Πάνω από 422 παραθρησκευτικές, επικίνδυνες οργανώσεις, δρουν ανενόχλητα στην ορθόδοξη Ελλάδα.

Πρέπει να ξέρεις ότι οιπολυάριθμες ολοκληρωτικές αιρέσεις και παραθρησκευτικές οργανώσεις που δρουν στη χώρα μας,είναι ομάδες που εντάσσονται στο ρεύμα της «Νέας Εποχής του Υδροχόου», η οποία κηρύσσει ένα νέο «Χριστό», ακυρώνοντας το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού. Οι ομάδες αυτές κρύβονται πίσω από παραπλανητικά προσωπεία όπως: χριστιανικά, ψευδοχριστιανικά, χιλιαστικά, εσχατολογικά, φιλοσοφικά, φιλανθρωπικά, πολι­τιστικά, αποκρυφιστικά, νεογνωστικά, γκουρουϊστικά, ινδουϊστικά, βουδιστικά, ιαπωνικά, ισλαμικά, εναλλακτικών θεραπειών, πολε­μικών τεχνών, ινστιτούτα ψυχολογίας, παραψυχολογικά, μέχρι και νεοειδωλολατρικά και σατανιστικά. Μερικές μάλιστα διατείνονται ότι είναι και «ορθόδοξες»!

Το τραγικό είναι ότι όλες αυτές οι μορ­φές της πλάνης δεν αποκαλύπτουν πάντοτε το αληθινό τους πρόσω­πο, γι' αυτό και εύκολα μπορούν να επιτύχουν τον προσηλυτιστικό τους σκοπό. Έτσι παρατηρείται στην εποχή μας μια ανέντιμη εκμε­τάλλευση των συνανθρώπων μας. Ο κάθε άνθρωπος που είναι απληροφόρητος, καλοπροαίρετος και δεν έχει γνήσιο εκκλησιαστι­κό φρόνημα μπορεί να πέσει σε σύγχυση και να γίνει ένα υποψήφιο θύμα. Ιδίως κινδυνεύουν οι νέοι που ψάχνουν για ιδανικά στην υλόφρονα κοινωνία που ζούμε, αλλά και όσοι βρίσκονται σε δύσκο­λη περίοδο της ζωής τους (ασθένεια ή θάνατος αγαπημένου προσώ­που, διαζύγιο σπουδές κ.ά.). Εκμεταλλεύονται δηλαδή όλα τα υπαρξιακά προβλήματα του σύγχρονου άνθρωπου και τις συναισθηματικές του καταστάσεις για να παραπλανήσουν και να περάσουν τα σχέδιά τους. Για να επιτύχουν τους σκοπούς τους αυτούς χρειάζονται μέλη με πλήρη φυσική και ψυχική εξάρτηση.

Οι διάφορες ομάδες εκμεταλλεύονται αυτή σου την αγωνία και σού δίνουν την εντύπωση ότι προσφέρουν όλα εκείνα «που μέχρι τώρα αναζητούσες χωρίς να τα βρεις». Σου προσφέρουν ακόμη απλουστευμένες «λύσεις», φαινομενικά λογικές. Και ισχυρίζονται ότι αποτελούν τη «νέα κοινωνία», τη «νέα εποχή», την «κοινωνία του Νέου Κόσμου» ή ότι έχουν αποκαταστήσει τον «Παράδεισο στη γη» για όσους έχουν ενταχθεί σε μια από τις Κοινότητες των «Παιδιών του Θεού» ή έχουν «ευλογηθεί» από τους «τέλειους γονείς» μας ή έχουν προσληφθεί στην «τέλεια οικογένεια», ή ότι έχουν παρακολουθήσει σεμινάρια «αναπτύξεως του νου» κ.λπ. Όλες όμως αυτές οι ελκυστικές εικόνες που προβάλλουν προς τα έξω είναι το προπέτασμα για να σε παγιδεύσουν, καλύπτοντας τη ζοφερή πραγματικότητα που επικρατεί μέσα σ' αυτές τις ομάδες.

Αυτή την κατάσταση την έχουν ονομάσει διεθνώς «ψυχοναρκωτικά» και οδηγεί αναπόφευκτα στον αδίστακτο βιασμό συνειδήσε­ων, στην απώλεια της ψυχής μας και της εν Χριστώ σωτηρίας, αν δεν υπάρξει έγκαιρη αφύπνιση ή αν δεν υπάρξει γυρισμός.

Η διαδικασία είναι σχεδόν η ίδια σ' όλες τις ομάδες: «μονοπώ­ληση της πηγής πληροφόρησης, ιδεολογική και κοινωνική ταύτιση με την ομάδα, πλήρης απασχόληση, πίεση χρόνου, άσκηση τρομο­κρατίας, αυστηροί κανόνες που θέτουν σε κίνδυνο ακόμη και τη ζωή των θυμάτων, απόλυτη υποταγή στην ηγεσία, εξουδετέρωση της ελεύθερης διαπροσωπικής σκέψης και κρίσης, εξουθένωση της προσωπικότητας του ατόμου, πλήρης υποδούλωση». Γι' αυτό οι παραθρησκευτικές ομάδες (σέκτες) χαρακτηρίζονται διεθνώς ως «καταστροφικές λατρείες», «ελευθεριοκτόνες ομάδες» ή «ομάδες χειρισμού του νου».

Το μυστήριο της ανομίας ή «ομάδες χειρισμού του νου»

Ο αριθμός τους στην Ελλάδα, όπως καταγράφηκε από την «Ζ' Πανορθόδοξη Συνδιάσκεψη Ορθοδόξων Εκκλησιών και Ιερών Μητροπόλεων για θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας» (Αλίαρτος 20-26.9.1995), υπολογίζεται σε περισσότερες από 422. Σ' αυτόν προστίθενται συνεχώς νέοι τίτλοι, καθόσον οι αιρέσεις αλλά­ζουν συχνά ονόματα ή υποδιαιρούνται και δημιουργούνται νέες. Εκτός από τις παραθρησκευτικές αυτές ομάδες, υπάρχουν και οι νεώτερες χριστιανικές αιρέσεις και παραχριστιανικές ομάδες.

Το μυστήριο της ανομίας ενεργείται στην ιστορία, ο διάβολος εξακολουθεί να γεννά το κακό και να κάνει το καταστροφικό του έργο από τη στιγμή που εμφανίσθηκε η Εκκλησία. Η βιβλική και πατερική παράδοση, έξω από κάθε θεωρητική και ηθική θεώρηση του καλού και του κακού, μιλά για τον πονηρό αντίπαλο του Θεού και τον εχθρό του ανθρώπου. Είναι ο διάβολος, στον οποίο υπάρ­χει μόνο η άρνηση και ο οποίος καταστρέφει και νεκρώνει τα πάντα, γιατί είναι πνεύμα νεκρότητας κατ' αποβολή της όντως ζωής. Ο διάβολος είναι εκείνος που διαιρεί, που χωρίζει, που κόβει κάθε επικοινωνία και κατεβάζει το ον στην έσχατη μοναξιά. Όλες αυτές οι παραθρησκευτικές ομάδες-αιρέσεις, και ιδιαίτερα η σατανολατρία, είναι κατασκευάσματα και ενέργειες του εχθρού του ανθρώπου, του σατανά.

Λέγουν μερικοί: δεν υπάρχει διάβολος

Λέγουν μερικοί: δεν υπάρχει διάβολος. Αλλά η άρνηση των δαι­μόνων ισοδυναμεί με την απόρριψη της Οικονομίας της Αγίας Τριάδος. Ο Χριστός εξευτέλισε και απογύμνωσε τις δαιμονικές αρχές. Η άρνηση της υπάρξεως του διαβόλου διευκολύνει όσο τίποτε το έργο του. Γινόμαστε συχνά θεατές των πιο καταπληκτικών σημείων και τεράτων του διαβόλου, με τα οποία ζητά να θρέψει το σύγχρονο άνθρωπο· με το να κάνει τις πέτρες ψωμί. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίζουμε στην εποχή μας τις μυστικές πλάνες και ανθρωποκτόνες, που σημαίνουν το νέο σκοτάδι της γης από την έκτη ως την ενάτη ώρα, μέσα στο οποίο εξαντλείται ο άνθρωπος και κενώνονται τα έργα του. Διαπιστώνομε συχνά «ότι όπου δεν είναι ο Χριστός, είναι οι δαίμονες, και εκεί που είναι οι δαίμονες οι ορθοί λογισμοί διαφθείρονται και διαστρέφονται».

Ο διάβολος «μετασχηματίζεται εις άγγελον φωτός» και οι διά­κονοι του «εις διακόνους δικαιοσύνης» (Β' Κορ. ια' 14-15). Ο διά­βολος είναι ξένος προς το Σταυρό του Χριστού. Δε σταυρώνεται ο ίδιος, γιατί δεν έχει σχέση με την αγάπη και τη θυσία, ούτε ζητάει από τους ανθρώπους να σηκώσουν το σταυρό τους. Υπόσχεται ευκολία και άνεση με μοναδικό όρο την πλήρη υποταγή μας. Ο σατανάς δε θα πάψει να διακωμωδεί και να περιπαίζει, να μετα­μορφώνεται και να απατά, να διαφθείρει και να διαστρέφει το Ευαγγέλιο του Χριστού και την ελευθερία του Σταυρού Του με το να υπόσχεται άνεση και ευτυχία. Και υπάρχει ο κίνδυνος να φθάσει ο άνθρωπος στον πλήρη εξευτελισμό με την παράδοση του στους δαιμονικούς πειρασμούς, και την ένταξή του στις παραθρησκευτι­κές «λατρείες».

Ο άνθρωπος που συνδέεται με το Θεό στο πρόσωπο του Χριστού, μέσα στην Εκκλησία όχι μόνο θεραπεύεται από τα διάφο­ρα πάθη, αλλά ακτινοβολεί από χαρά, ειρήνη και αγάπη.

Ο πειρασμός και ο πόλεμος του διαβόλου δεν είναι ποτέ πάνω από τις δυνάμεις του άνθρωπου, δε βιάζει το αυτεξούσιο και δε θίγει το φυσικό λογισμό του που ο Θεός έδωσε να κρατά με τη διάθεση και ελευθερία του. Η δύναμη του διαβόλου δεν είναι αναγκαστική, αλλά εξαρτάται πάντοτε από την ελευθερία μας. Το να υποκύψουμε στους πειρασμούς είναι υπόθεση δική μας. Το να κάνει κράτος και να ασκεί εξουσία ο σατανάς, αυτό συνδέεται με την ενεργό απόφα­ση του άνθρωπου, που διαστρέφοντας την ελευθερία του λέει όχι στο Θεό και ναι στο διάβολο. Οι Πατέρες της Εκκλησίας υπογραμμί­ζουν πως ο άνθρωπος δε μένει ποτέ μόνος. Αν αποδημήσει από τη Χάρη του Θεού, γίνεται ευάλωτος σατανικών επιδράσεων. «Αν τα μέλη του ανθρώπου δεν τα χειρίζεται ο Χριστός ως άρματα», λέγει ο Άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος, «τα χειρίζεται ο διάβολος, με τη συγκατάθεση και τη συνεργασία του ανθρώπου».

Η «δράση» των καταστροφικών λατρειών - μιλούν τα γεγονότα

Η ένταξη στις ομάδες αυτές δεν οδηγεί μόνον ανύποπτες ψυχές από την ορθή πίστη στην πλάνη. Οι ποικίλοι και ύπουλοι τρόποι που χρησιμοποιούνται για τον αθέμιτο προσηλυτισμό οπαδών, οδηγούν τελικά σε εγκλωβισμό των οπαδών μέσα σε καταστάσεις ιδιαίτερα επικίνδυνες και καταστροφικέςγια το άτομο και το κοινωνικό σύνολο. Αποτέλεσμα των μεθοδεύσεων και των διαφόρων τεχνικών που χρησιμοποιούν οι ομάδες αυτές είναι συχνά η καταστροφή της ανθρωπίνης προσωπικότητας και αξιοπρέπειας και των οικογενει­ακών και κοινωνικών σχέσεων. Τα θύματα αποκόπτονται από το οικογενειακό, επαγγελματικό και κοινωνικό περιβάλλον, το οποίο χαρακτηρίζεται εχθρικό ή διαβολικό, και εξαναγκάζονται να υπηρετούν τυφλά την ομάδα και τον αρχηγό, πιστεύοντας ότι έτσι υπηρετούν το καλό της ανθρωπότητας. Κι' αυτό επιτυγχάνεται με τον «διανοητικό χειρισμό» και με τις διάφορες «τεχνικές» που εφαρμόζονται μέσα στις ομάδες αυτές.

Εκτός όμως από τις γενικώτερες αυτές αρνητικές συνέπειες που δημιουργούνται από την δραστηριότητα των ομάδων αυτών, υπάρ­χουν και άλλες που αφορούν ειδικότερα στην ψυχοσωματική υγεία των θυμάτων, αλλά και στο κοινωνικό σύνολο.

Μέχρι σήμερα έχουν καταγραφεί και πολλές ομαδικές αυτοκτο­νίες, από τις οποίες οι πιο τραγικές ήταν:

1) Το 1978, κατόπιν εντολής του «Μεσσία» Jim Jones, 923 μέλη του «Ναού του Λαού» αυτοδηλητηριάστηκαν στο Jonestown της Γουιάνα.

2) Το 1987, 32 μέλη της αιρέσεως Ονταεγιάνγκ Κο, καρατομή­θηκαν με σπαθί.

3) Το 1993 στο Γουάκο του Τέξας 85 οπαδοί του «Μεσσία» Ντέηβιντ Κορές, οδηγήθηκαν στο να καούν ζωντανοί. 17 από αυτούς ήταν παιδιά!

4) To 1993 αποκαλύπτεται ότι στα γεγονότα της Παλλήνης, 2 γυναίκες θυσιάστηκαν στο βωμό του σατανά. Θύματα και θύτες μπλέχτηκαν στα δίχτυα διεθνών κέντρων του Νεοσατανισμού. Επίσης, η μητέρα νεαρής μαθήτριας, που αυτοκτόνησε στα Χανιά, αποκάλυψε ότι η κόρη της είχε μπλέξει με σατανιστές, ενώ στην Κοζάνη συλλαμβάνεται καθηγήτρια που μυούσε μαθητές της στο σατανισμό με τελετές και σεξ. Αλλά και διεθνώς έχουν καταγγελθεί «τελετουργικές» ανθρωποθυσίες σε σατανιστικές τελετές.

5) Το 1994 στην Ελβετία και στο Κεμπέκ του Καναδά. 53 μέλη της ομάδας «Ναός του Ηλίου», του ομοιοπαθητικού «γιατρού» Λυκ Ζυρέ, αυτοκτόνησαν (οι πιο δειλοί «βοηθήθηκαν» από τους άλλους). Το 1995 άλλα 15 μέλη βρέθηκαν δολοφονημένα στο δάσος Βεκόρ, Γαλλία.

6) Το 1995 η ομάδα «Αούμ Σίνρι Κίο», του ιάπωνα γκουρού Σόκο Ασαχάρα, επιτίθεται με το φονικό αέριο «Σαρίν» στο μετρό του Τόκυο. Αποτέλεσμα: 11 νεκροί και 5.000 τραυματίες. Η ίδια ομάδα συγκέντρωνε δηλητήρια για να ...επισπεύσει τα γεγονότα της «Αποκάλυψης»!

7) Το 1997, στην Καλιφόρνια, 39 μέλη της «σέκτας» «Πύλη του Παραδείσου», χειριστές υπολογιστών, αυτοκτόνησαν με δηλητήριο, για να ενωθούν με εξωγήινους, ταξιδεύοντας με τον κομήτη Χέιλ Μποπ.

8) Τον Μάρτιο του 2000, 653 άτομα της αίρεσης «Κίνηση για την αποκατάσταση των Δέκα εντολών», αυτοκτόνησαν ή βρέθηκαν θαμμένα, γιατί θέλησαν να πάνε γρηγορότερα στον παράδεισο.

9) Από το 1968 έως και σήμερα, χιλιάδες κοπέλες εκπορνεύονται για να φέρουν χρήματα και οπαδούς στην οργάνωση «Παιδιά του Θεού» ή «Η Οικογένεια της Αγάπης» του David Berg (Mo).

10) Από τη δεκαετία του '60 έως και σήμερα, η τύχη χιλιάδων νέων που έψαξαν για σοφία και γνώση στην Ινδία ή σε άλλες χώρες της Άπω Ανατολής, αγνοείται.

11) Μεγάλος αριθμός ανθρώπων έχει χάσει τη ζωή του ή έχει σοβαρά προβλήματα υγείας, επειδή αντί της κλασικής ιατρικής χρησιμοποίησε «θεραπευτικές» μεθόδους παραθρησκευτικών ομάδων.

12) Πολλά μέλη των «Μαρτύρων του Ιεχωβά» έχουν πεθάνει, επειδή η οργάνωση απαγορεύει τη μετάγγιση αίματος.

13) Άνθρωποι παραθρησκευτικών οργανώσεων έχουν υπο­χρεωθεί από τον «ηγέτη» τους να παντρευτούν άτομα που δεν έχουν διαλέξει, ή οδηγούνται έντεχνα στην εγκατάλειψη της οικογένειάς τους.

14) Πολλοί γονείς αναζητούν τα παιδιά τους, τα οποία έχουν ενταχθεί σε οργανώσεις όπως οι «Χάρε Κρίσνα» ή η «Σαηεντολογία».

Κανείς δεν μπορεί να απαριθμήσει όλα τα περιστατικά. Κανείς δεν μπορεί να περιγράψει τον πόνο των ανθρώπων, που έχουν χάσει κάποιο μέλος της οικογένειάς τους εξαιτίας μιας καταστροφικής λατρείας.

Αντιμετώπιση - Βοήθεια - αυτοπροστασία

Μετά από τις διαπιστώσεις αυτές. Διεθνείς Οργανισμοί, όπως το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και το Συμβούλιο της Ευρώπης,κάνουν λόγο για «εγκληματική δραστηριότητα»μερικών παραθρησκευ­τικών ομάδων. Γι' αυτό έχουν λάβει δραστικές αποφάσεις για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει εκδώσει τρία Ψηφίσματα (22.5.1984, 29.2.1996, 17.3.1998), με τα οποία καλεί τις κυβερνήσεις των χωρών της Ενωμένης Ευρώπης να λάβουν μέτρα για την αντιμετώπιση της επικίνδυνης δραστηριότη­τος μερικών παραθρησκευτικών ομάδων και την ενημέρωση των πολιτών τους.

Αλλά και το Συμβούλιο της Ευρώπης έχει εκδώσει τις Συστάσεις 1176/1991 και 1492/1999 για την προστασία κυρίως της νεότητος. Επίσης πολλές χώρες της Ευρώπης έχουν συστήσει ειδικές υπηρε­σίες γι' αυτό το σκοπό.

Ακόμη σε παγκόσμια κλίμακα γονείς και οικογένειες-θύματα των αιρέσεων έχουν οργανωθεί σε ομάδες πρωτοβουλίας και αυτο­βοήθειας με αξιόλογη δραστηριότητα. Για το σκοπό αυτό δρα­στηριοποιείται και στην Εκκλησία μας η Συνοδική Επιτροπή επί των Αιρέσεων, καθώς και η «Πανελλήνια Ένωση Γονέων για την Προστασία του Ελληνορθόδοξου Πολιτισμού της Οικογένειας και του Ατόμου», και εκδίδεται το περιοδικό «Διάλογος», που έχουν σαν στόχο: α) την ενημέρωση του κοινού και των αρμοδίων φορέ­ων, β) την προσφορά βοήθειας σε άτομα και οικογένειες, γ) την προσφορά των εναλλακτικών λύσεων της δικής μας παράδοσης, και δ) τη διεθνή συνεργασία για την αντιμετώπιση κοινών προβλημά­των.

Για κάθε περίπτωση ή πληροφορία μπορείτε να τηλεφωνείτε στο Γραφείο της Επιτροπής επί των Αιρέσεων της Εκκλησίας μας (τηλ. 210-7272.240-3), στην «Πανελλήνια Ένωση Γονέων για την Προστασία της Οικογένειας και του Ατόμου» (τηλ. 210-6082.271), ή να απευθύνεστε στον ιερέα της ενορίας σας.

Ο Ιησούς Χριστός, η παράκληση του ανθρώπου

Ωστόσο δεν χρειάζεται φόβος. Υπάρχει ο Χριστός, η Εκ­κλησία, η λατρευτική ζωή, η προσευχή, η πνευματική ανδρεία, η μελέτη του Λόγου του Θεού, η ενημέρωση, η μετάνοια. Μια ορθο­δοξία που δε νικά, αλλά νικάται από το διάβολο, που δεν είναι φοβερή, αλλά φοβάται τους δαίμονες, δεν είναι του Χριστού και της Εκκλησίας. Η Ορθόδοξη Εκκλησία μας σέβεται το ανθρώπινο πρόσωπο και την ελευθερία του ανθρώπου και κηρύσσει την αγάπη και την φιλανθρωπία του Χριστού.

Με το αφετηριακό και μέγιστο χάρισμα του Βαπτίσματος εισέρ­χεται ο άνθρωπος στην πραγματικότητα της εκκλησιαστικής κοινω­νίας. Όσοι ενώνονται με το σώμα του Χρίστου, την Εκκλησία, επα­νέρχονται στη θεανθρώπινη κοινωνία, επανευρίσκουν τη χαμένη στον Παράδεισο οικογένειά τους, αντικρίζουν τον Θεό Πατέρα τους και τους άλλους ανθρώπους αδελφούς τους, μετέχουν στην αναπνοή του σώματος που είναι η προσευχή της Εκκλησίας, συντο­νίζονται με την προσευχή των αγίων, αγωνίζονται να καταστείλουν την ανταρσία της αμαρτωλής τους φύσης με τους κανόνες και τους όρους της άσκησης των αγίων. Συντονισμένοι με το εκκλησιαστικό σώμα, τρέφονται μαζί με τους μάρτυρες και τους ομολογητές, με το δώρημα του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, τον Άρτο και τον Οίνο, που ενώνει γη και ουρανό.

Ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος διδάσκει: «Σπουδάζετε ουν πυκνότερον συνέρχεσθαι εις ευχαριστίαν και εις δόξαν. Όταν γαρ πυκνώς επί το αυτό γίνεσθε, καθαιροΰνται αί δυνάμεις του σατανά και λύεται ο όλεθρος αυτού εν τη ομονοία υμών της πίστεως».

Έτσι μπορούμε να μαρτυρήσουμε μέσα από τη δογματική μας συνείδηση ότι Κύριος του κόσμου και της ιστορίας είναι ο Χριστός. Ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος μάς παρακινεί να στολίζουμε τα ορθά δόγματα της πίστεως και της διδασκαλίας μας με τον ορθό τρόπο της ζωής μας. Αυτό και εμάς θα στηρίξει στην πίστη, αλλά και κάθε πλανεμένο αδελφό μας θα βοηθήσει να κατανοήσει και να πιστέ­ψει ότι «ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία, ουδέ γαρ όνομα εστιν έτερον υπό τον ουρανόν το δεδομένον εν ανθρώποις εν ω δει σωθήναι ημάς» (Πράξ. δ' 12), παρά μόνον τον όνομα του Ιησού Χριστού, ο Οποίος είναι «η Οδός, η Αλήθεια και η Ζωή» (Ιωάν. ιδ' 6).

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΔΙΑΚΟΝΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ