Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ έγινε νουνός της Μαρίας

 

Στα πρώτα χρόνια του Χριστιανισμού έλαβε χώρα το εξής γεγονός: Σε ένα νοσοκομείο που νοσηλεύονταν αφροδισιακά περιστατικά, υπήρχε και μία ασθενής, που ήθελε να Βαπτιστεί, αλλά ντρεπόταν, διότι οι άλλες άρρωστες την κοροϊδεύανε και την λέγανε:

– Δεν ντρέπεσαι εσύ που έκανες τόσες αμαρτίες και τόσες βρωμιές, να προσέλθεις να Βαπτιστείς; Το Βάπτισμα είναι για τους καθαρούς, για τους Αγίους ανθρώπους, δεν είναι για σένα.

Μια μέρα όμως, εμφανίζεται στο δωμάτιό της ένας ψηλός ευπαρουσίαστος κύριος και της λέει:

– Έμαθα ότι θέλεις να Βαπτιστείς, αληθεύει;

Και αυτή του απάντησε:

– Ναι πράγματι, αληθεύει, αλλά εγώ με τις τόσες πολλές αμαρτίες που έχω, δεν είμαι άξια να Βαπτιστώ. Έχουν δίκαιο οι γυναίκες που με κατηγορούν, για τα τόσα κακά που προξένησα στον κόσμο. Δεν είμαι άξια, να γίνω οπαδός του Χριστού!

– Ανεξάρτητα από αυτά που έχεις κάνει μέχρι σήμερα και εφόσον θέλεις να Βαπτιστείς, θα έρθω το βράδυ με έναν ιερέα και μια κολυμβήθρα, για να Βαπτιστείς. Να με περιμένεις…

Αυτή τον ευχαρίστησε, αλλά και απόρησε από αυτήν την ανέλπιστη εξέλιξη. Το βράδυ χτυπάει η πόρτα του δωματίου της, ανοίγει και μπαίνουν μέσα ο ιερέας με τον κύριο, να κρατάνε μια κολυμβήθρα.

Εφόσον έγιναν τα απαραίτητα διαδικαστικά για το Μυστήριο, άρχισε το τελετουργικό και όταν έφτασαν στο σημείο ο ιερέας να πει:

– Και το όνομα αυτής.

– Μαρία απάντησε ο κύριος.

Και το όνομα του αναδόχου; ρώτησε ο ιερέας:

– Μιχαήλ Αρχάγγελος! ακούστηκε από το νέο και έγινε αμέσως άφαντος. Ο Ιερέας έμεινε εξτατικός!

Όταν τελείωσαν το Βάπτισμα, ο ιερέας δεν έφευγε. Ήθελε να μάθει, τι ακριβώς έγινε και εμφανίστηκε ο Αρχάγγελος Μιχαήλ ως νονός. Άρχισε να την ρωτάει τα πάντα για τη ζωή της:

– Τί καλά έργα έχεις κάνει στη ζωή σου παιδί μου;

– Μόνο κακά έργα έχω κάνει, απάντησε εκείνη. Νέους διέφθειρα, οικογένειες διέλυσα, χρήματα έκλεψα και γενικά ό,τι κακό υπάρχει, το έχω διαπράξει.

– Δεν μπορεί, για σκέψου, κάτι καλό πρέπει να έχεις κάνει στη ζωή σου, επέμενε ο παππάς.

Από εδώ, από εκεί, σκέφτηκε αυτή και ξανασκέφτηκε και στο τέλος θυμήθηκε το εξής περιστατικό από την ζωή της:

– Όταν πέθανε ο πατέρας μου, με άφησε προίκα 100 νομίσματα.

Μια μέρα καθώς περπατούσα στο περιβόλι, είδε στην άκρη του τοίχου ενός σπιτιού, έναν άνθρωπο, να έχει κρεμάσει ένα σχοινί γύρω από το λαιμό του και ετοιμαζόταν να κρεμαστεί στο δέντρο.

Τότε αμέσως τον πλησίασε και τον ρώτησα, γιατί το κάνει αυτό.

Αυτός δεν δεχόταν διάλογο μαζί μου, αλλά βλέποντας την επιμονή μου, με αποκάλυψε, ότι επειδή χρωστούσε 80 νομίσματα και δεν τα είχε χρήματα, τον πουλούσαν αυτόν και όλη την οικογένειά του.

Έτσι απελπίστηκε και θέλησε να βάλει τέρμα στη ζωή του. Προθυμοποιήθηκα να τον βοηθήσω και έτσι ξεχρέωσε και σώθηκε αυτός και η οικογένειά του.

Αργότερα όμως λόγω της φτώχειας στην οποία υπέπεσα, αναγκάστηκα και έγινε πόρνη. Έτσι είναι!

Όταν ο άνθρωπος θέτει τον εαυτόν στην υπηρεσία του άλλου, με σκοπό να τον βοηθήσει και να τον ελεήσει, τότε όχι μόνο ο Χριστός, αλλά και όλες οι ουράνιες δυνάμεις είναι στη διάθεση αυτού του ανθρώπου, να τον βοηθήσουν και να του συμπαρασταθούν στις ανάγκες του…

 

Διήγηση: Δημητρίου Παναγοπούλου Ιεροκήρυκος