Το διαβατήριο των δοκιμασιών

Γιά νά πάη κανείς στόν γλυκό Παράδεισο, πρέπει νά φάη πολλά πικρά ἐδῶ, νά
ἔχη τό διαβατήριο τῶν δοκιμασιῶν στό χέρι.

Οἱ σταυροί τῶν δοκιμασιῶν
Ὁ Καλός Θεός οἰκονομάει γιά τόν κάθε ἄνθρωπο ἕναν σταυρό ἀνάλογο μέ τήν ἀντοχή του, ὄχι γιά νά βασανιστῆ, ἀλλά γιά νά ἀνεβῆ ἀπό τόν σταυρό στόν Οὐρανό, γιατί στήν οὐσία ὁ σταυρός εἶναι σκάλα πρός τόν Οὐρανό. Ἄν καταλάβουμε τί θησαυρό ἀποταμιεύουμε ἀπό τόν πόνο τῶν δοκιμασιῶν, δέν θά γογγύζουμε, ἀλλά θά δοξολογοῦμε τόν Θεό σηκώνοντας τό σταυρουδάκι πού μᾶς χάρισε, ὅποτε καί σέ τούτη τήν ζωή θά χαιρώμαστε, καί στήν ἄλλη θά ἔχουμε νά λάβουμε καί σύνταξη καί «ἐφάπαξ». Ὁ Θεός μᾶς ἔχει ἐξασφαλισμένα κτήματα ἐκεῖ στόν Οὐρανό. Ὅταν ὅμως ζητοῦμε νά μᾶς ἀπαλλάξη ἀπό μιά δοκιμασία, δίνει αὐτά τά κτήματα σέ ἄλλους καί τά χάνουμε. Ἐνῶ, ἄν κάνουμε ὑπομονή, θά μᾶς δώση καί τόκο.

Εἶναι μακάριος αὐτός πού βασανίζεται ἐδῶ, γιατί, ὅσο πιό πολύ παιδεύεται σ’ αὐτήν τήν ζωή, τόσο περισσότερο βοηθιέται γιά τήν ἄλλη, ἐπειδή ἐξοφλᾶ ἁμαρτίες. Οἱ σταυροί τῶν δοκιμασιῶν εἶναι ἀνώτεροι ἀπό τά «τάλαντα», ἀπό τά χαρίσματα, πού μᾶς δίνει ὁ Θεός. Εἶναι μακάριος ἐκεῖνος πού ἔχει ὄχι ἕναν σταυρό ἀλλά πέντε. Μιά ταλαιπωρία ἤ ἕνας θάνατος μαρτυρικός εἶναι καί καθαρός μισθός. Γι’ αὐτό σέ κάθε δοκιμασία νά λέμε:
«Σ’ εὐχαριστῶ, Θεέ μου, γιατί αὐτό χρειαζόταν γιά τήν σωτηρία μου».

Οἱ δοκιμασίες βοηθοῦν νά συνέλθουν οἱ ἄνθρωποι
Πρίν ἐπιτρέψη ὁ Θεός νά ἔρθη μία δοκιμασία, ἐργάστηκε μέ καλό τρόπο, ἀλλά δέν τόν καταλάβαιναν, γι’ αὐτό μετά ἐπέτρεψε τήν δοκιμασία. Βλέπετε, καί ὅταν ἕνα παιδί εἶναι ἀνάποδο, στήν ἀρχή ὁ πατέρας του τό παίρνει μέ τό καλό, τοῦ κάνει τά χατίρια, ἀλλά, ὅταν ἐκεῖνο δέν ἀλλάζη, τότε τοῦ φέρεται αὐστηρά, γιά νά διορθωθῆ. Ἔτσι καί ὁ Θεός μερικές φορές, ὅταν κάποιος δέν καταλαβαίνη μέ τό καλό, τοῦ δίνει μία δοκιμασία, γιά νά συνέλθη. Ἄν δέν ὑπῆρχε λίγος πόνος, ἀρρώστιες κ.λπ., θά γίνονταν θηρία οἱ ἄνθρωποι· δέν θά πλησίαζαν καθόλου στόν Θεό.

Ἡ ζωή αὐτή εἶναι ψεύτικη καί σύντομη· λίγα εἶναι τά χρόνια της. Καί εὐτυχῶς πού εἶναι λίγα, γιατί
γρήγορα θά περάσουν οἱ πίκρες, οἱ ὁποῖες θά θεραπεύσουν τίς ψυχές μας σάν τά πικροφάρμακα. Βλέπεις, οἱ γιατροί, ἐνῶ οἱ καημένοι οἱ ἄρρωστοι πονοῦν, τούς δίνουν πικρό φάρμακο, γιατί μέ τό πικρό θά γίνουν καλά, ὄχι μέ τό γλυκό. Θέλω νά πῶ ὅτι καί ἡ ὑγεία ἀπό τό πικρό βγαίνει, καί ἡ σωτηρία τῆς ψυχῆς ἀπό τό πικρό βγαίνει.

 Γέροντος Παϊσίου Αγιορείτου, Λόγοι Δ': Οικογενειακή Ζωή