ΛΟΓΟΣ ΨΥΧΩΦΕΛΕΣΤΑΤΟΣ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΜΑΓΙΚΩΝ ΕΙΔΩΝ Ὑπὸ τοῦ σοφωτάτου μοναχοῦ Νικοδήμου Ἁγιορείτου ~ ΕΩΣ ΕΣΧΑΤΟΥ ΤΗΣ ΓΗΣ

ΜΕΡΟΣ Α"

ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ

Ἁρμόδιος εἶναι ὁ καιρός, καὶ ἐπιτηδεία ἡ ὥρα διὰ νὰ δανεισθῶ τὸ θρηνητικὸν ἐκεῖνο ρητὸν τοῦ Προφήτου Ἱερεμίου, καὶ νὰ φωνάζω καὶ ἐγὼ μὲ ὀδυνηρὰν φωνήν· Ποῖος νὰ δώσῃ ὕδωρ εἰς τὴν κεφαλήν μου; καὶ εἰς τοὺς ὀφθαλμούς μου πηγὴν δακρύων; διὰ νὰ κλαύσω πικρότατα ἡμέραν καὶ νύκτα τὸν λαὸν τῶν Χριστιανῶν; «Τίς δώσει τῇ κεφαλῇ μου ὕδωρ; καὶ τοῖς ὀφθαλμοῖς μου πηγὴν δακρύων; καὶ κλαύσομαι τον λαὸν τοῦτον ἡμέρας καὶ νυκτός, τοὺς τετραυματισμένους θυγατρὸς λαοῦ μου;» (Ἱερ. θ´ 1)· καὶ ἡ ἀφορμὴ εἶναι, διότι, ποῖος εἰμπορεῖ νὰ μὴ κλαύσῃ τοὺς σημερινοὺς Χριστιανούς, ὅταν συλλογισθῇ πῶς, ὁ μὲν υἱὸς τοῦ Θεοῦ μὲ τὸν σταυρικὸν αὐτοῦ θάνατον ἐνίκησεν ὅλας τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας τῶν δαιμόνων, καθὼς λέγει ὁ Παῦλος, «ἀπεκδυσάμενος τὰς ἀρχὰς καὶ τὰς ἐξουσίας, ἐδειγμάτισεν ἐν παρρησίᾳ θριαμβεύσας αὐτὰς ἐν αὐτῷ» (τῷ σταυρῷ δηλαδὴ) (Κολ. β´ 15)· οἱ δὲ Χριστιανοὶ ἀποδείχνουν πάλιν τοὺς δαίμονας νικητὰς καὶ τροπαιούχους, μὲ τὰς διαφόρους μαγείας των; Ποῖος δύναται νὰ μὴ χύσῃ καρδιοστάλακτα δάκρυα; ὅταν στοχασθῇ πῶς, ὁ μὲν Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, εὔγαλε τὸν διάβολον ἔξω ἀπὸ τὴν τυραννίαν τοῦ Κόσμου, καὶ τῶν Χριστιανῶν, καθὼς λέγει διὰ τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου· «Νῦν ὁ ἄρχων τοῦ Κόσμου τούτου ἐκβληθήσεται ἔξω» (Ἰω. ιβ´ 31)· οἱ δὲ Χριστιανοὶ μὲ τὰς μαντείας καὶ γοητείας των, ἐμβάζουσι πάλιν τὸν διάβολον εἰς τὸν Κόσμον, καὶ κάμνουσιν αὐτὸν νὰ τοὺς τυραννῇ; ποῖος νὰ μὴ θρηνήσῃ συλλογιζόμενος πῶς ἀπὸ μὲν τὸ μέρος τοῦ Χριστοῦ ἐνεκρώθη, καὶ ἐχάθη τελείως ἡ δύναμις τοῦ Σατανᾶ, καθὼς εἶναι γεγραμμένον· «τοῦ ἐχθροῦ ἐξέλιπον αἱ ῥομφαῖαι εἰς τέλος» (Ψαλ. θ´ 6) ἀπὸ δὲ τὸ μέρος τῶν Χριστιανῶν, δυναμώνεται πάλιν ὁ Σατανᾶς, καὶ ζωντανεύει, μὲ τὰ γοητεύματα, μὲ τὰ δεσίματα, μὲ τὰς ἐπαοιδίας καὶ ὀρνιθοσκοπίας των;

Καὶ διὰ νὰ εἰπῶ μὲ συντομίαν, τίς δὲν θέλει ὁμολογήσει ὅτι εἶναι ἀξία πολλῶν θρήνων καὶ ἀναστεναγμῶν ἡ σημερινὴ κατάστασις τῶν Χριστιανῶν; διότι αὐτοὶ μὲ τοὺς κληδονισμούς, καὶ φαρμακείας, καὶ φυλακτήρια ὅπου μεταχειρίζονται, καὶ μὲ τὰ ἄλλα σατανικὰ καὶ μαγικὰ παρατηρήματα ὅπου κάμνουσι, σπουδάζουν πάλιν νὰ ἀνακαινίσουν τὴν πάλαι καταργηθεῖσαν τῶν δαιμόνων λατρείαν. Καὶ ἀγκαλὰ εἰς τὸ φανερὸν λατρεύουσι τὸν ἀληθινὸν Θεόν, εἰς τὸ κρυφὸν ὅμως ἀρνοῦνται τὸν Θεόν, καὶ λατρεύουσι τὸν Διάβολον· καὶ τὸ μεγαλείτερον κακὸν εἶναι τοῦτο, ὁποῦ καθόλου δὲν αἰσθάνονται οἱ σημερινοὶ Χριστιανοί, πῶς μὲ τὰ διάφορα εἴδη τῶν μαγικῶν ὁποῦ μεταχειρίζονται, ἀρνοῦνται τὴν πίστιν τοῦ Θεοῦ καὶ πιστεύουσιν εἰς τοὺς δαίμονας, πῶς καταφρονοῦσι τὸν Χριστόν, καὶ ἐναγκαλίζονται τὸν διάβολον, καὶ πῶς προδίδουσι τὴν εὐσέβειαν, καὶ προστρέχουσιν εἰς τὴν ἀσέβειαν· ὢ πλάνη μεγάλη! ὅσον κρυφή, τοσοῦτον ἀπατηλή: ὢ πλάνη μεγάλη! ὅσον ἀπατηλή, τοσοῦτον ψυχοβλαβής, καὶ θανατηφόρος! διὰ τοῦτο καὶ ἐγὼ ἀπεφάσισα νὰ ἐλέγξω τὴν πλάνην ταύτην μὲ τὸν παρόντα λόγον, καὶ ἀκολούθως νὰ ἀποδείξω, ὅτι οἱ Χριστιανοὶ δὲν πρέπει νὰ γίνωνται μάγοι, οὔτε νὰ μεταχειρίζωνται κανένα εἴδος μαγείας· καὶ ἰδοὺ ἄρχομαι.

ΔΙΗΓΗΣΙΣ

Ὅτι πάμπολλα εἶναι τὰ εἴδη τῶν μαγικῶν

Καθὼς ὁ διάβολος, πρότερον ὄντας νοῦς ἑνοειδὴς καὶ ἀμέριστος, διὰ τὴν πρὸς τὸ ὑπὲρ νοῦν ἕν, τὸ ὁποῖον εἶναι ὁ Θεός, ὁμοίωσιν, ὕστερον χωρισθεὶς ἀπὸ τὸ ὑπὲρ νοῦν ἕν, καὶ εἰς τὰ πολλὰ πεσών, ἔγεινε νοῦς ποικίλος καὶ πολυμέριστος· τοιουτοτρόπως καὶ τὰ εἴδη τῆς κακίας ὁποῦ ἐφεῦρε καὶ ἐπενόησεν, εἶναι πολυποίκιλα, καὶ σχεδὸν ἀναρίθμητα· ὅθεν ἀκολούθως καὶ τὰ εἴδη μαγικῶν ὁποῦ, καὶ ἐπενόησε, καὶ εἰς τοὺς ταλαιπώρους ἀνθρώπους τὰ ἔσπειρε, διάφορα εἶναι καὶ πάμπολλα. Διὰ τοῦτο, ἵνα καὶ ὁ παρὼν λόνος γείνῃ εἰς τοὺς ἀναγινώσκοντας σαφὴς καὶ εὐκολοκατάληπτος, καλὸν εἶναι νὰ εἰποῦμεν πρότερον ὅσα εἴδη μαγείας δυνηθῶμεν, καὶ πῶς ὀνομάζονται οἱ ταῦτα μεταχειριζόμενοι, καὶ ἔπειτα νὰ εἰποῦμεν περὶ τῆς ἰατρείας τούτων, καὶ διορθώσεως.

Τί εἶναι ἡ μαγεία;

Πρῶτον εἶδος μαγείας εἶναι, ἡ κυρίως καὶ καθαυτὸ λεγομένη μαγεία, ἥτις φαίνεται ὅτι εἶναι ὡσὰν μία τέχνη καὶ ἐπιστήμη, μὲ τὴν ὁποίαν καλοῦνται οἱ δαίμονες, καὶ ἐρωτῶνται, καὶ ἀποκρίνονται, φανερώνοντες ἢ θησαυροὺς κεκρυμμένους, ἢ διάλυσιν ἐνυπνίων, ἢ ἄλλων ἀποκρύφων δήλωσιν· οἱ δὲ ταύτην τὴν τέχνην μεταχειριζόμενοι, ὀνομάζονται μάγοι, οἵτινες διαιροῦσι τοὺς δαίμονας εἰς τρεῖς τάξεις: εἰς ἀνωτέρους, τοὺς ἐν τῷ ἀέρι, εἰς μέσους, τοὺς ἐν τῇ γῇ καὶ εἰς κατωτέρους, τοὺς ὑποκάτω τῆς γῆς· καὶ λέγουν ὅτι, οἱ ἐν τῷ ἀέρι εἶναι ἀγαθοποιοί, οἱ δὲ ἐν τῇ γῇ εἶναι καλοὶ καὶ κακοί· οἱ δὲ ὑποκάτω τῆς γῆς, εἶναι διόλου κακοί, καὶ μ᾽ ὅλον ὁποῦ ὅλοι οἱ δαίμονες εἶναι τῇ ἀληθείᾳ κάκιστοι καὶ κακοποιοί, καὶ οὐδέποτε εἶναι ἀγαθοποιοί· τοιοῦτοι ἧσαν οἱ Αἰγύπτιοι· ὁ Ἰανὴς δηλ. καὶ Ἰαμβρής, περὶ ὧν γράφει ὁ Παῦλος εἰς τὴν πρὸς Τιμόθ. β´ ἐπιστολὴν κεφ. γ´ στίχ. 8 καὶ οἱ Χαλδαῖοι, καθὼς εἶναι γεγραμμένον εἰς τὸ β´ Κεφάλαιον τοῦ Δανιήλ, οἵτινες ἐλέγοντο καὶ σοφώτεροι τῶν ἄλλων σοφῶν· τοιοῦτοι ἦσαν οἱ μάγοι, ὁποῦ ἤλθον καὶ ἐπροσκύνησαν τὸν Χριστόν, περὶ τῶν ὁποίων λέγει ὁ μέγας Βασίλειος, ὅτι κατεγίνοντο καὶ εἰς τὴν ἀστρολογίαν, καὶ εἰς τὰς κινήσεις, καὶ αἰτίας, καὶ πάθη τῆς φύσεως. «Ἔθνος Περσικὸν οἱ μάγοι, μαντείαις, καὶ ἐπαοιδίαις, καὶ φυσικαῖς τισιν ἀντιπαθείαις προσέχοντες, καὶ περὶ τὴν τήρησιν τῶν μεταρσίων ἐσχολακότες» (Λόγ. εἰς τὴν τοῦ Χριστοῦ Γέννησιν)· ὅθεν συνάγεται ὅτι μάγοι ὀνομάζονται κοινῶς, ὅλοι οἱ μάντεις, καὶ ἐπαοιδοί, καὶ γῆφτοι καὶ οἱ τὰ περίεργα μεταχειριζόμενοι.

Τί εἶναι ἡ μαντεία;

Δεύτερον εἷδος τῶν μαγικῶν εἷναι ἡ μαντεία, τὴν ὁποίαν ἐκεῖνοι ὁποῦ μεταχειρίζονται ὀνομάζονται μάντεις· οὖτοι εἶναι ἐκεῖνοι, ὁποῦ ἀφιερώνουν τὸν ἑαυτόν τους εἰς τοὺς δαίμονας, καὶ διὰ μέσου τῆς παλάμης τῆς χειρός των, ἢ τῆς λεκάνης, ἢ τῶν θυσιῶν ἢ ἀπατηλῶν ἐμπλάστρων, ἢ ἄλλων τοιούτων σημείων, νομίζονται ὅτι προλέγουν ἐκεῖνα, ὁποῦ μέλλουν νὰ γίνουν, ὡς γράφει Ματθαῖος ὁ Βλάσταρις (στίχ. μ´).

Τί εἶναι ἡ γοητεία;

Τρίτον εἶδος εἶναι ἡ γοητεία, καὶ οἱ ταύτην ἐνεργοῦντες λέγονται γόητες· οἵτινες παρονομάζονται ἀπὸ τοὺς γόους καὶ θρήνους, ὁποῦ κάμνουσιν ἐπάνω εἰς τὰ μνήματα, ἐπικαλούμενοι τοὺς δαίμονας, διὰ νὰ κάμουν τινὰ παράλυτον καὶ κλινήρη εἰς ὅλην του τὴν ζωήν, ἢ τυφλόν, ἢ κωφόν, ἢ ἀσθενῆ· οἱ αὐτοὶ νομίζονται ὅτι εὐγάνουν καὶ τοὺς νεκροὺς ἀπὸ τὸν ᾅδην, καθὼς ἡ ἐγγαστρίμυθος τὸν Προφήτην Σαμουὴλ (α´ Βασιλ. κη´ 3)· μὲ τοὺς γόητας τούτους συναριθμοῦνται καὶ ἐκεῖνοι, ὁποῦ βλέπουν εἰς τοὺς τάφους φαντασίας τινάς· καὶ ἀνοίγοντες αὐτοὺς καίουσι τοὺς λεγομένους βρυκολάκους· μερικοὶ λέγουσιν ὅτι γόητες εἶναι οἱ αὐτοὶ μὲ τοὺς γητευτάς, καθὼς εἶπεν ὁ Ματθαῖος Βλάσταρις (στίχ. μ´)· ἄλλοι δὲ λέγουσιν ὅτι εἶναι ἄλλοι οἱ γητευταί.

Τί εἶναι ἡ γητεία;

Τέταρτον εἶδος εἷναι ἡ γητεία, καὶ οἱ ταύτην ἐργαζόμενοι λέγονται γητευταί, οἱ ὁποῖοι μαζὶ μὲ τὰς ἐπικλήσεις τῶν δαιμόνων, σμίγουσι καὶ τοὺς ψαλμοὺς τοῦ Δαβίδ, καὶ τὰ ὀνόματα τῶν Ἁγίων, καὶ τοῦ Χριστοῦ, καὶ τῆς Θεοτόκου, ὁποῖαι μάλιστα εἶναι αἱ κακογραῖαι, αἱ Ἀτσιγκάναι καὶ αἱ μεθύστριαι γυναῖκες.

Τί εἶναι ἡ ἐπαοιδία;

Πέμπτον εἶδος εἶναι ἡ ἐπαοιδία, καὶ οἱ ταύτην ἐνεργοῦντες ὀνομάζονται ἐπαοιδοί, οἵτινες τραβίζουν τοὺς δαίμονας εἰς ἐκεῖνα ὁποῦ θέλουν, μὲ κάποιας ἐπῳδὰς καὶ καλέσματα, ὁποίους ὀνομάζει ἡ γραφὴ ἐκείνους, ὁποῦ ἀντεστάθησαν εἰς τὸν Μωϋσῆν, καὶ ἔκαμαν κατὰ φαντασίαν μερικὰ θαύματα, ὡς φαίνεται εἰς τὸ ζ´ καὶ η´ Κεφάλαιον τῆς Ἐξόδου· καὶ ἐκεῖνοι ὁποῦ δένουσι τὰ θηρία, οἷον λύκους, ἀρκούδας, καὶ ἄλλα διὰ νὰ μὴ φάγουν τὰ ζῶά των, ὅταν εὑρίσκωνται ἔξω τὴν νύκτα, καὶ ἐκεῖνοι ὁποῦ πιάνουσι τὰ ὀφείδια, καὶ κάμνουσιν αὐτὰ νὰ μὴ τοὺς δαγκάνουν. Ἐπαοιδοὶ ὀνομάζονται καὶ ἐκεῖνοι, ὁποῦ μὲ διαβολικὴν τέχνην καὶ μαγείαν, δένουσι τὰ ἀνδρόγυνα.

Τί εἶναι ἡ φαρμακεία;

Ἕκτον εἶδος εἶναι ἡ φαρμακεία, καὶ οἱ ταύτην μεταχειριζόμενοι ὀνομάζονται φαρμακοί, οἱ ὁποῖοι διὰ μαγικῆς τέχνης κατασκευάζουσι κάποια φαρμακερὰ ποτά, ἢ διὰ νὰ θανατώσουν τινά, ἢ διὰ νὰ σκοτίσουν τὸν ἐγκέφαλόν του, ἢ διὰ νὰ τὸν ἑλκύσουν εἰς τὴν σαρκικὴν ἀγάπην αὐτῶν, τὰ ὁποῖα μάλιστα μεταχειρίζονται αἱ γυναῖκες πρὸς τοὺς ἄνδρας, διὰ νὰ τραβήξουν αὐτοὺς εἰς ἔρωτα.

Τί εἶναι ἡ οἰωνοσκοπία;

Ἕβδομον εἶναι ἡ οἰωνοσκοπία καὶ οἱ ταύτην μεταχειριζόμενοι ὀνομάζονται οἰωνισταί, οἵτινες προλέγουν τί ἔχει νὰ γίνῃ ἢ ἀπὸ τὸ πέτασμα τῶν πουλίων, ἢ ἀπὸ τὰς διαφόρους φωνάς των· καὶ μάλιστα τῶν κοράκων, ἀφ᾿ οὗ καὶ οἰωνοσκοπία λέγεται· μὲ τοὺς οἰωνιστὰς συναριθμοῦνται καὶ ἐκεῖνοι, ὁποῦ πιστεύουν πῶς εἶναι συναπαντήματα καὶ ἐρωτήματα τῶν ἀνθρώπων καλὰ ἢ κακά, καὶ μάλιστα ὅταν πηγαίνουν νὰ ψαρεύσουν, ἢ νὰ κυνηγήσουν ἢ νὰ κάμουν ταξεῖδι· ὁμοίως καὶ ἐκεῖνοι ὁποῦ πιστεύουν μοίρας, καὶ τύχας, καὶ ῥοιζικά, καὶ στοιχεῖα, καὶ ποδαρικά, καὶ ὀνείρατα, καὶ πῶς ἡ ἡμέραις καὶ ὧραις, ἄλλαις εἶναι καλαῖς καὶ ἄλλαις εἶναι κακαῖς, καὶ μάλιστα ἡ τρίταις, εἰς τὰς ὁποίας οὔτε οἱ ναῦται κινοῦσιν ἀπὸ τὸν λιμένα διὰ νὰ ταξιδεύσουν, οὔτε οἱ πραγματευταὶ ἀρχίζουν τὴν πραγματείαν τους, οὔτε οἱ τεχνῖται τὴν τέχνην τους, οὔτε οἱ λοιποὶ κάμνουν ἀρχὴν τῆς ὑποθέσεως, ὁποῦ τύχῃ νὰ ἔχουν· εἰς τοῦτο τὸ εἶδος ἀναφέρονται καὶ ἐκεῖνοι ὁποῦ παρατηροῦσι τὰς λεγομένας δρύμας, καὶ ἐκεῖνοι ὁποῦ ἀπὸ περιέργειαν διαβολικὴν δὲν δίδουν εἰς τοὺς γείτονάς των φωτίαν, φῶς κ.λπ. ἐκεῖνοι ὁποῦ θυμιάζουσι τὰ στοιχεῖα τοῦ ὀσπητίου των, καὶ ταῖς συκαῖς των καὶ προσκυνοῦντες χαιρετοῦσι τὸ φεγγάρι, ὅταν τὸ ἰδοῦν καινούριον, καὶ πιστεύουν πῶς εἶναι Νεράϊδες εἰς τὴν θάλασσαν καὶ εἰς τὰς βρύσεις, καὶ Καλλικάντζαροι· ὁμοίως καὶ ἐκεῖνοι ὁποῦ περιεργάζονται τὰ φυσικὰ κινήματα τῶν μελῶν τοῦ σώματός των καὶ ὅταν μὲν τοὺς τρώγῃ τὸ χέρι καὶ ἡ μύτη λέγουν, ὅτι ἔχουν νὰ πάρουν χρήματα, ἢ ἄλλο τι, καὶ νὰ ὀσφρανθοῦν εὐώδη καὶ μυριστικά, ὅταν δὲ παίζῃ τὸ ὀμμάτι των, προμαντεύουν ὅτι ἔχουν νὰ ἰδοῦν κανέναν φίλον, ἢ ἄλλο τι· ὅταν δὲ τύχῃ νὰ βοήσῃ τὸ αὐτί τους, λέγουν ὅτι ἔχουν νὰ ἀκούσουν τίποτε καινούρια λόγια καὶ χαμπάρια, καὶ ἄλλα ὅμοια φλυαρήματα, περὶ ὧν λέγει καὶ ὁ σοφὸς Ἰωσὴφ ὁ Βρυέννιος (Τόμ. γ´ σελ. 121), μὲ τοὺς ἀνωτέρω συναριθμοῦνται καὶ ἐκεῖνοι οἱ λεγόμενοι Χριστιανοί, οἵτινες ὅταν ἔχουν νὰ θεμελιώσουν καινούριον ὀσπήτιον ἢ νὰ κατασκευάσουν καράβι, ἢ καίκι, ἢ βάρκαν, σφάζουν εἰς τὰ θεμέλια τοῦ οἴκου, καὶ εἰς τὴν καρίναν τοῦ καραβίου, ἢ τοῦ καϊκίου ἢ τῆς βάρκας, πρόβατον, ἢ πετεινόν, ἢ ἄλλο τι ζῷον ἥμερον μὲ σκοπὸν διὰ νὰ ἔχῃ τὸ ὀσπήτιον καὶ καΐκιόν τους, στοιχεῖον καλὸν καὶ ἥμερον προσφέροντες ταῦτα θυσίαν εἰς τὸν διάβολον.

Τί εἶναι ἡ νεφοδιωκτική;

Ὂγδοον εἶδος μαγείας εἶναι ἡ Νεφοδιωκτική, καὶ οἱ ταύτην ἐργαζόμενοι ὀνομάζονται νεφοδιῶκται, οἱ ὁποῖοι παρατηροῦντες τὰ σχήματα τῶν νεφελῶν, καὶ μάλιστα ὅταν βασιλεύῃ ὁ Ἥλιος προλέγουν τὰ μέλλοντα· οἷον, ἐὰν ἰδοῦν τὰς νεφέλας ὡσὰν εἰς σχῆμα ἀνθρώπων ἀρματωμένων, προλέγουν ὅτι ἔχει νὰ γίνῃ πόλεμος καὶ ἄλλα παρόμοια φλυαρήματα. Νεφοδιῶκται ὀνομάζονται καὶ ἐκεῖνοι, ὁποῦ μὲ συνέργειαν τῶν δαιμόνων διώκουν τὰ σύννεφα, διὰ νά μὴ κάμουν βροχήν, ἢ χάλαζαν, εἰς ἕνα τόπον ὁποῦ δὲν θέλουν, ἀλλὰ εἰς ἄλλον, ὁποῦ θέλουν.

Τί εἶναι ἡ μαθηματικὴ καὶ ἀστρολογία;

Ἒνατον εἶδος εἶναι ἡ μαθηματική, καὶ ἀστρολογία, καὶ οἱ ταύτας μεταχειριζόμενοι ὀνομάζονται Μαθηματικοί, καὶ Ἀστρολόγοι, οἵτινες εἶναι ἐκεῖνοι, ὁποῦ λέγουν πῶς διοικοῦνται, καὶ κυβερνοῦνται τὰ προαιρετικὰ τῶν ἀνθρώπων κινήματα, ἀπὸ τὴν κίνησιν τοῦ Οὐρανοῦ, καὶ τῶν ἀστέρων· καὶ εἰς μὲν τὰ ἄστρα, ἀφιερώνουσιν ὅλως διόλου τὰ πάθη καὶ τὰς ὁρμὰς τῆς ψυχῆς, εἰς δὲ τὸν διαφορετικὸν σχηματισμὸν τῶν ἀστέρων, ἀποκρεμῶσι τὰ συμβαίνοντα εἰς τὴν ζωὴν τῶν ἀνθρώπων, καὶ ἐκεῖνοι ὁποῦ μὲ συνέργειαν τῶν δαιμόνων μαντεύονται διὰ τῶν ἀστέρων, καὶ προσέχουν εἰς τοὺς ἀστέρας ὡσὰν εἰς Θεούς· καὶ ἁπλῶς εἰπεῖν, μαθηματικοὶ ὀνομάζονται, οἱ περιέργως καὶ ἔξω τοῦ πρέποντος τὰ μαθηματικὰ μεταχειριζόμενοι. Μὲ τοὺς Μαθηματικοὺς καὶ Ἀστρολόγους πρέπει νὰ συναριθμῶνται καὶ ἐκεῖνοι, ὁποῦ προμαντεύουν τί μέλλει νὰ γίνῃ ἀπὸ τὰς βροντὰς καὶ ἀστραπὰς καὶ σεισμοὺς καὶ ἀπὸ τὰς ἡμέρας τοῦ Αὐγούστου, τὰς καλουμένας ἡμερομήνια.

Τί εἶναι τὰ φυλακτάρια;

Δέκατον εἶδος τῶν μαγικῶν εἶναι τὰ φυλακτάρια, τὰ ὁποῖα ὅσοι μεταχειρίζονται ὀνομάζονται Φυλακτήριοι· εἷναι δὲ ἐκεῖνοι ὁποῦ κάμνουσι τὰ φυλακτά, τυλίσσοντες αὐτὰ μὲ κλωστὴν μεταξωτήν, καὶ γράφοντες εἰς ταῦτα ὀνόματα Δαιμονικά. Φυλακτήριοι λέγονται ἀκόμη καὶ ἐκεῖνοι, ὁποῦ πέρνουσι τὰ φυλακτάρια αὐτά, καὶ τὰ κρεμνοῦν εἰς τὸν λαιμόν τους, ἢ εἰς τὸ χέρι των, διὰ νὰ τὰ ἔχουν εἰς ἐμπόδιον παντὸς κακοῦ· μὲ τούτους πρέπει νὰ συναριθμῶνται καὶ ἐκεῖνοι, ὁποῦ σύρνουν τὰς ἀρκούδας, οἵτινες κρεμῶντες ἀπὸ τὴν κεφαλὴν καὶ ἀπὸ ὅλον τὸ σῶμα των βαμμένα σχοινία, κουρεύουσιν ἀπὸ τὰς τρίχας τῶν ἀρκούδων, καὶ δίδουσι ταύτας μὲ τὰ βάμματα εἰς τοὺς ἀνθρώπους, διὰ νὰ τὰ ἔχουν φυλακτά, ἐμποδιστικὰ ἀσθενείας, καὶ βασκανίας ὀφθαλμῶν· μὲ τούτους συναριθμοῦνται καὶ ἐκεῖνοι οἱ ἱερεῖς, ὁποῦ γράφουν φυλακτά, διὰ νὰ περάσῃ ἡ θέρμη, ἢ ἄλλη ἀσθένεια· ὁμοίως καὶ ἐκεῖνοι, ὁποῦ πτύουν εἰς τὸν κόλπον τους, τάχα διὰ νὰ ἐμποδίσουν μὲ τὸ πτύσμα τὴν βασκανίαν, καὶ κρεμοῦν εἰς τὰ παιδιὰ τὰς λεγομένας ματόχαντρες.

Τί εἶναι οἱ κλήδονες;

Ἑνδέκατον εἶδος εἶναι οἱ κλήδονες, οἵτινες εἶναι μία παρατήρησις τῶν μελλόντων διὰ λόγων καὶ κλήσεων, ἀπὸ τοῦ κλῶ, τὸ καλῶ, ὡς λέγει ὁ Θεοδώρητος (Σελ. 19, 31 τοῦ β´ Τόμου τῆς Ὀκτατεύχου)· οἱ ὁποῖοι ἕως τῆς σήμερον γίνονται εἰς πολλοὺς τόπους, καὶ μάλιστα εἰς τὰ νησία, κατὰ τὸ γενέσιον τοῦ Προδρόμου, διὰ μέσου τῶν ὁποίων προμαντεύουσι τὴν τύχην, καὶ μοίραν καὶ ῥοιζικὸν κάθε ἀνδρός, ἢ γυναικός· εἰς τοὺς κλήδονας συναριθμοῦνται καὶ ἡ πυρκαϊαῖς, ὁποῦ ἀνάπτουν τινὲς ἔμπροσθεν εἰς τὰ ἐργαστήριά των, καὶ τὰς περνοῦν, τόσον εἰς τὰς πρωτομηνίας, ὅσον καὶ εἰς τὸ γενέσιον τοῦ Προδρόμου· ὁμοίως καὶ οἱ ἐγγαστρίμυθοι, οἱ ἀπὸ κοιλίας φωνοῦντες, καὶ λέγοντες μύθους καὶ μαντείας, οἵτινες καὶ ἐντερομάντεις λέγονται, ὡσαύτως καὶ οἱ γνῶσται, οἵτινες διὰ τῆς ἀνατομῆς τῶν σπλάγχνων τῶν ζώων μαντεύονται, ἀφ᾿ οὗ καὶ ἡπατοσκοπία ὠνομάσθη· ὁμοίως καὶ ᾑ κακογραίαις ἐκείναις ὅπου μαντεύουν μὲ κριθάρι, ἢ μὲ κοκκία, ἢ χύνουν κάρβουνα, ἢ χασμουριῶνται, ἢ φυσοῦν, ἢ κρυφομιλοῦν, ἢ ἄλλα ὅμοια κάμνουν.

Τί εἶναι τὸ ιβ´ εἶδος τῆς μαγείας;

Δωδέκατον εἶδος τῆς μαγείας εἶναι, τὸ νὰ περνοῦν τινὲς τὰ ἀσθενῆ παιδία των ἀπὸ κουλούρας, τάχα διὰ νὰ γίνουν δυνατά· τὸ νὰ βάνουν οἱ βοσκοὶ κόκκαλον μικρὸν εἰς τὸ ποδάρι τῶν προβάτων καὶ τράγων, διὰ νὰ αὐξήσῃ τὸ ποίμνιόν τους· τὸ νὰ κάμνουν μαγικὰ οἱ ψαράδες εἰς τὴν θάλασσαν, διὰ νὰ μαζεύωνται τὰ ὀψάρια νὰ τὰ πιάνουν· τὸ νὰ πηγαίνουν τινὲς εἰς τοὺς μάγους νὰ ζητοῦν βοήθειαν, διὰ νὰ νικήσουν εἰς τὴν κρίσιν, ὁποῦ ἔχουσι μὲ ἄλλον· τὸ νὰ ἁρπάζωνται εἰς τὸν ἀέρα τινὲς ἄνδρες, καὶ γυναῖκες, καὶ μάλιστα αἱ κακογραῖαι, καὶ νὰ πηγαίνουν ἀπὸ τόπον εἰς τόπον, καὶ ἐκεῖ, ἢ νὰ πνίγουν βρέφη, ἢ ἄλλα κακὰ νὰ κάμνουν, ὡσὰν ὁ Ἠλιόδωρος ὁ μάγος, καὶ ὁ ἐν τῇ Πάτμῳ Κύνωψ, καὶ ὁ Σίμων· τὸ νὰ πέρνουν μερικοὶ ἱερεῖς κηρία πίσσινα, καὶ νὰ πηγαίνουν μέσα εἰς βουνὰ καὶ λαγκάδια, καὶ ἐκεῖ νὰ τὰ ἀνάπτουν, καὶ φορένοντες ἀνάστροφα τὰ ἱερά των νὰ διαβάζουν τὴν Σολομωνικήν, ἢ μᾶλλον εἰπεῖν διαβολικήν, καὶ οὕτω νὰ κάμνουν νὰ ἀποθαίνουν οἱ ἐχθροί των, ἢ νὰ ψοφοῦν τὰ ζῶα των, καθὼς ἕνα τοιοῦτον γίνεται εἰς τὴν Κρήτην καὶ Κύπρον.

Εἶδος μαγείας εἶναι καὶ τὰ βαστάγματα τῶν ἁγίων εἰκόνων

Δέκατον τρίτον εἶδος μαντείας καὶ μαγείας, εἶναι τὸ νὰ βαστάζουν τινὲς κοσμικοὶ Χριστιανοί, τὰς ἱερὰς εἰκόνας τοῦ Ἁγίου Γεωργίου, τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ, καὶ ἄλλων Ἁγίων εἰς τοὺς ὤμους των, ἐν τῷ καιρῷ τῶν πανηγύρεων αὐτῶν, καὶ νὰ τρέχουν ὡσὰν τρελλοί, καὶ δαιμονισμένοι ἐδῶ καὶ ἐκεῖ μέσα εἰς βουνὰ καὶ λαγκάδια, καὶ νὰ κτυποῦν πότε εἰς ἕνα μέρος, καὶ πότε εἰς ἄλλο μὲ τὰς Ἁγίας Εἰκόνας, περιρρεόμενοι ἀπὸ τὸν ἱδρῶτα τάχα διὰ τὸ βάρος τῶν Ἁγίων Εἰκόνων, καὶ προμαντεύοντες κάποια τινά, καὶ φανερώνοντες ἐκεῖνα ὁποῦ τινες ἔχασαν, καὶ ἄλλα ὅμοια.

Αὐτὰ μὲν εἷναι τὰ κυριώτερα καὶ καθολικώτερα εἴδη τῆς μαγείας· εἶναι δὲ καὶ ἄλλα πάμπολλα, ἀλλὰ εἰς ταῦτα ἠμποροῦν νὰ ἀναφέρωνται καὶ τὰ λοιπά· καθὼς τὰ περισσότερα εἴδη ἐκ τούτων, τόσον ἡ θεία Γραφή, ὅσον καὶ διάφοροι κανόνες τῶν ἱερῶν Συνόδων, καὶ τῶν θείων Πατέρων, περιλαμβάνουσι, καὶ μάλιστα ὁ ξα´ καὶ ξε´ κανὼν τῆς ἁγίας καὶ Οἰκουμενικῆς στ´ Συνόδου· καιρὸς δὲ εἶναι νὰ εἰποῦμεν τώρα, ὅτι ὅλα αὐτὰ τὰ εἴδη τῶν μαγικῶν, εἶναι τελείως ἐμποδισμένον νὰ τὰ κάμνουσιν οἱ Χριστιανοί, διότι, ἂν ἡ θεία Γραφὴ ἐμποδίζῃ νὰ μὴ μεταχειρίζωνται ταῦτα οἱ Ἑβραῖοι, οἱ Ἑβραῖοι ὁποῦ ἦσαν ἀρχάριοι, καὶ ὡσὰν νήπια ὑποκάτω εἰς τὴν σκιὰν τοῦ Νόμου, πόσῳ μᾶλλον ἐμποδίζει τοὺς Χριστιανοὺς νὰ μὴ ἐνεργοῦν τὰ τοιαῦτα; τοὺς Χριστιανούς, ὁποῦ εἶναι τέκνα τῆς ἀληθείας καὶ χάριτος τοῦ Εὐαγγελίου; ὁποῦ ἔφθασαν εἰς ἄνδρα τέλειον καὶ εἰς μέτρον ἡλικίας τοῦ πληρώματος τοῦ Χριστοῦ, κατὰ τὸν Ἀπόστολον;

Διὰ τί ὁ Θεὸς ἐμποδίζει τὰ μαγικά;

Ὁ μὲν γὰρ Θεὸς προστάζει εἰς τὸ Δευτερονόμιον νὰ μὴ εὑρεθῇ τινὰς ἀνάμεσα εἰς τοὺς Ἑβραίους, ὁποῦ νὰ μεταχειρίζεται μαντείας, ἢ κλήδονας, ἢ νὰ παρατηρῇ τῶν πουλίων τὰς φωνάς, ἢ πετάσματα, οὐδὲ νὰ περνᾷ ἐπάνω ἀπὸ τὴν φωτίαν τὰ παιδία του, νομίζωντας τάχα νὰ τὰ καθαρίσῃ μὲ τὴν φωτίαν, ἢ ἄλλα τοιαῦτα νὰ κάμνῃ· «οὐχ εὑρεθήσεται ἐν σοὶ περικαθαίρων τὸν υἱὸν αὐτοῦ, καὶ τὴν θυγατέρα αὐτοῦ ἐν πυρί· μαντεύοντος μαντείαν, κληδονιζόμενος, καὶ οἰωνιζόμενος· φαρμακὸς ἐπαείδων ἐπαοιδήν· ἐγγαστρίμυθος, καὶ τερατοσκόπος ἐπερωτῶν τοὺς νεκρούς» (Δευτ. ιη´ 10)· εἰς δὲ τὸ Λευϊτικὸν προστάζει τὰ αὐτά, καὶ προσθέτει, ὄχι μόνον νὰ μὴ κάμνῃ τινὰς τὰ τοιαῦτα μαγικά, ἀλλ᾿ οὐδὲ νὰ πηγαίνῃ κοντὰ εἰς ἐκείνους, ὁποῦ τὰ κάμνουν διὰ νὰ μὴ μολυνθῇ ἀπ᾽ αὐτοὺς «οὐκ οἰωνιεῖσθε, οὐδὲ ὀρνιθοσκοπήσεσθε» (Λευϋτικ. ιθ´ 26) καὶ πάλιν «οὐκ ἐπακολουθήσετε ἐγγαστριμύθοις, καὶ τοῖς ἐπαοιδοῖς οὐ προσκοληθήσεσθε, ἐκμιανθῆναι ἐν αὐτοῖς· ἐγὼ εἰμὶ Κύριος ὁ Θεὸς ἡμῶν» (αὐτόθ. 31) διὰ τί δὲ ταῦτα ἐμποδίζει; α´ διότι εἶναι συγχαμερὰ καὶ ἀκάθαρτα ἔμπροσθεν εἰς τὸν Θεὸν καὶ αὐτά, καὶ ἐκεῖνοι ὁποῦ τὰ μεταχειρίζονται· καὶ διὰ αὐτὰ θέλει τοὺς ἐξολοθρεύσει ὁ Θεὸς ἀπὸ τὸ πρόσωπον τῆς γῆς· οὕτω γὰρ ἀκολούθως λέγει ὁ ἴδιος Θεός· «ἔστι γὰρ βδέλυγμα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου πᾶς ποιῶν ταῦτα ἕνεκεν γὰρ τῶν βδελυγμάτων τούτων· Κύριος ἐξολοθρεύσει αὐτοὺς ἀπὸ προσώπου σου». (Δευτερ. ιη´ 12) β´ διότι ὅλα αὐτὰ τὰ εἴδη τῶν μαγικῶν, προξενοῦσι τόσον εἰς τὴν ψυχὴν ἐκείνου, ὁποῦ τὰ μεταχειρίζεται, ὅσον καὶ εἰς τὴν ψυχὴν ἐκείνου, ὁποῦ πηγαίνει ζητῶντας αὐτὰ ἀπὸ τοὺς μάγους, μεγαλωτάτην καὶ θανάσιμον ἁμαρτίαν· καθὼς μαρτυρεῖ ὁ Προφήτης Σαμουήλ, ἐλέγχωντας τὸν Βασιλέα Σαούλ, διὰ τί δὲν ἐθανάτωσε τὸν Βασιλέα τῶν Ἀμαληκιτῶν, λέγων· «ἁμαρτία οἰώνισμά ἐστιν» (α´ Βασιλ. ιε´ 23) γ´ διότι οὔτε οἱ τὰ μαγικὰ καὶ γητεύματα καὶ παρατηρήματα τῶν πουλίων ποιοῦντες, ἠμποροῦν νὰ δώσουν κᾀμμίαν ὠφέλειαν εἰς τοὺς μαγευομένους καὶ γητευομένους, οὔτε οἱ γητευόμενοι καὶ τὰ ἄλλα μαγικὰ ποιοῦντες, λαμβάνουν κᾀνένα ὄφελος, ἀλλὰ ματαίως καὶ τὰ δύο μέρη κοπιάζουσι· καθὼς λέγει ὁ Προφήτης Ἰεζεκιήλ· «οὐχὶ ὅρασιν ψευδῆ ἑωράκατε; καὶ μαντείας ματαίως εἰρήκατε;» (Ἰεζ, ιγ´ 7) καὶ ὁ σοφὸς Σειράχ· «μαντεῖαι, καὶ οἰωνισμοί, καὶ ἐνύπνια, μάταιά ἐστιν», (Σειρ. λδ´ 5). Καὶ δ´ διότι τὰ μαγικὰ ὁδηγοῦσι τόσον ἐκείνους, ὁποῦ τὰ μεταχειρίζονται, ὅσον καὶ ἐκείνους ὁποῦ τὰ ζητοῦν, εἰς τὴν λατρείαν καὶ προσκύνησιν τῶν εἰδώλων καὶ τῶν δαιμόνων.

Διὰ τοῦτο ὅλοι κοινῶς οἱ θεῖοι Ἀπόστολοι, ἀκολουθοῦντες εἰς τὴν παλαιὰν Γραφήν, ὡς ἐντολὴν καὶ νομοθεσίαν δίδουν εἰς ὅλους τοὺς Χριστιανούς, προστάζοντες αὐτοὺς νὰ μὴ μεταχειρίζωνται μαγικά, ἢ φαρμακείας, ἢ οἰωνισμούς, ἢ ἄλλα παρόμοια, καὶ λέγοντες· «οὐ μαγεύσεις, οὐ φαρμακεύσεις»(Διαταγ. βιβλ. ζ´ Κεφ. γ´). Καὶ πάλιν· «μὴ γίνου οἰωνοσκόπος, ὅτι ὁδηγεῖ πρὸς εἰδωλολατρείαν... οὐκ ἔσῃ ἐπᾴδων, ἢ περικαθαίρων τὸν υἱόν σου· οὐ κληδονιεῖς· οὐδὲ οἰωνισθήσῃ, οὐδὲ ὀρνεοσκοπήσῃς, οὐδὲ μαθήσῃ μαθήματα πονηρά· ταῦτα γὰρ ἅπαντα, καὶ ὁ νόμος ἀπεῖπε». (Αὐτόθ. Κεφ. στ´). Καὶ πάλιν «φεύγετε... τὰς ἑλληνικὰς πομπάς, ἐπαοιδάς, κλήδονας, μαντείας, καθαρισμούς, οἰωνισμούς, ὀρνιθοσκοπίας, νεκρομαντείας, ἐπιφωνήσεις» (Διαταγ. βιβλ. β´ Κεφ. ξβ´). Ἀλλὰ τί ἀναφέρω ἐγὼ Θεόν, καὶ Προφήτας, καὶ Ἀποστόλους, ἐμποδίζοντας τὰς μαντείας; καὶ δὲν λέγω ἕνα ἄλλο μεγαλύτερον, πρὸς ἐντροπὴν τῶν Χριστιανῶν; τὰς μαντείας Χριστιανοί, ἐμποδίζει νὰ μὴ γίνωνται, ὄχι Θεός, ὄχι Προφήτης, ὄχι Ἀπόστολος, ἀλλὰ ἕνας Ἐθνικὸς καὶ ἄπιστος ἄνθρωπος, καὶ ὄχι ἁπλῶς ἄνθρωπος, ἀλλὰ μάλιστα καὶ μάγος καὶ οἰωνιστής. Ποῖος εἶναι αὐτός; ὁ Μάντις ἐκεῖνος Βαλαάμ, ὁ υἱὸς τοῦ Βεώρ· οὗτος γὰρ καλεσθεὶς ἀπὸ τὸν Βαλὰκ τὸν Βασιλέα τῶν Μωαβιτῶν, διὰ νὰ καταρασθῇ καὶ νὰ κάμῃ κᾀμμίαν μαντείαν ἐναντίον τοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ, εἶπε ταῦτα· «οὐκ ἔστιν οἰωνισμὸς ἐν Ἰακώβ, οὐδὲ μαντεία ἐν Ἰσραήλ» (Ἀριθμ. κγ´ 23). ὢ τῶν παραδόξων πραγμάτων! ὁ μάντις λέγει πῶς δὲν πρέπει νὰ γίνωνται μαντείαις· ὁ οἰωνιστής, ἀποφαίνεται πῶς δὲν πρέπει νὰ ἐνεργοῦνται οἰωνισμοί· εἰς ποίους; εἰς τὸ γένος τοῦ Ἰακώβ, εἰς τὸν λαὸν τοῦ Ἰσραήλ, τὸν ἀρχάριον, τὸν ἀτελῆ, τὸν νηπιόφρονα· «οὐκ ἔστιν οἰωνισμὸς ἐν Ἰακώβ, οὐδὲ μαντεία ἐν Ἰσραὴλ» ὢ καταισχύνη μεγάλη! ὢ ἀνυπόφορος ἐντροπὴ τῶν σημερινῶν Χριστιανῶν!

Ποῦ εἶσθε λοιπὸν τώρα ἐσεῖς οἱ Χριστιανοί, ὁποῦ μεταχειρίζεσθε ἀδιάντροπα τὰς μαγείας καὶ γοητείας; ποῦ εἶσθε ἐσεῖς ὁποῦ, ὅταν ἔχετε ἀσθένειαν, ἢ ἄλλην χρείαν καὶ ἀνάγκην, τρέχετε εἰς τοὺς Ἑβραίους καὶ Ἄραβας καὶ Αἰγυπτίους, Ὀθωμανοὺς καὶ ἀλλοπίστους, καὶ ζητεῖτε ἀπὸ αὐτοὺς νὰ σᾶς γητεύσουν καὶ νὰ σᾶς δώσουν φυλακτήρια; φύγετε, κρυφθῆτε, καὶ σκεπάσατε τὸ πρόσωπόν σας ἀπὸ τὴν ἐντροπήν, καὶ καθ᾿ ἕνας ἀπὸ λόγου σας, ἂν ἔχῃ αἴσθησιν, ἂς εἰπῇ ἐκεῖνο τὸ τοῦ Δαβίδ· «ἡ αἰσχύνη τοῦ προσώπου μου ἐκάλυψέ με» (Ψαλμ. μγ´ 17). διὰ τί; διότι σᾶς ὀνειδίζει, καὶ σᾶς καταλαλεῖ ἕνας μάντις, ἕνας ἐθνικός, ἕνας ἀσεβὴς Βαλαὰμ «ἀπὸ φωνῆς ὀνειδίζοντος, καὶ καταλαλοῦντος» (αὐτόθι) ὅθεν φοβηθῆτε τὸν Θεόν, ὁποῦ μὲ τόσας προσταγὰς σᾶς ἐμποδίζει, νὰ μὴ μεταχειρίζεσθε μαγικὰ καὶ γητεύματα, καὶ τὸν τόσον μεγάλον φοβερισμόν, ὁποῦ σᾶς κάμνει νὰ σᾶς ἐξολοθρεύσῃ, ἐὰν δὲν παύσετε ἀπὸ αὐτά· φοβηθῆτε τοὺς θείους Προφήτας, ὁποῦ παρομοίως καὶ αὐτοὶ σᾶς ἐμποδίζουν ἀπὸ τὰ τοιαῦτα ἁμαρτωλὰ καὶ μάταια ἔργα· φοβηθῆτε τοὺς θείους καὶ ἱεροὺς Ἀποστόλους, ὁποῦ ὅλοι κοινῶς σᾶς παραγγέλλουν, νὰ μὴ κάμνετε κλήδονας καὶ μαντείας, μηδὲ νὰ παρατηρῆτε τὰς φωνὰς καὶ πετάσματα τῶν πουλίων· μὰ ἂν δὲν φοβηθῆτε τὸν Θεόν, οὔτε τοὺς Προφήτας του, οὔτε τοὺς Ἀποστόλους, κᾂν ἐντραπῆτε, καὶ αἰσχυνθῆτε τὸν Ἐθνικόν, καὶ ἀλλόπιστον Βαλαάμ, ὁποῦ σᾶς ἐμποδίζει νὰ μὴ ἐνεργῆτε τὰ μαγικά, οὐδὲ νὰ πιστεύετε εἰς αὐτά. Διότι, καθὼς οἱ Νινευίται ὁποῦ ἤκουσαν εἰς τὸ κήρυγμα τοῦ Ἰωνᾶ καὶ ἐμετενόησαν, ἔχουν νὰ κατακρίνουν τοὺς ἀμετανοήτους ἁμαρτωλούς, ὁποῦ ἀκούουν καθ᾿ ἡμέραν τὸν Χριστόν, καὶ δὲν μετανοοῦν· καὶ καθὼς ἡ Σαββὰ ἡ Βασίλισσα, ὁποῦ ἦλθεν ἀπὸ τὴν Ἀραβίαν, διὰ νὰ ἀκούσῃ τὴν σοφίαν τοῦ Σολομῶντος, ἔχει νὰ κατακρίνῃ ἐκείνους, ὁποῦ καταφρονοῦν καὶ δὲν θέλουν νὰ ἀκούσουν τὴν οὐράνιον σοφίαν, ὁποῦ μᾶς ἐδίδαξεν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ, ὡς εἶπεν ὁ Κύριος· «Ἄνδρες Νινευῖται ἀναστήσονται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης, καὶ κατακρινοῦσιν αὐτήν, ὅτι μετενόησαν εἰς τὸ κήρυγμα Ἰωνᾶ, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Ἰωνᾶ ὧδε· Βασίλισσα Νότου ἐγερθήσεται ἐν τῇ κρίσει μετὰ τῆς γενεᾶς ταύτης, καὶ κατακρινεῖ αὐτήν, ὅτι ἦλθεν ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς ἀκοῦσαι τὴν σοφίαν Σολομῶντος, καὶ ἰδοὺ πλεῖον Σολομῶντος ᾧδε» (Ματθ. ιβ´ 41) καθὼς λέγω οἱ Νινευῖται καὶ Σαββά, ἔτσι καὶ ὁ μάντις αὐτὸς Βαλαὰμ θέλει ἀναστηθῇ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως, διὰ νὰ κατακρίνῃ τοὺς Χριστιανούς, ὁποῦ μεταχειρίζονται τὰ μαγικά, εἰς τοὺς ὁποίους, αὐτὰ κᾀνένα τόπον καὶ δύναμιν δὲν ἔχουν ἀφ᾿ οὗ ἦλθεν ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ καὶ ἔγεινεν ἄνθρωπος, καὶ ἀφ᾿ οὗ αὐτοὶ ἐπίστευσαν εἰς αὐτόν· «οὐκ ἔστιν οἰωνισμὸς ἐν Ἰακώβ, οὐδὲ μαντεία ἐν Ἰσραήλ· διὰ τί; ὅτι φησὶ Κύριος ὁ Θεὸς αὐτοῦ μετ᾿ αὐτοῦ». (Ἀριθ. κγ´ 21).

Ὅτι οἱ Χριστιανοὶ ἔταξαν εἰς τὸ ἅγιον Βάπτισμα νὰ ἀποτάσσωνται τὸν Σατανᾶν καὶ τὰ ἔργα του. Ποία εἶναι ἡ λατρεία τοῦ Σατανᾶ; Ποία εἶναι ἡ πομπὴ τοῦ Σατανᾶ;

Στοχασθῆτε ἀδελφοὶ Χριστιανοί, ὅτι ἐσεῖς ὅταν ἐλάβατε τὸ Ἅγιον Βάπτισμα, σᾶς ἐρώτησε πρότερον ὁ ἱερεύς, μᾶλλον δὲ διὰ τοῦ ἱερέως σᾶς ἐρώτησεν ὁ Χριστός, καὶ σᾶς εἶπεν, ἀνίσως καὶ ἀποτάσσεσθε τὸν Σατανᾶν καὶ ὅλα τὰ ἔργα καὶ τὴν λατρείαν καὶ τὴν πομπήν του, καὶ καθὼς οἱ ἄνθρωποι, ὅταν θέλουν νὰ ἀγοράσουν κᾀνένα δοῦλον, τὸν ἐρωτοῦν πρότερον, ἂν θέλῃ νὰ τοὺς δουλεύῃ, καὶ ἔπειτα τὸν ἀγοράζουν· ἔτσι καὶ ὁ Χριστὸς ἐρώτησεν ἐσᾶς τοὺς Χριστιανοὺς πρὶν νὰ βαπτισθῆτε, ἂν ἀποστρέφεσθε τὸν σκληρὸν ἐκεῖνον καὶ ἀπάνθρωπον τύραννον Σατανᾶν, καὶ ὅλα τὰ ἔργα καὶ τὴν λατρείαν του. «Ἀποτάσσῃ τῷ Σατανᾷ καὶ πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ, καὶ πάσῃ τῇ λατρείᾳ αὐτοῦ, καὶ πάσῃ τῇ πομπῇ αὐτοῦ»; καὶ ὁ καθένας ἀπὸ ἐσᾶς ἀπεκρίθη διὰ μέσου τοῦ ἀναδόχου του καὶ εἶπεν, ὅτι ἀποτάσσεται καὶ μισεῖ καὶ ἀποστρέφεται, ὄχι μόνον τὸν Σατανᾶν, ἀλλὰ καὶ ὅλα τὰ ἔργα καὶ τὴν λατρείαν καὶ πομπήν του. «Ἀποτάσσομαι»· ποία δὲ εἶναι ἡ λατρεία τοῦ Σατανᾶ; ἀποκρίνεται ὁ Ἱεροσολύμων Κύριλλος, καὶ λέγει ὅτι εἶναι ᾑ μαντείαις, τὰ γητεύματα, ᾑ φαρμακείαις, τὰ φυλακτάρια, οἱ κλήδονες, ᾑ ἐπαοιδείαις, ᾑ νεκρομαντείαις, ᾑ οἰωνοσκοπείαις καὶ ὅλα τὰ ἄλλα εἴδη τῶν μαγικῶν, ὁποῦ ἀπηριθμήσαμεν πρότερον ταῦτα εἷναι τὰ μυστήρια τοῦ Διαβόλου καὶ ᾑ μιαραῖς καὶ ἀκάθαρταις τελεταῖς, μὲ τὰς ὁποίας ἐλατρεύετο πρότερον ὡσὰν Θεός, ἀπὸ τοὺς Ἕλληνας, καὶ εἰδωλολάτρας, καὶ τώρα φεῦ! λατρεύεται καὶ προσκυνεῖται, ἀπὸ ἐκείνους τοὺς Χριστιανούς, ὁποῦ τὰ μαγικὰ ταῦτα μεταχειρίζονται. Ποία δὲ εἶναι καὶ ἡ πομπὴ τοῦ Σατανᾶ; ἀποκρίνεται ὁ θεῖος Χρυσόστομος καὶ λέγει, πῶς εἶναι, ὄχι μόνον τὰ θέατρα, καὶ τρεξίματα τῶν ἀλόγων, καὶ κάθε ἁμαρτία· ἀλλὰ πῶς εἶναι ἀκόμη, καὶ οἱ κλήδονες, καὶ τὰ συναπαντήματα, καὶ ἡ παρατήρησις τῶν ἡμερῶν, καὶ ἄλλαι μαντεῖαι· «πομπὴ δὲ σατανική ἐστι, θέατρα, καὶ ἱπποδρομίαι, καὶ πᾶσα ἁμαρτία, καὶ παρατήρησις ἡμερῶν, καὶ κλήδονες καὶ σύμβολα» (Ἀδριάντ. κα´) οὗτος λοιπὸν ὁ λόγος καὶ ἡ ἀπόκρισις ὁποῦ ἐδώκατε, ὅταν ἐβαπτίζεσθε; ἤγουν τὸ «Ἀποτάσσομαι τῷ Σατανᾷ; καὶ πᾶσι τοῖς ἔργοις αὐτοῦ, καὶ πάσῃ τῇ λατρείᾳ αὐτοῦ, καὶ πάσῃ τῇ πομπῇ αὐτοῦ» αὐτός, λέγω, ὁ λόγος εἶναι μία ὑπόσχεσις καὶ συμφωνία, ὁποῦ ἐδώκατε, ἀδελφοί, διὰ νὰ ἀποστραφῆτε μὲν τὸν Σατανᾶν καὶ τὰ ἔργα καὶ τὴν λατρείαν καὶ τὴν πομπήν του, νὰ ἀγαπήσετε δέ, τὸν Χριστὸν καὶ νὰ δουλεύετε αὐτόν, καθὼς λέγει ὁ θεῖος Χρυσόστομος· «αὕτη ἡ φωνή, συνθήκη πρὸς τὸν Δεσπότην ἐστί· καὶ καθάπερ ἡμεῖς οἰκέτας ἀγοράζοντες, αὐτοὺς τοὺς πωλουμένους πρότερον ἐρωτῶμεν, εἰ βούλονται ἡμῖν δουλεῦσαι· οὕτω καὶ ὁ Χριστὸς ποιεῖ, ἐπειδὴ μέλλει σε εἰς δουλείαν λαμβάνειν, πρότερον ἐρωτᾷ, εἰ βούλει τὸν τύραννον ἐκεῖνον ἀφεῖναι, τὸν ὠμόν, καὶ ἀπηνῆ· καὶ συνθήκας δέχεται παρὰ σοῦ· οὐ γὰρ κατηναγκασμένη ἡ Δεσποτεία αὐτοῦ ἐστι» (Ἀνδριάντ. κα´).

Ὅτι οἱ Χριστιανοὶ πρέπει νὰ ἐνθυμοῦνται πάντοτε τὰς ὑποσχέσεις ὁποῦ ἔκαμαν εἰς τὸν Χριστὸν ὅταν ἐβαπτίσθησαν, καὶ μάλιστα τό, ἀποτάσσομαι τῷ Σατανᾷ καὶ πάσῃ τῇ λατρείᾳ αὐτοῦ.

Τὸ λοιπὸν ἐπειδὴ καὶ τοιαύτην συμφωνίαν καὶ ὑπόσχεσιν ἐδώκατε εἰς τὸν Χριστόν, νὰ ἀποστραφῆτε τὸν Σατανᾶν καὶ τὴν λατρείαν του, πῶς τώρα παραβαίνετε τὴν ὑπόσχεσιν ταύτην καὶ συμφωνίαν σας; πῶς τώρα ἀφίνετε τὸν Χριστόν, εἰς τὸν όποῖον ἐτάξατε διὰ νὰ δουλεύετε, καὶ μὲ ὅλην σας τὴν ψυχὴν νὰ λατρεύετε, καὶ πηγαίνετε εἰς τοὺς μάγους καὶ μάγισσας; ταυτὸν εἰπεῖν, πηγαίνετε εἰς τὸν Διάβολον, καὶ λατρεύετε τοῦτον μὲ τὰς διαφόρους μαντείας, καὶ τὰ γητεύματα; δὲν εἰξεύρετε ταλαίπωροι πῶς αὐτὴν τὴν ὑπόσχεσιν ὁποῦ ἐδώκατε, θέλει σᾶς ζητηθῇ χρεωστικῶς ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς κρίσεως; δὲν εἰξεύρετε πῶς τὴν συμφωνίαν ταύτην πρέπει νὰ τὴν φυλάττετε ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ, διὰ νὰ τὴν δόσετε ὡσὰν μίαν παρακαταθήκην ὁλόκληρον εἰς τὸν φοβερὸν κριτήν; δὲν εἰξεύρετε πῶς αὐτὸν τὸν λόγον ὁποῦ τότε ἀπεκρίθητε, δηλαδὴ τὸ «ἀποτάσσομαί σοι Σατανᾶ, καὶ πάσῃ τῇ λατρείᾳ σου, καὶ τῇ πομπῇ σου», πρέπει νὰ τὸν μελετᾶτε, καὶ νὰ τὸν ἔχετε πάντοτε εἰς τὸ στόμα, διὰ νὰ μὴ τὸν ἀλησμονήσητε; οὕτω γὰρ σᾶς παραγγέλλει ὁ Χρυσορρήμων· «τοῦτο τοίνυν λέγωμεν· ἀποτάσσομαί σοι Σατανᾶ, ὡς ἐκεῖ μέλλοντος κατὰ τὴν ἡμέραν ἐκείνην ταύτην ἀπαιτεῖσθαι τὴν φωνήν· καὶ φυλάξωμεν αὐτήν, ἵνα σώαν τὴν παρακαταθήκην ταύτην ἀποδῶμεν τότε» (Ἀνδρ. κα´).

Διότι, ἐὰν πάντοτε μελετᾶτε τὸν λόγον τοῦτον καὶ ἔχετε αὐτὸν εἰς τὴν ἐνθύμησιν καὶ εἰς τὸ στόμα σας, αὐτὸς ὁ λόγος θέλει γίνῃ χαλινάρι καὶ ἕνα μεγάλο ἐμπόδιον, διὰ νὰ σᾶς ἐμποδίζῃ ἀπὸ τὸ νὰ μεταχειρίζεσθε κάθε εἶδος μαγείας· αὐτὸς ὁ λόγος θέλει σᾶς ἐμποδίζει ὅταν ἀσθενήσετε, νὰ μὴ πηγαίνετε, οὔτε νὰ προσκαλῆτε μάγους καὶ μάγισσας, διὰ νὰ σᾶς γητεύσουν ἢ νὰ σᾶς χύσουν κάρβουνα, ἢ νὰ σᾶς δέσουν εἰς τὴν κεφαλὴν καὶ εἰς τὸν τράχηλον καὶ εἰς τὰς χεῖρας φυλακτάρια καὶ πέταλα· αὐτὸς ὁ λόγος συνεχῶς μελετώμενος δὲν θέλει σᾶς ἀφήσει νὰ πηγαίνετε εἰς μάγους καὶ Ἄραβας καὶ Αἰθίοπας, διὰ νὰ ζητῆτε νὰ σᾶς φανερώσουν ἐκεῖνοι μὲ τὰς μαγείας των, ἢ θησαυροὺς κεκρυμμένους εἰς τὴν γῆν, ἢ ἄσπρα ὁποῦ ἐχάσατε, ἢ ἄλλα πράγματα ἀπόκρυφα· αὐτὸς ὁ λόγος θέλει σᾶς γένῃ ἅρμα δυνατόν, καὶ ῤάβδος σιδηρᾶ, διὰ νὰ μὴ φοβῆσθε ὅταν εὐγένετε ἔξω ἀπὸ τὸν οἶκόν σας, συναπαντήματα καλὰ καὶ κακὰ τῶν ἀνθρώπων, οὔτε ἐρωτήματα, οὔτε πουλίων φωνάς, οὔτε πετάσματα· τί λέγω; αὐτὸς ὁ λόγος, συντροφευμένος ὁμοῦ μὲ τὸ σημεῖον τοῦ Σταυροῦ, θέλει γίνῃ πύργος ἀκαταμάχητος εἰς ἐσᾶς, διὰ νὰ μὴ φοβῆσθε οὔτε αὐτὸν τὸν ἴδιον Διάβολον, μὲ ὅλην του τὴν παράταξιν καὶ τὸ στράτευμα, μόνον μὴ παύετε ἀπὸ τοῦ νὰ μελετᾶτε τὸν λόγον τοῦτον, καὶ μέσα εἰς τὸν οἶκόν σας, καὶ ἔξω τοῦ οἴκου σας, καὶ τὸ πρωὶ καὶ τὸ βράδυ καὶ πάντοτε καὶ πανταχοῦ· μάλιστα δὲ ὅταν ἔχετε νὰ εὔγετε ἔξω ἀπὸ τὸ σπῆτί σας, χωρὶς αὐτὸν τὸν λόγον νὰ μὴν εὐγένετε· ἔτσι σᾶς παραγγέλλει νὰ κάμνετε ἡ χρυσῆ καὶ εὔλαλος γλῶσσα τοῦ Ἰωάννου. «Διὰ δὴ ταῦτα, παρακαλῶ τῆς ἀπάτης καθαρεύειν ταύτης, καὶ καθάπερ βακτηρίαν ἔχειν το ῥῆμα τοῦτο, καὶ ὥσπερ χωρὶς ὑποδημάτων, ἢ ἱματίων οὐκ ἂν ἕλοιτό τις ὑμῶν εἰς τὴν ἀγορὰν κατιέναι, οὕτω χωρὶς τοῦ ῥήματος τούτου, μηδέποτε εἰς τὴν ἀγορὰν ἐμβάλλῃς, ἀλλ᾿ ὅταν μέλλῃς ὑπερβαίνειν τὰ πρόθυρα τοῦ πυλῶνος, τοῦτο φθέγξαι τὸ ῥῆμα πρότερον· ἀποτάσσομαί σοι Σατανᾶ καὶ τῇ πομπῇ σου, καὶ τῇ λατρείᾳ σου, καὶ συντάσσομαί σοι Χριστὲ καὶ μηδέποτε χωρὶς τῆς φωνῆς ταύτης ἐξέλθης· τοῦτό σοι βακτηρία ἔσται· τοῦτο ὅπλον· τοῦτο πύργος ἄμαχος· καὶ μετὰ τοῦ ῥήματος τούτου, καὶ τὸν σταυρὸν ἐπὶ τοῦ μετώπου διατύπωσον· οὕτω γὰρ οὐ μόνον ἄνθρωπος ἀπαντῶν, ἀλλ᾿ οὐδὲ αὐτὸς ὁ διάβολος βλάψαι τι δυνήσεται, καὶ μετὰ τούτων σε ὁρῶν τῶν ὅπλων πανταχοῦ φαινόμενον» (Ἀνδριάν. κα´).