Χαρά και ειρήνη εν Κυρίω

…Η ψυχή θεραπεύεται μόνο με τη μετάνοια. Στην αρχική της έννοια η μετάνοια είναι η μεταστροφή της ύπαρξης, μια εσωτερική επανάσταση, ο προσανατολισμός σε μια νέα πορεία. Στις μέρες μας πολλοί είναι εκείνοι που υποφέρουν από μια συχνά αδιευκρίνιστη μελαγχολία, ένα είδος κατάθλιψης που απομακρύνει κάθε χαρά. Άλλοι υποφέρουν από ψυχικά τραύματα που μοιάζουν αθεράπευτα και στέκονται εμπόδιο στην εσωτερική ειρήνη.

Όμως η μετάνοια ,έτσι όπως την εννοεί ο  Σεραφείμ, η οποία είναι καρπός της ταπείνωσης , πηγάζει από τα βάθη της ύπαρξης και φωτίζεται από τη χάρη. Αυτή η μεταμέλεια μας επιτρέπει να ξαναβρούμε το «ένδυμα αγνότητας» της ψυχής. «Πήγαινε και μην αμαρτήσεις ξανά» λέει ο Σεραφείμ στη γυναίκα που έχει υποπέσει σε μοιχεία. Η μετάνοια αναδύεται από αυτό το βάθος που έχει ποτιστεί με δάκρυα και ανανεώνει τη χάρτη του βαπτίσματος.

Από τη σκληρή μάχη που έδωσε πάνω στο βράχο του ο Σεραφείμ θα βγει νικητής: έχει εξορκίσει τον τρόμο του θανάτου.

Όταν η ψυχή απογυμνώνεται μέσω της χάριτος από το αβάσταχτο φορτίο των αμαρτιών που τη βαραίνουν και από το άγχος της σκέψης ότι είναι καταδικασμένη να χαθεί μια μέρα, τότε γίνεται ανάλαφρη, διάφανη και ακτινοβολεί από χαρά, τη μόνη χαρά που δεν λιγοστεύει ποτέ.

Η χαρά είναι μια βαθιά ευαγγελική αρετή. Όταν ο Ιησούς καθόταν στην «τράπεζα των αμαρτωλών», όπως έλεγε η αγία Τερέζα, μαζί με άνδρες και γυναίκες που δεν διέθεταν υλικές ανέσεις και ζούσαν στο περιθώριο τότε το πρόσωπό Του θα πρέπει να ήταν γεμάτο συγκατάνευση και αγαλλίαση για τη χαρά που είχε να βρίσκεται ανάμεσά τους. Σύμφωνα με τον Σεραφείμ μία από τις πηγές που τροφοδοτούσαν τη χαρά του Ιησού ήταν η παιδική αθωότητα που διέθετε πάντοτε και τον έκανε αγαπητό σε όλα τα παιδιά…

…Με τη χαρά έρχεται η ειρήνη, Όχι, όμως η ειρήνη του κόσμου που μοιάζει περισσότερο με μια κατάσταση κατά την οποία δεν υπάρχει πόλεμος αλλά την ειρήνη εκείνη που είναι κοινωνία με ένα πρόσωπο, μια πηγή ειρήνης που δεν στενεύει ποτέ: «Σας δίνω τη δική μου ειρήνη, όχι αυτή που δίνει ο κόσμος» ( Ιω. 14, 27 ).

Το μίσος, η βία, η καταστροφή και ο πόλεμος μεταδίδονται σαν τις ασθένειες. Τι πιο εύκολο από τα υποδαυλίσεις μια διχόνοια και να διαταράξεις την αρμονία στις καρδιές των ανθρώπων! Αλλά και η ειρήνη μπορεί να γίνει μεταδοτική και μπορεί να σκορπίσει το πνεύμα της γαλήνης σε όσους αρνούνται να προσχωρήσουν στον κύκλο της βίας.

Ο Σεραφείμ έλεγε «αν έχεις ειρήνη τότε πλήθος ανθρώπων γύρω σου θα σωθεί». Και ως κοινωνία με το ίδιο το πρόσωπο του Λυτρωτή αυτή η ειρήνη είναι σωτήρια. Αυτός είναι και ο λόγος που το σατανικό πνεύμα πασχίζει να ενσπείρει τον διχασμό και τη σύγκρουση μέσα στον άνθρωπο, την εξέγερση ενάντια στην πλάση όπως τη δημιούργησε ο Θεός , την ηδονή της σάρκας στην οποία εξαντλεί όλη την αρνητική ενέργεια, τη ματαιότητα και την αλαζονεία, πάθη από τα οποία πηγάζει κάθε κακό.

Ο Σεραφείμ με τον αγώνα του, την άσκησή του, την απώθηση της απογοήτευσης και της βίας με κάθε μορφή γίνεται ένας από αυτούς στους οποίους απευθύνεται ο Κύριος στους Μακαρισμούς:

Μακάριοι όσοι θλίβονται για το κακό

που κυριαρχεί στον κόσμο,

γιατί αυτοί θα παρηγορηθούν από τον Θεό.

Μακάριοι όσοι επιδιώκουν την ειρήνη,

γιατί αυτοί θα ονομαστούν παιδιά του Θεού.

Από το βιβλίο: “ π. Μιχαήλ Ευδοκίμωφ
«Είδα τις ακτίνες του φωτός…»
Ο άγιος Σεραφείμ του Σάρωφ και ο έσω άνθρωπος”
Εκδόσεις : Εν πλώ