Γέροντας Παΐσιος: Η αποκάλυψη των παθών

-         Γέροντα, ταλαιπωρούμαι από τα πάθη μου. -         Καταλαβαίνεις ότι υπάρχουν μέσα σου πάθη; -         Μερικές φορές το καταλαβαίνω. -      Αυτό είναι καλό∙ όταν ο άνθρωπος αναγνωρίζει ότι έχει πάθη, ταπεινώνεται, οπότε έρχεται η Χάρις του Θεού. -         Στενοχωριέμαι όμως που συνέχεια σφάλλω. -         Να χαίρεσαι που συνέχεια σφάλλεις, γιατί έχεις υπερηφάνεια και έτσι ταπεινώνεσαι. «Θεέ μου, αυτή είμαι, να λες. Βοήθησέ με. Αν δεν με βοηθήσης Εσύ, τίποτε δεν μπορώ να κάνω». Μην απελπίζεσαι. Όταν σφάλλουμε , ξεσκεπάζεται ο πραγματικός εαυτός μας, τον γνωρίζουμε και προσπαθούμε να διορθωθούμε. Με αυτόν τον τρόπο προχωρούμε θετικά και δεν ζούμε με ψευδαισθήσεις ότι πάμε καλά. Εγώ χαίρομαι, όταν εκδηλώνεται μια αδυναμία μου, όταν ξεφυτρώνουν τα πάθη μου. Εάν δεν ξεφύτρωναν, θα νόμιζα ότι αγίασα, ενώ οι σπόροι των παθών θα ήταν κρυμμένοι στην καρδιά μου. Έτσι κι εσύ, όταν θυμώσης ή πέσης στην κατάκριση, θα στενοχωρηθής φυσικά, γιατί έπεσες, αλλά πρέπει να χαρής κιόλας, γιατί εκδηλώθηκε η αδυναμία σου, οπότε θα αγωνισθής να απαλλαγής από αυτήν. -         Γέροντα, όταν κάποιο πάθος μου δεν εκδηλώνεται για ένα διάστημα ,σημαίνει ότι δεν υπάρχει πια μέσα μου; -         Αν υπάρχη μέσα σου ένα πάθος, κάποια στιγμή θα εκδηλωθή. Γι’ αυτό , όταν ξέρης ότι μέσα σου κρύβεται κάποιο πάθος, πρέπει να προσέχης. Αν ξέρης λ.χ. ότι κάπου έξω από το κελλί σου κρύβεται ένα φίδι, όταν βγαίνης έξω  θα ρίχνης καμμιά ματιά προς τα εκεί και θα προσέχης μήπως βγη και σε τσιμπήση. Επικίνδυνο δεν είναι. Όταν ξέρης ότι βρίσκεται εκεί το φίδι και έχης τον νου σου πότε θα βγη, για να το σκοτώσης∙ επικίνδυνο είναι , όταν δεν ξέρης ότι είναι εκεί και, ενώ περπατάς αμέριμνη, μπορεί να έρθη να  σε τσιμπήση. Θέλω να πω, επικίνδυνο είναι όταν ο άνθρωπος δεν παρακολουθή τον εαυτό του και δεν γνωρίζη τα πάθη του. Όταν γνωρίζη τα πάθη του και κάνη τον σχετικό αγώνα, τότε και ο Χριστός τον βοηθάει για το ξερρίζωμά τους. -         Γέροντα, μήπως πρέπει να αγωνίζωμαι χωρίς να ανησυχώ αν διορθώθηκα; Μήπως το να διορθωθώ ανήκει στον Θεό; -         Ναι, αν αγωνίζεσαι και να τα αφήνης όλα στον Θεό, αλλά να εξετάζης και τον εαυτό σου, για να δης πού βρίσκεσαι ,τι κάνεις. Βλέπεις, ο γιατρός πρώτα ψάχνει να βρη την αιτία από την οποία προέρχεται ο πυρετός και μετά τι φάρμακο να δώση στον άρρωστο , για να ρίξη τον πυρετό. Από την στιγμή δηλαδή που ο άνθρωπος αρχίζει να βλέπει τα ελαττώματά του , πρέπει να μπη μέσα του η καλή ανησυχία, για να αγωνισθή να τα διορθώση. Εγώ εξετάζω τον εαυτό μου και βλέπω ότι έχω αυτά τα ελαττώματα. Κάνω τον αγώνα μου, και εξετάζω πάλι τον εαυτό μου: «Μέχρι χθες είχα αυτά και αυτά τα ελαττώματα. Έκοψα κανένα; Σ’ εκείνο πού βρίσκομαι;». Και μετά λέω στον Θεό: «Θεέ μου, κάνω ότι μπορώ, αλλά βοήθησέ με Εσύ να διορθωθώ, γιατί μόνος μου δεν μπορώ». -         Γέροντα, μπορεί ένας άνθρωπος να μην έχη την δύναμη να δη τα πάθη του; -         Όταν ο άνθρωπος είναι ευαίσθητος, ο Θεός δεν επιτρέπει να γνωρίση απότομα τα πάθη του. Γιατί τον ευαίσθητο άνθρωπο τον πειράζη και ο διάβολος και τον ρίχνει στην απελπισία: «Γιατί να έχης αυτό το πάθος; του λέει ,και γιατί έκανες εκείνο; Κα πώς το άλλο; Άρα δεν θα σωθής». Κι έτσι μπορεί να καταλήξη στο ψυχιατρείο. Από το βιβλίο: «ΠΑΘΗ ΚΑΙ ΑΡΕΤΕΣ» ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ ΛΟΓΟΙ Ε΄ ΙΕΡΟΝ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΤΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ Ο ΘΕΟΛΟΓΟΣ» ΣΟΥΡΩΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ 2007