Σου, ότι ου δικαιωθήσεται ενώπιόν Σου πας ζων. Ότι κατεδίωξεν ο εχθρός την ψυχήν μου, εταπείνωσεν εις γην την ζωήν μου. Εκάθισέ με εν σκοτεινοίς, ως νεκρούς αιώνος και ηκηδίασεν επ' εμέ το πνεύμα μου, εν εμοί εταράχθη η καρδία μου. Εμνήσθην ημερών αρχαίων, εμελέτησα εν πάσι τοις έργοις Σου, εν ποιήμασιν των χειρών Σου εμελέτων. Διεπέτασα προς Σε τας χείρας μου, η ψυχή μου ως γη άνυδρός Σοι. Ταχύ εισάκουσόν μου, Κύριε, εξέλιπε το πνεύμα μου. Μη αποστρέψης το πρόσωπόν Σου απ’ εμού, και ομοιωθήσομαι τοις καταβαίνουσιν εις λάκκον. Ακουστόν ποίησόν μοι το πρωί το έλεός Σου, ότι επί Σοι ήλπισα. Γνώρισόν μοι, Κύριε, οδόν, εν η πορεύσομαι, ότι προς Σε ήρα την ψυχήν μου. Εξελού με εκ των εχθρών μου, Κύριε, προς Σε κατέφυγον, δίδαξόν με του ποιείν το θέλημά Σου, ότι Συ ει ο Θεός μου. Το πνεύμα Σου το αγαθόν οδηγήσει με εν γη ευθεία, ένεκεν του ονόματός Σου, Κύριε, ζήσεις με. Εν τη δικαιοσύνη Σου, εξάξεις εκ θλίψεως την ψυχήν μου. Και εν τω ελέει Σου εξολοθρεύσεις τους εχθρούς μου, και απολείς πάντας τους θλίβοντας την ψυχήν μου, ότι εγώ δούλος Σου ειμί.
Θεός Κύριος (δ΄) και το εξής του Αγίου.
Ήχος Δ'. Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ.

Ως Ιεράρχης και στερρός Αθλοφόρος, και πρε¬σβευτής υπέρ ημών προς τον Κτίστην, Ιερομάρτυς Πάτερ Ελευθέριε, πάσης ελευθέρωσον, προσβολής εναντίας, τους πιστώς προστρέχοντας, τη αγία σου σκέπη, και των σωμάτων άμα και ψυχών, πάσι χο-ρήγει, υγείαν δεόμεθα.

Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι.
Τη Θεοτόκω εκτενώς νυν προσδράμωμεν, αμαρτωλοί και ταπεινοί και προσπέσωμεν, εν μετανοία κράζοντες εκ βάθους ψυχής. Δέσποινα βοήθησον, εφ ημίν σπλαγχνισθείσα, σπεύσον απολλύμεθα υπό πλήθους πταισμάτων. Μη αποστρέψης σους δούλους κενούς. Σε γαρ και μόνην ελπίδα κεκτήμεθα.

Και νυν και αεί και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Ου σιωπήσωμεν ποτε Θεοτόκε, τας δυναστείας σου λαλείν οι ανάξιοι. Ειμή γαρ συ προΐστασο πρεσβεύουσα, τις ημάς ερρύσατο, εκ τοσούτων κινδύνων; Τις δε διεφύλαξεν, έως νυν ελευθέρους; Ουκ αποστώμεν Δέσποινα εκ σου. Σους γαρ δούλους σώζεις αεί εκ παντοίων δεινών.


Ελέησόν με, ο Θεός, κατά το μέγα έλεός Σου, και κατά το πλήθος των οικτιρμών Σου εξάλειψον το ανόμημά μου. Επί πλείον πλύνον με από της ανομίας μου και από της αμαρτίας μου καθάρισόν με. Ότι την ανομίαν μου εγώ γινώσκω, και η αμαρτία μου ενώπιόν μου εστί δια παντός. Σοι μόνω ήμαρτον, και το πονηρόν ενώπιόν σου εποίησα, όπως αν δικαιωθής εν τοις λόγοις Σου, και νικήσης εν τω κρίνεσθαί Σε. Ιδού γαρ εν ανομίαις συνελήφθην, και εν αμαρτίαις εκίσσησέ με η μήτηρ μου. Ιδού γαρ αλήθειαν ηγάπησας, τα άδηλα και τα κρύφια της σοφίας Σου εδήλωσάς μοι. Ραντιείς με υσσώπω και καθαρισθήσομαι, πλυνείς με, και υπέρ χιόνα λευκανθήσομαι. Ακουτιείς μοι αγαλλίασιν και ευφροσύνην, αγαλλιάσονται οστέα τεταπεινωμένα. Απόστρεψον το πρόσωπόν Σου από των αμαρτιών μου και πάσας τας ανομίας μου εξάλειψον. Καρδίαν καθαράν κτίσον εν εμοί ο Θεός, και πνεύμα ευθές εγκαίνισον εν τοις εγκάτοις μου. Μη απορρίψης με από του προσώπου Σου, και το Πνεύμα Σου το Άγιον μη αντανέλης απ’ εμού. Απόδος μοι την αγαλλίασιν του σωτηρίου Σου, και πνεύματι ηγεμονικώ στήριξόν με. Διδάξω ανόμους τας οδούς Σου, και ασεβείς επί Σε επιστρέψουσι. Ρύσαι με εξ αιμάτων ο Θεός, ο Θεός της σωτηρίας μου, αγαλλιάσεται η γλώσσα μου την δικαιοσύνην Σου. Κύριε, τα χείλη μου ανοίξεις, και το στόμα μου αναγγελεί την αίνεσίν Σου. Ότι, ει ηθέλησας θυσίαν, έδωκα αν, ολοκαυτώματα ουκ ευδοκήσεις. Θυσία τω Θεώ, πνεύμα συντετριμμένον, καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην ο Θεός ουκ εξουθενώσει. Αγάθυνον, Κύριε, εν τη ευδοκία Σου την Σιών, και οικοδομηθήτω τα τείχη Ιερουσαλήμ. Τότε ευδοκήσεις θυσίαν δικαιοσύνης, αναφοράν και ολοκαυτώματα. Τότε ανοίσουσιν επί το θυσιαστήριόν Σου μόσχους.

Ο κανών ου η ακροστιχίς. « Ελευθέριε ρύου ημάς κίνδυνων. Γερασίμου.
Ωδή Α'. Ήχος Πλ. Δ'. Υγράν διοδεύσας.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Εν πάσαις του βίου επιφοραίς, θερμόν αρωγόν σε, κεκτημένοι παρά Θεού, πάσης λυτρωθείημεν α¬νάγκης, τη ση πρεσβεία σοφέ Ελευθέριε.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Λιτάνευσον Πάτερ ειλικρινώς, τον πάντων Δεσπότην, ως αν λύσιν των δυσχερών, και χάριν και έ¬λεος και ρώσιν, οι προσιόντες σοι εύρωμεν άνωθεν.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Επίκουρος έσο και βοηθός, θερμότατος ρύστης, και υπέρμαχος εν παντί, ημίν Ελευθέριε παμμάκαρ, τοις ευφημούσι τους θείους αγώνας σου.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Υδάτων αύλων ζωοποιών, γλυκύρροε κρήνη, Παντευλόγητε Μαριάμ, βλύσον μετανοίας μοι τα  ρείθρα, τω προσιόντι πιστώς τη ση χάριτι.

Ωδή Γ'. Ουρανίας αψίδας.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Θρασυνόμενον σφόδρα, τον δυσμενή δράκοντα,, κατά των πιστών ικετών σου, και ωρυόμενον, οίαπερ λέοντα, σύντριψον Πάτερ υψόθεν, τούτου της κακώσεως, ημάς ρυόμενος.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Ευσπλαγχνίας της θείας, τους οικτιρμούς, ένδο¬ξε, ευπαρρησιάστοις λιταίς σου, ημίν υπάνοιξον, ως συμπαθέστατος, και τον κατώδυνον βίον, ημών μεταποίησον, τρόποις χρηστότητος.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Ρωστική σου πρεσβεία, τα των ψυχών ίασαι, και τα των σωμάτων παμμάκαρ, ημών αλγήματα, και την ζωήν ημών, φόβω κυβέρνησον θείω, ως αν τω Παντάνακτι, σεμνώς λατρεύσωμεν.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Ιλαστήριον θείον, χρυσοειδές έμψυχον, ώφθης σωματώσασα Κόρη, τον ιλασμόν ημών, Χριστόν τον Κύριον διό τοις σοι προσιούσιν, αίτησαι την άφεσιν, ων εξημάρτομεν.

Διάσωσον, ω Ελευθέριε θείε Ιερομάρτυς, εκ παντοίων οδυνηρών περιστάσεων, τους τη σεπτή σου προστρέχοντας προστασία.

Επίβλεψον εν ευμενεία πανύμνητε Θεοτόκε, επί την εμήν χαλεπήν του σώματος κάκωσιν και ίασαι της ψυχής μου το άλγος.

Αίτησις και το Κάθισμα.
Ήχος Β'. Τα άνω ζητών.
Πρεσβεύειν αεί, Χριστώ τω Πανοικτίρμονι, ως Μάρτυς αυτού, και λειτουργός ευπρόσδεκτος, μη παύση Ελευθέριε, ίνα πάσης ρυσθείημεν θλίψεως, και ειρηναίαν ανύωμεν ζωήν, οι μέγαν προστάτην σε πλουτήσαντες.

Ωδή Δ'. Εισακήκοα Κύριε.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Επωδύνων συμπτώσεων, και ανιαρών σκανδάλων και θλίψεων, Ελευθέριε μακάριε, τους σοι αφο¬ρώντας ελευθέρωσον.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Ρώσιν θείαν πρυτάνευσον, τοις εν ασθενείαις δειναίς στενάζουσιν, ευπραγίαν δε και άνεσιν, τοις εν λυπηροίς του βίου κάμνουσιν.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Υπέρτερους ανάδειξον, εν τοις πειρασμοίς ημάς Ελευθέριε, ως αν λύσιν κομισώμεθα, παρά του Χριστού ων εσφαλόμεθα.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Ουρανόθεν επίβλεψον, ίδε συνηγμένους προ της Εικόνος σου, ημάς ήδη Ελευθέριε, και παράσχου πάσι τα αιτήματα.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Υψηλόν ενδιαίτημα, του Υψίστου Λόγου και Παντοκράτορος, τον πεσόντα νουν μου ύψωσον, προς υψώσεις Κόρη βίου κρείττονος.

Ωδή Ε'. Φώτισον ημάς.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Ήρεμον ημών, την ζωήν και αστασίαστον, διατή¬ρει Ελευθέριε σοφέ, εν ειρήνη και αγάπη και σεμνότητι.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Μάστιγι των σων, θεοδέκτων παρακλήσεων, τα κυκλώσαντα ημάς πλείστα δεινά, διασκέδασον εν τάχει Ελευθέριε.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Αύγασον ημίν, σελασφόροις ικεσίαις σου, ευφροσύνην και χαράν την αληθή, και την λύπην των ψυχών ημών διάλυσον.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Σθένωσον Αγνή, την ψυχήν μου ασθενήσασαν ταις ποικίλαις προσβολαίς του δυσμενούς, ίνα τού¬του κατισχύσω ο προστρέχων σοι.

Ωδή ΣΤ'. Την δέησιν.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Κατεύνασον, πειρασμών τα κύματα, τα χειμάζοντα ημάς ολέθριος, και προς τον εύδιον όντως λιμέ¬να, των του Θεού θελημάτων κυβέρνησον, Ιερομάρτυς Αθλητά, τους την σην εκζητούντας αντίληψιν.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Ιάσεων, ειληφώς το δώρημα, ως λαμπρός Ιερομάρτυς Κυρίου, τα των ψυχών ημών ίασαι πάθη και των σωμάτων τους πόνους μετάβαλε, εις ευρω¬στίαν αληθή, μυστική επισκέψει σου ένδοξε.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Νοσούσι μεν, ιατήρ πανάριστος, τοις δε πάσχουσι θερμός παρακλήτωρ, και λυπουμένοις τερπνή θυμηδία, και τεθλιμμένοις σεπτόν παραμύθιον, ω Ε¬λευθέριε γενού, ως Χριστού μιμητής γνησιώτατος.


Υπεραγία Θεοτόκε  σώσον ημάς
Δοχείον με, θεϊκών ελλάμψεων, θεοκόσμητε ναέ του Σωτήρος, Ευλογημένε Παρθένε Μαρία, δι’ εμμελείας ηθών τελειότητος, και αρετών θεουργικών τον πιστώς σε υμνούντα ανάδειξον

Διάσωσον ω Ελευθέριε θείε Ιερομάρτυς, εκ παντοίων οδυνηρών περιστάσεων, τους τη σεπτή σου προστρέχοντας προστασία.

Άχραντε, η διά λόγου τον λόγον ανερμηνεύτως, επ’ εσχάτων των ημερών τεκούσα δυσώπησον, ως έχουσα μητρικήν παρρησίαν.

Αίτησις και το Κοντάκιον.
Ήχος Β'. Προστασία των Χριστιανών.
Ιεράρχα του Σωτήρος ενθεώτατε, και γενναίε Αθλητά και Μάρτυς αήττητε, μη παρίδης σων ικετών ικέσιον ωδήν, αλλά πρόσδεξαι ως ευμενής, τας εν αι¬τήσει προσφοράς, των θερμώς εκβοώντων σοι. Φύλαττε πάσης βλάβης, και πάσης εχθρών μανίας, τους αιτουμένους σε πιστώς, Ελευθέριε πανεύφημε.

Προκείμενον.
Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού (2)
Στίχος. Τοις Αγίοις τοις εν τη γη αυτού εθαυμάστωσεν ο Κύριος.
Θαυμαστός ο Θεός …
Ευαγγέλιον. Εκ του κατά Μάρκον (β'. 23 - 28 και γ'. 1 - 2)

Τω καιρώ εκείνω επορεύετο ο Ιησούς τοις Σάββασι διά των σπορίμων, και ήρξαντο οι Μαθηταί αυτού οδόν ποιείν, τίλλοντες τους στάχυας. Και οι Φαρισαίοι έλεγον αυτώ: Ίδε, τι ποιούσιν εν τοις Σάββασιν, ο ουκ έξεστι; Και αυτός έλεγεν αυτοΐς: Ουδέποτε ανέγνωτε τι εποίησε Δαβίδ, ότε χρείαν έσχε, και επείνασαν αυτός και οι μετ’ αυτού; πώς εισήλθεν εις τον οίκον του Θεού, επί Αβιάθαρ του Αρχιερέως, και τους άρτους της προθέσεως έφαγεν, ους ουκ έξε¬στι φαγείν, ειμή τοις Ιερεύσι, και έδωκε και τοις συν αυτώ ούσι; Και έλεγεν αυτοίς: Το Σάββατον διά τον άνθρωπον εγένετο, ουχ ο άνθρωπος διά το Σάββατον ώστε κύρι¬ος έστιν ο Υιός του ανθρώπου και του Σαββάτου. Και ει¬σήλθε πάλιν εις την συναγωγήν. Και ην εκεί άνθρωπος εξηραμμένην έχων την χείρα. Και παρετήρουν αυτόν, ει τοις Σάββασι θεραπεύσει αυτόν, ίνα κατηγορήσωσιν αυτού. Και λέγει τω ανθρώπω, τω εξηραμμένην έχοντι την χείρα: Έγειραι εις το μέσον. Και λέγει αυτοίς: Έξεστι τοις Σάββασιν αγαθοποιήσαι ή κακοποιήσαι; ψυχήν σώσαι, ή αποκτείναι; Οι δε εσιώπων. Και περιβλεψάμενος αυτούς μετ’ ορ¬γής, συλλυπούμενος επί τη πωρώσει της καρδίας αυτών, λέγει τω ανθρώπω. Έκτεινον την χείρα σου. Και εξέτεινε και αποκατεστάθη η χειρ αυτού υγιής, ως η άλλη.

Δόξα.
Ταις του Ιεράρχου ....
Και  νυν.
   Ταις της Θεοτόκου …
Προσόμοιον. Ήχος Πλ. Β . Όλην αποθεμένοι.
Στίχος. Ελέησόν με ο Θεός ....
Πάσαις κλονιζόμενοι, επιβουλαίς του Βελίαρ, και περιστατούμενοι, ταις ευρούσαις θλίψεσιν ημάς Ά¬γιε, τη σεπτή σκέπη σου, πίστει αδιστάκτω, καταφεύγομεν κραυγάζοντες: Πρόφθασον ένδοξε, και των θλιβερών περιστάσεων, απάλλαξον δεόμεθα, την πολυπαθή ημών ύπαρξιν, και τον πάντων Κτί¬στην, δυσώπει Ελευθέριε σοφέ, ίνα το πλούσιον έλεος, πέμψη ταις ψυχαίς ημών.

Ουδείς προστρέχων επί σοι, κατησχυμμένος από σου εκπορεύεται, αγνή Παρθένε Θεοτόκε. Αλλ’ αιτείται την χάριν, και λαμβάνει το δώρημα, προς το συμφέρον της αιτήσεως.

Μεταβολή των θλιβομένων, απαλλαγή των ασθενούντων υπάρχουσα, Θεοτόκε Παρθένε, σώζε πόλιν και λαόν, των πολεμουμένων η ειρήνη, των χειμαζομένων η γαλήνη, η μόνη προστασία των πιστών.

Ο ιερεύς:  Σώσον ο Θεός …

Ωδή Ζ'. Οι εκ της Ιουδαίας.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Υπό πλήθους πταισμάτων, συνεσχέθημεν πλήθει βιοτικών συμφορών, αλλ’ ω Ιερομάρτυς, η ση ε¬πιστασία, προφθασάτω τους δούλους σου, και λυτρωσάσθω ημάς, των νυν παρενοχλούντων.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Νεμομένη αθλίως, την ζωήν ημών πάσαν η της κακίας φορά, εις βάθη αθυμίας, ημών τας διανοίας, μεθιστά βιαιότατα, συ ουν ημάς εξελού, τοιαύτης τυραννίδος.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Ως λαμπρός υποφήτης, της εν Πνεύματι θείω ελευθερίας ψυχών, παθών των ακαθέκτων, και πόνων ανηκέστων, ελευθέρωσον άπαντας Ιερομάρτυς Χριστού, τους σε παρακαλούντας.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Νάμα θείον μοι βλύσον, χαριτόβρυτε κρήνη θεουργικών δωρεών, δροσίζον την ψυχήν μου, την καταφλεγομένην, της κακίας τοις άνθραξιν, ίνα υμνώ σε αεί, Υπερδεδοξασμένη.

Ωδή Η'. Τον Βασιλέα.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Γνώμη ευθείς, εν αληθεί μετανοία, πολιτεύευσθαι ικάνωσον παμμάκαρ, ως Ιερομάρτυς, τους σε υμνολογούντας.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Ελευθερίαν, της εν ημίν αμαρτίας, και απάλλαξιν πάσης κακοπραγίας, πρέσβευε δοθήναι, τοις σε υμνολογούσι.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Ρύσαί με γλώσσης, δολιοτρόπων ανθρώπων, και στενώσεων παντοδαπών εν βίω, ίνα σε γεραίρω, σοφέ Ιερομάρτυς.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Αγγέλων δόξα, ω Υπερένδοξε Κόρη, αδοξίας με παθών των ακαθάρτων, κάθαρον τοις ρείθροις, της σης αγαθωσύνης.


Ωδή Θ'. Κυρίως Θεοτόκον.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Σωμάτων αρρώστιας, και ψυχών τα βάρη, τη δεδομένη σοι χάριτι σκέδασον, των την σην κλήσιν φωνούντων ω Ελευθέριε.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Ιλέωσαι παμμάκαρ, τοις σοι προσιούσι, τον αγα¬θόν και φιλάνθρωπον Κύριον, ως αν της τούτον χρηστότητος απολαύσωμεν.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Μη παύση εποπτεύων, και φρουρών και σκέπων, και των εν βίω δεινών εξαιρούμενος, τους σε θερμόν αντιλήπτορα ευμοιρήσαντας.

Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών
Ορμαίς ακατασχέτοις, προς την αμαρτίαν, κατολισθήσας Θεού απεμάκρυνα, αλλά συ με πανεύφημε επανάγαγε.

Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς
Υπέρφωτε λυχνία, του αδύτου φέγγους, την σκοτισθείσαν ψυχήν μου καταύγασον, όπως φωτί του Κυρίου Κόρη πορεύσωμαι.

Ο ιερεύς θυμιά ενώ ψάλλονται τα παρόντα Μεγαλυνάρια:
Άξιον εστίν ως αληθώς μακαρίζειν Σε την Θεοτόκον, την αειμακάριστον και παναμώμητον και Μητέρα του Θεού ημών. Την τιμιωτέραν των Χερουβίμ, και ενδοξοτέραν ασυγκρίτως των Σεραφίμ, την αδιαφθόρως, Θεόν Λόγον τεκούσαν, την όντως Θεοτόκον, σε μεγαλύνομεν.

Της ελευθερίας της εν Χριστώ, τοις δεδουλωμένοις, χρηματίσας μυσταγωγός, κληρονόμος ώφθης, Σιών της ελευθέρας, αθλήσας Ελευθέριε ως ασώματος.

Πνεύματος αγίου από παιδός, πλήρης χρηματίσας, Ελευθέριε ιερέ, της ελευθερίας, της εν Χριστώ εκφάντωρ, τοις δουλωθείσιν ώφθης, φθόνω του όφεως.

Άνθος της Ανθίας της ευκλεούς, πανεύοσμον ώφθης, γεωργία ηθών σεμνών, και του Ανικήτου, του ιερού φυτεία, καρποφορήσας Πάτερ, τα υπέρ έννοιαν.

Χαίροις Εκκλησίας βάσις στερρά, και παθών Κυρίου, αφομοίωμα και εικών, χαίροις ο βραβεύων, δεινών ελευθερίαν, τοις σε παρακαλούσιν ω Ελευ¬θέριε.

Άμωμον θυσίαν και μυστικήν, θύων τω Σωτήρι, ώσπερ θείος ιερουργός, Αυτώ προσηνέχθης, καθάπερ ιερείον, νομίμως εναθλήσας, ω Ελευθέριε.

Ήνεγκας βασάνους τας χαλεπάς, εν τη ση αθλήσει, δι’ αγάπην του Ιησού, όθεν τας οδύνας, ημών αεί κουφίζεις, τη ση επιστασία ως ιερώτατος.

Φύλαττε ατρώτους ταις σαις ευχαίς, εκ παντός σκανδάλου, και απάσης επιβουλής, του δεινού Βελίαρ, και νόσων και κινδύνων, τους σε υμνολογούντας ω Ελευθέριε.

Πάσαι των Αγγέλων αι στρατιαί, Πρόδρομε Κυρίου, Αποστόλων η δωδεκάς, οι Άγιοι πάντες, μετά της Θεοτόκου, ποιήσατε πρεσβείαν εις το σωθήναι ημάς

Άγιος ο Θεός, Άγιος Ισχυρός, Άγιος Αθάνατος, ελέησον ημάς (3).
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Παναγία Τριάς, ελέησον ημάς. Κύριε ιλάσθητι ταις αμαρτίαις ημών, Δέσποτα, συγχώρησον τας ανομίας ημίν, Άγιε επίσκεψαι και ίασαι τας ασθενείας ημών, ένεκεν του ονόματός σου.
Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον. Κύριε, ελέησον.
Δόξα Πατρί και Υιώ και Αγίω Πνεύματι, και νυν, και αεί, και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν.
Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, αγιασθήτω το όνομά Σου, ελθέτω η Βασιλεία Σου, γεννηθήτω το θέλημά σου ως εν ουρανώ και επί της γης. Τον άρτον ημών τον επιούσιον δος ημίν σήμερον, και άφες ημίν τα οφειλήματα ημών, ως και ημείς αφίεμεν τοις οφειλέταις ημών. Και μη εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν, αλλά ρύσαι ημάς από του πονηρού. Αμήν.

Και το Απολυτίκιον του Αγίου. Ήχος Πλ. Α'.
 Ιερέων ποδήρει κατακοσμούμενος, και αιμάτων τοις ρείθροις επισταζόμενος, τω Δεσπότη σου Χριστώ Μάκαρ ανέδραμες, Ελευθέριε σοφέ, καθαιρέτα του σατάν. Διό μη παύση πρεσβεύων, υπέρ των πίστει τιμώντων την μακαρίαν σου Άθλησιν.

  Ο ιερεύς: Ελέησον ημάς ο Θεός …

Εν τη απολύσει το παρόν. Ήχος Β'. Ότε εκ του ξύλου.
Πάσης επηρείας και οργής, βλάβης και παντοίας ανάγκης, και περιστάσεως, πάντας ελευθέρωσον, Ιερομάρτυς Χριστού, Ελευθέριε ένδοξε, τους εξαιτουμένους, την θερμήν αντίληψιν, της προστασίας σου συ γαρ βοηθός Ορθοδόξοις, και τοις κινδυνεύουσι ρύστης, προς Θεού εδόθης Ιερώτατε.

Δίστιχον:
Παθών παντοίων ελεύθερον με δείξον Γερασιμον παμμάκαρ σοι προσιόντα.