ΜΗ ΒΛΑΣΦΗΜΕΙΣ ΤΟΝ ΕΥΕΡΓΕΤΗ ΣΟΥ

 Στην Ελλάδα μας,

στην χώρα της αλήθειας και της Ορθοδοξίας, στην πατρίδα που πρέπει να ευωδιάζει απο τα άνθη της δοξολογίας και της ευγνωμοσύνης, στην χώρα των αγίων, στην πατρίδα του ηλίου και του φωτός, όλοι έχουμε ανάγκη από ΜΕΤΑΝΟΙΑ. Μετάνοια για ένα σατανικό πάθος που χωρίζει απο τον Θεό και συγχρόνως προσβάλλει τον πολιτισμό μας: το πάθος της ΒΛΑΣΦΗΜΙΑΣ ΤΩΝ ΘΕΙΩΝ.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΒΛΑΣΦΗΜΙΑ;

Η βλασφημία των θείων είναι ένα απο τα πιο καταραμένα αμαρτήματα. Γιατί προέρχεται απο εωσφορικό εγωισμό και διαβολική υπερηφάνεια. Δείχνει ότι ο βλάσφημος αποδίδει όλα τα κακά και τις αναποδιές στον Κύριο και Θεόν του παντός. Σ' Αυτόν που είναι η πηγή όλων των καλών και τίποτε κακόν δεν εποίησεν.

Ο βλάσφημος είναι αχάριστος. Ενώ θα έπρεπε να ευχαριστεί αδιάκοπα τον Δημιουργό του ημέρα και νύκτα για όλες τις αφανείς και φανερές ευεργεσίες, για όλα τα πνευματικά και σωματικά δώρα του Κυρίου, όχι μόνο δεν ευχαριστεί τον Θεό, αλλά και τον υβρίζει. Είναι αχάριστος και υβριστής. Αλλά και ανόητος. Πετροβολάει τον Ουρανο! και οι πέτρες πέφτουν στην άδεια, την κενή απο σύνεση κεφαλή του.

Ο βλάσφημος είναι και αχάριστος και υβριστής και ανόητος και δαιμονόπληκτος. Διότι η βλασημία είναι έργον διαβολικόν.

Απο που προήλθεν η βλασφημία των θείων; Απο την κακία, την μοχθηρία, το μίσος των Τούρκων κατά της αγίας μας θρησκείας, κατά των Χριστιανών. οι Τούρκοι βλασφημούσαν τον Χριστό, την Παναγία μας, τον Τίμιον Σταυρό. Και, όμως, στα Μουσουλμανικά κράτη εάν κάποιος τολμήσει να βλασφημήσει τον Μωάμεθ (αυτον που είχε πέντε γυναίκες) θα του κόψουν τον λαιμό.

Συ, λοιπόν, αδελφέ μου βλάσφημε, καταλαβαίνεις τι κακό κάνεις, τι κακό λαλεί η γώσσα σου όταν βλασημείς; Συναισθάνεσαι που βρίσκεσαι όταν υβρίζεις τον Αληθινό Θεό, τον Σωτήρα σου; Συλλαμβάνεις το βάραθρον της αβύσσου που πέφτεις όταν υβρίζεις το Φως κσι την Αλήθεια,την Αγάπη και την Σωτηρία του κόσμου; Εκείνον που τρέμουν τα σύμπαντα και οι μυριάδες αγγέλοι μετά φόβου και τρόμου παρίστανται ενώπιον του. Εκείνον που μ έναν Του λόγο έπλασε την γην και τον ήλιο και τα άστρα του ουρανού. Εκείνον που έπλασε και σένα άνθρωπο λογικό εκ του μηδενός.

Εάν θεωρείται παράπτωμα να υβρίσεις τον Μωάμεθ ή τον πρόεδρο της Δημοκραίας ή τον Πρωθυπουργό ή εναν επίσημο πρόσωπο, πόση ασέβεια είναι να υβρίζεις τον Θεάνπρωπον Ιησούν Χριστόν ή την Πανυπερευλογημένη Θεοτόκον μητέρα του Χριστού Παναγία μας ή τον Ζωοποιόν Τίμιον Σταυρό;

ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ

Παραδείγματα βλασφήμων ανθρώπων πρός παραδειγματισμό και διόρθωση.

1ον. Ένας βλάσφημος πατέρας από την Αθήνα είχε ένα σπαστικό παιδί - καρπόν της ευθύνης για την μεγάλη αμαρτία της βλασφημίας. Εβλασφημούσε <<για ψύλλου πήδημα> που λέμε και καθιημερινώς <<έλουζε>>, την ταλαιπωρημένη γυναίκα του. Σημειωτέον ότι η ίδια η γυναίκα του είχε ομολογήσει οτι ακόμα και στην σύλληψη του άρρωστου παιδιού του εβλασφημούσε τα θεία. Αποτέλεσμα τούτου ήταν βέβαια ότι το παιδί εγεννήθη σπαστικό και ανάπηρον.

Ακόμα και ένα τσιγάρο να του έπεφτε από το χέρι ήταν ικανός να βλασφημήσει.

Προβλέπων ο Κύριος οτι ο άνθρωπος αυτός δεν θα μετανοούσε επέτρεψε να τελειώση σύντομα και το μεγάλο αμάρτημα. Σε ενα ταξίδι μαζί με την γυναίκα του συνεκρούσθη το αμάξι του με μία νταλίκα. Αυτοκίνητο και άνθρωποι επολτοποιήθηκαν. Έγιναν σαν φισαρμόνικα.

2ον. Κάποιος κληρικός ευρέθηκε στο εξωτερικό. Επεσκέφθη έναν ασθενή γέρον, ονόματι Θεοδόσιον, που του είχαν κόψει το ένα πόδι.

- Πώς το έπαθες αυτό; τον ρώτησε.

- Μου το έφαγαν τα ψάρια, απάντησε.

- Μήπως βλασφημούσες τα θεία;

- Ναι, είπε συντετριμμένος, βλασφημούσα. Ήμουν ναυτικός και ταξίδευα στον Ινδικό Ωκεανό. Ήταν τόσο μεγάλα τα κύματα που εσκέπαζαν το καράβι μας. Κι εγω εβλασφημούσα. Τότε πέφτει ένας σωλήνας απο το κατάρτι και με χτυπάει πάνω στο πόδι. Αρχισε ακατάσχετη αιμορραγία. Μου το έδεσαν οι συνάδελφοι με τσουβάλια. Ήμασταν δύο ώρες έξω από την Σιγκαπούρη. Γυρίζει το πλοίο, πηγαίνουμε στο νοσοκομείο, μου έκοψαν το πόδι και το πέταξαν στην θάλασσα.

- Θα ξαναβλασημήσεις τώρα άλλη φορά;

- Ποτέ μου. Μετανοώ για την φρικτή αμαρτία, που, φαίνεται, έπρεπε να πληρώσω για να την σταματήσω. Έπρεπε να μου κοπεί το πόδι για να κοπεί η βλασφημία.

3ον. Προ εικοσαετίας στο Μεταξουργείο Αθηνών ζούσε ένας υδραυλικός ονόματι μαστρο-Γιώργης. Ήταν φοβερά βλάσφημος. Εκάπνιζε ασταμάτητα. Τσιγάρο και βλασφημία. Του έλεγαν: <<μαστρο-Γιώργη, πάψε να βλασημάς τα θεία. Θα σε τιμωρήσει ο Θεός>>. Αλλά αυτός τον χαβά του. Και ειρωνευόταν τους παπάδες και την Εκκλησία μας.

Επέρασαν αρκετά χρόνια σ' αυτή την αμετανοησία.

Ένας καρκίνος στο λάρυγγα ήταν η ευεργετική επίσκεψη του Θεού. Έβγαλε πολύποδα. Δεν μπορούσε πια να μιλήσει. Του έκαναν τραχειοτομή. Είχε πρησθεί. Ο λαιμός του είχε παραμορφωθεί. Έιχε φρικτούς πόνους. Εζήτησε Πνευματικό - Εξομολόγο για να εξομολογηθεί. Τα είπε όλα. Μετενόησε ειλικρινά. Η Χάρις του Θεού έσωσε την ψυχή του.

4ον. Υπήρχε ένας φαντάρος βλάσφημος στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940. Μέσα στην φωτιά της μάχης και αυτός βλασφημούσε. Βλασφημούσε σαν τρελός. Του έλεγαν οι άλλοι συνάδελφοί του: <<μη βλασφημάς. Σε κάθε στιγμή κινδυνεύει η ζωή μας. Ο Χριστός και η Παναγία μας σκεπάζουν>>. Αυτός δεν άκουγε κανέναν. Τότε σε μια κρίσιμη ώρα, με καταιγισμό πυρών, τον χτυπά μία εχθρική σφαίρα ακριβώς πάνω στο στόμα και τον αφίνει νεκρό!

Οι άλλοι φαντάροι σε λίγο τον έθαψαν πιο πέρα, πρόχειρα, μέσα στα χιόνια. Αλλά το πιο καταπληκτικό ήταν το γεγονός ότι δεν πέρασε λίγη ώρα και μια εχθρική οβίδα πέφτει πάνω στον τάφο του βλάσφημου στρατιώτου κομμάτια. Όλοι έλεγαν ότι τον βλάσφημον ούτε η γη δεν τον δέχθηκε.

ΤΟΥΣ ΒΛΑΣΦΗΜΟΥΣ ΠΑΙΔΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΑΛΟΓΑ ΖΩΑ ΚΑΙ ΤΑ ΑΨΥΧΑ ΚΤΙΣΜΑΤΑ.

Τον Δεκέμβρη, λίγες μέρες πριν τη γιορτή των Χριστούγέννων, ήρθε στην Μονή μία γυναίκα για εξομολόγηση η οποία, αφού εξομολογήθηκε, μου είπε: <<Πρέπει να σας κάνω γνωστό, ως πνευματικό μου πατέρα και την συμφορά η οποία συνέβη εις τον οίκο μου. Ο σύζυγός μου ήταν πολύ βλάσφημος, με την παραμικρή αφορμή και αιτία εβλασφήμει, εμέ, τα παιδιά μας, τα ζώα μας. Προ 15 ημερών, την νύκτα, κατέβη εκ της οικίας εις τον στάβλο δια να δώσει τροφή εις τα ζώα. Κατα την στιγμή που εμοίραζε την τροφή και ητοιμάζετο να εξέλθει του στάβλου, ένας νέος μόσχος εκτυπά τα άλλα και τα εδίωκε. Ο σύζυγός μου, αντί να το κτυπήσει ή να το πιάσει και να το δέσει, άρχισε με μεγάλες φωνές να βλασφημεί την Παναγία τον Θεό και άλλας βλασφημίας. Κατά την στιγμή όμως που εβλασήμει, ένα βόδι πολύ ήμερον και ήσυχον, ενω έτρωγε, αφήνει την τροφή του και ωσάν να ητο λογικόν. ώρμησε εναντίον του, τον κτύπησε δια των κεράτων του και αφού τον έρριψε κάτω ύπτιον, εγονάτισε επάνω του και τον εκτύπα εις την κεφαλή, προσπαθώντας δια των κεράτων του να ευρει το στόμα του, να το συντρίψει και να του εξορύξει τους οφθαλμούς. Εις τα πρώτας του κραυγάς: Βοήθεια, μ' εσκότωσε!>>, έτρεξα εγω πρώτη με τα παιδιά μου και μερικοί απο τους γείτονες και ιδόντες το φοβερό εκείνο θέαμα, εφωνάξαμε, εκτυπήσαμε το βόδι, να τον αφήσει αλλά εκείνο ουδεμία προσοχή έδιδε, επέμενε και προσεπάθει να παιδεύσει τα όργανα και μέλη του βλασήμου, από τα οποία εξήλθον οι βρωμερές και δυσσεβείς βλασφημίες. Αναγκάστηκαν τότε 7-8 άντρες δυνατοί και έπιασαν δια των χειρών των το βόδι, άλλοι από τα πόδια, άλλοι από το κεφάλι, από την μέση και τα κέρατα, το εσήκωσαν και το μετετόπισαν. Θέσαντες δε τον σύζυγό μου εις μίαν κουβέρτα και άραντες αυτόν εξερχόμεθα του στάβλου. Όταν είδε το βόδι ότι τον επήραν, έτρεξε διά να τον χτυπήσει πάλι, αλλά επειδή εκωλύετο απο τους βαστάζοντας και τους προσελθόντας εις βοήθειαν να πλησιάσει να τον κτυπήσει και μη δυνάμενον να ομιλήσει, έκαμνε νοήματα και κινήσεις δια της κεφαλής του, να αποχωρήσωμε, να του δώσουμε τόπο να τον πλησιάσει, να τον τιμωρήσει, να τον εκδικηθεί. Επειδή δε τον ανεβιβάσαμε δια της κίμακος εις την οικίαν, ηκολούθει και αυτό, και μη δυνάμενον να ανέλθη, εκίνει κατ΄ αυτού την κεφαλήν εφύσα δια του στόματός, ωσάν να τον έλεγε: <<Έχε χάριν εις τους βαστάζοντας σε και εάν σου αρέσει, βλασφήμησε τον θεόν και ποιητήν και Πάστην και Προνοητήν πάντων και ημών των αλόγων ζώων και εγώ θα σε διορθώσω!>>. Αρμόζει ενταύθα το του Ησαϊα: <<Εγνω βους τον κτησάμενον και όνος την φάτνην του κυρίου αυτού, Ισραήλ δε με ουκ έγνω και ο λαός μου ου συνηκε>> (Ησ. Α' 3). Δηλαδή το βόδι γνωρίζει τον ιδιοκτήτην του και ο όνος γνωρίζει την φάτνη, ιδιοκτησία του Κυρίου του, ο ισραηλιτικός όμως λαός δεν με αναγνωρίζει ως κύριόν του, δεν έχει ούτε στοιχειώδη κατανόησιν δι' εμέ.

Μετά 3 μηνες, κατά το τέλος της Μεγ. Τεσσαρακοστής, ήλθε πάλιν εις την Μονή προς εξομολόγησιν ή σύζυγός του μαυροφορούσα και μου είπεν, ότι απέθανεν ο σύζυγός αυτής, αφου εβασανίσθη επί τρεις μήνες και εβασάνισε και εκείνη και τα παιδιά του, διότι εκ των αφορήτων πόνων δεν ηδύνατο να κιμηθεί, αλλά ούτε και να εξαπλώσει επί της κλίνης ούτε να κινήσει μέλος τι του σώματος, επειδή το βόδι του είχε σπάσει την σπονδυλική του στήλην, αλλά και όλα σεδόν τα μέλη του ήσαν κτυπημένα, παράλυτα, ανενέργητα. Τον είχαν στηλώσει με προσκεφάλια και τον έβαζαν την τροφή εις το στόμα.

ΑΥΤΑ ΠΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΣΟΙ ΒΛΑΣΦΗΜΟΥΝ ΤΑ ΘΕΙΑ και δεν μετανοούν, ώστε να παύσουν την κακήν συνήθεια και καταραμένη αρρώστια να υβρίζουν τα Θεία.

Ο ΒΛΑΣΦΗΜΟΣ ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ ΣΕ ΤΟΥΤΗ ΤΗ ΖΩΗ

Ο Θεός παρέδωσε εις το Όρος Σινά τον Δεκάλογον εις τον Μωϋσή. Αργότερα ένας εκ των Εβραίων ενω εμάζευε ξύλα εφιλονίκησε με κ΄σπιον και στο θυμό του του εβλασφήμησε τον Θεό. Τότε οι άλλοι τον επήγαν στον Μωϋσέα, μπροστά στην σκηνή του Μαρτυρίου. Ο Μωϋσής, επειδή δεν ξαναείχε ακουστεί βλασφημία, προσευχήθηκε στο Θεό να του πεί ποίαν ποινή να του επιβάλη. Και ο Θεός απήντησε: <<Θανάτω θανατούσθω, λίθοις λιθοβολείτω αυτόν πάσα η Συναγωγή έξω της παρεμβολής>>.

Όπερ και έπραξαν. Σε λίγο βρισκόταν ο βλάσφημος κατω από σωρό λίθων. Αλλά και σήμερον την ίδιαν ποινή επιβάλλει ο Θεός. Ενθυμείστε στους τελευταίους πολέμους, οπότε η σφαίρα ήτο αδιάλλακτη στους βλάσφημους.

* Κάποιο πρωϊ ένας ηλεκτρολόγος εργάτης ενός μεγάλου εργοστασίου, μόλις άρχισε τη δουλειά του βρήκε ένα εμπόδιο στη σύνδεση των ηλεκτροφόρων συρμάτων. Ένα μικρό λάθος τον έκαμε να ανάψει. Βλασφήμησε το άγιο όνομα του Θεού και τελείωσε τις βλασφήμιες του με την απειλή: <<Αν μπορούσα, θα έπιανα όλους τους παπάδες να τους δέσω σ' ένα χοντρό ηλεκτρικό σύρμα και με ηλεκτρικό ρεύμα πολύ δυνατό να τους κάνω στάχτη>>. Οκτώ μέρες αργότερα την ίδια ακριβώς ημέρα και ώρα της εβδομάδος, οι συνάδελφοι του ηλεώμα μαύρο από την ηλεκτρολόγου άκουσαν μια τρομερή και άγρια κραυγή. Έτρεξαν όλοι προς τα εκεί κι είδαν τον βλάσφημο να κρέμεται μπερδεμένος στα ηλεκτροφόρα σύρματα. Όλοι θέλησαν να τον βοηθήσουν. Αλλά όταν τον ελευθέρωσαν, ήταν ένα πτώμα μαύρο από την ηλεκτροπληξία. Η βλάσφημη απειλή του πραγματοποιήθηκε, αλλά με τρόπο αντίστροφο. Μόνο τον εαυτό μπόρεσε να κάνει στάχτη.

Κι αν εδώ ο Θεός τιμωρεί τόσο αυστηρά τον βλάσφημο, πόσο μεγαλύτερη θά 'ναι η τιμωρία του στην άλλη ζωή; Είναι φοβερό να πέσει κανείς στα χέρια του ζώντος Θεού. Ας φοβηθούμε τη δίκαιη οργή του. Κι ας αγωνισθούμε μ' όλες μας τις δυνάμεις για να εξαλείψωμε κάθε σημάδι βλαστήμιας από την ψυχή μας.

******************

ΑΔΕΛΦΕ ΜΟΥ ΒΛΑΣΦΗΜΕ

Για να απαλλαγείς απο το φοβερό πάθος της βλασφημίας:

- Απόκτησε ισχυρή θέληση.

- Κυβέρνησε την γλώσσα σου και μη την αφίνεις να σε κυβερνά.

- Νίκησε το θηρίο του θυμού. Να είσαι ειρηνικός και πολιτισμένος στα λόγια, στη συμπεριφορά.

- Μην επηρεάζεσαι απο τους άλλους. <<Μα και οι άλλοι βλασφημούν>>! Η παρανομία των άλλων δεν αμνηστεύει το δικό σου έγκλημα. Μη τους μιμήσαι σαν μιμητικό ζώον. Απόκτησε προσωπικότητα.

- Μετανόησε πικρά εάν εβλασφήμησες τον Σωτήρα σου Χριστό ή την Γλυκυτάτην Μητέρα Του, την Παναγία μας.

- Τρέξε να βρείς έναν Πνευματικό - Εξομολόγο να εξομολογηθείς και να συγχωρηθείς.

Στο βάπτισμά σου, όταν έγινες Χριστιανός, ομολόγησες με το στόμα του νουνού ή της νουνάς: <Συντάσσομαι τω Χριστό. Αποτάσσομαι τω σατανά>>. Δηλαδή: Κατατάσσομαι στο σύνταγμα του Χριστού. Χωρίζομαι απο τον σατανά.

Αλλά με την βλασφημία είναι σαν να ομολογείς και λέγεις:

<<Συντάσσομαι με τον σατανά. Αποτάσσομαι τον Χριστό>> (αφου τον βλαστημώ και τον υβρίζω).

Καταλαβαίνεις πόσο τρομερό είναι αυτό - όσο δεν το βάζει ο νους μας- για το παρόν και το μέλλον της ζωής σου;

Καταλαβαίνεις, επομένως, πόσο επείγον είναι να συμφιλιωθείς και να ανασυνταχθείς πάλι με τον Χριστόν, ο Οποίος είναι η μόνη Χαρά, η μόνη Ελπίδα, το μόνο Φως του κόσμου;

ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΔΕΛΦΟΝ ΣΟΥ ΒΛΑΣΦΗΜΟΝ

Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος είναι δριμύς, δριμύτατος προς την βλασφημία. Διότι δριμεία και θανατηφόρα είναι η αρρώστεια και η επιδημία αυτή.

Να αποκτήσουμε ευχαριστία, λέγει. Για όλα. Και για εκείνα που μας φαίνονται κακά ή για όσα εχάσαμε.

<<Μέγας θησαυρός είναι η Ευχαριστία, μέγας πλούτος, ακατάβλητον αγαθόν, ισχυρόν όπλο.. Έχασες χρήματα; Αν μεν ευχαριστήσεις τον Θεόν ωφέλησες την ψυχήν σου και απέκτησες μεγαλύτερον πλούτον επειδή προσείλκυσες την αγάπην του Θεού. Αν όμως βλασφημήσεις, εκτός απο εκείνα που έχασες, έχεις χάσει και την ιδικήν σου σωτηρίαν και ούτε εκείνα ανακτάς και την ψυχή σου καταστρέφεις>>.

Απευθυνόμενος στον αληθινό Χριστιανό του αναθέτει και την ευθύνη και το δικαίωμα και την τόλμη να σωφρονίσει τον άνθρωπο που εκυριεύθει απο την μέθη της βλασφημίας. Με τον διδακτικό λόγον ή με την αυστηρότητα.

Γράφει: <<Αν ακούσεις κάποιον στον δρόμο ή στο μέσο της αγοράς να βλασφημεί τον Θεόν, πλησίασε, επίπληξέ τον. Και αν πρέπει να τον δείρεις, μη διστάσεις. Ράπισέ τον στο πρόσωπο. Σύντριψέ του το στόμα. Αγίασε το χέρι σου με το κτύπημα που θα του δώσεις. Και εάν σε καταγγείλουν μερικοί και σε σύρουν στο δικαστήριον, να τους ακολουθήσεις. Και αν απο το δικαστικό βήμα σου ζητήσει ο δικαστής ευθύνες, να είπεις με θάρρος: ''Εβλασφήμησε τον ΒΑΣΙΛΕΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ. Αν πρέπει να τιμωρούνται όσοι βλασφημούν τον επίγειον βασιλέα, πολύ περισσότερον πρέπει να τιμωρούνται εκείνοι που βλασφημούν Εκείνον>>.

Ο βλάσφημος φιλονεικεί, συμπλέκεται με τον Ίδιον τον Θεόν. Οφείλουμε να σπεύσωμε να βοηθήσουμε να συμφιλιωθεί μαζί Του. Όπως τρέχουμε όταν συμπλέκονται δύο άνθρωποι μεταξύ τους. Να τι γράφει ο άγιος:

<<Είναι φυσικό όταν δούμε στην αγορά συμπλοκή ανθρώπων να τρέχουμε να συμφιλιώσωμε τους διαπληκτιζομένους. και γιατί λέγω συμπλοκή ανθρώπων; Εάν δύμε ένα γαϊδούρι να έχει πέσει, όλοι τρέχομε να το βοηθήσουμε να σηκωθεί. Για τους αδελφούς μας που χάνονται θα αδιαφορούμεν;>>

Με γαϊδούρι που έπεσε μοιάζει ο βλάσφημος, διότι δεν μπορούσε να βαστάσει το φορτίο του θυμού του. Πλησίασε και σήκωσέ τον. Και με λόγια και με έργα. Και με επιείκεια και με αυστηρότητα. Ας είναι διαφορετικό το φάρμακο της θεραπείας.

Αν έτσι τακτοποιούμε τα ζητήματά μας, αν φροντίζωμε για την σωτηρία του πλησίον, γρήγορα και σ' αυτούς που θα διορθωθούν με τις ενέργειές μας θα είμαστε ποθητοί και αξιαγάπητοι. Και το σπουδαιότερο όλων θα απολαύσωμε τα αγαθά που μας έχουν ετοιμασθεί, τα οποία είθε να επιτύχωμε όλοι ''δια της Χάριτος και φιλανθρωπίας του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, μετά του οποίου εις τον Πατέρα και εις το Άγιον Πνεύμα ανήκει δόξα, κράτος,τιμή και τώρα και πάντοτε και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν!>>.

ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΔΗΜΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ

<<Φοβηθήτε αδελφοί, την κόλασιν και τιμωρίαν, όπου μέλλουν να λάβουν οι βλάσφημοι μετά θάνατον και παύσετε από τας βλασφημίας, φοβηθήτε την μεγαλειότητα και βασιλείαν του Παντοκράτορος και Παντοδυνάμου Θεού και εις το εξης μη τολμάτε να ανοίγετε στόμα και να βλασφημήτε το φοβερόν και δεδοξασμένον του όνομα, το οποίον δοξολογείται από όλας τας χιλιάδας και μυριάδας των αναριθμητών Αγγέλων και Αρχαγγέλων η την πρόνοιαν του Θεού η πίστην η τα θεία μυστήρια. Πρώτον δια τι, καθώς εκείνος όπου ρίπτει πέτρα εις τον ουρανόν, αλλά βλάπτει τον εαυτόν του, επειδή γυρίζει η πέτρα και του συντρίβει την κεφαλήν, έτσι και όποιος βλασφημεί κατά του Θεού, δεν βλάπτει τον θεόν, αλλά μόνον και μόνον βλάπτει τον εαυτόν του και την ψυχή του κολάζει οάθλιος, ως λέγει ο θείος Χρυσόστομος ....

Και δεύτερον δια τι ο Θεός δεν υποφέρει τας βλασφημίας ΄που του κάμνετε, όθεν οργίζεται κατ' επάνω σας και σας παιδεύει με διαφόρους παιδείας και εις όλον το ύστερον σας θανατώνει.