Μήνυμα Αναστάσεως

Καθώς ο καθένας μας από σήμερα και για 40 ήμερες ανταλλάσσουμε τον θριαμβευτικό παιάνα ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ, κάπου μέσα στην ψυχή μας εξακολουθεί ίσως να υπάρχει μια απορία. Πως μπορούμε να γιορτάζουμε το Πάσχα μέσα σ’ ένα κόσμο που σπαράσσεται από μίση, μικρότητες και πάθη; Ποιό νόημα έχει να ψάλλουμε «θανάτω θάνατον πατήσας», όταν ο θάνατος εξακολουθεί να παραμένει μια στερεότυπη βεβαιότης; Είναι δυνατόν αυτή η φωτόλουστη νύχτα της Αναστάσεως να διαρκεί μόνο μια στιγμή, έως ότου την διαδεχθεί και πάλιν το σκοτάδι, η ρουτίνα, η ίδια αδυσώπητη εναλλαγή των ημερών, η ίδια κούρσα προς το θάνατο και την ανυπαρξία;

Όχι, δεν μπορεί να είναι έτσι. Δεν μπορεί όλη αυτή η χαρά να είναι μια ουτοπία, μια χίμαιρα που αποβλέπει στη διάλυση της αχλύος που δημιουργούν μέσα μας οι ταλαιπωρίες της καθημερινότητας και οι αβεβαιότητες της ανασφάλειας μας. Δεν μπορεί να πρόκειται για αυταπάτη που συνεχίζεται επί αιώνες. Βέβαια η πίστη δεν επιδέχεται επιστημονική τεκμηρίωση. Ούτε τα θαύματα λογικές εξηγήσεις. Για να παραδεχθείς την Ανάσταση, χρειάζεται να εγκαταλείψεις τις λογικές της ερμηνείες και να περιορισθείς στην προσωπική σου εμπειρία, δηλαδή στην αισθητή ψηλάφηση ενός ιστορικού γεγονότος. Όλα από αυτήν ξεκινούν και όλα με αυτήν ολοκληρώνονται.
Η Εκκλησία δεν προσάγει «αποδείξεις της Αναστάσεως» του Χριστού. Δεν επιδιώκει να πείσει κανένα. Καλεί τον κάθε πιστό με το «έρχου και ίδε» αποβλέπουσα στη βίωση της αυθεντικά, προσωπικά, ζωντανά. Τα υπέρλογα γεγονότα προσεγγίζονται μόνο με την πίστη. Άλλωστε, πως μπορεί κανείς να μιλήσει για το μυστήριο με όρους της ανθρώπινης λογικής, όταν τα ίδια τα γεγονότα σημαίνουν την υπέρβαση της και καλούν σε ανακάλυψη μιας άλλης διάστασης, που εκφράζεται με αντιθετικούς όρους, ως λ.χ. «αθέατος θέα», «άρρητος λόγος», «αμέθεκτος μετοχή», «ανώνυμον όνομα», «νους ανόητος», «λόγος άρρητος», «εν αγνωσία γνώσις»;
Για τον άπιστο ίσως αυτό να μοιάζει με αυταπάτη. Ακούει μόνον λόγια, παρακολουθεί μόνον ακατανόητες τελετές και τις ερμηνεύει μόνον επιφανειακά. Για τους πιστούς όμως, όλα αυτά ακτινοβολούν εκ των έσω όχι ως απόδειξη της πίστεως των, αλλ’ ως αποτέλεσμα της. Έτσι το Πάσχα δεν είναι ένα γεγονός που συνέβη κάποτε στο παρελθόν. Δεν είναι απλά ανάμνηση ενός συμβεβηκότος. Είναι αληθινή συνάντηση μέσα σε πνεύμα χαράς μ’ Αυτόν που οι καρδιές μας συνάντησαν πριν από πολύ καιρό και τον γνώρισαν ως αληθινό φώς και ζωή. Αυτή την ευφροσύνη την έχουμε όλοι σήμερα ανάγκη. Για να υπερβούμε το σαρκικό μας φρόνημα. Για να ξαναγίνουμε κλητοί Θεού.

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ – ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ, Από το περιοδικό ΤΟΛΜΗ