Ο παραδεισος

Μάτι δεν είδε κι αυτί δεν άκουσε και λογισμός ανθρώπου δεν έβαλε όσα ετοίμασε ο Θεός γι' αυτούς που τον αγαπούν», λέει ο μακάριος Παύλος (Α' Κορ. 2:9).

Αν λοιπόν ο απόστολος, που με τη χάρη του Θεού, μεταφέρθηκε στον παράδεισο, δεν μπόρεσε να περιγράψει την ένδοξη εκείνη μακαριότητα, πώς θα μπορέσουμε εμείς, μα και πώς να το αποτολμήσουμε, άσοφοι και αφώτιστοι καθώς είμαστε; Αλλά κι οι γλώσσες οι εύλαλες όλων των ρητόρων και των σοφών του κόσμου αν μαζεύονταν, ακόμα και τα' αστέρια τ' ουρανού και τα φύλλα των δέντρων αν γίνονταν γλώσσες, πάλι δεν θα μπορούσαν να διηγηθούν τα ανεκλάλητα επουράνια αγαθά, που, πράγματι, μάτι ποτέ δεν είδε και δεν άκουσε αυτί και λογισμός ανθρώπου δεν έβαλε. Πλην όμως, για να πάρουμε λίγο από τη γεύση και την ευωδία τους, αξιώθηκαν κάποιοι άγιοι και θεοφώτιστοι Πατέρες, όπως ο θείος Χρυσόστομος, ο ιερ. Αυγουστίνος και άλλοι, να οδηγηθούν από το Άγιο Πνεύμα και να διατυπώσουν με ανθρώπινες λέξεις και έννοιες τα απερίγραπτα και ακατάληπτα μυστήρια του παραδείσου. Άλλωστε ο Θεός, συγκαταβαίνοντας στην ανθρώπινη αδυναμία, επιτρέπει πολλές φορές, όπως βλέπουμε στους βίους των αγίων, τη θέα ή τη νόηση των μελλοντικών και άϋλων αγαθών με τη μορφή γήινων και υλικών, όπως κήπων, κοιλάδων, αισθητού φωτός κ.α. Η παραχώρηση αυτή του Κυρίου γίνεται για την ψυχική μας παρηγοριά και για τη στερέωση μας στην πίστη και την ελπίδα της αιώνιας ζωής.


Από τις αγιοπατερικές ανθρωπομορφικές περιγραφές, λοιπόν, μπορούμε να συλλάβουμε κάπως το κάλλος, τη δόξα και την ευφροσύνη του παραδείσου.


Τι είναι ο παράδεισος;

Ζωή αιώνια και αθάνατη. Ζωή μακάρια και άλυπη. Ζωή άφθαρτη και αναλλοίωτη.


Εκεί η αγάπη είναι τέλεια. Εκεί ο φόβος είναι ανύπαρκτος. Εκεί η μέρα είναι ατέλειωτη. Εκεί η νύχτα είναι άγνωστη.


Τώρα «η γνώση μας περιορίζεται μονάχα σ' ένα μέρος της αλήθειας όταν, όμως, στη μέλλουσα ζωή μας δοθεί η τέλεια γνώση της αλήθειας, τότε θα καταργηθεί το μερικό της αλήθειας, που γνωρίζουμε τώρα. Τώρα βλέπουμε τα πράγματα θαμπά, σαν μεσ' από μεταλλικό καθρέφτη-τότε, όμως, πρόσωπο με πρόσωπο θα δούμε το Θεό» (Α' Κορ.13:9, 10, 12).


Ω, ζωή παμπόθητη! Ω, ζωή πανένδοξη! Ω, ζωή πανευφρόσυνη! Χαίρεται να σε μελετάει ο νους μου. Αγάλλεται να σε στοχάζεται η ψυχή μου. Σκιρτάει και σε ποθεί η καρδιά μου. Και όσο σε μελετώ και σε στοχάζομαι, τόσο σε ποθώ και πληγώνομαι από τον ερωτά σου.


Ω, πάγκαλη βασιλεία! Ω, θεία πολιτεία! Ω, άνω Ιερουσαλήμ! Εκεί οι καιροί δεν αλλάζουν, οι εποχές δεν διαδέχονται η μία την άλλη, η εορτή δεν λήγει, τα αγαθά δεν τελειώνουν, το φως δεν σβήνει.


Στις επίγειες γιορτές και τα πανηγύρια έχουμε ανάκατο πλήθος ανθρώπων, ωραία ρούχα και στολίδια, αφθονία καρπών, φώτα και λαμπάδες, θόρυβο και οχλοβοή. Στην επουράνια γιορτή, στο ατέλειωτο πανηγύρι της βασιλείας του Θεού, αντί για το ανάκατο πλήθος, θα συμπανηγυρίζουν και θα δοξολογούν παναρμόνια τον Κύριο μυριάδες αγγέλων, χιλιάδες αρχαγγέλων, συστήματα προφητών, χοροί μαρτύρων, τάγματα οσίων, συναθροίσεις αποστόλων, συγκροτήματα δικαίων αντί για ωραία ρούχα και στολίδια, θα βλέπεις στολές Θεοΰφαντες και στεφάνια αμαράντινα και βραβεία άφθαρτα αντί για υλικούς καρπούς, θα περισσεύει ο καρπός του Πνεύματος, η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η ευφροσύνη, η χρηστότητα, η αγαθοσύνη" αντί για φώτα και λαμπάδες, το ανέσπερο και αιώνιο Φως, το Φως το αληθινό, το Φως του κόσμου, ο Ήλιος της δικαιοσύνης" αντί για θόρυβο και οχλοβοή, ευταξία και ύμνοι και ωδές πνευματικές.


Μακάριοι είναι εκείνοι που θ' αξιωθούν ν' ακούσουν τα υπέροχα εκείνα αγγελικά άσματα, την επουράνια μουσική, την ακατάπαυστη μελωδία Μακάριοι είναι εκείνοι που θα ψάλλουν μαζί με τις ασώματες Δυνάμεις το «Αλληλούια» στο Βασιλιά και Θεό των όλων. Μακάριοι είναι εκείνοι που θα βλέπουν την άρρητη δόξα του Κυρίου, καθώς το ζήτησε Εκείνος από τον Πατέρα Του: «Πατέρα, αυτοί που μου έδωσες, θέλω, όπου είμαι εγώ, να είναι κι εκείνοι μαζί μου, για να μπορούν να βλέπουν τη δόξα τη δική μου» (Ίω. 17:24).


«Σκιρτήστε εσείς, οι δίκαιοι, με τη χαρά του Κυρίου» (Ψαλμ. 32:1)! Πάνε πια οι διωγμοί, ήρθε ο δοξασμός. Πάνε οι ατιμώσεις, ήρθε η τιμή. Πάνε οι χλευασμοί, ήρθαν οι έπαινοι. Πάνε τα μαρτύρια, ήρθαν τα στεφάνια Πάνε οι αγώνες, ήρθαν τα έπαθλα Πάνε οι θλίψεις, ήρθε η χαρά Πάνε οι στερήσεις, ήρθε η απόλαυση. Πάνε οι κόποι, ήρθε η ανάπαυση. Πάνε οι πόλεμοι, ήρθε η ειρήνη. Πάνε οι σταυροί, ήρθε η ανάσταση. Πάει ο φευγαλέος χειμώνας της επίγειας ζωής, ήρθε η αιώνια άνοιξη της επουράνιας.


Πόση θα είναι η ευφροσύνη της ψυχής σου, όταν θα τη φέρουν πασίχαροι οι άγιοι άγγελοι στο θρόνο του Θεού, απ' όπου θα κηρυχθούν ως τα πέρατα της οικουμένης τα θεάρεστα έργα της, τα φιλόθεα λόγια της, οι καλοί λογισμοί της! Πόση ευφροσύνη, όταν θα βλέπεις εκεί το πλήθος των δικαίων και των Αγίων Πάντων!

Εκεί θα είναι όσοι ένιωθαν τον εαυτό τους φτωχό μπροστά στο θεό, εκεί όσοι πενθούσαν για τις αμαρτίες τους, εκεί όσοι ήταν πράοι, εκεί όσοι πεινούσαν και διψούσαν τη δικαιοσύνη του Θεού, εκεί όσοι έδειχναν έλεος στους συνανθρώπους τους, εκεί όσοι είχαν καθαρή καρδιά, εκεί όσοι εργάζονταν για την ειρήνη, εκεί όσοι διώχθηκαν επειδή αγωνίστηκαν για την επικράτηση του θελήματος του Θεού (Ματθ. 5:3-10). Εκεί όσοι έσπειραν με δάκρυα, και τώρα θερίζουν με αγαλλίαση (Ψαλμ. 125:5). Εκεί όσοι σήκωσαν αγόγγυστα τις πρόσκαιρες θλίψεις, και τώρα απολαμβάνουν ατέλειωτο πλούτο αιώνιας δόξας (Β' Κορ. 4:17). Εκεί όσοι με την υπομονή τους σώθηκαν (πρβλ. Λουκ. 21:19). Εκεί η Υπεραγία Θεοτόκος, που έχει τη μεγαλύτερη τιμή και δόξα μετά την Αγία Τριάδα Εκεί ό Τίμιος Πρόδρομος και Βαπτιστής του Χριστού Ιωάννης, ο μέγιστος προφήτης (Λουκ. 7:2. Εκεί οι χριστοκήρυκες άγιοι απόστολοι, ο Πέτρος και ο Παύλος, ο Ιωάννης και ο Ανδρέας, ο Φίλιππος και ο Βαρθολομαίος, ο Ματθαίος, ο Θωμάς και οι άλλοι σοφοί ψαράδες της οικουμένης. Εκεί οι άγιοι μεγαλομάρτυρες, ο Γεώργιος και ο Δημήτριος, ο Προκόπιος και ο Αρτέμιος, η Βαρβάρα και η Αικατερίνη, η Παρασκευή και η Φωτεινή και οι αναρίθμητοι λοιποί αθλητές, που έδωσαν το αίμα τους και κληρονόμησαν τον ουρανό, πού υπέφεραν πρόσκαιρα και αγάλλονται αιώνια Εκεί οι ένδοξοι προφήτες, τα στόματα του Κυρίου, ο Μωϋσής και ο Δαβίδ, ο Ησαΐας και ο Ηλίας, ο Ιερεμίας και ο Δανιήλ, ο Ιεζεκιήλ και ο Ιωνάς, όλοι όσοι προγνώρισαν και προανήγγειλαν τις μεγαλουργίες του Θεού. Εκεί οι μεγάλοι ιεράρχες, ο Χρυσόστομος και ο Βασίλειος, ο Γρηγόριος και ο Νικόλαος, ο Αθανάσιος και ο Κύριλλος, που φώτισαν την οικουμένη μ' ακτίνες θείων δογμάτων και την κτίση ολόκληρη ποτίσανε με τα νάματα της θεογνωσίας. Εκεί και οι μιμητές των αγγέλων, ο Αντώνιος και ο Αρσένιος, ο Σισώης και ο Ονούφριος, ο Ευθύμιος και ο Παχώμιος, ο Εφραίμ και ο Ισαάκ, ο Σάββας και ο Θεοδόσιος, η Θεοδώρα και η Συγκλητική, η Ισιδώρα και η Πελαγία, όλων των οσίων πατέρων και μητέρων ο χορός, που με τους καταρράκτες των δακρύων τους πότισαν την άγονη έρημο και με τους στεναγμούς τους εκατονταπλασίασαν τους καρπούς των κόπων τους. Εκεί, λοιπόν, όλοι οι άγιοι, πού αναδείχθηκαν τέλειοι κανόνες αρετής, και τώρα βλέπουν τον Τριαδικό Θεό πρόσωπο με πρόσωπο (Α' Κορ. 13:12).


Ας μιμηθούμε αδελφέ κι εμείς αυτούς τους εκλεκτούς του Θεού.

Ας σηκωθούμε από τον ύπνο της αμέλειας, ας πολεμήσουμε τα πάθη και την αμαρτία, ας αντισταθούμε στον κόσμο και το διάβολο, ας τηρήσουμε τις σωτήριες εντολές, ας καλλιεργήσουμε τις αγίες αρετές, για να μας βρει έτοιμους η ημέρα του Κυρίου όταν Εκείνος θα έρθει σαν Κριτής των ανθρώπων και θ' ανταμείψει τον καθένα ανάλογα με τις πράξεις του κι έτσι να κληρονομήσουμε μαζί με τους αγίους την επουράνια βασιλεία


«ΠΩΣ ΘΑ ΣΩΘΟΥΜΕ»
Εκδ. Ι. Μ. ΠΑΡΑΚΛΗΤΟΥ