Περι προσευχής

Αν ο Πανάγαθος Θεός ακούει τις προσευχές των αμαρτωλών που μετανοούν, πολύ περισσότερο ακούει τις προσευχές των δικαίων και τους στέλνει τη βοήθεια Του. Ένα τέτοιο παράδειγμα είναι η Άννα, η μητέρα του προφήτη Σαμουήλ. Την ενάρετη και ευτυχισμένη ζωή της την εσκίαζε ο καημός, οτι είχε προχωρήσει αρκετά στην ηλικία και δεν είχε αποκτήσει παιδί. Κατέφυγε τότε στον Θεό και προσευχήθηκς στον Κύριο και με δάκρυα θερμά τον παρακάλεσε να λύσει τη στείρωση της. Ο Θεός εισάκουσε την προσευχή της και της έδωσε τον Σαμουήλ...
Η Παλαιά Διαθήκη είναι γεμάτη από τέτοια παραδείγματα. Έτσι ο προφήτης Ηλίας " Με προσευχή παρακάλεσε τον Θεό να μη βρέξει και δεν έβρεξε τρία χρόνια και έξι μήνες. Και πάλι προσευχήθηκε και ο ουρανός έβρεξε και η γη έδωκε πλούσια τους καρπούς της".
Ο Ελισσαίος ανέστησε το παιδί της Σωμανίτιδας με προσευχή.
Και είναι σε όλους γνωστό πως ο Προφήτης Δανιήλ, με την προσευχή, έφραξε τα στόματα των λεόντων!
Και πως οι τρείς παίδες μέσα στην πυρακτωμένη κάμινο, με την προσευχή, έσβησαν τη δύναμη της φωτιάς!
Ζήτα λοιπόν και σύ, αδελφέ μου, με την προσευχή, την προστασία και τη βοήθεια του επουρανίου Πατέρα και να είσαι βέβαιος, οτι, εάν τα αιτήματα σου είναι αγνά και ψυχωφελή, θα εισακουσθείς από τον Κύριον. Έχε δε υπόψη σου ότι τα αιτήματα θα ακουσθούν, όταν έχεις ακλόνητη πίστη στο Θεό. Και η πίστη αποκτάται και στερεώνεται μονάχα με την προσευχή! Όταν με πίστη απευθυνόμαστε προς τον Κύριο παρακαλώντας Τον για δίκαια πράγματα, μας ακούει. Όμως η προσευχή μας πρέπει να γίνεται με ταπείνωση, όμοια με εκείνη του Τελώνη. Η υπερηφάνεια στην προσευχή φέρνει τ' αντίθετα αποτελέσματα, όπως έγινε με το Φαρισαίο της ίδιας παραβολής.
" Όπως η προσευχή του ταπεινού κάμπτει τον Θεό, έτσι η προσευχή του υπερήφανου κάνει τον Ύψιστο να θυμώνει μαζί σου και να υπολογίζει την προσευχή σου ως αμαρτία" γράφουν οι Νηπτικοί Πατέρες...
* * *
Η σωτηρία του ανθρώπου εξαρτάται από την προσευχή, γιατί τον ενώνει με τον Θεό. Όταν ο άνθρωπος είναι ενωμένος με τον Θεό, είναι επόμενο να μη ξεφεύγει από το Νόμο του Θεού και να προσέχει σε κάθε βήμα του. Έτσι με την προσευχή όλοι μας οι σκοποί στη ζωή είναι θεάρεστοι. Όλες μας οι ενέργεις στέφονται από επιτυχία, γιατί έχουμε συμπαραστάτη μας τον Θεό. Είναι λοιπόν η προσευχή κάτι αναγκαίο και πρωταρχικό στη ζωή μας. Όμως ο σατανάς παραμονεύει πάντοτε, για να βρή μια στιγμή που δεν κρατάμε το όπλο της προσευχής, ώστε να μας παρασύρει στο δρόμο του, που είναι εύκολος και κατηφορικός. Να γιατί επιβάλλεται η προσευχή μας να είναι πάντοτε αδιάλειπτη. Η εκτέλεση των άλλων χριστιανικών καθηκόντων μας γίνεται κατά διαστήματα, το καθήκον όμως της προσευχής επιβάλλεται να γίνεται αδιάκοπα και συνεχώς.
* * *