Η Μητρική Αγάπη

1.ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΕΡΓΟ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.

Σήμερα με την Χάρη του Θεού και την ευχή του Γέροντα θα μιλήσουμε γία την συμβολή της μητέρας στην διαπαιδαγώγηση των παιδιών.

Λέει ο ιερός Χρυσόστομος ότι η σημαντικότερη δραστηριότητα της χριστιανής μητέρας, στο πλαίσιο της οικογένειας είναι η καλή ανατροφή των παιδιών της. Το κύριο έργο της μητέρας είναι η ανατροφή των παιδιών. Αυτή η θέση του ιερού Πατρός πηγάζει βεβαίως από τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος Δεν είναι η θέση ενός ανθρώπου πού απλώς μόνο σκέπτεται, αλλά σκέπτεται και συνάμα ομιλεί με την φώτιση του Αγίου Πνεύματος. Λοιπόν αυτή είναι και η θέση θα μπορούσαμε να πούμε του Θεού, της Εκκλησίας, του Αγίου Πνεύματος.

Η οικογένεια είναι ό,τι πιο ευλογημένο έχουμε μέσα στην κοινωνία. Ουσιαστικά η σωστή οικογένεια είναι μια μικρή Εκκλησία. Τα νέα βλαστάρια ζώντας εντός της καθοδηγούνται στην εν Χριστώ ζωή. Η μητέρα έχει σαν κύριο ρόλο το να εφαρμόσει στα παιδιά της αυτήν την καθοδήγηση και την εν Χριστώ παιδαγωγία. Καταλαβαίνουμε επομένως ότι όλοι οι άλλοι ρόλοι πού προσπαθούν να αποδώσουν σήμερα στις γυναίκες-μητέρες: επαγγελματικός, κοινωνικός, το να αναρριχηθεί σε υψηλόβαθμες κοσμικά θέσεις, όπως και οι άντρες μέσα στις διάφορες υπηρεσίες, το να εξελιχθεί, να κάνει καρριέρα…όλα αυτά, είναι θα λέγαμε δεύτερα, τρίτα, πάρεργα σε σχέση με το κύριο έργο, πού είναι το έργο της μητέρας. Και αν θέλει να είναι σωστή απέναντι στον Θεό, απέναντι στο Άγιο Πνεύμα, θα πρέπει να βάλει αυτό το έργο, σαν πρώτο στόχο στην ζωή της· θα πρέπει να έχει σαν πρώτο ρόλο της το να διαπαιδαγωγήσει τα τέκνα της εν Χριστώ.

2. Η ΜΗΤΡΙΚΗ ΑΓΑΠΗ ΩΣ ΘΕΙΟ ΔΩΡΟ ΚΑΙ ΒΟΗΘΗΜΑ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ.

Σ’ αυτό το έργο δεν είναι αβοήθητη· έχει μια αρετή…τήν οποία βεβαίως της την έχει δώσει ο Θεός. Αν την καλλιεργήσει θα βοηθηθεί πολύ στο να διαπαιδαγωγήσει ορθά τα παιδιά της. Η αρετή αυτή είναι η αγάπη.

Οι γυναίκες κατ’ εξοχήν έχουν αγάπη· ιδιαί τερα οι μητέρες έχουν αυτήν την φυσική αγάπη. Η αγάπη βέβαια αυτή δεν σώζει, δεν οδηγεί στην Βασιλεία του Θεού, αλλά βοηθά στο να προσεγγίσει η μητέρα το παιδί και να κάνει θυσίες. Μπορεί η μητέρα να φθάσει να θυσιάσει ακόμη και την ίδια την ζωή της για χάρη του παιδιού της… Έχουμε τέτοια παραδείγματα. Η φυσική αγάπη όμως, πού συνήθως υπάρχει σε όλες τις μητέρες δεν είναι η τέλεια, η σωστή , η σώζουσα -όπως είπαμε- αγάπη. Μάς σώζει η εν Χριστώ αγά πη, η οποία είναι καρπός του Αγίου Πνεύματος. Η τέλεια αυτή αγάπη είναι κομμάτι, στοι χείο του καρπού του Αγίου Πνεύματος, όπως μάς το διδάσκει ο Από στολος Παύλος: «Ο καρπός του Πνεύματος εστίν αγάπη, χαρά, ειρήνη κ.λ.π.».

3. Η ΤΕΛΕΙΑ ΑΓΑΠΗ (ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ) ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΗΣΕΙ ΤΗΝ ΜΗΤΡΙΚΗ ΑΓΑΠΗ.

Θα πρέπει η μητέρα να υπερβεί την φυσική αγάπη και να φτάσει στο ανώτερο επίπεδο, πού είναι η εν Χριστώ, η εν Αγίω Πνεύματι αγάπη. Θα πρέπει δηλαδή να φθάσει να αγαπάει τα παιδιά της τελείως και ανιοδιοτελώς, χωρίς όρια, χωρίς διακρίσεις, ό,τι και αν της κάνουν, όπως και αν της συμπεριφέρονται.

Ανιοδιοτελώς σημαίνει, ότι τα αγαπάει χωρίς να σκέφτεται ότι «κάποια στιγμή θα δώ και εγώ κάτι από τα παιδιά μου»·«κάποια στιγμή θα έχω και εγώ στα γεράματά μου ένα στήριγμα, ένα αποκούμπι»…

Πολύ πιθανόν βέβαια να έχει αυτό το «αποκούμπι». Αλλά δεν πρέπει να εργάζεται με αυτήν την προοπτική, μ΄ αυτό το κίνητρο, μ’ αυτό το back – ground στο μυαλό της. Αν ενεργεί μ’ αυτό το σκεπτικό, η αγάπη της είναι μολυσμένη, είναι λίγο ιδιοτελής, είναι εμπο ρική σχέση· δίνει για να πάρει… έστω αργότερα.

Η τέλεια αγάπη είναι μή ανταποδοτική και μή εμπορική . Είναι ανιδιοτελής. Σ΄ αυτή την αγάπη πρέπει να φτάσει η μητέρα. Τότε λειτουργεί σωστά η οικογένεια.

Αν η μητέρα δεν προσπαθεί να αγαπάει ανιδιοτελώς, θα κάνει μεγάλα λάθη στην αγωγή. Κάποια στιγμή το παιδί δεν θα της φερθεί σωστά…

-Τότε τί θα κάνει; θα το «πνίξει»;

-Αν δεν έχει αυτήν την ανιοδιοτελή αγάπη μπορεί και να το πνίξει ακόμα. Έχουμε και τέτοιες «μητέρες»… «Θεός φυλάξοι», θα πείτε, αλλά γίνεται αυτό… δυστυχώς.

-Γιατί;

-Διότι αυτή η φυσική αγάπη, είναι ατελής, είναι ασταθής και πάντοτε υπάρχει κίνδυνος να εκπέσει. Εκείνη η αγάπη πού δεν εκπίπτει, για την οποία μάς διδάσκει ο Απόστολος Παύλος ότι « ουδέποτε εκπίπτει», είναι η εν Χριστώ αγάπη. Στην μητέρα, πού αγαπάει ανιδιοτελώς ό,τι και αν της κάνει το παιδί της, αυτή δεν θα σταματήσει να το αγαπάει ποτέ.

Είχαμε βάλει στην ιστοσελίδα, μια ανάρτηση για μια μήτέρα ανάπηρη, πού είχε μόνο το ένα της μάτι και το παιδάκι της ένιωθε πολύ ντροπή για αυτό. Το κοροϊδεύανε όλα τ΄άλλα τα παιδιά στο σχολείο και τέλος πάντων το παιδί, μεγάλωσε και δεν την ήθελε την μάννα του. Ένοιωθε κόμπλεξ, γι’ αυτό και δεν την έπαιρνε μαζί του στις διάφορες κοινωνικές του δραστηριότητες. Την κρατούσε σε απόσταση. Κάποια στιγμή μετά το επίγειο τέλος της ζωής της, η μητέρα αποκάλυψε μ’ ένα σημείωμα στο παιδί της, πού την είχε εν τώ μεταξύ διώξει με τον χειρότερο τρόπο, την συγκλονιστική αλήθεια: Το παιδί της είχε από ατύχημα χάσει όταν ήταν μικρό το ένα του μάτι και η μητέρα του, του είχε δώσει το δικό της. Είχε κάνει αυτήν την θυσία χωρίς να το πεί στο παιδί της.

Τα λέμε αυτά, γιατί όντως είναι πολύ δυνατή αυτή η φυσική αγάπη, πού αισθάνεται η μητέρα για τα παιδιά της. Όλο αυτό βέβαια είναι δώρο του Θεού.

4)Η ΑΓΑΠΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΚΑΙ Η «ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ» ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΑΓΩΓΗ.

Αντίστοιχα και τα παιδιά αγαπούν τη μητέρα τους. Η μητέρα κατά κανόνα απολαμβάνει μεγάλη αγάπη απ΄τά παιδιά της. Τα παιδιά πλησιαζουν την μητέρα πολύ πιο εύκολα από οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο.

Για αυτό η μητέρα παίζει ένα κύριο ρόλο στην αγωγή. Ακόμα και όταν η μητέρα μαλώσει τα παιδιά, λέει ο ιερός Χρυσόστομος, ακόμα και αν τα ξυλοφορτώσει, κατόπιν τα παιδιά θα τρέξουνε πάλι στην αγκαλιά της.

Τα παιδιά προτιμούνε την μητέρα περισσότερο από όλα τα άλλα πρόσωπα, είτε μέσα, είτε έξω από την οικογένεια. Τίποτα δεν είναι ασφαλέστερο και αναγκαιότερο, για τα παιδιά, λέει ο Ιερός Χρυσόστομος, από την μητρική αγκαλιά. Επομένως θα μπορούσαμε να πούμε ότι η αγαπητική σχέση της μητέρας με το παιδί, είναι το καταλληλότερο πλαίσιο-περιβάλλον εντός του οποίου μπορεί να γίνει η ορθόδοξη αγωγή.

Όλοι οι άνθρωποι κατ’ εξοχήν επηρεάζονται από τις μητέρες τους. Πίσω από τους λεγόμενους μεγάλους, κρύβονται συνήθως μεγάλες μητέρες. Μητέρες δηλαδή πού έκανα σωστή ορθόδοξη, «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου» αγωγή.

Απ΄τήν άλλη μεριά και η αγάπη του παιδιού προς την μητέρα του, θα πρέπει να αξιοποιηθεί. Είναι κάτι πολύ θετικό και πολύ βοηθητικό στην αγωγή. Θα πρέπει η μητέρα να την «εκμεταλευτεί», με την καλή έννοια, και να εμφυσήσει στο παιδί της, την εν Χριστώ αγάπη. Δεν πρέπει να αδιαφορήσει, ούτε να ακολουθήσει αυτές τις λεγόμενες «μοντέρνες» αντιλήψεις, πού δεν είναι καθόλου μοντέρνες… αντίθετα είναι πολύ παλαιές…είναι του αρχεκάκου όφεως, του αρχαίου εχθρού, ο οποίος λέει: «άφησε το παιδί να κάνει ό,τι θέλει».

5)Η ΑΣΚΗΣΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΑΓΩΓΗΣ ΕΙΝΑΙ ΓΝΩΡΙΣΜΑ ΚΑΙ ΧΡΕΟΣ ΤΗΣ ΑΛΗΘΙΝΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ.

Δεν πρέπει η μητέρα να ακολουθήσει αυτήν την ολέθρια «συνταγή». Ούτε πρέπει να ρωτάει το παιδί για το «τί θέλει» καί… «ό,τι θέλει το παιδί να το κάνει η μητέρα». Δεν πρέπει νάγίνει υποτακτική του παιδιού η μητέρα. Με πολλή διάκριση ίσως κάποτε, χρειασθεί να «κάνει υπακοή» στο παιδί της, αλλά δεν θα πρέπει να γίνει αυτό ο κανόνας.

Γνώρισμα της μητέρας δεν είναι το «τίκτειν», δηλ. η γέννηση παιδιών, λέει ο Ιερός Χρυσόστομος. Προσέξτε…Στην κοινωνία επικρατεί η αντίληψη ότι η γυναίκα είναι για να γεννάει παιδιά. Όχι, λέει ο ιερός Πατήρ, δεν είναι γι’ αυτό.

- Ποιό είναι το γνώρισμα της μητέρας;

- Το γνώρισμα της μητέρας είναι η ανατροφή των παιδιών. Το «τίκτειν», το να γεννά παιδιά είναι δώρο της φύσεως, δώρο του Θεού δηλάδή, αφού και την φύση ο Θεός την έκανε. «Το τίκτειν» είναι δώρο, δεν είναι κα το ρθωμα της μάννας. Το κατόρθωμα της μάννας είναι το να δώσει σωστή αγωγή στα παιδιά. Τότε φέρει επάξια τον τίτλο μάννα, τότε είναι πραγματική μητέρα.

Η ανατροφή ή όχι , η σωστή διαπαιδαγώγηση, η εσφαλμένη, ή και η ανύπαρκτη κάποιες φορές, είναι κάτι πού εξαρτάται από την ελεύθερη προαίρεσή της μητέρας (άν θέλει το κάνει), ενώ το «τίκτειν» είναι της φύσεως.

Θα γεννήσει αφού έλθει εις γάμου κοινωνίαν, έτσι είναι η φυσική τάξη. Τώρα, θα μου πείτε, ότι υπάρχουν και κάποιες, οι οποίες παρασύρονται από τον «ανθρωποκτόνο» και τα σκοτώνουν τα παιδιά τους πριν τα γεννήσουν… Αυτό ας μή το σχολιάσουμε τώρα. Ομιλούμε για την φυσική τάξη, πού ακολουθεί την έλευση «εις γάμου κοινωνίαν». Αν η μητέρα έχει φόβο Θεού και προσεύχεται και είναι για το καλό της, θα την ευλογή σει ο Θεός, θα συλλάβει και θα γεννήσει. Αυτό είναι το κατόρθωμα της φύσεως, του Θεού δηλαδή…

Από εκεί και μετά αρχιζει να παίζει αποφασιστικό ρόλο και η ανθρώπινη προαίρεση…νά φανερώνεται ποιά είναι η αληθινή μητέρα. Με την ελεύθερη βούλησή της, με την ελεύ θε ρη συνεργασία της μητέρας με τη Θεία Χάρη επιτυγχάνεται η σωστή αγωγή, το δόσιμο της εν Χριστώ ζωής στο παιδί. Όχι απλώς η μετάγγιση της βιολογικής ζωής, της σωματικής συντήρησης και αύξησης, αλλά της εν Χριστώ ζωής.

Αν θυμάστε από την Ιστορία, οι αρχαίοι ομιλούσαν για το «εύ ζήν». Έλεγε ο Μέγας Αλέξανδρος ότι «τό ζήν μου το δώσανε οι γονείς μου και το εύ ζήν μου το έδωσε ο δάσκαλός μου ο Αριστοτέλης».

Σήμερα είμαστε βέβαιοι ότι «τό εύ ζήν» το δίνει βεβαίως η Εκκλησία μας, ο Χριστός μας, αλλά διά μέσου της μητέρας και του πατέρα. Ο πατέρας, ας μην το ξεχνάμε, έχει τον κύριο και τον πιο υπεύθυνο ρόλο στην αγωγή σύμφωνα με τον ιερό Χρυσόστομο.

6. Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΠΑΙΔΙΩΝ ΔΕΝ ΣΩΖΕΙ ΤΟΥΣ ΓΟΝΕΙΣ. ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΛΛΕΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ

ΣΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Η ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.

Μόνο όταν η γέννηση των παιδιών συνδυάζεται με την χριστιανική ανατροφή τους από τον πατέρα και την μητέρα, μπορεί να έχει για αυτούς σημασία από σωτηρολογική άπο ψη. Προσέξετε αυτήν την φράση…

- Δηλαδή, σώζεται η μητέρα, ή όχι, όταν γεννήσει παιδιά;

-Όχι.

-Πότε σώζεται;

-Όταν τα παιδιά της τα αναγεννήσει πνευματικά. Όταν τα βάλει στο δρόμο του Θεού, τα μάθει να εξομολογούνται, να κοινωνούν , να προσεύχονται, να κάνουν αγώνα για την τήρηση των εντολών του Θεού. Όταν τα εμπνεύσει ώστε να βάλουν σαν κύριο σκοπό της ζωής τους το να εκπληρώνουν πάντα το θέλημα του Θεού, το «αγαθό και ευάρεστο και τέλειο». Τότε… όταν σώζονται τα παιδιά, σώζεται και η μητέρα.

Η σωστή ανατροφή των παιδιών έχει σωτηριολογική σημασία για την μητέρα. Το να γεννήσει παιδιά δεν είναι αρκετό. Μπορεί να γεννήσει ακόμη και πολλά παιδιά… δεν την σώζει αυτό.

Εμείς τις θαυμάζουμε τις πολύτεκνες οικογένειες, και όντως είναι αξιοθαύμαστοι οι άνθρωποι, γιατί έχουνε πολύ κόπο. Αλλά και πάλι δεν σώζεσαι όταν κάνεις πολλά παιδιά… Σώζεσαι όταν αυτά τα πολλά παιδιά τα βάλεις στον Παράδεισο.

7. ΣΩΖΟΝΤΑΙ ΟΙ ΓΟΝΕΙΣ, «ΕΑΝ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥΣ

ΣΤΗΝ ΑΓΝΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ, ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑ».

Ερμηνεύει ο Ιερός Χρυσόστομος, το βιβλικό χωρίο: «σωθήσεται η γυνή διά της τεκνογονιας, εάν μείνωσιν εν πίστει και αγάπη και αγιασμώ μετά σωφροσύνης» ως εξής:

-«Εάν μείνουν μέσα στην πίστη, στην αγάπη, στον αγιασμό και στην σωφροσύνη», ποιοί;

-Το ζευγάρι αλλά και τα παιδιά… Τότε θα σωθεί η γυναίκα διά της τεκνογονίας.

Εξαρτά ο ιερός Χρυσόστομος άμεσα τον σωτηριολογικό χαρακτήρα της τεκνογονίας από την παρα σχεθείσα χριστιανική αγωγή στα παιδιά. Λέει: «μηδέν ούν αλγείτω η γυνή», δηλαδή« ας μην πονάει, ας μην στεναχωριέται η γυναίκα. Διότι της έδωσε ο Θεός όχι μικρή παραμυθία, όχι μικρή παρηγοριά»

-Ποιά;

-Το να γεννάει παιδιά…Αλλά αυτό είναι της φύσεως. Και εκείνο είναι της φύσεως…Δεν της έδωσε μόνο αυτό το να γεννάει παιδιά, αλλά της έχει χαρίσει και το χάρισμα, το διακόνημα, το τάλαντο να παιδοτροφεί, να ανατρέφει τα παιδιά…Έχει πάρει μεγάλα δώρα η μητέρα από τον Θεό και αυτά πρέπει να την παρηγορούν στις διάφορες δυσκολίες πού αντιμετωπίζει. Μόνο να προσπαθεί να αξιοποιεί σωστά αυτά τα δώρα.

«Εάν επιμείνωσιν» λέει, δηλαδή εάν μείνουν «στήν πίστη, στην αγάπη, στον αγιασμό, στην σωφροσύνη».

-Τί σημαίνει αυτό τώρα;

-Το εξηγεί: «εάν αυτούς (ενν. τους παίδας) εν αγάπη μετά το τεκείν και αγνεία διατηρήσωσιν»( φοβερό έ! Πώς το ερμηνεύει ο ιερός Χρυσόστομος…): « εάν φυλάξουν τα παιδιά τους (αφού τα γεννήσουν), μέσα στην αγάπη και στην αγνεία(δηλαδή στην αγνότητα)». Όταν το κάνουν αυτό οι γονείς θα πάρουν, όχι μικρό μισθό. Αντίθετα θα πάρουν πάρα πολύ μεγάλο μισθό, διότι ανέθρεψαν αθλητές για τον Χριστό.

Είδατε πώς το λέει ο Ιερός Χρυσόστομος;

Όχι μόνο οι γονείς πρέπει να μείνουν σε αγνότητα-σωφροσύνη και αγάπη, για να πετύχει ο γάμος. Πρέπει και τα παιδιά να τα αναθρέψουν έτσι ώστε να μείνουν μέσα στην αγάπη, την εν Χριστώ αγάπη και στην αγνότητα. Πόσο λάθος κάνουν σήμερα οι μητέρες πού εκθέτουν τις κόρες τους ημίγυμνες για να παντρευτούν… για να τραβήξουν τα βλέμματα των ανδρών. Πολύ μεγάλο λάθος. Από αυτό το χωρίο φαίνεται το λάθος τους, διότι δεν διαφυλάττουν τα παιδιά τους έτσι σε αγνότητα, σε καθαρότητα. Όταν ρίχνεις τον άλλον σε πειρασμό και εσύ ζημιώνεσαι τα μέγιστα. Έχεις και εσύ μεγάλη αμαρτία, όταν προκαλείς. Το ζητούμενο και η επιτυχία δεν είναι το να υπανδρεύσεις το παιδί σου αλλά να το φυλάξεις αγνό μέχρι το γάμο για να στεφανωθεί επάξια από τον Χριστό την ώρα του Μυστηρίου…

8.ΑΞΙΑ ΜΙΣΘΟΥ, ΟΧΙ Η ΤΕΚΝΟΓΟΝΙΑ ΑΛΛΑ Η ΑΓΩΓΗ ΣΤΗΝ ΕΥΣΕΒΕΙΑ.

Αυτή καθ’ εαυτήν λοιπόν η τεκνογονία, δεν είναι άξια μισθού και σωτηρίας
-Αλλά τί είναι άξιο μισθού και σωτηρίας;

-Η αγωγή στην ευσέ βεια…

Γι’ αυτό θα πάρεις μισθό. Όχι γιατί έκανες παιδί.

Και σήμερα πολλές γυναίκες έχουν επιθυμία να κάνουν ένα παιδί, γιατί είναι απ΄ την φύση αυτό. Είναι φτιαγμένος και ο οργανισμός τους κατάλληλα…Αλλά δεν είναι επιτυχία αυτό… αυτό δεν σε σώζει. Μερικές προσπαθούν να κάνουν ακόμη και μόνες τους παιδί. Σήμερα με την ιατρική τεχνολογία μπορεί να το κάνεις. Αλλά δεν είναι επιτυχία αυτό…Έξω από τον γάμο… ανύπαντρη μητέρα… και τί τραύματα θα κουβαλάει αυτό το παιδί πού θα γεννηθεί χωρίς πατέρα. Αλλά και η ίδια η μητέρα δεν κερδίζει πραγματικά. Αυτή η ικανοποίηση πού θα νοιώθει ότι έγινε μητέρα, είναι απλώς μία φυσική ικανο πο ίηση πού δεν την οδηγεί στην σωτηρία.

Η σωτηρία της είναι να κάνει, όπως λέει ο Θεός, την οικογένειά της, Εκκλησία σωστή- κατ΄οίκον Εκκλησία- και να αναθρέψει τα παιδιά της εν Χριστώ. Τότε επέτυχε.

Τότε μόνο σώζεται η μητέρα…Όταν συμβάλλει στο να παραμείνουν τα παιδιά της σταθερά στην πίστη, στην αγάπη, στην αγιότητα. Αν τα διδάσκει και τα συμβουλεύει και τα κατευθύνει στα παραπάνω, τότε θα της ανταποδοθούν όλα από τον Θεό και μάλιστα πλουσιοπάροχα…, τότε θα διασφαλίσει την σωτηρία της.

9. ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ Η ΜΗ ΣΩΣΤΗ ΑΝΑΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.

Βλέπετε; Δεν είναι απλό πράγμα να κάνεις οικογένεια, γιατί κινδυνεύεις και εσύ. Η μητέρα δηλαδή, κινδυνεύει…

Τί διακινδυνεύει;

-Την σωτηρία της. Θα πρέπει τα παιδιά πού θα κάνει να τα πάει στον Παράδεισο και αυτά.

ΠΗΓΗ: http://blogs.sch.gr/kantonopou/