ΛΟΓΟΣ ΨΥΧΩΦΕΛΕΣΤΑΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΜΑΓΙΚΩΝ ΕΙΔΩΝ Ὑπὸ τοῦ σοφωτάτου μοναχοῦ Νικοδήμου Ἁγιορείτου ~ ΕΩΣ ΕΣΧΑΤΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ

ΜΕΡΟΣ Γ"

Ὅτι οἱ Δαίμονες ἂν καὶ ἰατρεύουσι τὸ σῶμα κατὰ παραχώρησιν, τὸ ἰατρεύουσι διὰ νὰ θανατώσουν τὴν ψυχήν. Παραδείγματα τῶν ἀσθενησάντων καὶ μὴ μάγους καλεσάντων.

Ὥστε πείθου καὶ πίστευε ἀδελφέ, ὅτι μόνος ὁ Θεὸς εἶναι ὁ ἀληθὴς ἰατρὸς τῶν ψυχῶν καὶ τῶν σωμάτων, οἱ δὲ Μάγοι καὶ Δαίμονες, δὲν ἰατρεύουσι κατὰ ἀλήθειαν, ἀλλὰ κατὰ φαντασίαν· εἰδὲ καὶ ὑποθέσωμεν ὅτι ἰατρεύουσι τὸ σῶμα, κατὰ παραχώρησιν Θεοῦ, ὅμως εἴξευρε ὅτι τὸ ἰατρεύουσι μὲ σκοπόν, διὰ νὰ θανατώσωσι τὴν ψυχήν σου· πῶς; χωρίζοντές σε ἀπὸ τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, καὶ τραβίζοντές σε εἰς τὸ νὰ πιστεύῃς καὶ νὰ λατρεύῃς ἐκείνους· ὅθεν τί ὠφέλειαν ἔχεις νὰ λάβῃς ἀδελφέ, ἂν καὶ καθ᾿ ὑπόθεσιν ἰατρευθῇ τὸ σῶμά σου, τὸ σήμερον ζῶον, καὶ αὔριον ἀποθνῆσκον, εἰς καιρὸν ὁποῦ θανατώνεται ἡ ἀθάνατος ψυχή σου; τί κέρδος ἔχεις νὰ λάβῃς, ἂν ἐδῶ δοκιμάσῃς ὀλίγην ὑγείαν, ἐκεῖ κολασθῇς αἰωνίως; νὰ χαθῇ τοιαύτη ὑγεία; νὰ χαθῇ τοιαύτη ζωή! προτιμώτερος τῆς τοιαύτης ζωῆς καὶ ὑγείας εἷναι ὁ θάνατος μυριάδαις φοραῖς, καθὼς λέγει ὁ Χρυσόστομος Ἰωάννης· «οὐδὲ γὰρ θεραπεύουσι κατὰ ἀλήθειαν μὴ γένοιτο! ἐγὼ δὲ καὶ ὑπερβολὴν ποιοῦμαι, καὶ ἐκεῖνο λέγω, ὅτι εἰ καὶ θεραπεύουσιν ἀληθῶς, βέλτιον ἀποθανεῖν, ἢ τοῖς ἐχθροῖς τοῦ Θεοῦ προσδραμεῖν, καὶ τοῦτον θεραπευθῆναι τὸν τρόπον· τί γὰρ ὄφελος θεραπεύεσθαι σῶμα, τῆς ψυχῆς ἀπολλυμένης; τί δὲ κέρδος, ἐνταῦθα τίνος τυγχάνειν παραμυθίας, μέλλοντος εἰς τὸ ἀθάνατον πραπέμπεσθαι πῦρ;» (Λόγ. ε´ κατὰ Ἰουδαίων) καὶ πάλιν λέγει· «κἂν θεραπεύσῃ δαίμων, μεῖζον κατέβλαψεν, ἢ ὠφέλησεν· ὠφέλησε μὲν γὰρ τὸ σῶμα, τὸ πάντως ἀποθανούμενον μικρὸν ὕστερον καὶ σήπεσθαι μέλλον, κατέβλαψε δὲ τὴν ἀθάνατον»· (Λόγ. πρὸς τοὺς Ἰουδαΐζοντας) ἐπειδὴ ὁ διάβολος ἀδελφοί, εἶναι ψαρᾶς πανουργότατος, καὶ χάνει ἕνα μικρὸν δόλωμα, διὰ νὰ πιάσῃ ἕνα μεγάλο ψάρι, δηλαδή, εὐχαριστεῖται νὰ σᾶς δώσῃ μίαν ὀλίγην ὑγείαν, μόνον διὰ νὰ σᾶς ὑστερήσῃ ἀπὸ τὸν Παράδεισον· νὰ σᾶς μακρύνῃ ὀλίγον τὴν ζωήν, διὰ νὰ σᾶς κολάζῃ αἰωνίως· δὲν βλέπεις (σοῦ λέγει ὁ Χρυσορρήμων) πῶς ὁ παράλυτος ἦτον τριάντα ὀκτὼ χρόνους, κλινήρης καὶ μισοποθαμένος, καὶ ὑπέμεινε γενναίως τὴν ἀσθένειαν, προσμένοντας τὴν βοήθειαν τοῦ Θεοῦ, χωρὶς νὰ ζητήσῃ νὰ τὸν γητεύσουν, ἢ νὰ τοῦ δώσουν φυλακτά; «καὶ οὐδὲ οὕτως ἔδραμεν ἐπὶ μάντεις, οὐκ ἦλθεν ἐπὶ ἐπαοιδούς· οὐκ ἐπέδησε περίαπτα· ἀλλ᾿ ἀνέμενε τὴν παρὰ τοῦ Θεοῦ βοήθειαν»· (αὐτόθι) καὶ σὺ Χριστιανὲ ἐπειδὴ ἠσθένησες ὀλίγας ἡμέρας, διατὶ εἶσαι τόσον ἀνυπομόνητος καὶ τρέχεις εἰς μάγους καὶ μάγισσας; δὲν βλέπεις πῶς ὁ Λάζαρος εἰς ὅλην του τὴν ζωήν, ἐκείτετο ἔμπροσθεν εἰς τὴν πόρταν τοῦ πλουσίου, τόσον πολλὰ πληγωμένος, ὥστε ὁποῦ ἀπὸ τὴν πολλὴν ἀδυναμίαν, δὲν ἠδύνατο οὐδὲ νὰ διώξῃ τοὺς σκύλλους, ὁποῦ ἔγλυφαν τὰς πληγάς του καὶ μ᾽ ὅλον τοῦτο ἐπροτίμησε νὰ ἀποθάνῃ εἰς τὴν τοιαύτην ἀσθένειαν, παρὰ νὰ ζητήσῃ φυλακτά, καὶ γητεύματα; «ἀλλ᾿ ὅμως οὐκ ἐπαοιδὸν ἐζήτησεν οὐ πέταλα περιῆψεν... οὐ γόητας πρὸς ἑαυτὸν ἐκάλεσεν»· (λέγει αὐτόθι ὁ αὐτὸς Χρυσορρήμων)· καὶ σύ, ποίαν συγχώρησιν θέλεις λάβει, ὁποῦ διὰ ὀλίγην θέρμην τρέχεις εἰς τὰ μεθυσμένα κακογραΐδια; δὲν βλέπεις τὸν γενναῖον ἐκεῖνον Ἰώβ, ὁ ὁποῖος ὕστερα ἀφ᾿ οὗ ἔχασε καὶ παιδία καὶ ὑπάρχοντα, τοσοῦτον ἐπληγώθη, ὥστε ὁποῦ ἀνέβρυον τὰ σκωλήκια ἀπ᾿ ὅλα του τὰ μέλη, καὶ ψωμὶ δὲν ήδύνατο νὰ φάγῃ ἀπὸ τὴν βρώμαν· καὶ μ᾿ ὅλον τοῦτο, δυνάμενος νὰ γλυτώσῃ ἀπ᾿ ὅλα αὐτὰ τὰ δεινὰ μὲ τὴν βλασφημίαν καὶ νὰ ἀποθάνῃ καθὼς τοῦ ἔλεγεν ἡ γυνή του· «εἰπέ τι ῥῆμα πρὸς Κύριον, καὶ τελεύτα»· (Ἰώβ. β´ 9) ὑπέμεινεν ὅμως ἀνδρειωμένα, καὶ οὐδὲ λόγον ψιλὸν βλασφημίας ἀπὸ τὸ στόμα του εὔγαλεν· ἐσὺ δέ, τί ἔχεις τόσην μεγάλην ἀνυπομονησίαν, καὶ διὰ μίαν παραμικρὰν πληγήν, καταφρονεῖς καὶ Θεὸν καὶ Χριστὸν καὶ πίστιν καὶ Ἁγίους, καὶ τρέχεις εἰς τοὺς ἐχθροὺς τοῦ Θεοῦ τοὺς μάγους καὶ τοὺς δαίμονας, διὰ νὰ ἰατρευθῇς; καὶ ποίαν συγχώρησιν εἰμπορεῖς διὰ τοῦτο νὰ λάβῃς, καθὼς σοῦ λέγει ὁ Χρυσσορρήμων; «τίνα οὖν ἕξομεν συγγνώμην ἡμεῖς, εἰ, τοσαῦτα πασχόντων ἐκείνων καὶ καρτερούντων ἢ διὰ πυρετὸν ἢ διὰ τραύματα, τρέχομεν ἐπὶ συναγωγὰς καὶ τοὺς φαρμακούς, καὶ γόητας εἰς τὰς οἰκίας καλοῦμεν τὰς ἑαυτῶν;» (αὐτόθι).

Ὅτι οἱ μάγοι καὶ γητευταὶ κἂν καὶ λέγουν τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, πρέπει νὰ ἀποβάλλωνται.

Ἀλλὰ λέγεις, ὅτι ἡ Χριστιανικὴ ἐκείνη γραῖα, καὶ ὁ Χριστιανὸς ἐκεῖνος γητευτής, ὅταν γητεύουν καὶ δίδουν φυλακτά, δὲν λέγουν οὔτε γράφουν ἄλλα ὀνόματα, παρὰ τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, τοῦ Χριστοῦ, τῆς Θεοτόκου καὶ τῶν Ἁγίων· καὶ λοιπὸν τί κακὸν αὐτοὶ κάμνουσι; πρὸς ταῦτα σοῦ ἀποκρίνεται ο θεῖος Χρυσόστομος, καὶ σοῦ λέγει, ὅτι διὰ τοῦτο μάλιστα πρέπει νὰ μισῇς ἐκείνην τὴν κακογραίαν καὶ ἐκεῖνον τὸν κακογητευτήν, διότι μεταχειρίζονται εἰς ὕβριν καὶ ἀτιμίαν τὰ ὀνόματα τοῦ Θεοῦ, καὶ Χριστιανοὶ ὄντες, κάμνουσιν ὡσὰν Ἕλληνες· διότι καὶ οἱ δαίμονες, ἀγκαλὰ καὶ λέγουσι τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ, ὅμως πάλιν δαίμονες εἶναι· «τινὲς δοκοῦντες ἀπολογεῖσθαί φασιν, ὅτι Χριστιανή ἐστιν ἡ γυνὴ ἡ ταῦτα ἐπᾴδουσα, καὶ οὐδὲν ἕτερον φθέγγεται ἢ τὸ τοῦ Θεοῦ ὄνομα, διὰ τοῦτο μὲν οὖν αὐτὴν μάλιστα μισῶ, καὶ ἀποστρέφομαι, ὅτι τῷ ὀνόματι τοῦ Θεοῦ πρὸς ὕβριν κατακέχρηται· ὅτι λέγουσα Χριστιανὴ εἶναι, τὰ τῶν Ἑλλήνων ἐπιδείκνυται· καὶ γὰρ οἱ δαίμονες τὸ τοῦ Θεοῦ ὄνομα ἐφθέγγοντο, ἀλλ᾽ ἦσαν δαίμονες· καὶ οὕτως ἔλεγον πρὸς τὸν Χριστόν· - οἴδαμέν σε τίς εἶ ὁ Ἅγιος τοῦ Θεοῦ· (Μάρκ. α´ 14) - καὶ ὅμως ἐπεστόμισεν αὐτούς, καὶ ἀπήλασεν (Ἀνδριάντ. κα´).

Ὅτι οἱ ἀσθενεῖς πρέπει νὰ προστρέχουν εἰς τὸν Χριστὸν καὶ τοὺς Ἁγίους, καὶ ὄχι εἰς τοὺς μάγους. - Ὅτι ἀχαριστίαν μεγάλην δείχνουσιν οἱ Χριστιανοί, νὰ ἀφίνουν τὸν Χριστόν, τοὺς Ἁγίους καὶ τὴν Ἐκκλησίαν, καὶ νὰ πηγαίνουν εἰς μάγους.

Ἔπειτα δὲν εἶναι ἄλλος ἰατρός, οὔτε ἄλλη βοήθεια, διὰ νὰ ὑπάγῃς Χριστιανὲ νὰ ἰατρευθῇς ὅταν ἀσθενήσῃς, μόνον ὁ μάγος καὶ ὁ διάβολος; δὲν εἶναι ὁ Χριστός, ὁποῦ πιστεύεις, ὁ μόνος καὶ ἄκρος ἰατρός, ὅς τις καὶ ὅταν ἦτο εἰς τὴν γῆν, ἰάτρευσε τόσας χιλιάδας καὶ μυριάδας ἀσθενεῖς; «καὶ περιῆγεν ὅλην τὴν Γαλιλαίαν ὁ Ἰησοῦς... θεραπεύων πᾶσαν νόσον, καὶ πᾶσαν μαλακίαν ἐν τῷ λαῷ»· (Ματθ. δ´ 23) καὶ τώρα ὁποῦ ἀνέβη εἰς τοὺς Οὐρανούς, ἰατρεύει μὲ τὴν χάριν του καὶ βοήθειαν ὅλους ἐκείνους, ὁποῦ τὸν ἐπικαλεσθοῦν μετὰ πίστεως; δὲν εἶναι τόσοι καὶ τόσοι ἰατροί, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Μάρτυρες, οἱ Ἀνάργυροι, οἱ Ἱεράρχαι, οἱ Ὅσιοι καὶ οἱ λοιποὶ Ἅγιοι, οἵτινες ἔλαβον ἀπὸ τὸν Χριστὸν χάριν καὶ δύναμιν, διὰ νὰ ἰατρεύσουν κάθε εἶδος ἀσθενείας; δὲν εἶναι ἡ Ἁγία Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ, κοινὸν νοσοκομεῖον καὶ πανδοχεῖον ἀνοικτόν, διὰ νὰ δέχεται ὅλα τὰ τέκνα της, ὁποῦ πάσχουν ἀπὸ διαφόρους ἀσθενείας, τόσον τῆς ψυχῆς, ὅσον καὶ τοῦ σώματος, διὰ νὰ τὰ παρηγορῇ; διὰ νὰ τὰ βοηθῇ διὰ νὰ τὰ ἰατρεύῃ; μὲ τοὺς ἁγιασμοὺς καὶ μὲ τὰ θεῖα Μυστήρια; «Μὴ ρητίνη οὐκ ἔστιν ἐν Γαλαάδ; ἢ ἰατρὸς οὐκ ἔστιν ἐκεῖ; ἐφώναζέ ποτε Ἱερεμίας ὁ προφήτης, πρὸς τὸν Ἰσραηλιτικὸν λαόν»· (Κεφ. η´ 22) καὶ ἐγὼ τώρα φωνάζω πρὸς τοὺς ἀσθενεῖς Χριστιανούς. Μήπως δὲν εἶναι ἀδελφοὶ εἰς τὴν ὀρθόδοξον πίστιν σας, καὶ εἰς τὴν Ἐκκλησίαν ὁποῦ πιστεύετε, ἰατρεία καὶ βοηθεία; ὁ Χριστός, καὶ ὁ σταυρὸς τοῦ Χριστοῦ πόσα ἐκατόρθωσε, λέγει ὁ Χρυσορρήμων; «αὐτὸς τὸν θάνατον κατέλυσε· τὴν ἁμαρτίαν ἔσβεσε· τὸν ᾅδην ἄχρηστον ἐποίησε· τοῦ διαβόλου τὴν δύναμιν ἐξέλυσε· καὶ εἰς σώματος, ὑγείαν οὐκ ἔστιν ἀξιόπιστος;» (Ἀνδρ. κα´). Πῶς λοιπὸν σᾶς βαστᾷ ἡ καρδία νὰ ἀφίνετε τὸν Θεὸν ὁποῦ ἐσεῖς πιστεύετε, καὶ νὰ πηγαίνετε εἰς τὸν κατηραμένον διάβολον; πῶς παραιτεῖτε τὸν γλυκύτατον Ἰησοῦν Χριστόν, τὸν ποιητήν σας; τὸν ἐξαγοραστήν σας; τὸν ἀληθινὸν ἰατρόν σας; καὶ πηγαίνετε εἰς τὸν ἀνθρωποκτόνον; εἰς τὸν τύραννον; εἰς τὸν κακοποιόν σας; Πῶς τὸ ὑποφέρει ἡ ψυχή σας, νὰ καταφρονῆτε τόσους Ἁγίους, φίλους καὶ εὐεργέτας καὶ ἰατρούς σας ἄκρους, καὶ νὰ καταφεύγετε εἰς τοὺς μιαροὺς μάγους καὶ εἰς τοὺς ἀκαθάρτους δαίμονας τοὺς ἄκρους ἐχθρούς σας; Πῶς τὸ ὑποφέρετε ν᾿ ἀφίνετε τὴν Ἁγίαν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ τὴν μητέρα σας, καὶ νὰ τρέχετε εἰς τὰς διαβολικὰς συναγωγάς, καὶ εἰς τῶν δαιμόνων καὶ μάγων τὰς κατοικίας; καὶ ἴσα μὲ ἕνα μεθυσμένον κακογραΐδιον καὶ μὲ μίαν ἀτσιγκάναν δὲν δύναται νὰ κάμῃ καὶ ὁ Χριστός; ἴσα μὲ τὰ κάρβουνα, καὶ μὲ τὰ πέταλα, καὶ μὲ τὰ διαβολικὰ φυλακτάρια, δὲν ἔχει δύναμιν ὁ σταυρός; ὁ ἁγιασμός; καὶ τὰ ἄλλα σωτηριώδη, καὶ ἰαματικὰ τῆς πίστεώς σας μυστήρια; ἄχ! ἀχάριστα κτίσματα! ἄχ! ἄπιστος καὶ σκληροκάρδιος γενεά! καὶ ποῦ εἶναι τὰ ἀστροπελέκια τοῦ οὐρανοῦ; ποῦ εἶναι οἱ σεισμοὶ τῆς γῆς, καὶ τὰ χάσματα διὰ νὰ σᾶς κατακαύσουν, διὰ νὰ σᾶς καταχαώσουν, καὶ διὰ νὰ σᾶς καταπίουν ζωντανούς;

Δίκαιον λοιπόν, δίκαιον ἔχει, νὰ φωνάζῃ παραπονετικὰ ὁ Ἰησοῦς Χριστός, διὰ λόγου σας μὲ τὸν Ἱερεμίαν, πῶς κᾀνένα ἄλλο Ἔθνος δὲν ἐγκατέλιπε τὸν Θεόν του, πάρεξ ἐσεῖς οἱ Χριστιανοί του· «διέλθετε εἰς νήσους Χετιείμ, καὶ ἴδετε, καὶ εἰς Κηδὰρ ἀποστείλατε... καὶ ἴδετε, εἰ γέγονε τοιαῦτα· εἰ ἀλλάξωνται ἔθνη Θεοὺς αὐτῶν, καὶ αὐτοὶ οὐκ εἰσὶ θεοί· ὁ δὲ λαός μου ἠλλάξατο τὴν δόξαν αὐτοῦ, ἐξ ἧς οὐκ ὠφεληθήσονται» (Ἱερ. β´ 10) δίκαιον ἔχει νὰ παραπονῆται, πῶς ἔφριξεν ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ, διότι ἐσεῖς οἱ Χριστιανοί, ἀφήκατε αὐτόν, τὴν πηγὴν τῆς ζωῆς καὶ τῆς ὑγείας, καὶ ἐζητήσατε τοὺς ἀνύδρους λάκκους τῶν μάγων, καὶ Ἀτσιγκάνων· «ἐξέστη ὁ Οὐρανὸς ἐπὶ τούτῳ, καὶ ἔφριξεν ἐπὶ πλεῖον σφόδρα λέγει Κύριος, ὅτι δύω καὶ πονηρὰ ἐποίησεν ὁ λαός μου· ἐμὲ ἐγκατέλιπον πηγὴν ὕδατος ζωῆς, καὶ ὤρυξαν ἑαυτοῖς λάκκους συντετριμμένους, οἳ οὐ δυνήσονται ὕδωρ συνέχειν» (Ἱερ. αὐτόθι 12) δίκαιον ἔχει ὁ Ἰησοῦς νὰ φωνάξῃ μὲ τὸν Ἡσαΐαν, πῶς αὐτὸς μὲν σᾶς ἀνεγέννησε διὰ τοῦ Ἁγίου Βαπτίσματος καὶ σᾶς ἔκαμε παιδία του, ἐσεῖς δὲ διὰ ὀλίγην ἀσθένειαν ἐκαταφρονήσετε τὸν πατέρα σας, καὶ ἐπήγετε εἰς τοὺς μάγους καὶ δαίμονας τοὺς ἐχθρούς του· «ἄκουε Οὐρανέ, καὶ ἐνωτίζου ἡ γῆ· ὅτι Κύριος ἐλάλησε, Υἱοὺς ἐγέννησα, καὶ ὕψωσα, αὐτοὶ δὲ μὲ ἠθέτησαν» (Ἡσ. α´ 2) καὶ πῶς τὸ βόδι καὶ ὁ γάϊδαρος γνωρίζει τὸν εὐεργέτην καὶ οἰκοκύρην του, ἐσεῖς δὲ τὸν εὐεργέτην σας δὲν γνωρίζετε; «ἔγνω βοῦς τὸν κτησάμενον, καὶ ὄνος τὴν φάτνην τοῦ Κυρίου αὐτοῦ, Ἰσραὴλ δέ με οὐκ ἔγνω, καὶ ὁ λαός μου οὐ συνῆκε» (Αὐτόθι 3).

Ὅθεν διὰ νὰ μὴ λυπῆται ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἐξ αἰτίας σας, καὶ νὰ λέγῃ τοιαῦτα, καὶ διὰ νὰ μὴ φαίνεσθε καὶ ἐσεῖς ἀχάριστοι πρὸς τοιοῦτον ἄκρον σας εὐεργέτην, λείψετε σᾶς παρακαλῶ, ἀδελφοί μου, λείψετε ἀπὸ τὸ νὰ πηγαίνετε εἰς μάγους καὶ μάγισσας καὶ Ἀτσιγκάνας, καὶ ὅταν τύχῃ νὰ ἀσθενήσετε, προστρέχετε εἰς τὸν Χριστὸν μετὰ θερμῆς πίστεως, καὶ ζητεῖτε τὴν ἰατρείαν· διότι αὐτὸς εἶναι πάντοτε πατήρ σας φιλοστοργότατος, καὶ ἂν σᾶς ἔδωκε τὴν ἀσθένειαν, σᾶς τὴν ἔδωκε διὰ νὰ δοκιμάσῃ τὴν ὑπομονήν σας, διὰ νὰ σᾶς στεφανώσῃ περισσότερον, καὶ διὰ νὰ ἰδῇ, ἂν τὸν ἀγαπᾶτε γνησίως· «τίς γὰρ φησίν ἐστιν υἱός, ὃν οὐ παιδεύει Πατήρ»; (Ἑβρ. ιβ´ 7) αὐτὸς ἀγκαλὰ καὶ σᾶς παιδεύῃ καὶ σᾶς ῥαπίζῃ κᾄποτε πατρικῶς διὰ τὰς ἁμαρτίας σας, ἀλλὰ πάλιν σᾶς ἰατρεύει καὶ σᾶς χαϊδεύει ὡς τέκνα του, ὅταν ἐπιστραφῆτε πρὸς αὐτὸν διὰ μετανοίας, καὶ ἐξ ὅλης καρδίας ζητήσετε τὴν βοήθειάν του. «Μακάριος γὰρ φησιν ἄνθρωπος, ὃν ἤλεγξεν ὁ Κύριος· νουθέτημα Παντοκράτορος μὴ ἀπαίνου· αὐτὸς γὰρ ἀλγεῖν ποιεῖ, καὶ πάλιν ἀποκαθίστησιν· ἔπαισε, καὶ αἱ χεῖρες αὐτοῦ ἰάσαντο». (Ἰὼβ ε´ 17). Προστρέχετε ἀκόμη ἐν ταῖς ἀσθενείαις σας, καὶ εἰς τὴν Κυρίαν Θεοτόκον τὴν μετὰ Θεὸν ἰατρείαν τῶν ἀσθενῶν, καὶ τῶν λυπημένων παρηγορίαν προστρέχετε, καὶ εἰς τοὺς Ἁγίους πάντας, καὶ παρακαλοῦντες αὐτοὺς μετὰ πίστεως, θέλετε ἐπιτύχετε τῆς ποθουμένης ἰατρείας τῆς ἀσθενείας σας· ἐὰν ὅμως καὶ δὲν λάβετε τὴν ποθουμένην ὑγείαν, ἀλλὰ σᾶς ἀφήσῃ ὁ Θεὸς καὶ παιδεύεσθε, διότι ἔτσι εἶναι συμφέρον εἰς τὴν ψυχήν σας, πρέπει νὰ στέκεσθε ἀνδρεῖοι καὶ στερεοὶ εἰς τὴν πίστιν, καὶ μυριάκις νὰ προτιμᾶτε νὰ ἀποθάνετε, πάρεξ νὰ καλέσετε μάγους καὶ μάγισσας, καὶ μὲ αὐτὸν τὸν τρόπον νὰ ἀρνηθῆτε τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ, καὶ νὰ προδώσετε τὴν εὐσέβειαν· ἀλλὰ καὶ ἂν ἄλλοι τυχὸν σᾶς παρακινοῦσαν εἰς τοῦτο, συγγενεῖς ἢ φίλοι, φυλαχθῆτε δι᾿ ἀγάπην Θεοῦ νὰ μὴ τοὺς ὑπακούσετε, καὶ ἂς εἶσθε βέβαιοι ὅτι διὰ τὴν ὑπομονήν σας ταύτην καὶ μεγαλοψυχίαν, α´ ὁ Θεὸς ἔχει νὰ σᾶς στεφανώσῃ μὲ μαρτυρίου στέφανον· β´ τὸ συνειδός σας ἔχει νὰ χαρῇ καὶ νὰ εὐφρανθῇ ἀσυγκρίτως περισσότερον, παρὰ ἂν ἐλαμβάνετε τὴν ὑγείαν σας· γ´ οἱ ἄνθρωποι ἔχουν νὰ σᾶς ἐπαινέσουν μὲ μεγάλα ἐγκώμια, καὶ δ´ ἔχετε εἰς ὅλον τὸ ὕστερον νὰ λάβετε καὶ ἰατρείαν τῆς ἀσθενείας σας, καθὼς ταῦτα πάντα βεβαιοῖ ὁ χρυσογραφικὸς τοῦ Ἰωάννου κάλαμος.

Ὅτι οἱ ἀσθενεῖς ὁποῦ δὲν καλέσουν μάγους, ὡς Μάρτυρες στεφανώνονται. - Ὅτι τὸ συνειδὸς τῶν μὴ καλεσάντων μάγους ἀσθενῶν, πολλὴν χαρὰν ἔχει. - Ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἐπαινοῦσι τοὺς μὴ καλοῦντας τοὺς Μάγους. - Ὅτι ὁ Θεὸς δίδει τὴν ὑγείαν τῶν μὴ καλεσάντων Μάγους.

α´ Θέλει σᾶς στεφανώσει ὁ Θεὸς ὡς Μάρτυρας, διότι καθὼς οἱ Μάρτυρες ὑπέφεραν τὰς βασάνους, μόνον διὰ νὰ μὴ προσκυνήσουν τὰ εἴδωλα, ἔτσι καὶ ἐσεῖς ὑπομείνατε τοὺς πόνους τῆς ἀσθενείας, μόνον διὰ νὰ μὴ χρειασθῆτε κᾀμμίαν βοήθειαν ἀπὸ τοὺς μάγους καὶ δαίμονας, καὶ νὰ προδώσετε τὴν πίστιν καὶ τὴν ἀγάπην τοῦ Χριστοῦ· «νόσῳ περιέπεσες χαλεπῇ, καὶ πολλοὶ παραγίνονται ἀναγκάζοντες, οἱ μὲν ἐπῳδαῖς, οἱ δὲ περιάμασιν, οἱ δὲ ἑταίροις τισὶ παραμυθήσασθαι τὸ κακόν· σὺ διὰ τὸν τοῦ Θεοῦ φόβον ἤνεγκας γενναίως, καὶ ἀκλινῶς; καὶ πάντα ἂν εἵλου παθεῖν ἢ ὑποστῆναί τι τῶν εἰδωλικῶν πρᾶξαι; τοῦτό σοι Μαρτυρίου στέφανον φέρει, καὶ μὴ ἀμφίβαλε... ὅτι καθά περ ἐκεῖνος (ὁ Μάρτυς δηλαδὴ) τὰς ἀπὸ τῶν βασάνων ὀδύνας φέρει γενναίως, ὥστε μὴ προσκυνῆσαι τὸ εἴδωλον· οὕτω καὶ σύ, τὰς ἀπὸ τῆς νόσου φέρεις ἀλγηδόνας, ὥστε μηδενὸς δεηθῆναι τῶν παρ᾿ ἐκείνου, μηδὲ πρᾶξαι ἅπερ ἐπιτάττει» (Λόγ. γ´ εἰς τὴν πρὸς Θεσσαλ. α´). β´ Ἔχει νὰ χαρῇ τὸ συνειδός σας, διότι θέλει νὰ σᾶς ἐπαινεῖ ἔνδοθεν ὁ λογισμός, πῶς ἐκάματε ὡς ἀληθινοί, καὶ πιστοὶ δοῦλοι Χριστοῦ, καὶ ὡς ἀθληταί, καὶ ἐσταθήκατε τόσον ἀνδρεῖοι, ὥστε ὁποῦ ἐπροκρίνατε, νὰ βασανίζεσθε ἀπὸ τὴν θέρμην καὶ τὰς πληγάς, παρὰ νὰ δεχθῆτε τὰ σατανικὰ γητεύματα καὶ τὰ φυλακτάρια. «Κᾂν πυρέττῃς, κᾂν μυρία πάσχῃς δεινά, διακρουσάμενος τοὺς μιαροὺς ἐκείνους, ὑγιαίνοντος παντὸς ἄμεινον διακείσῃ, τοῦ λογισμοῦ γαυρουμενου... τοῦ συνειδότος ἐπαινοῦντός σε, καὶ ἀποδεχομένου καὶ λέγοντος, εὖγε, εὖγε, ὦ ἄνθρωπε· ὁ Χριστοῦ δοῦλος· ὁ πιστὸς ἀνήρ· ὁ ἀθλητὴς τῆς εὐσεβείας... μετὰ τῶν Μαρτύρων στήσῃ κατ᾿ ἐκείνην τὴν ἡμέραν... εἵλου γὰρ σήμερον βασανίζεσθαι καὶ μαστίζεσθαι ὑπὸ τοῦ πυρετοῦ καὶ τῶν τραυμάτων, ὥστε μὴ προσίεσθαι ἀσεβεῖς ἐπῳδάς, μηδὲ περίαπτα» (Λόγ. ε´ κατὰ Ἰουδαίων)· γ´ ἔχουν νὰ σᾶς ἐπαινέσουν οἱ ἄνθρωποι, διότι βλέποντές σας πῶς εὐγάλετε ἔξω ἀπὸ τὸν οἶκόν σας τοὺς γητευτάς, καὶ τὰ κακογραΐδια, καὶ τὰς Ἀτσιγκάνας, καὶ δὲν ἐδέχθητε τὰ γητεύματα τούτων καὶ φυλακτάρια, θέλουν σᾶς θαυμάζουν καὶ θέλουν μιμηθοῦν τὴν ἀνδρείαν σας· «ὅταν γὰρ ἐκβάλῃς τοὺς ἐπῳδοὺς μετὰ πολλῆς τῆς ὕβρεως ἐκ τῆς οἰκίας, ἅπαντες ἀκούσαντες ἐπαινέσονται, καὶ θαυμάσονται... καὶ αὐτοὶ βελτίους ἔσονται, καὶ ζηλώσουσι πάλιν, καὶ μιμήσονταί σου τὴν ἀνδρίαν» (Αὐτόθι)· δ´ καὶ τελευταῖον θέλετε λάβῃ καὶ τὴν ὑγείαν σας, διότι καὶ ὁ Θεὸς ἔχει νὰ σᾶς ἀγαπήσῃ περισσότερον διὰ τὴν ἀνδρίαν ὁποῦ ἐδείξετε, καὶ οἱ Ἅγιοι θέλουν τὸν παρακαλέσουν θερμότερον διὰ νὰ σᾶς ἰατρεύσῃ· «οὐκ ἔπαινοι δὲ μόνον ἕψονται τῶν κατορθωμάτων, ἀλλὰ καὶ λύσις ταχίστη τῆς νόσου· αὐτῆς τῆς γενναίας σου προαιρέσεως ἐπισπωμένης τὸν Θεὸν εἰς πλείονα εὔνοιαν, καὶ τῶν Ἁγίων πάντων συνηδομένων σου τῇ προθυμίᾳ καὶ εἰς τοῦ βάθους τῆς καρδίας, τὰς ὑπὲρ σοῦ ποιουμένων εὐχάς» (Αὐτόθι).

Ὅτι ἂν καὶ ἀληθῶς οἱ μάγοι δύνανται νὰ δώσουν ὑγείαν, πάλιν πρέπει νὰ τοὺς ἀποστρεφώμεθα.

Καὶ διὰ νὰ εἰπῶ μὲ συντομίαν, ἐὰν καὶ ἦσαι βέβαιος ἀδελφέ, ὅτι οἱ μάγοι καὶ οἱ δαίμονες δύνανται νὰ σὲ κάμουν ὑγιῆ ἀπὸ τὴν ἀσθένειάν σου, ἐὰν καὶ πληροφορῆσαι, ὅτι δύνανται καθ᾿ ὑπόθεσιν νὰ σοῦ χαρίσουν πεντήκοντα χρόνους ζωῆς, καὶ ὅτι ἔχουν δύναμιν νὰ ἀναστήσουν νεκρὸν (τὰ ὁποῖα καὶ τὰ δύο εἶναι ἀδύνατα εἰς αὐτοὺς), πάλιν πρόσεχε πρόσεχε, πρόσεχε, νὰ μὴ προστρέξῃς εἰς αὐτοὺς διὰ νὰ σὲ βοηθήσουν· διατί; διότι ἀρνεῖσαι τὸν Θεόν· προδίδεις τὸν Χριστόν· ἀθετεῖς τὴν εὐσέβειαν, καὶ τὴν πίστιν σου καὶ ἐξ ἐναντίας, διότι λατρεύεις τὸν διάβολον, προσκυνεῖς τοὺς αὐτοῦ ὑπηρέτας δαίμονας, καὶ γίνεσαι εἰς αὐτοὺς ὑπόδουλος εἰς ὅλον τὸ ὕστερον· διότι ἂν καὶ ὑγιάνῃς ἀπὸ τὴν ἀσθένειαν, ἀλλὰ θέλεις πάσχει παντοτεινὰ ἀπὸ ἕνα πικρὸν τῆς συνειδήσεως ἔλεγχον, ὅτι διὰ μικρὰν ἀσθένειαν ἐπαρέβης τὰς ὑποσχέσεις ὁποῦ ἔδωκες εἰς τὸν Χριστὸν καὶ ἠρνήθης τὴν πίστιν σου· ὅθεν ἡ ὑγεία σου αὕτη θέλει εἶναι πικροτέρα καὶ ἀπὸ τὴν πλέον βαρυτέραν ἀσθένειαν, καθὼς λέγει ὁ χρυσόγλωττος Ἰωάννης (αὐτόθι)· θέλεις νὰ τὸ πληροφορηθῇς,; ἄκουσον τί λέγει ὁ Θεὸς εἰς τὸ Δευτερονόμιον· «ἐὰν ἀναστῇ ἐν σοὶ Προφήτης, ἢ ἐνυπνιαζόμενος ἐνύπνιον, καὶ δῷ σοι σημεῖον, ἢ τέρας καὶ ἔλθῃ τὸ σημεῖον καὶ τὸ τέρας ὃ ἐλάλησε πρὸς σὲ λέγον· πορευθῶμεν καὶ λατρεύσωμεν θεοῖς ἑτέροις, οὐκ ἀκούσεσθε τῶν λόγων τοῦ Προφήτου ἐκείνου... ὅτι πειράζει Κύριος ὁ Θεὸς ὑμᾶς εἰδέναι, εἰ ἀγαπᾶτε τὸν Θεὸν ὑμῶν, ἐξ ὅλης τῆς καρδίας ὑμῶν, καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς ὑμῶν» (Δευτερ. ιγ´ 1). Δηλαδὴ ἐὰν ὁ Προφήτης ἐκεῖνος εἰπῇ ὅτι ἐγὼ ἠμπορῶ νὰ ἀναστήσω νεκρόν, μόνον πεισθῆτε εἰς ἐμένα καὶ προσκυνήσατε τὰ εἴδωλα ἢ τοὺς δαίμονας· καὶ τῇ ἀληθείᾳ δυνηθῇ μὲ τὸ ἔργον, νὰ ἀναστήσῃ τὸν νεκρὸν ὁποῦ ὑπεσχέθη, πάλιν νὰ μὴν τοῦ ἀκούσητε καὶ νὰ προσκυνήσητε τὸν διάβολον καὶ τοὺς δαίμονας· διότι ὁ Θεὸς ἐσυγχώρησε νὰ κάμῃ ὁ Προφήτης ἐκεῖνος τὸ τοιοῦτον θαυμάσιον διὰ νὰ ἰδῇ, ἂν ἐσεῖς τὸν ἀγαπᾶτε μὲ ὅλην σας τὴν καρδίαν καὶ δὲν λατρεύετε ἄλλον τινα ἔξω ἀπὸ αὐτόν· ἔτσι ἑρμηνεύει τὸ ῥητὸν τοῦτο ὁ θεῖος Χρυσόστομος, εἰς τὸν αὐτὸν κατὰ Ἰουδαίων λόγον· ἀκούεις ἀδελφὲ φοβερὸν λόγον, ὁποῦ λέγει ὁ ἴδιος Θεός; λοιπόν, ἄφες τὴν πρόφασιν ταύτην ὁποῦ σοὶ ὑποβάλλει ὁ διάβολος τὸ νὰ πηγαίνῃς εἰς τοὺς μάγους διὰ θεραπείαν τῆς ἀσθενείας σου, καὶ φεῦγε ἀπὸ αὐτοὺς ὡσὰν ἀπὸ φωτίαν.

Ὅτι μόνος ὁ Θεὸς εἰξεύρει τὰ ἀπόκρυφα. Ὅτι οἱ Ἄγγελοι καὶ ἄνθρωποι ἐκ Θεοῦ γινώσκουσι τὰ ἀπόκρυφα. Ὅτι οἱ δαίμονες ἀπόκρυφα δὲν γνωρίζουν.

Πρὸς δὲ τὴν β´ πρόφασιν ἐκείνων ὁποῦ λέγουν, ὅτι πηγαίνουν εἰς τοὺς μάγους καὶ δαίμονας διὰ νὰ μάθουν τί ἔχουν νὰ πάθουν ἢ διὰ νὰ εὕρουν θησαυρούς, καὶ ἄλλα ἀπόκρυφα πράγματα, ἀποκρινόμεθα· ὅτι μόνος ὁ Θεὸς κυρίως εἶναι ὁποῦ εἰξεύρει ὅλα τὰ ἀπόκρυφα πράγματα, καὶ προγνωρίζει τὰ μέλλοντα καθὼς λέγει ὁ Προφ. Ἱερεμίας· «ὁ ὢν Κύριε... οὐ μὴ ἀποκρυβῇ ἀπὸ σοῦ οὐδέν» (Ἱερ. λβ´ 17)· καὶ ὁ Σειράχ· «ἔγνω ὁ Κύριος πᾶσαν εἴδησιν, καὶ ἐνέβλεψεν εἰς σημεῖον αἰῶνος, ἀπαγγέλων τὰ παρελυληθότα καὶ ἐπεσόμενα, καὶ ἀποκαλύπτων ἴχνη ἀποκρύφων» (Σειρ. μβ´ 29)· οἱ δὲ Ἄγγελοι καὶ οἱ ἄνθρωποι, γνωρίζουσι κἄποτε τὰ κρύφια, ἀλλ᾿ ὄχι ἀπὸ λόγου των, ἀλλὰ ἐξ ἀποκαλύψεως καὶ ἐλλάμψεως τοῦ θείου φωτός, καθὼς γέγραπται· «ὁ Θεὸς ἀποκαλύπτει βαθέα καὶ ἀπόκρυφα» (Δαν. β´ 22)· οἱ δὲ μάγοι καὶ δαίμονες, ἐπειδὴ εἶναι ἐσκοτισμένοι καὶ δὲν ἔχουν τὸν ἐκ Θεοῦ φωτισμόν, ἀκολούθως οὐδὲ δύνανται νὰ εἰξεύρουν τὰ ἀπόκρυφα· καὶ τοῦτο γίνεται φανερὸν ἀπὸ τὸ ἐνύπνιον, ὁποῦ εἶδε Ναβουχοδονόσωρ ὁ Βασιλεύς· ὁ ὁποῖος, ἐπειδὴ εὐθὺς ὁποῦ εἶδε τὸ ὄνειρον τὸ ἐλησμόνησεν, ἐκάλεσεν ὅλους τοὺς ἐπαοιδούς, καὶ μάγους, καὶ φαρμακούς, καὶ Χαλδαίους, καὶ τοὺς ἐπρόσταξεν, ὄχι μόνον νὰ τοῦ ἐξηγήσουν τί ἐφανέρωνε τὸ ὄνειρόν του, ἀλλὰ καὶ νὰ εὕρουν ἀκόμη τὸ ἴδιον ὄνειρον, ἐκεῖνο ὁποῦ εἶδεν, εἰ δὲ μή, ἔχουν νὰ θανατωθοῦν· «πλὴν τὸ ἐνύπνιον, καὶ τὴν σύγκρισιν αὐτοῦ ἀπαγγείλατέ μοι» (Δαν. β´ 6)· ἐστενοχωρήθησαν οἱ ταλαίπωροι μάγοι, ἐπαρακάλεσαν μὲ ὅλην τους τὴν καρδίαν τοὺς δαίμονας ὁποῦ ἐλάτρευον διὰ νὰ τοὺς φανερώσουν τὸ ὄνειρον, ἀλλὰ εἰς μάτην· ἐπειδὴ τὸ ὄνειρον ἦτο τόσον κρυφόν, ὁποῦ οὔτε οἱ δαίμονες ἠδυνήθησαν διὰ νὰ τὸ γνωρίσουν· ὅθεν ἐδόθη ἀπόφασις βασιλική, διὰ νὰ θανατώνωνται οἱ μάγοι ἕως ὁποῦ ὁ Θεὸς ἐφανέρωσε καὶ τὸ ἐνύπνιον καὶ τὴν ἐξήγησίν του εἰς τὸν Προφήτην Δανιήλ, καὶ μὲ τοῦτον τὸν τρόπον ἐγλύτωσαν ἐκεῖνοι ἀπὸ τὸν θάνατον, καθὼς εἶναι γεγραμμένα ταῦτα, εἰς τὸ β´ Κεφάλαιον τοῦ Δανιήλ.