Άγιος Ανδρέας ο δια Χριστόν Σαλός (6ος αιώνας μ.Χ) - Περί της απελευθερώσεως της Κωνσταντινουπόλεως.

                                 Άγιος Ανδρέας ο δια Χριστόν Σαλός

                                                 (6ος αιώνας μ.Χ)

Περί της απελευθερώσεως της Κωνσταντινουπόλεως.

Η πόλις αύτη (Κων/πολη) η επάνω πολλών εθνών και πόλεων προκαθεζομένη, ανάλωτος έθνεσι γενήσεται και αχείρωτος (δεν θα αλωθεί από έθνη και δεν θα την πάρει ανθρώπινο χέρι). Η γαρ Θεοτόκος εν σκέπη των ιδίων πτερύγων ταύτην εφύλαξε, και ταις πρεσβείαις αυτής άτρωτος διαφυλαχθήσεται. Πλην έθνη τινά τρώσουσι (θα κτυπήσουν) τα τείχη αυτής και τα τόξα αυτών συντρίψαντες εν

αισχύνη αναχωρήσουσιν. Απ' αυτής δε πλουτήσουσιν έθνη και των ηδέων αυτής απολαύσουσι. Λόγος δε τις φέρεται εισιέναι το γένος των Αγαρηνών και ικανά πλήθη τη μαχαίρα αυτών κατασφάξουσιν, εγώ δε φημί, ότι το ξανθόν γένος, εισελεύσεται ούτινος η προσηγορία πρόκειται εν τω επτακαιδεκάτω στοιχείω των εικοσιτεσσάρων στοιχείων διακεφαλαιούμενον (δηλ το Ρ), αλλ' εισελεύσεται μεν και τα κώλα των αμαρτωλών (Αγαρηνών-Τούρκων) επί εδάφους καταστρώσουσιν, ουαί δε αυτοίς από των δύο ορπήκων (των αντιπάλων Ευρωπαίων και Αμερικανών), ων αι ρομφαίαι αύραι (δηλ. οι πύραυλοι που τρέχουν σαν τον αέρα και περισσότερο), και ως οξεία δρεπάνη πυρός εν θέρει συγκόπτουσα, και εις τα οπίσω ου μη ανθυποστρέψουσιν ουκέτι, ουδ' ου μη ενταύθα καταλειφθήσονται (και μετά την έκρηξή τους δεν θα μένει τίποτα από αυτά). Περί δε ωδίνων αρχής, και περί συντελείας πως σοι αδακρυτεί διεξέλθοιμι (θα σου εξηγήσω) τέκνον; Εν γαρ ταις εσχάταις ημέραις αναστήσει Κύριος ο Θεός βασιλέα από πενίας, και πορεύσεται εν δικαιοσύνη, και γενήσεται δι’ ελεημοσύνης τοις πάσιν ευάρεστος, πάντα δε πόλεμον καταπαύσει, και τους πένητας πλουσίους απεργάσηται,

και έσται ειρήνη ον τρόπον επί των ημερών Νώε, δια το μη ποιείν πόλεμον πώποτε. Έσονται γαρ οι άνθρωποι πλούσιοι εν ταις ημέραις εκείναις σφόδρα, και εν γαλήνη και ειρήνη βαθεία εσθίοντες και πίνοντες, γαμούντες και εκγαμίζοντες, εν αδεία πολλή πορευόμενοι, και αμερίμνως τοις γηίνοις επαναπαυόμενοι. Και εν τω μη είναι πόλεμον επί της γης, συγκόψουσι τας σπάθας αυτών εις ζιβύνας και εις δρέπανα και εις εργαλεία γεωπονικά. Και μετά ταύτα δώσει το πρόσωπον αυτού επί ανατολάς, και ταπεινώσει τους υιούς Άγαρ. Οργισθήσεται γαρ αυτοίς ο Κύριος δια την βλασφημίαν αυτών ην εβλασφήμησαν εις τον Κύριον ημών Ιησούν Χριστόν (διότι δεν τον θεωρούν Θεό), και δια την των Σοδόμων ασέλγειαν ην κατεργάζονται (αρσενοκοιτίες που δεν απαγορεύονται στους μουσουλμάνους). Πολλοί δε εξ αυτών (των πρώην μουσουλμάνων) το άγιον Βάπτισμα κοιμισάμενοι ευάρεστοι γενήσονται και τιμηθήσονται παρά του ευσεβούς βασιλέως εκείνου. Τους δελοιπούς ολέσει (θα απωλέσει), και εμπυρίσει (κατακαύσει), και βιαίω θανάτω παραδώσει. Εν τοις καιροίς εκείνοις αποκατασταθήσεται πάσα η υφήλιος και το Ιλλυρικόν (δηλ η σημερινή Αλβανία) τη βασιλεία Ρωμαίων, και η Αίγυπτος κομίσει τα πάκτα αυτής (θα συνάψει συμφωνία φιλίας). Και θήσει την χείρα αυτού την δεξιάν εις τα κύκλω έθνη και ημερώσει τα ξανθά γένη, και τους μισούντας αυτόν τροπώσεται (θα κατατροπώσει). Τριάκοντα και δύο (32) έτη κρατήσει της βασιλείας. Δώδεκα έτη κήνσον (φόρο) και δόματα ου λήψεται (και άλλου είδους προσφορές δεν θα λάβει). Αναστήσει θυσιαστήρια συντετριμμένα, και ναούς αγίους ανοικοδομήσει. Δίκη ουκ έσται εν ταις ημέραις εκείναις, αλλ' ούτε ο αδικών ή ο αδικούμενος. Πτήξει γαρ από προσώπου αυτού πάσα η γη (θα τον φοβηθεί όλη η γη), και φόβω ποιήσει τους υιούς των ανθρώπων σωφρονείν (όχι μόνο με λόγια αλλά και με φόβο θα κάνει τους ανθρώπους να σωφρωνούν), και τους παρανομούντας των μεγιστάνων (αρχόντων) εξολοθρεύσει. Εν τοις καιροίς γαρ εκείνοις πας χρυσός, ος εστίν εν οιωδήποτε τόπω κρυπτόμενος νεύσει Θεού αποκαλυφθήσεται τη βασιλεία αυτού (διότι στους καιρούς εκείνους, κάθε τι πολύτιμο σαν το χρυσάφι, σε οποιονδήποτε τόπο και να κρύπεται, με νεύμα Θεού θα αποκαλυφθεί στη διάρκεια της βασιλείας του), και αυτός πάντα τα αγαθά πτύω (με το φτυάρι) σκορπίσει τοις χρείαν έχουσι, και πλουτήσουσιν οι μεγιστάνες αυτού, και έσονται ως βασιλείς, και οι πένητες ως άρχοντες. Και έσται αυτώ ζήλος μέγας του εκδιώξαι τους Ιουδαίους. Ισραηλίτης ουχ ευρεθήσεται εν τη πόλει ταύτη. Και αυτός μεγάλα κατορθώματα ποιήσει, και ουκ έσται ο λυρίζων, ή κυθαρίζων, ή τραγωδών ή τι αισχρόν πράγμα εργαζόμενος. Πάντας γάρ τους τοιούτους μισήσει, και εξολοθρεύσει εκ της πόλεως Κυρίου πάντας τους εργαζομένους την ανομίαν. Έσται ουν τότε χαρά και αγαλλίασις, και αγαθά εκ της γης ανατελεί πλούσια, και έσται ον τρόπον ήσαν επί του Νώε εν γαλήνη και ειρήνη ευφραινόμενοι, μέχρις ου (έως ότου) ήλθεν ο κατακλυσμός και ήρεν (εφόνευσε) άπαντας (δηλ. πολύ απότομα θα χειροτερέψουν τα πράγματα).