«Χαίρε, οσμή της Χριστού ευωδίας»

Κάθε Παρασκευή, κατά την περίοδο της Μεγάλης Τεσσαρακοστής, πλήθος πιστών κατακλύζουν τους ιερούς ναούς για να τιμήσουν την Μητέρα του Θεού, να ψάλουν το «χαίρε» προς το «εύοσμον θυμίαμα», το «μύρον το πολύτιμον», την Κυρία Θεοτόκο. Πλημμυρίζουν οι Ορθόδοξοι ναοί από την άρρητη ευωδία που αναδίδει η πάναγνος μορφή της υπερευλογημένης Θεοτόκου.

Γι’ αυτό και οι πιστοί μαζί με τον ιερό υμνωδό αναφωνούν: «Χαίρε, οσμή της Χριστού ευωδίας»! Χαίρε εσύ, Θεοτόκε, που αναδίδεις την ευωδία του Χριστού.

Ευωδία Χριστού! Αυτό είναι το εξαίσιο, το υπερουράνιο άρωμα το οποίο αναδίδει η Παρθένος Μαρία. Μέσα σε έναν κόσμο ο οποίος απέπνεε έντονη τη δυσοσμία της αμαρτίας· μέσα σε μία ατμόσφαιρα αποπνικτική από τις αναθυμιάσεις της ηθικής διαφθοράς και της θρησκευτικής πλάνης, η Παναγία έγινε «της ευωδίας το σεπτόν σκήνωμα», το δοχείο της Χάριτος το οποίο γέμισε από το ακένωτο μύρο της θεότητας.

Τι ήταν όμως αυτό που κατέστησε την Παρθένο Μαρία δοχείο κατάλληλο που έφερε την ευωδία του Χριστού στον κόσμο;

Πρώτα απ’ όλα, η καθαρότητα της ψυχής της. Η Παναγία Παρθένος σε όλη της τη ζωή υπήρξε άσπιλη και αμόλυντη. Από της πρώτης ηλικίας διατηρούσε καθαρή και αγνή την ψυχή της. Δεν άφησε το ρυπαρό και άθλιο περιβάλλον της Ναζαρέτ, μέσα στο οποίο ζούσε επί έτη, να μολύνει στο παραμικρό την ηθική καθαρότητά της. Αντιστάθηκε με τη χάρη του Θεού στις επιθέσεις του εχθρού διαβόλου και παρέμεινε άτρωτη κι ανεπηρέαστη.

Ήταν η Παναγία ένα ολόλευκο κρίνο αγνότητας. Το μοναδικό λουλούδι που είχε να προσφέρει η αμαρτωλή ανθρωπότητα, για να το επισκιάσει το Πνεύμα το Άγιον και να δεχθεί το ουράνιο Μύρο, τον Ιησού Χριστό, «Ουκ είχε», λέει ο Μέγας Βασίλειος «η κατ’ εκείνην γενεά των ανθρώπων ομότιμον της καθαρότητος της Μαρίας, ώστε ενέργειαν του Πνεύματος υποδέξασθαι» (PG 31, 1464BC). Δεν είχε εκείνη η γενεά των ανθρώπων κανένα ισάξιο με την καθαρότητα της Μαρίας για να δεχθεί την επενέργεια του Αγίου Πνεύματος. Αυτή η καθαρή και αγνή ζωή της Θεοτόκου την κατέστησε δοχείο κατάλληλο να φιλοξενήσει το υπέρ πάντα τα αρώματα εξαίσιο άρωμα του Χριστού.

Εκτός όμως από την καθαρότητα της ψυχής της η Παρθένος Μαρία φρόντιζε να καλλιεργεί και τις μοναδικές σε κάλλος θείες αρετές. Πώς να μη θαυμάσει κανείς την ταπείνωση και την υπακοή της πανάγνου Κόρης, όταν είπε το «ιδού η δούλη Κυρίου· γένοιτό μοι κατά το ρήμα σου» (Λουκ. α’ 38); Πώς να μην εγκωμιάσει την ευλάβεια, την αγάπη και την αφοσίωση στο Θεό αυτής που από μικρή ηλικία ζούσε στο Ναό του Κυρίου; Πώς να μην επαινέσει την πίστη της στα παράδοξα για την ανθρώπινη λογική λόγια του αρχαγγέλου Γαβριήλ; Και πάλι πόσα θα μπορούσε κανείς να αναφέρει για τη σύνεση, τη σεμνότητά της…

Καθώς μελετούμε τη ζωή της Υπεραγίας Θεοτόκου, μας αποκαλύπτεται ένας απέραντος κόσμος αρετής· γι’ αυτό οι ιεροί υμνογράφοι την αποκαλούν «κήπον των χαρίτων» και «παράδεισον», μέσα στον οποίο άνθισαν όλης της αρετής τα πολύχρωμα και μυρωδάτα λουλούδια. Μόνη αυτή λοιπόν η Παρθένος Μαρία μπόρεσε ν’ ανθίσει και να σκορπίσει στον κόσμο, που υπέφερε μέσα στην πνιγερή ατμόσφαιρα της κακίας, το άρωμα της πλέον ευωδιαστής και ουράνιας αρετής.

Γι’ αυτό και όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, ο πανάγαθος Θεός αυτήν διάλεξε για να την κάνει Μητέρα του σαρκωθέντος Υιού και Λόγου του. Και τότε πλέον η Παναγία πλημμύρισε από την ευωδία του Χριστού, με τη θεία κένωση όλο το ακένωτο Μύρο γέμισε την ύπαρξη της Παρθένου Μαρίας. Το «καθαρώτατον δοχείον» που ευωδίαζε από την αγία ζωή της, τώρα συγκρατεί απερινοήτως στα τοιχώματά του την πηγή της ευωδίας, αυτόν τον Κύριο Ιησού Χριστό.

Το μυστήριο της σαρκώσεως του Θεού Λόγου ανέδειξε την Υπεραγία Θεοτόκο ως το πλέον «πολύτιμον μύρον», «οσμήν της Χριστού ευωδίας». Από τότε η Μητέρα του Θεού, η Παναγία, σκορπίζει αυτή τη θεϊκή ευωδία, ως οσμή μύρου μοναδική, και ελκύει τους ανθρώπους κοντά στον Κύριο Ιησού Χριστό, στη λύτρωση και τη σωτηρία.

«Χαίρε, οσμή της Χριστού Ευωδίας»!

Αυτήν την οσμή της ευωδίας του Χριστού οσφραινόμαστε κι απολαμβάνουμε κι εμείς κοντά στην Παναγία μας, κοντά στους αγίους, κοντά στον Κύριο Ιησού! Μια ευωδία πνευματική που πολλές φορές επιτρέπει ο Θεός να την νιώθουμε και με τις αισθήσεις μας, όταν προσκυνούμε τις ιερές εικόνες που μυροβλύζουν και τα χαριτόβρυτα άγια Λείψανα που ευωδιάζουν…

Αυτή την οσμή της ευωδίας του Χριστού μπορεί να αναδίδει και η δική μας ζωή, αφού σύμφωνα με τον θεόπνευστο λόγο του αποστόλου Παύλου «Χριστοῦ εὐωδία ἐσμέν» (Β’ Κορ. β’ 15). Αρκεί να φροντίζουμε, ώστε την ψυχή μας να τη διατηρούμε καθαρή από πάθη και αμαρτίες και να τη στολίζουμε με τα άνθη των αρετών. Ας μιμηθούμε κι εδώ το παράδειγμα της πανάγνου Κόρης της Ναζαρέτ. Οι καιροί μας δεν είναι χειρότεροι από τους τότε καιρούς. Με τις πρεσβείες της ο καθένας μας μπορεί να της μοιάσει· στην αγνότητα, την πίστη, την ταπεινόφρονα υπακοή στο θέλημα του Θεού. Τέτοιες αρετές ελκύουν τη Χάρη του Θεού και σκορπίζουν ζωογόνο ευωδιαστό αέρα μέσα στην ασφυκτική ατμόσφαιρα που ζούμε.

Πολύ περισσότερο όμως, η ζωή μας θα φέρει την του «Χριστού ευωδίαν», όταν δεχόμαστε μέσα μας το πιο ευωδιαστό μύρο, τον Βασιλέα Χριστό. Όταν δηλαδή με καθαρή καρδιά και κατάλληλη προετοιμασία προσερχόμαστε στο ουράνιο Μυστήριο της θείας Κοινωνίας. Τότε ο πιστός ενωμένος με τον Κύριο Ιησού, γίνεται ο ίδιος ευωδία Χριστού!

Ας παρακαλούμε την Υπεραγία Θεοτόκο να αξιώνει και τον καθένα από εμάς με την καθαρή κι ενάρετη ζωή του, αλλά και με τη συμμετοχή στα ιερά Μυστήρια της Εκκλησίας μας, να γίνεται ένα θυμιατήρι του Χριστού που θα σκορπά στο περιβάλλον του το άρωμα της πίστεως, την «οσμήν της Χριστού ευωδίας».

Περιοδικό «Ο Σωτήρ»