Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΚΑΙ Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ.

«ΤΑ ΑΡΡΗΤΑ ΡΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ»

Έχει διαπιστωθεί στην ιστορία της Εκκλησίας ότι ό διάβολος συχνά χρησιμοποιεί τα όργανά του, για να πικραίνει τους φίλους του Θεού. Αλλά και ό φιλάνθρωπος Θεός παραχωρεί μυστικές παρηγοριές, για να ευφραίνει όσους βαστάζουν με καρτερία τον σταυρό Του. Ό πατήρ Δαμασκηνός πολλές φορές δοκιμάσθηκε στο καμίνι των θλίψεων, των συκοφαντιών, των παρεξηγήσεων και των ποικίλων αντιθέσεων. Δεν ήταν εύκολο να κατανοηθεί τον μέτρο της καθαρότητός του, της ευσπλαχνίας του, της ευθύτητας του χαρακτήρος του και της προσηλώσεώς του στους θεσμούς της Εκκλησίας. Συχνά αναγκαζόταν να επαναλάβει τους λόγους του Προφήτου: «Διά τους λόγους των χειλέων Σου εγώ εφύλαξα οδούς σκληράς» .

Όμως και ή Θεία Χάρις πολλές φορές γινόταν Ουράνια παραμυθία του και ήδυτάτη τροφή του. Και τότε μιλούσε με σαφήνεια για όσα «οφθαλμός ουκ είδε και ους ουκ ήκουσε». Μάλιστα τότε ή ομολογία του είχε την αυθεντικότητα εκείνου, που δεν γνωρίζει μόνον εξ ακοής, αλλά ό ίδιος προσωπικώς έχει γευθή, ψηλαφήσει και βιώσει την Θεϊκή παρηγορία...

«Είναι παρατηρημένο», έλεγε, «ότι στις μεγάλες θλίψεις παραχωρεί ό Θεός ακόμη μεγαλύτερες αντιλήψεις της Χάριτος Του. Έτσι συνέβη και σε μένα. Ήταν τότε... επάνω στην μεγάλη θλίψι. Όχι ότι είχα πέσει σε απόγνωση, αλλά είχα γευθή όλη την πικρία της σκληρής δοκιμασίας. Και την νύκτα... ήρθε ή Χάρις και με παρηγόρησε... Έτσι είναι. Ό Θεός μας δίδει σημεία της αγάπης Του και εις αυτήν την ζωή. Βεβαίως! Και αναπαύει την ψυχή του ανθρώπου. Όταν Εκείνος γνωρίζει, του παραχωρεί μία Θεία εμπειρία και τον παρηγορεί για χρόνια. Σε αξιώνει να βλέπεις υπερκόσμια θεάματα και να ακούς άρρητα ρήματα «ά ουκ εξόν άνθρώπω λαλήσαι» . Τα άρρητα ρήματα, απόγνωση' ότι γνωρίζουμε απόγνωση' όσους τα έχουν ακούσει και απόγνωση' όσα έχουμε υπερκόσμια' όψιν μας, είναι -ας πούμε- ευφροσύνη του Ουρανού! Είναι δώρα της Χάριτος και παρηγοριές του Θεού, πού τις δίδει σε ορισμένες εξαιρετικές περιπτώσεις, για λόγους που Εκείνος γνωρίζει.

»Αυτά τα άρρητα ρήματα ευφραίνουν αφάνταστα και είναι ανερμήνευτα γλυκά! Περιέχουν άπειρο βάθος αθανάτου Σοφίας και απροσμέτρητο ύψος θεολογίας... Είναι ή γλώσσα του ουρανού, την οποία γνωρίζουν όλοι οι Άγιοι και όλοι οι Άγγελοι. Δεν είναι ή γλώσσα ή παρούσα. Είναι γλώσσα εύφραίνουσα... Είναι σαν τούς ευώδεις ανέμους τού Παραδείσου, τούς οποίους τούς αισθάνθηκε ό άγιος Ανδρέας ό σαλός!.. Τα ακούς, ευφραίνεσαι, αντιλαμβάνεσαι περίπου μία έννοια, κατανοείς τί λέγουν, αλλά' ουδεμία λέξι ημπορείς να μεταφέρεις στην γη. Δεν είναι δυνατόν να εκφρασθούν στο παρόν τα θεσπέσια νοήματά τους... Ούτε μία φράσις... ούτε μία συλλαβή! Είναι ανερμήνευτα, αλλά ερμηνευμένα- και αναβλύζουν μία υπερκόσμια αγαλλίαση!..

Ασύλληπτα στον νου, αλλά γνωστά στην καρδία...

»Τέτοια ρήματα άκουσα ένα χρόνο πριν γίνη τον Μοναστήρι. Ήταν παραμονή του αγίου Παντελεήμονος και είχαμε έρθει με Μεγαρείς στο έρημο τότε εκκλησάκι του Αι-Γιάννη να λειτουργήσουμε. Ήταν και ή Γερόντισσα. Τον βράδυ είδα τον Προφήτη Ηλία και μου είπε ωραία ρήματα, ρήματα ενθαρρυντικά για την ίδρυση του Μοναστηριού, παρηγορητικά ρήματα... Γιατί τότε δεν ήξερα τον θέλημα του Θεού και είχα δισταγμούς και αδημονία. Ό Προφήτης με καθησύχασε και μου έδωσε ελπίδα με τα άρρητα ρήματα πού μου είπε. Δεν ημπορώ να σας πω ακριβώς τα λόγια του, γιατί δεν μεταφέρονται. Ή έννοια τους ήταν ότι ό Θεός ευδοκούσε και ευλογούσε την ίδρυση τού Μοναστηριού. Γιατί, ξέρετε, είχαμε μία αγωνία τότε πούμε και πώς θα γίνει τον Μοναστήρι. Και γλυκάθηκε ή ψυχή μου από αυτήν την παρηγοριά. Αν, λοιπόν, αφήνουν τόση γλυκύτητα τα άρρητα ρήματα, φαντασθείτε τί απόλαυσης θα υπάρχει εκεί επάνω στην Ουράνια πανηγύρι απόγνωση τις λατρευτικές υμνωδίες!..».

ΒΙΒΛΙΟΓ. Ο ΠΑΤΗΡ ΔΑΜΑΣΚΗΝΟΣ ΚΑΤΡΑΚΟΥΛΗΣ. ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΑΓΙΟΥ ΙΩΑΝΝΟΥ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ΜΑΚΡΥΝΟΥ