Ὁ ἀληθινὸς Χριστιανὸς

    Χριστιανὸς νὰ εἶσαι καὶ ὄχι μόνο νὰ φαίνεσαι! Τὸ ὄνομα χριστιανὸς χωρὶς χριστιανικὴ ζωὴ εἶναι ὑποκρισία. Χριστιανὸς εἶναι ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος, ὅσο εἶναι δυνατὸν στὸν ἄνθρωπο, μιμεῖται τὸν Κύριο Ἰησοῦ: μὲ τὰ λόγια του, μὲ τὰ ἔργα του καὶ μὲ τὶς σκέψεις του. Γιὰ τὴν ἐκπλήρωσι τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ χρειάζεσαι τὴν ἁπλότητα.
    Πτωχὸς εἶναι ὁ χριστιανός, ὁ ὁποῖος ζητεῖ πολλὰ καὶ τὰ προμηθεύεται στὸν κόσμο αὐτόν.
    Κάθε χριστιανὸς πρέπει νὰ σηκώνη τὸν σταυρό του.
    Ὁ πραγματικὸς χριστιανὸς ἠμπορεῖ νὰ λέγη μὲ γεμάτη ἀπὸ χαρὰ καὶ τόλμη καρδιά, ἀκόμη καὶ στὸ κατώφλι τοῦ θανάτου, ποὺ πλησιάζει: «Ποῦ εἶναι, ἅδη, τὸ κεντρί σου;» (A΄ Κορ. 15, 55). Ἐπειδή, ζώντας στὴν γῆ, ὁ ἀληθινὸς χριστιανὸς ἀρνεῖται τὶς κοσμικὲς ἀπολαύσεις, μετὰ θάνατον θὰ ἀξιωθῆ στὸν οὐρανὸ τῶν θείων εὐεργεσιῶν ποὺ τὶς περιγράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «μάτι δὲν τὶς εἶδε καὶ αὐτὶ δὲν τὶς ἄκουσε καὶ στὴν καρδιὰ ἀνθρώπου δὲν ἀνέβηκαν» (Α’ Κορ. 2, 9). Αὐτὰ δὲν εἶναι δυνατὸν οὔτε ἐμεῖς νὰ τὰ φαντασθοῦμε, οὔτε νὰ παρουσιασθοῦν μπροστά μας.
    Ὁ χριστιανὸς στὴν γῆ δέχεται τὴν παρηγορία τοῦ Θεοῦ.
    Εἶναι ἀδύνατο νὰ ἐλέγξη κάποιος τὰ πάθη τῶν ἄλλων, ἐὰν ὁ ἴδιος δὲν ἐνίκησε τὰ ἰδικά του. Ἐὰν εἶσαι κυβερνήτης τῶν ἄλλων ἀνθρώπων, νὰ ἐνθυμῆσαι ὅτι γιὰ σένα εἶναι κυβερνήτης ὁ Θεός.
    Εἶναι καλύτερα οἱ ὑποτακτικοί σου νὰ σὲ ἀγαποῦν, παρὰ νὰ σὲ φοβοῦνται, διότι ἀπὸ τὸν φόβο γεννᾶται ἡ ὑποκρισία καὶ τὸ ψέμα, ἐνῶ ἀπὸ τὴν ἀγάπη γεννᾶται ἡ ἀλήθεια.
    Τὸ καθῆκον τῶν κυβερνώντων εἶναι νὰ σώζουν καὶ ὄχι νὰ παιδεύουν. Αὐτὸς ποὺ ὑποτάσσεται στὸν κυβερνήτη του ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ, ὑποτάσσεται στὸν Θεό.

Ἀπὸ τὸ βιβλίο : «Βίος Λόγοι Νουθεσίες», Γέροντος Ἀρσενίου Μπόκα, Ρουμάνου πνευματικοῦ. Θεσσαλονίκη 2004. Ἐκδόσεις: Ὀρθόδοξος Κυψέλη arnion.gr.