10:35 π.μ.
Ο ΘΕΟΣ έπιπλήττει, και ό Θεός χαροποιεί...
Μία σκέψις μετανοίας αμέσως μετριάζει τόν θυμό του Θεου, διότι ό θυμός του Θεου κατα τών ανθρώπων δεν ομοιάζει με τόν θυμό ενός έχθρου, άλλα μάλλον ενός πατέρα πρός τα παιδιά του.
Ό θυμός Του είναι στιγμιαίος και τό ελεός Του χωρίς τέλος. Αν μετανοης τό εσπέρας, θα χαρης τό πρωΐ. Πολλοί άνθρωποι Τόν γνωρίζουν και στόν θυμό Του και στό ελεός Του.
Ω αδελφοί μου, άν οί άνθρωποι Τόν έγνώριζαν σταθερα και Τόν ελάμβαναν ύπ' όψιν τους ώς τόν Ποιητή του άγαθου, δεν θα Τόν ήξεραν ώς Έπιτιμητη καί Κριτή.
Ναί, ό Θεός χαίρει περισσότερο, όταν Τόν γνωρίζουμε άπό τό ελεός Του, παρα από τόν θυμό Του.
Όμως, υπάρχουν τόσο αγνώμονες καί απερίσκεπτοι άνθρωποι, οί όποίοι ποτε δεν σκέπτονται τόν Θεόν, όταν δίδη καί έλεη, παρα μόνον όταν άρχίζη να τους τιμωρη καί να τους έπιπλήττη, με ασθένεια, θάνατο στην οικογένεια, αποτυχία καί έντροπη ένώπιον τών ανθρώπων, ή με άλλες ραβδιες καί ξυλιές, με τίς όποίες κτυπά τόν κοιμισμένο, υπενθυμίζει τόν αγνώμονα, τροχίζει τα άμβλυμένα μυαλα καί φέρει στην μνήμη του καθενός καί όλων, ότι Αύτός είναι ό Δημιουργός καί Κύριος, ό Δότης καί Κριτής.
«Τό εσπέρας αύλισθήσεται κλαυθμός, και τό πρωΐ άγαλλίασις».
Άύτοι οί λόγοι σημαίνουν, έπί πλέον, ότι ή νύκτα είναι για δάκρυα καί προσευχές, για μετάνοια καί περισυλλογή.
Ή νύκτα είναι Ιδιαιτέρως για μετάνοια καί δεν υπάρχει άληθινή μετάνοια χωρίς δάκρυα.
Την νύκτα ό άνθρωπος μπορεί άνεμπόδιστα να έξετάση τίς σκέψεις του, τα λόγια του, τίς πράξεις του, καί να μετανοη γι' αύτα που επραξε έναντίον του Νόμου του Θεου.
Άν ό άνθρωπος κλαίη με μετάνοια την νύκτα, θα χαρή την ήμέρα, θα χαρή σαν νεογέννητος, σαν λυτρωμένος, σαν έλεύθερος άπό τό βάρος της αμαρτίας.
Άν ό άνθρωπος ξοδεύη την νύκτα στην αμαρτία καί στίς άνόητες διασκεδάσεις, ή ήμέρα θα τόν εύρη με λύπη καί θρηνο.
Ω Κύριε 'Ιησού, Σωτηρα καί Διδάσκαλέ μας, έπίπληξέ μας, άλλ' όμως συγχώρεσέ μας· τιμώρησέ μας, άλλ' όμως σώσε μας! Σοί πρέπει δόξα καί αίνος είς αίώνας. Αμήν.
Μία σκέψις μετανοίας αμέσως μετριάζει τόν θυμό του Θεου, διότι ό θυμός του Θεου κατα τών ανθρώπων δεν ομοιάζει με τόν θυμό ενός έχθρου, άλλα μάλλον ενός πατέρα πρός τα παιδιά του.
Ό θυμός Του είναι στιγμιαίος και τό ελεός Του χωρίς τέλος. Αν μετανοης τό εσπέρας, θα χαρης τό πρωΐ. Πολλοί άνθρωποι Τόν γνωρίζουν και στόν θυμό Του και στό ελεός Του.
Ω αδελφοί μου, άν οί άνθρωποι Τόν έγνώριζαν σταθερα και Τόν ελάμβαναν ύπ' όψιν τους ώς τόν Ποιητή του άγαθου, δεν θα Τόν ήξεραν ώς Έπιτιμητη καί Κριτή.
Ναί, ό Θεός χαίρει περισσότερο, όταν Τόν γνωρίζουμε άπό τό ελεός Του, παρα από τόν θυμό Του.
Όμως, υπάρχουν τόσο αγνώμονες καί απερίσκεπτοι άνθρωποι, οί όποίοι ποτε δεν σκέπτονται τόν Θεόν, όταν δίδη καί έλεη, παρα μόνον όταν άρχίζη να τους τιμωρη καί να τους έπιπλήττη, με ασθένεια, θάνατο στην οικογένεια, αποτυχία καί έντροπη ένώπιον τών ανθρώπων, ή με άλλες ραβδιες καί ξυλιές, με τίς όποίες κτυπά τόν κοιμισμένο, υπενθυμίζει τόν αγνώμονα, τροχίζει τα άμβλυμένα μυαλα καί φέρει στην μνήμη του καθενός καί όλων, ότι Αύτός είναι ό Δημιουργός καί Κύριος, ό Δότης καί Κριτής.
«Τό εσπέρας αύλισθήσεται κλαυθμός, και τό πρωΐ άγαλλίασις».
Άύτοι οί λόγοι σημαίνουν, έπί πλέον, ότι ή νύκτα είναι για δάκρυα καί προσευχές, για μετάνοια καί περισυλλογή.
Ή νύκτα είναι Ιδιαιτέρως για μετάνοια καί δεν υπάρχει άληθινή μετάνοια χωρίς δάκρυα.
Την νύκτα ό άνθρωπος μπορεί άνεμπόδιστα να έξετάση τίς σκέψεις του, τα λόγια του, τίς πράξεις του, καί να μετανοη γι' αύτα που επραξε έναντίον του Νόμου του Θεου.
Άν ό άνθρωπος κλαίη με μετάνοια την νύκτα, θα χαρή την ήμέρα, θα χαρή σαν νεογέννητος, σαν λυτρωμένος, σαν έλεύθερος άπό τό βάρος της αμαρτίας.
Άν ό άνθρωπος ξοδεύη την νύκτα στην αμαρτία καί στίς άνόητες διασκεδάσεις, ή ήμέρα θα τόν εύρη με λύπη καί θρηνο.
Ω Κύριε 'Ιησού, Σωτηρα καί Διδάσκαλέ μας, έπίπληξέ μας, άλλ' όμως συγχώρεσέ μας· τιμώρησέ μας, άλλ' όμως σώσε μας! Σοί πρέπει δόξα καί αίνος είς αίώνας. Αμήν.
Aγίου Νικολάου
Βελιμίροβιτς , επισκόπου Αχρίδος (+5/3/1956)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου