9:06 μ.μ.
Όλα τα πράγματα που βρίσκονται εντός του Ναού έχουν και το συμβολισμό τους. Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά: «Πάσα τελετή και παν επί μέρους στοιχείον αυτής, και το πλέον έτι φαινομενικώς μικρόν και ασήμαντον είναι σύμβολον και εγκρύπτει την υπέρ λόγον αλήθειαν, την οποίαν συμβολίζει, και ως εκ τούτου έχει δύναμιν και λόγους και σημασίαν». Ένα τέτοιο σύμβολο που λέγει ο Άγιος Πατήρ είναι και το κερί η η λαμπάδα. Οι πρώτοι χριστιανοί χρησιμοποιούσαν το κερί ως μέσο φωτισμού στις συνάξεις τους. Όταν τον 4ο αιώνα ο Μ. Κωνσταντίνος παύει τούς διωγμούς εναντίον των χριστιανών, έχομε και την ανέγερση Ναών όπου η Εκκλησία για να διασώσει ένα τμήμα από την ύπαρξή της εντάσσει στη λατρεία το κερί στο οποίο αποδίδει τούς εξής συμβολισμούς: α) Το προσφερόμενο κερί μας υπενθυμίζει την εσωτερική μας μεταμόρφωση την οποία πρέπει να επιδιώκομε. β) Το άναμμα του κεριού μας παρακινεί να ζητήσωμε από τον Θεο τη Χαρη του Αγίου Πνεύματος, και γ) Η φλόγα του κεριού μας υπενθυμίζει ότι πρέπει να γίνομε φλογεροί ποιητές της πίστεώς μας, της αγάπης, της ειρήνης και της ανεξικακίας. Το κερί όμως το συναντάμε και σε όλα τα μυστήρια της Εκκλησίας και κάθε φορά με διαφορετικό συμβολισμό. Στην Θ. Ευχαριστία, συμβολίζει το φως του Χριστού που δια του Ευαγγελίου λάμπει στις ψυχές μας. Στο Άγιο Βαπτισμα, έχομε την αναμμένη λαμπάδα που συμβολίζει ότι το νεοφώτιστο πρέπει να βλέπει τα καλά έργα και να δοξάζει τον Θεο. «Ούτω λαμψάτω το φως υμών έμπροσθεν των άνθρώπων, όπως ίδωσιν υμών τα καλά έργα και δοξάσουσιν τον πατέρα υμών τον εν τοις ουρανοίς». Στο Μυστήριο του Γάμου, το άναμμα των λευκών λαμπάδων συμβολίζει την αγνότητα των ψυχών των νεονύμφων. Επίσης το κερί το συναντάμε και στα μνημόσυνα, το οποίο συμβολίζει την παράκλησή μας υπέρ των κεκοιμημένων. Να τούς αναπαύει ο Κυριος εν τόπω φωτεινώ. Απ' όλα αυτά καταλαβαίνομε ότι το άναμμα του κεριού δεν είναι απλώς μια τυπική, αλλά μια σπουδαία πράξη στην οποία πρέπει να δώσομε το ενδιαφέρον που της αξίζει. |
Πηγή: athos.gr
«Πάσα τελετή και παν επί μέρους στοιχείον αυτής -και το πλέον έτι φαινομενικώς μικρόν και ασήμαντον- είναι σύμβολον και εγκρύπτει την υπέρ λόγον αλήθειαν, την οποίαν συμβολίζει… και -ως εκ τούτου- έχει δύναμιν και λόγους και σημασίαν» Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς -:-
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καθομιλούμενος λόγος είναι μέσο συνεννοήσεως των ανθρώπων. Πάσχει πολλαπλά δεδομένου ότι, προϋποθέτει αμφίβολες καταστάσεις.
Ας υποθέσωμε πως το αίτιο είναι σαφώς ορισμένο στον σώφρονα «πομπό». Έχει επαρκή δυνατότητα εκφράζεσθαι; Είναι -δηλαδή- εύγλωττος, ως προς το ευσύνοπτο, το πλήρες και σαφές; Είναι ταυτόχρονα νηφάλιος, ήρεμος; Είναι διατεθειμένος; Αν ναι, επιτυγχάνεται ικανοποιητική έξοδος του μηνύματος (αγγέλματος, πληροφορίας).
Παρόμοια ισχύουν για τον «δέκτη». Βρίσκεται σε προσοχή ακρόασης; Είναι διατεθειμένος κι’ ευαίσθητος, δια προσλαμβάνεσθαι; Έχει την απαιτούμενη αντίληψη για την -πλέον αντικειμενική- πρόσληψη του απευθυνόμενου σ’ εκείνον λόγου; Εξαιρετικά δύσκολο, ιδιαίτερα αν πρόκειται για ακροατήριο.
Είναι προϋποθέσεις επιτυχούς επικοινωνίας, οι οποίες χρειάζεται να συντρέχουν κάθε φορά… κι’ οι φορές είναι αναρίθμητες.
Έργο του διαβόλου είναι να αλλοιώνει κάθε καλοπροαίρετη προσπάθεια επικοινωνίας, για συνεννόηση και ομονόηση, μεταξύ των ανθρώπων… ζητούμενο εξαιρετικά εύκολο, κατά τα φαινόμενα, αφού και σ’ ένα σημείο του ενός ή του άλλου αρκεί να παρέμβει, έστω και σ’ ένα βαθμό μη ολοκληρωτικό.
Στην περίπτωση -δε- που αποτύχει κατά την εξέλιξη της επικοινωνίας, δεν παραιτείται ούτε και χάνει -βεβαίως- τη μάχη του διαρκούς -κακοπροαίρετου- πολέμου του. Συνεχίζει να βάλλει κατά της θετικής μνήμης, με την καλλιέργεια αρνητικής λήθης -προσπάθεια μεσομακροπρόθεσμη- που στέφεται συνήθως από επιτυχία.
Ενάντια άμυνα στο έργο αυτό της διαβολής, ασκείται μέσω των συμβόλων.
Το σύμβολο πλεονεκτεί στο γεγονός ότι, ερμηνεύεται και γίνεται αντιληπτό άπαξ και ομιλεί -σιωπώντας- με την εικόνα του, σχεδόν ίδια σε όλους, χωρίς να εκτίθεται -όπως ο λόγος- στην πρόσφορη διαβολή.
Όμως και ο «λόγος» που πέμπουν τα σύμβολα -αν και ανθεκτικότερος, όπως είναι φυσικό- δεν είναι άτρωτος. Ο διάβολος επεμβαίνει προς την αποδυνάμωσή του, μέσω της συνήθειας, η οποία απαξιώνει σταδιακά τον αρχικό σεβασμό… γι’ αυτό και απαιτείται «μέτρο».
Ομοίως και η -υποδαυλιζόμενη, απ’ τον ίδιο πάντα- υποκειμενικότητα κάθ’ ενός, στην κατασκευή των συμβόλων, καθώς και στην περιγραφή της σημασίας τους προς τους άλλους, διολισθαίνει -ολίγον κατ’ ολίγον- από την αρχική, την πλέον απλή και σαφή και δυνατή, λόγω της ματαιοδοξίας είτε και της σχετικής αδιαφορίας, που διακρίνει τους μεν και τους δε…