11:35 π.μ.
Γιατί το Μοναστήρι του Ζωγράφου ονομάστηκε έτσι;
Θαυματουργικές εικόνες του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου ευρίσκονται, εκτός από άλλα μέρη, στο Άγιο Όρος. Μια τέτοια θαυματουργική εικόνα μεταφέρθηκε εκεί ως εξής:
Στα χρόνια της αυτοκρατορίας του Λέοντος ΣΤ΄ του Σοφού, τρία αδέλφια από την Αχρίδα, ο Μωϋσής, ο Ααρών και ο Βασίλειος, εγκαταλείψαν τα εγκόσμια και πήγανε στο Άγιο Όρος να ζήσουνε ασκητικά. Αυτοί εγκατασταθήκαν εκεί που σήμερα είναι κτισμένο το Μοναστήρι του Ζωγράφου.
Εκεί τα τρία αδέλφια, με την δύναμη του Θεού, έκτισαν Μοναστήρι και Εκκλησία. Διαφωνούσαν, όμως, στο όνομα που έπρεπε ν’ αφιερώσουν το έργο τους. Ο ένας έλεγε να το αφιερώσουν στον Άγιο Νικόλαο και ο άλλος στον Άγιο Νικόλαο και ο άλλος στον Άγιο Κλημέντα.
Για να μην έχουν διαφωνίες αποφασίσανε να δεηθούν και οι τρεις μαζί και να ζητήσουμε από τον Θεό να τους φανερώσει σε ποιόν ν’ αφιερώσουν το ναό και το Μοναστήρι.
Εν τω μεταξύ είχανε ετοιμάσει κι’ ένα σανίδι πάνω στο οποίο θα ζωγραφίζανε τον Άγιο, που θα φανέρωνε η χάρις του Θεού.
Μια νύχτα, λοιπόν, καθώς η προσευχή τους ανέβηκε στο Θεό από τις αγνές καρδιές τους, ένα παράξενο θεϊκό φως απλώθηκε στο νεόκτιστο Μοναστήρι. Τα τρία αδέλφια συνεχίσανε την προσευχή τους όλη την νύχτα. Το πρωί βρήκανε στο Μοναστήρι το σανίδι ζωγραφισμένο μόνο του με την εικόνα του Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου. Δοξάσανε το Θεό οι τρεις καλόγεροι κι’ ονομάσανε τον ναό Άγιο Γεώργιο, το δε Μοναστήρι, μοναστήρι του Ζωγράφου, διότι διά θαύματος ζωγραφίστηκε η εικόνα του Αγίου.
Το θαύμα όμως αυτό δεν σταματάει εδώ. Η ζωγραφική της εικόνας του Μεγαλομάρτυρα ξεκινάει από το εξής γεγονός.
Προτού ζωγραφιστεί μονάχη της αυτή η εικόνα του Μεγαλομάρτυρα στο Άγιο Όρος, υπήρχε ζωγραφισμένη στο Μοναστήρι Φανουήλ της Συρίας, που βρίσκεται κοντά στην Λύδδα, την πατρίδα του Αγίου.
Κάποια μέρα, λίγο προτού καταλάβουν την Συρία οι Σαρακηνοί κι’ ενώ οι καλόγεροι ήταν μέσα στο ναό του Μοναστηριού και υμνούσαν τον Θεό, είδανε από την εικόνα του Αγίου Γεωργίου να φεύγουν τα χρώματα και να εξαφανίζεται η μορφή του. Σε λίγο στην θέση της εικόνος υπήρχε μονάχα το σανίδι.
Έπεσαν στη γη, κλαίγοντας τότε οι μοναχοί. Δεν ξέρανε τί να σκεφθούνε, για το θαύμα. Παρακαλούσανε τον Θεό να μη τους κράτηση στην αγωνία. Τότε φανερώθηκε ο Μεγαλομάρτυς στον ηγούμενο της Μονής, Ευστράτιο και του είπε:
- Μη λυπάσαι και μη ανησυχείς. Εγώ βρήκα Μοναστήρι για μένα στο Άγιο Όρος. Εκεί να πάτε και σεις, διότι εδώ στην αμαρτωλή Παλαιστίνη θα πέσει γρήγορα η οργή του Θεού...
Ο ηγούμενος τα είπε όλα στους μοναχούς και ύστερα ξεκίνησε μαζί τους, για το Άγιο Όρος. Όταν φθάσανε στο Άγιο Όρος, είδανε ότι ο Άγιος, που είχε εξαφανισθεί από την εικόνα του στο Φανουήλ, βρισκότανε ζωγραφισμένος εκεί στην Μονή Ζωγράφου. Η μορφή του είχε ζωγραφιστεί ολόιδια θαυματουργικά στο φρέσκο σανίδι. Δοξάσανε τότε το Θεό οι μοναχοί και διηγηθήκανε όσα είχανε γίνει. Αντάλλαξαν τις σκέψεις τους και όλα τα θαυμάσια, που είχανε δει τα μάτια τους και οι μοναχοί του Φανουήλ και οι μοναχοί του Αγίου Όρους.
Το θαύμα αυτό έγινε πολύ γνωστό. Η εικόνα δε αυτή αποδείχτηκε θαυματουργική. Με ευλάβεια και πίστη πήγε εκεί ο Αυτοκράτορας του Βυζαντίου Λέων ΣΤ΄, ο Σοφός. Το επισκέφθηκε επίσης ο βασιλιάς των Βουλγάρων Ιωάννης. Με χρήματα των ευσεβών χριστιανών, των βασιλέων και άλλων πλουσίων κτίστηκε εκεί αργότερα μεγαλοπρεπής ναός και επιβλητικό Μοναστήρι. Κατεδαφίστηκε αργότερα από βαρβάρους πειρατές, αλλά ξανακτίστηκε από τον ηγεμόνα της Μολδαβίας Στέφανο.
Λέγεται, εκτός των άλλων θαυμάτων, ότι στην εικόνα αυτή κόλλησε κάποτε το δάχτυλο ενός ολιγόπιστου επισκόπου, ο οποίος άγγιξε το πρόσωπο του Αγίου στην εικόνα, λέγοντας ειρωνικά:
-Ώστε αυτή είναι η θαυματουργός εικόνα;
Κόλλησε το δάκτυλο του επισκόπου τότε και τον πιάσανε φοβεροί πόνοι. Τελικώς έκοψε το δάκτυλο για ν’ απαλλαγεί από το θαυματουργό εικόνισμα ο ολιγόπιστος επίσκοπος.
Θαυματουργικές εικόνες του Αγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου ευρίσκονται, εκτός από άλλα μέρη, στο Άγιο Όρος. Μια τέτοια θαυματουργική εικόνα μεταφέρθηκε εκεί ως εξής:
Στα χρόνια της αυτοκρατορίας του Λέοντος ΣΤ΄ του Σοφού, τρία αδέλφια από την Αχρίδα, ο Μωϋσής, ο Ααρών και ο Βασίλειος, εγκαταλείψαν τα εγκόσμια και πήγανε στο Άγιο Όρος να ζήσουνε ασκητικά. Αυτοί εγκατασταθήκαν εκεί που σήμερα είναι κτισμένο το Μοναστήρι του Ζωγράφου.
Εκεί τα τρία αδέλφια, με την δύναμη του Θεού, έκτισαν Μοναστήρι και Εκκλησία. Διαφωνούσαν, όμως, στο όνομα που έπρεπε ν’ αφιερώσουν το έργο τους. Ο ένας έλεγε να το αφιερώσουν στον Άγιο Νικόλαο και ο άλλος στον Άγιο Νικόλαο και ο άλλος στον Άγιο Κλημέντα.
Για να μην έχουν διαφωνίες αποφασίσανε να δεηθούν και οι τρεις μαζί και να ζητήσουμε από τον Θεό να τους φανερώσει σε ποιόν ν’ αφιερώσουν το ναό και το Μοναστήρι.
Εν τω μεταξύ είχανε ετοιμάσει κι’ ένα σανίδι πάνω στο οποίο θα ζωγραφίζανε τον Άγιο, που θα φανέρωνε η χάρις του Θεού.
Μια νύχτα, λοιπόν, καθώς η προσευχή τους ανέβηκε στο Θεό από τις αγνές καρδιές τους, ένα παράξενο θεϊκό φως απλώθηκε στο νεόκτιστο Μοναστήρι. Τα τρία αδέλφια συνεχίσανε την προσευχή τους όλη την νύχτα. Το πρωί βρήκανε στο Μοναστήρι το σανίδι ζωγραφισμένο μόνο του με την εικόνα του Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου. Δοξάσανε το Θεό οι τρεις καλόγεροι κι’ ονομάσανε τον ναό Άγιο Γεώργιο, το δε Μοναστήρι, μοναστήρι του Ζωγράφου, διότι διά θαύματος ζωγραφίστηκε η εικόνα του Αγίου.
Το θαύμα όμως αυτό δεν σταματάει εδώ. Η ζωγραφική της εικόνας του Μεγαλομάρτυρα ξεκινάει από το εξής γεγονός.
Προτού ζωγραφιστεί μονάχη της αυτή η εικόνα του Μεγαλομάρτυρα στο Άγιο Όρος, υπήρχε ζωγραφισμένη στο Μοναστήρι Φανουήλ της Συρίας, που βρίσκεται κοντά στην Λύδδα, την πατρίδα του Αγίου.
Κάποια μέρα, λίγο προτού καταλάβουν την Συρία οι Σαρακηνοί κι’ ενώ οι καλόγεροι ήταν μέσα στο ναό του Μοναστηριού και υμνούσαν τον Θεό, είδανε από την εικόνα του Αγίου Γεωργίου να φεύγουν τα χρώματα και να εξαφανίζεται η μορφή του. Σε λίγο στην θέση της εικόνος υπήρχε μονάχα το σανίδι.
Έπεσαν στη γη, κλαίγοντας τότε οι μοναχοί. Δεν ξέρανε τί να σκεφθούνε, για το θαύμα. Παρακαλούσανε τον Θεό να μη τους κράτηση στην αγωνία. Τότε φανερώθηκε ο Μεγαλομάρτυς στον ηγούμενο της Μονής, Ευστράτιο και του είπε:
- Μη λυπάσαι και μη ανησυχείς. Εγώ βρήκα Μοναστήρι για μένα στο Άγιο Όρος. Εκεί να πάτε και σεις, διότι εδώ στην αμαρτωλή Παλαιστίνη θα πέσει γρήγορα η οργή του Θεού...
Ο ηγούμενος τα είπε όλα στους μοναχούς και ύστερα ξεκίνησε μαζί τους, για το Άγιο Όρος. Όταν φθάσανε στο Άγιο Όρος, είδανε ότι ο Άγιος, που είχε εξαφανισθεί από την εικόνα του στο Φανουήλ, βρισκότανε ζωγραφισμένος εκεί στην Μονή Ζωγράφου. Η μορφή του είχε ζωγραφιστεί ολόιδια θαυματουργικά στο φρέσκο σανίδι. Δοξάσανε τότε το Θεό οι μοναχοί και διηγηθήκανε όσα είχανε γίνει. Αντάλλαξαν τις σκέψεις τους και όλα τα θαυμάσια, που είχανε δει τα μάτια τους και οι μοναχοί του Φανουήλ και οι μοναχοί του Αγίου Όρους.
Το θαύμα αυτό έγινε πολύ γνωστό. Η εικόνα δε αυτή αποδείχτηκε θαυματουργική. Με ευλάβεια και πίστη πήγε εκεί ο Αυτοκράτορας του Βυζαντίου Λέων ΣΤ΄, ο Σοφός. Το επισκέφθηκε επίσης ο βασιλιάς των Βουλγάρων Ιωάννης. Με χρήματα των ευσεβών χριστιανών, των βασιλέων και άλλων πλουσίων κτίστηκε εκεί αργότερα μεγαλοπρεπής ναός και επιβλητικό Μοναστήρι. Κατεδαφίστηκε αργότερα από βαρβάρους πειρατές, αλλά ξανακτίστηκε από τον ηγεμόνα της Μολδαβίας Στέφανο.
Λέγεται, εκτός των άλλων θαυμάτων, ότι στην εικόνα αυτή κόλλησε κάποτε το δάχτυλο ενός ολιγόπιστου επισκόπου, ο οποίος άγγιξε το πρόσωπο του Αγίου στην εικόνα, λέγοντας ειρωνικά:
-Ώστε αυτή είναι η θαυματουργός εικόνα;
Κόλλησε το δάκτυλο του επισκόπου τότε και τον πιάσανε φοβεροί πόνοι. Τελικώς έκοψε το δάκτυλο για ν’ απαλλαγεί από το θαυματουργό εικόνισμα ο ολιγόπιστος επίσκοπος.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου