Η Άλωση της Πόλης

Αρχιμανδρίτου Ιωακείμ Οικονομίκου

Η 29η Μαΐου 1453, αποτελεί ένα σημαντικό σταθμό στην ιστορία του Ελληνισμού. Είναι η ημέρα κατά την οποία τελειώνει ο Μεσαιωνικός Ελληνισμός και ξεκινάει ο νεότερος Ελληνισμός. Την Τρίτη 29 Μαΐου 1453 και ώρα 2:30 μ.μ. κατά τον αυτόπτη μάρτυρα Γεώργιο Φραντζή, ακούστηκε μέσα στην Κωνσταντινούπολη, το καύχημα του κόσμου η φράση «Εάλω η Πόλις».  Ο αείμνηστος και πολύκλαυστος Αυτοκράτοράς μας Κωνσταντίνος ΙΑ' Παλαιολόγος - Δραγάσης, ήταν αυτός πού αγωνίστηκε μέχρις εσχάτων για την σωτηρία της «άμοιρης Πόλις», της εναπομεινάσης Αυτοκρατορίας, αλλά και για όλα τα ιδανικά που χαρακτηρίζουν το Γένος και τον πολιτισμό μας. Χαρακτηριστική είναι η ομιλία του την οποία έκανε στο τελευταιο πολεμικό συμβούλιο πριν από την τελική μάχη. Εκεί ο Αυτοκράτοράς μας, αναφερόμενος σε Ρωμηούς και Ιταλούς, αφού πρώτα τους ευχαρίστησε, τους τόνισε το ένδοξο παρελθόν λέγοντας τους πώς «Όλοι πρέπει να αγωνιστούν για την σωτηρία της Πόλης και της Χριστιανοσύνης». Τους είπε ακόμα ότι είναι απόγονοι αγίων και ηρώων της αρχαίας Ελλάδος και της Ρώμης. Τέλος τους τόνισε πως θα πρέπει να αγωνιστούν για τέσσερα πράγματα. «Για την πίστη στον Ένα και Μοναδικό Θεό, για την Πατρίδα, για την Οικογένεια, και τέλος για τον ίδιο τον Αυτοκράτορα». Τους μίλησε δηλαδή για ιδανικά, τα οποία σήμερα έχουν χαθεί, και όποιος μιλήσει γι' αυτά, θεωρείται εθνικιστής. Μια λέξη η οποία δυστυχώς σήμερα έχει χάσει το νόημα της. Εκεί όμως πού φάνηκε όλο το μεγαλείο της ψυχής, αλλά και η παλικαριά του Αυτοκράτορα Κωνσταντίνου ΙΑ' Παλαιολόγου - Δραγάση, ήταν στην απάντηση που έδωσε στον Μωάμεθ τον Β' τον Πορθητή, όταν ο δεύτερος του ζητούσε να παραδώσει την Πόλη και να φύγει ανενόχλητος μαζί με την οικογένειά του, αλλά και την Αυλή του. «Το δε την Πόλιν σοι δούναι, ούτ' εμόν εστι ούτ' άλλων των κατοικούντων εν ταυτή. Κοινή γάρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ού φεισόμεθα της ζωής ημών».

Η Πόλη έπεσε, και μαζί της τελείωσε και ένας ολόκληρος κόσμος. Η Ανατολική Ρωμαϊκή - Ρωμαίϊκη Αυτοκρατορία, ήταν το πρώτο Ευρωπαϊκό Κράτος. Ήταν το κράτος πού στάθηκε ο κυματοθραύστης σε όλους τους εξ ανατολών επιδρομείς. Το Ισλάμ και οι Οθωμανοί, κάνουν την εμφάνισή τους στην Ευρώπη μετά την Άλωση, και συγκεκριμένα το 1682, με την πολιορκία της Βιέννης. Η Πόλη μπορεί να έπεσε, το πνεύμα όμως της Ρωμηοσύνης, συνεχίστηκε στα δύσκολα χρόνια πού ακολούθησαν. Και το πνεύμα αυτό το συνέχισε η Εκκλησία. Η Εκκλησία με κύριο εκφραστή και συντονιστή το Σεπτό της Ορθοδοξίας Κέντρο, το Σεπτό και αιματοβαμμένο Οικουμενικό μας Πατριαρχείο. Αυτό ήταν πού κράτησε το Γένος μας ενωμένο, διατηρώντας όμως ως κόρη οφθαλμού όλα εκείνα τα ιδανικά και τις αξίες, πού το κατέστησαν Οικουμενικό και Παγκόσμιο. Αυτή η Εκκλησία που πολλές φορές συκοφαντήθηκε, αυτή όμως έμεινε όρθια δίπλα στο σκλαβωμένο Γένος. Η Άλωση της Πόλης είναι μια ευκαιρία για όλους μας, να σκύψουμε στην ιστορία. Να μελετήσουμε και να θυμηθούμε. Να μιλήσουμε για όλα εκείνα που έκαναν τον Αυτοκράτορά μας Κωνσταντίνο ΙΑ' Παλαιολόγο - Δραγάση και όλους τους συναγωνιστές του αθανάτους και αιώνια σύμβολα του Γένους. Η 29η Μαΐου, είναι μια ευκαιρία να αγωνιστούμε και να αποτινάξουμε όλους τους σύγχρονους «εχθρούς και κατακτητές»  που δέσμευσαν την Ελλάδα. Να αγωνιστούμε γι' αυτά που αναφέρει ο ποιητής της Ρωμηοσύνης Γιάννης Ρίτσος: «Κάτω από τα χώματα, μες στα σταυρωμένα χέρια τους, κρατάνε της καμπάνας το σχοινί, προσμένουνε την ώρα, προσμένουνε να σημάνουν την Ανάσταση. Τούτο το χώμα είναι δικό τους και δικό μας, δεν μπορεί να μας το πάρει κανείς».