Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων είπε "ναι στον σταυρό" στα δημόσια σχολεία

• Την ίδια στιγμή, στην Ελλάδα πραγματοποιείται "μάχη" στελεχών της κυβέρνησης προκειμένου να ικανοποιήσει τα ρατσιστικά συναισθήματα συγκεκριμένων κύκλων εναντίον της Ορθοδοξίας.
• Η κυβέρνηση Παπανδρέου θα συμμορφωθεί με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο;
• Ο Αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος θα αποφασίσει να υπερασπιστεί το δίκαιο που προκύπτει και από την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου;
• Η Ελληνική Δικαιοσύνη θα συμμορφωθεί με την απόφαση ή οι Έλληνες πολίτες δεν έχουν πλέον ανθρώπινα δικαιώματα;
  

Η παρουσία του σταυρού σε αίθουσες σχολείου δεν συνιστά παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, απεφάνθη την Παρασκευή το Τμήμα Ευρείας Συνθέσεως του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στο Στρασβούργο.

Το Δικαστήριο του Στρασβούργου εκτιμά πλέον ότι ο Εσταυρωμένος μπορεί να παραμείνει στις σχολικές αίθουσες, εφόσον έτσι κρίνει η εθνική νομοθεσία. Αντιθέτως το 2009 το Δικαστήριο είχε δικαιώσει μία Ιταλίδα, η οποία είχε προσφύγει στη δικαιοσύνη υποστηρίζοντας ότι ενοχλείται από τη θέα και μόνο του σταυρού σε μία σχολική αίθουσα.

Η απόφαση εκείνη είχε προκαλέσει έντονες αντιδράσεις. Η Ιταλία άσκησε έφεση με την υποστήριξη άλλων δέκα ευρωπαϊκών χωρών και πολλών θρησκευτικών οργανώσεων και ζήτησε να εκδικασθεί η υπόθεση από το Τμήμα Ευρείας Συνθέσεως του Δικαστηρίου. Η οποία και απεφάνθη ότι η παρουσία ή όχι θρησκευτικών συμβόλων σε δημόσια σχολεία εναπόκειται στην κρίση του κάθε κράτους-μέλους στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Απόφαση-σταθμός του Γερμανικού Συνταγματικού Δικαστηρίου
Το ζήτημα απασχολεί τη Γερμανία εδώ και πολλά χρόνια. Το 1995, σε μία εξίσου διαμφισβητούμενη απόφαση, το Ανώτατο Συνταγματικό Δικαστήριο της Καρλσρούης είχε κρίνει ότι οι σταυροί δεν έχουν θέση στα σχολεία – στη θεωρία. Στην πράξη όμως η βαθύτατα καθολική Βαυαρία ακολούθησε τον δικό της δρόμο: εκεί οι σταυροί παρέμειναν και απομακρύνονταν από τη σχολική αίθουσα μόνο εφόσον ο έχων έννομο συμφέρον το ζητούσε ρητώς και προσφεύγοντας στη δικαιοσύνη.

Στην πραγματικότητα δεν είναι εύκολο να ορίσει κανείς τι ακριβώς εκδικάστηκε στο Στρασβούργο; Ήταν ένα βαθύτερο ζήτημα θρησκευτικής πίστης και ηθικής; Ή μήπως επρόκειτο για τον επανακαθορισμό των σχέσεων ανάμεσα στην κοσμική εξουσία και στη θρησκεία; Το Δικαστήριο του Στρασβούργου δεν θα μπορούσε να δώσει απάντηση σε αυτά τα ερωτήματα. Αποστολή του είναι να εκδίδει αποφάσεις κατά περίπτωση.

Ο σταυρός ως στοιχείο της εθνικής ταυτότητας
Στη συγκεκριμένη περίπτωση είχε ενώπιών του την προσφυγή μίας άθεης Ιταλίδας από μία μικρή πόλη κοντά στην Πάδουα, η οποία υποστήριζε ότι απειλείται η ψυχική υγεία και ευεξία του γιου της μόνο και μόνο με τη θέα του σταυρού μέσα σε μία σχολική αίθουσα. Το Ανώτατο Διοικητικό Δικαστήριο της χώρας είχε αντιτείνει ότι στην Ιταλία ο σταυρός δεν έχει μόνο θρησκευτική διάσταση, αλλά αποτελεί και στοιχείο της εθνικής ταυτότητας, γι αυτό και δεν μπορεί παρά να έχει θέση σε ένα δημόσιο σχολείο.

Μάλλον ευάλωτη ήταν αυτή η επιχειρηματολογία των Ιταλών δικαστών, οι οποίοι δεν θέλησαν να δουν τον σταυρό ως αυτό που πραγματικά είναι, δηλαδή το θεμελιώδες σύμβολο πίστεως για τη χριστιανική θρησκεία. Αυτό ακριβώς επεσήμαναν οι δικαστές όταν η ενάγουσα έφτασε στο Στρασβούργο, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η παρουσία του σταυρού παραβιάζει το δικαίωμα στη θρησκευτική ελευθερία, επομένως αντίκειται στην Ευρωπαϊκή Συνθήκη Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Η απόφαση προκάλεσε αισθήματα οργής σε εκατομμύρια χριστιανούς στην Ιταλία, αλλά και σε ολόκληρη την Ευρώπη, με αποτέλεσμα να αναθεωρηθεί τελικά την περασμένη Παρασκευή.

Martin Durm/Γιάννης Παπαδημητρίου
Υπεύθ. Σύνταξης: Σταμάτης Ασημένιος