Τι είναι η Εκκλησία

…Ο χριστιανός πρέπει να φροντίζει οπωσδήποτε για την πνευματική του υποδομή. Αναγεννήθηκε από το Άγιο Πνεύμα γι’ αυτό το σκοπό με το άγιο βάπτισμα ,σφραγίστηκε με το άγιο χρίσμα, έλαβε σφραγίδα «δωρεάς Πνεύματος Αγίου». Αξιώθηκε να κοινωνεί το τίμιο σώμα και το τίμιο αίμα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Ο Θεός όρισε ώστε η αγία Εκκλησία να είναι ο πρώτος και κυριότερος παιδαγωγός της χριστιανικής ψυχής. Δεν υπάρχει σπουδαιότερο έργο από εκείνο της χριστιανικής , της πνευματικής υποδομής. Προσπάθησε να καταλάβεις και κρίνε μόνος σου πόσο αγαπητές είναι στο Θεό οι λογικές κι αθάνατες ψυχές που λυτρώθηκαν με το αίμα του ίδιου του Υιού του Θεού∙ κλήθηκαν από το σκοτάδι της άγνοιας στο φως της γνώσης του Θεού από τον ίδιο τον Κύριο∙ ενώθηκαν με τον Κύριο ως παρθένες αγνές και μνηστεύθηκαν τον ουράνιο νυμφίο. Πόσο πολύτιμη είναι η σωτηρία των ψυχών αυτών, για τις οποίες ο Νυμφίος προσφέρει το τίμιο σώμα και το τίμιο αίμα Του «εις βρώσιν και πόσιν». Ο ίδιος ανέλαβε να τις οικοδομήσει  πνευματικά μ’ αυτά τα φοβερά , ζωοποιά και θεοποιά Του μυστήρια. Αφοσιωθείτε σε θείους λογισμούς , στην προσευχή, στην αυτογνωσία, στην αυτοκατάκριση και στη διόρθωσή σας με κάθε τρόπο. Ασκηθείτε στις αρετές της πραότητας, της ταπείνωσης, της υπακοής, της υπομονής, της συμπάθειας, της αγνείας, της απλότητας. Διώξτε μακριά σας κάθε αμαρτωλό λογισμό, κάθε λάγνα επιθυμία, κάθε πονηρή συνήθεια και κάθε πάθος.

Η αμέλεια , η αδιαφορία κι η οκνηρία για τη σωτηρία μας είναι κάτι πολύ σοβαρό και ολέθριο. Πόσα μέσα και πόσες δυνατότητες κι ευκολίες μας δόθηκαν για το σκοπό αυτό από τον πανάγαθο και πανεύσπλαχνο Κύριο! Μας δόθηκε αρχικά η δίψα για τη σωτηρία μας, την ειρήνη και τη μακαριότητα της ψυχής μας. Μας δόθηκε έπειτα το φως της γνώσης και η επιθυμία μας για δικαιοσύνη, για την αλήθεια, το καλό, το ωραίο, το αγνό, το θείο. Μας χάρισε ο Θεός πλούσια τη χάρη Του για τη σωτηρία μας, μια χάρη που ρέει σαν ποταμός μέσα στην Εκκλησία και ξεδιψάει τις διψασμένες για σωτηρία ψυχές. Έχουμε τον Κύριο πάντα κοντά μας, πρόθυμο να μας σώσει κάθε ώρα και στιγμή. «Αυτό το Πνεύμα υπερεντυγχάνειυπέρ ημών στεναγμοίς αλαλήτοις» ( Ρωμ. η΄26 ). Έχουμε τη βοήθεια και την προστασία του φύλακα αγγέλου μας , την καθημερινή θεία λειτουργία στην εκκλησία, τα ζωοποιά μυστήρια, τις προσευχές, τη μεσιτεία της Υπεραγίας Θεοτόκου και των αγίων Του. Είναι θαυμαστό , αν με τόσα πολλά μέσα που διαθέτουμε, είμαστε ακόμα ικανοί να μη σωθούμε, αλλά να οδηγηθούμε στην απώλεια.

Φαίνεται πως υπάρχουν πολλά πράγματα που εμποδίζουν τη σωτηρία μας. Έχουμε πρώτα τους πειρασμούς από την εμπαθή σάρκα μας, από τον αμαρτωλό και διεφθαρμένο κόσμο, από τον πονηρό που έχει σπείρει παντού τις παγίδες του για να μας σπρώξει στην  απώλεια. Έχουμε τη φθαρτή φύση μας. Η σύλληψή μας έγινε «εν ανομίαις», η γέννησή μας  «εν αμαρτίαις». Μας ενοχλούν και μας εμποδίζουν οι αμαρτωλές ροπές και έξεις μας.

Παρ’ όλα αυτά όμως, τα μέσα της σωτηρίας μας είναι πολύ ισχυρότερα από τα μέσα της απώλειας. «Μείζων εστίν ο εν ημίν ή ο εν τω κόσμω» ( Α΄ Ιωάν. δ΄4 ) . Όλοι οι άγιοι ξεπέρασαν τις δυσκολίες , τις νίκησαν και σώθηκαν. Εμείς τι κάνουμε; Είμαστε ναρκωμένοι, κοιμόμαστε. Ντροπή, όνειδος, οδύνη, απώλεια! Η αμαρτίας μας έχει καταβάλει. Έχει φωλιάσει μέσα μας, έχει στήσει το θρόνο της στην καρδιά μας, στην εμπαθή σάρκα μας. Έχει στηριχθεί στα πάθη μας κι έχει φτιάξει κάστρο. Κι όλ’ αυτά λόγω της φιλαυτίας μας, της λαγνείας, της υπερηφάνειας, της προσκόλλησής μας στην ύλη, της ακολασίας, της ολιγοπιστίας, της απιστίας, της υποκρισίας, της προσωποληψίας και της οκνηρίας. Με τα πάθη αυτά ο πονηρός στοχεύει εναντίον μας, τα χρησιμοποιεί σαν όπλα δυνατά και μας αποξενώνει από το Χριστό, που είναι  η αληθινή Ζωή μας.

Γι’ αυτό όποιος επιθυμεί τη σωτηρία του πρέπει να σκάψει βαθιά μέσα στην καρδιά του και να θέσει το θεμέλιό του στον Χριστό , το Σωτήρα μας. Πρέπει να στηριχθεί στη δυνατή κι ακλόνητη πίστη του στο Χριστό, στη δυνατή αγάπη του σ’ Αυτόν και τον πλησίον…

Από το βιβλίο: «ΕΚΚΛΗΣΙΑ

η  ΚΙΒΩΤΟΣ της ΣΩΤΗΡΙΑΣ

και η μακαριότητα των αγίων»
Αγίου Ιωάννου Κροστάνδης

Μετάφραση-Επιμέλεια

ΠΕΤΡΟΥ ΜΠΟΤΣΗ

Αθήνα 2012